Καλησπέρα σε όλο το φόρουμ…
Μια ερώτηση μόνο… Ψάχνω πληροφορίες για το ΩΔΕΙΟ ΛΑΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ του Θανάση Πολυκανδριώτη…
Ποιες είναι οι απόψεις σας; Έχετε ακούσει καλά λόγια;
Ρωτάω γιατί άκουσα καλά λόγια από κάποια άτομα, αλλά είναι πολύ μακριά από το σπίτι μου…
Ρωτάω και εσάς να μου πείτε αν αξίζει γιατί εκτιμώ πολύ περισσότερο τις δικές σας απόψεις από τον όποιο τυχάρπαστο…
Εξαιρετικό και περιεκτικό το κείμενο του Γρηγόρη Βασίλα (απ’ τους “αρμόδιους” γι’ αυτά τα θέματα), γι’ αυτό και παίρνω το θάρρος να το δανειστώ από το blog του:
Η “μουσική εκφράζει αυτό που δε μπορείς να πείς και στο οποίο είναι αδύνατο να σιωπήσεις” όπως λέει ο ΒΙΚΤΟΡ ΟΥΓΚΟ! Ολα αυτά βέβαια τότε στη Γαλλία, γιατί στην Ελλάδα σήμερα οι αυτοανακυρησσόμενοι επιβήτορες της λαϊκής μας μουσικής φιμώνουν την έκφραση και προσπαθούν να επιβάλουν τη σιωπή. Με αφορμή λοιπόν ένα διαφημιστικό που είδα σε ένα ένθετο μουσικού περιοδικού που αναφέρεται στην εκπαίδευση και στη τέχνη, διαφημίζεται ότι σε εκπαιδευτικό όμιλο μπορεί κανείς να σπουδάσει μουσικός δισκογραφίας και ζωντανών εμφανίσεων σε ό,τι αφορά έγχορδα μουσικά όργανα και ειδικά στο μπουζούκι δίπλα σε κορυφαίο δημιουργό. Σ αυτό τον κύκλο σπουδών που διαρκεί δύο χρόνια μπορεί κανείς να αποκτήσει κρατικό δίπλωμα του Υπ. παιδείας καθώς επίσης και να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων μουσικών.
Στο πλαίσιο λοιπόν της εκπόρνευσης,της στείρωσης του μπουζουκιού και κατ επέκταση της λαικής μας μουσικής έρχομαι να ρωτήσω:
Σε ποια αβαθή αλλά και τι πάτο θα φτάσει ακόμα η κατρακύλα και η υποβάθμιση του εθνικού μας οργάνου και πόσο ακόμα διακεκριμένοι σολίστες και δημιουργοί θα ασελγήσουν πάνω του;
Το μπουζούκι είναι όργανο που γεννήθηκε στο πεζοδρόμιο, όργανο άμεσο και ειλικρινές που κουβαλάει την “αλητεία”,τη μαγκιά, τον τσαμπουκά,τον έρωτα και εκφράζει κάθε λογής κοινωνική διάσταση,όργανο που γαλούχισε συνειδήσεις, όργανο που εγείρει συναισθήματα, όργανο που συναινεί στην αγωγή της ψυχής. Δεν είναι όργανο της πολιτικής ,της διαπλοκής και της διαφθοράς των ηθών και των αξιών,της εμπορευματοποίησης.Δεν είναι όργανο προς ευνούχιση. Δεν είναι όργανο της γυφτο-μπουρζουαζίας και της δηθενήλας των fame story και των ριάλιτι. Δε στηλιτεύεται,δε μπαίνει σε απόλυτη τιμή γιατί η" τιμή" του είναι ανεκτίμητη για όσους δε τό χουν καταλάβει. Δε σπουδάζεται σε δύο ή σε όσα χρόνια, αλλά βιώνεται. Δεν είναι όργανο της ίντριγκας και του ανταγωνισμού.
Αυτά ίσως να είναι τα στοιχεία εκείνων που θέλουν να του δώσουν αυτή τη διάσταση. Και το σπουδαιότερο δε δίνονται κρατικά πτυχία , πόσο μάλλον διπλώματα σ ένα όργανο που δεν είναι καν αναγνωρισμένο και που επι σειρά ετών πολεμήθηκε άμμεσα ή έμμεσα απο το ίδιο το κράτος. Μήπως λοιπόν αυτοί οι εκπεδευτικοί όμιλοι και οι συνεργάτες τους μπορούν να μας πουν τους τίτλους σπουδών του ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ, του ΤΣΙΤΣΑΝΗ, του ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ,του ΜΗΤΣΑΚΗ, του ΖΑΜΠΕΤΑ,του ΧΙΩΤΗ, του ΤΣΙΜΠΙΔΗ, του ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ,του ΜΠΕΜΠΗ, του ΜΑΚΡΙΔΑΚΗ, του ΣΠΟΡΟΥ και τόσων άλλων;
Μήπως είναι καιρός ν αποκτήσουμε λίγη τσiπα;
Φυσικά και δεν ακυρώνω τη γνώση που προέρχεται απο σπουδές και τίτλους. Επειδή όμως τέχνη σημαίνει δημιουργία αυτή δε μπαίνει σε πλαίσια και δεν οριοθετείται. Ολοι αυτοί που μεγαλούργησαν μέσα απ το συγκεκριμένο όργανο έζησαν και δημιούργησαν έξω από όρια, από συμβιβασμούς και από συμβάσεις(αορίστου χρόνου)…
Τελειώνω δανειζόμενος τη φράση του μεγάλου Μ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ: “αυτός ο τόπος πήγε και θα πηγαίνει μπροστά μόνο με τις εξαιρέσεις του”.
[RIGHT]Βασίλας Γρηγόρης
μπουζουξής
(μη έχων κρατικό δίπλωμα δισκογραφίας
και ζωντανών εμφανίσεων
και μη έχων ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων μουσικών)[/RIGHT]
Το καλυτερο μαθημα για το μπουζουκι ειναι η παρεα, η συνοδια απο αλλα οργανα και τα ακουσματα. Θελει ψαξιμο το πραγμα. Δεν ειναι κιθαρα που εδω και ποσα χρονια ειναι ενα κλασικο οργανο με συστημα εκπαιδευσης και πλατυ ρεπερτοριο. Το μπουζουκακι θελει παρεα με κρασακι και ενα καλο κιθαριστα και να εξερευνεις τα τραγουδια των παλιων. Στα ωδεια παιρνεις κυρως εκπαιδευση που χαρακτηριζεται απο τις ακολουθες λεξεις: μπλε μπουζουκι με οσταρακα, μηδεν ψυχη, λαμε πουκαμισο, ρευμα και παραλιακη. Σιγουρα το να παρεις μια μουσικη παιδεια ειναι πολυ ωραιο αλλα το να μαθεις μπουζουκι ειναι αλλου παπα ευαγγελιο.
Έτσι ακριβώς!!! :088:
Καλό κιθαρίστα απ αυτούς που μάθανε με το σύστημα εκπαίδευσης,και έχουνε πλατύ ρεπερτόριο;;
Συγνώμη που δεν απάντησα τόσο καιρό στο θέμα που ο ίδιος άνοιξα αλλά έλειπα στην Κρήτη…
Ευχαριστώ τους φίλους για το χρόνο που διαθέσατε να με βοηθήσετε…
Συμφωνώ και εγώ με την παραπάνω άποψη που λέει οτι μαζευόμαστε όλοι μαζί και παίζουμε και κάνουμε το κομμάτι μας και ότι κάτι θα αποκομίσω και εγώ από αυτό…
Αν είχα την τύχη να το κάνω και εγώ θα το έκανα.
Επειδή όμως δεν έχω φίλο που παίζει κιθάρα λαϊκή ή οποιοδήποτε άλλο λαϊκό όργανο σε αυτό τον τομέα υστερώ…
Και όταν βλέπω στο φόρουμ συζητήσεις για δρόμους, που γυρίζεις από τον ένα δρόμο στον άλλο, και κάνεις αυτό και κάνεις εκείνο, και εσύ δεν ξέρεις που πάνε τα 4 λογικό είναι να στραφείς σε κάποιο ωδείο. Όχι για να σου μάθουν τα σκυλοτράγουδα, αλλά για να μάθεις τουλάχιστον κάποιες τεχνικές.
Εξ’άλλου είμαι της άποψης πως ότι μαθαίνει κάποιος καλό είναι… Χρήσιμο ή όχι…
Ποτε δεν ξέρεις που θα σου χρησιμέψει.
Ομοιοπαθής ! :106: