Τσίπουρο, Ρακή και Τσικουδιά

Μιά που άνοιξε η κουβέντα για τσίπουρο,αλλά όπου νάναι θα τελειώσει ενώ στέκια πάντα θα υπάρχουν, ας πώ και εγώ δυο κουβέντες: Τσίπουρο, τσικουδιά, ρακί (και όσα άλλα ονόματα τυχόν υπάρχουν κατά τόπους) είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα: απόσταγμα, συνήθως οίνου νέον (το παλαιόν είναι το κονιάκ). Μόνο η τσικουδιά φαίνεται να κρατάει κάτι από την πρώτη της ύλη, επ’ αυτού ας μας ενημερώσει κάποιος Κρητικός, εγώ δεν ξέρω αν παλαιότερα απέσταζαν και τσίκουδα). Κατά τα άλλα, το τσίπουρο μπορεί να έχει γλυκάνισο (κυρίως σε βόρειες, αλλά όχι όλες τις βόρειες) περιοχές, ή όχι. Η πρώτη ύλη μπορεί να διαφέρει κατά τόπους: σύκα, άγρια φρούτα, μούρα, μέχρι και μελισσόρακο έχω βρεί στην Άνδρο (απόσταγμα αραιωμένου μελιού). Το αν χτυπάει στο κεφάλι ή όχι δεν συνδέεται με το όνομα, όπως επίσης και η γεύση που όμως είναι υποκειμενικό θέμα. Για όσους αποστάζουν οι ίδιοι, μία συμβουλή έχω: μην τσιγκουνεύεστε να απορρίψετε μεγαλύτερες “κεφαλές” και “ουρές”, το γευστικό αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει για την κάποια επιπλέον ποσότητα παραγωγής που θα χαθεί. Αυτά τα ολίγιστα.

Στο Μυλοπόταμο τουλάχιστον, τσικουδιά και ρακή (προσοχή, η ρακή, όχι το ρακί) είναι το ένα και το αυτό. Τσίπουρα δεν βγάζουμε κάτω.
Όπως λέει κι ο Νίκος, είναι απλή απόσταξη υπολειμάτων σταφυλιού (τα τσίκουδα που λέμε), ένα μήνα περίπου μετά το τρύγο. Με την εμφάνιση των αυτόματων πατητηριών υπήρχε η επιλογή να καζανιάσεις τσίκουδα με ή χωρίς τα τσάμπουρα (μόνο τις ρώγες δηλαδή, χωρίς το υπόλοιπο τσαμπί). Ορισμένοι ειδικοί λένε πως ρακή με τα τσάμπουρα σε χτυπάει πιο εύκολα στο κεφάλι, μιας και αυτά παράγουν κάποια μη επιθυμητή αλκοόλη (προσωπικά προτιμώ να έχει και από τσάμπουρα).

Η δύναμη του αποστάγματος μετριέται σε “βαθμούς” (γράδα, στην καθομιλουμένη - νομίζω βαθμοί “Μπομέ” είναι η επιστημονική ορολογία). Αφού όσο περνάει η ώρα κατά την απόσταξη η ποιότητα του αποστάγματος πέφτει (αδυνατίζει), παίρνει κανείς το επιθυμητό αποτέλεσμα αναμειγνύοντας μέρος της πρώτης ρακής με την επόμενη κ.ο.κ. Από 17 γράδα ίσαμε 21 είναι η νόρμα.

Το “καζάνι” είναι η καλύτερη αφορμή για γλέντι, γαστρονομικές ακρότητες και πιώματα μόλις αρχίσει να κρυώνει ο καιρός…
:247:

Φυσικά Η ρακή, στην Κρήτη. Αλλά που η διαφορά μεταξύ υπολειμμάτων σταφυλιού και τσίπουρων; Εγώ νομίζω ότι πρόκειται για συνώνυμα (τσίπα είναι η φλούδα, η πέτσα).

Τα τσάμπουρα αποδεδειγμένα παράγουν το λεγόμενο «ξυλόπνευμα», που το ότι χτυπάει στο κεφάλι είναι το λιγότερο. Υπερβολική κατανάλωση μπορεί να προξενήσει και τύφλωση (το «δεν βλέπω καλά», που λέμε αστειευόμενοι όταν δοκιμάζουμε «πρωτόρακη»). Η αλκοόλη αυτή έχει χαμηλότερο βαθμό πτητικότητας και γι αυτό αποστάζεται πρώτη. Στις βιομηχανίες, αυτή η αλκοόλη είναι που (με την προσθήκη μπλέ χρώματος για να αναγνωρίζεται) διατίθεται ως «φωτιστικό οινόπνευμα».

Το σωστό είναι αυτή η «πρωτόρακη» να απομακρύνεται (οι παλιές νοικοκυρές την χρησιμοποιούσαν για εντριβές κλπ.), όπως και η «ουρά». Δεν το κάνουν στην Κρήτη, συνήθως, αλλά δεν είδα αυξημένο ποσοστό τυφλών στον πληθυσμό. Τόσο η κεφαλή όσο και η ουρά περιέχουν μεγαλύτερο ποσοστό «ανωτέρων αλκοολών» που δίνουν στο απόσταγμα την χαρακτηριστική «τσιμπιτή στο λαρύγγι» επίγευση.

Τα οινοπνευματόμετρα έχουν δύο κλίμακες, εκείνη με τα «γράδα» που χρησιμοποιούν στην Κρήτη και εκείνη των «οινοπνευματικών βαθμών» με περίπου διπλασιασμένα τα νούμερα. Σύμφωνα με τη δεύτερη, ένα καλόπιοτο απόσταγμα πρέπει να βρίσκεται στους 41 με 43 βαθμούς.

…έχω την εντύπωση ότι η παράδοση του τσίπουρου με γλυκάνισο ξεκίνησε από το γεγονός ότι παλιά μερικές αποστάξεις δεν ήταν καλές, με αποτέλεσμα το τσίπουρο να μυρίζει…σε αυτό το τσίπουρο λοιπόν έβαζαν γλυκάνισο για να γίνει πιο ανεκτό…

Ο εξευγενισμένος απόγονος του τσίπουρου με γλυκάνισο είναι το ούζο…
Πάντως εγώ προτιμώ χωρίς γλυκάνισο, straight πράγματα :102:

Υ.Γ. Αυτό που λέτε με το υπόλοιπο μέρος του σταφυλιού, που δίνει παραπάνω αλκοόλη κτλ. το έχω ακούσει κι εγώ…και όντως δεν είναι πολύ υγιεινό, είναι και κάτι άλλες ουσίες που έχει που κάνουν επικίνδυση τη ζύμωση.

Το ερώτημα είναι… πώς το καταλαβαίνεις αν έχει γίνει κάτι τέτοιο στο τσίπουρο που σου φέρνουν να πιείς?

Το ξυλόπνευμα (μεθυλική αλκοόλη) δυστυχώς έχει σχεδόν τον ίδιο βαθμό πτητικότητας με το οινόπνευμα (αιθυλική αλκοόλη) και διαχωρίζεται δύσκολα κατά τη διαδικασία της απόσταξης. Παράγεται πάντα ένα ποσοστό μεθυλικής αλκόόλης όταν γίνεται αλκοολική ζύμωση αλλά στο κρασί που έχει χαμηλό αλκοολικό τίτλο δεν είναι τόσο έντονη η επίδρασή της. Το κατά πόσο θα περάσει στο απόσταγμα και στη συνέχεια στον οργανισμό (πονοκέφαλος, τύφλωση) είναι κυρίως θέμα κατασκευής του αποστακτήρα και συγκεκριμένα του καπακιού του.
Το μπλε φωτιστικό οινόπνευμα δεν είναι άλλο από καθαρό οινόπνευμα χρωματισμένο μπλε (με γαλαζόπετρα αν δεν κάνω λάθος) έτσι ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ποτοποιία και αρωματοποιία. Η χαοτική διαφορά τιμής που έχουν το φωτιστικό από το καθαρό οινόπνευμα οφείλεται στη φορολογία και μόνο.
Το τσίπουρο δεν μπορεί να θεωρηθεί απόσταγμα οίνου, γιατί πολλές φορές ο μούστος απομακρύνεται για να γίνει κρασί και τα υπολείματα που μενουν από το πάτημα (ρώγες, τσαμπιά, υπολείματα μούστου κλπ) τα αφήνουν να ζυμωθούν και στη συνέχεια τα αποστάζουν. Το όνομα ρακί ή ρακή προέρχεται από την πρώτη ύλη που είναι τα ράκη των σταφυλιών.
Και στην Ήπειρο όσες φορές πήγα σε καζαναριό η απόσταξη γινόταν χωρίς να έχει αφαιρεθεί ο μούστος ούτε τα τσαμπιά (ίσως φταίει το γεγονός ότι η “ντεμπίνα” δεν δίνει καλό κρασί).
Τα γράδα σε σχέση με τους αλκοολικολυς βαθμούς %vol που βλεπουμε στα υπόλοιπα ποτά έχουν αντιστοιχία 1:2.5 (τσίπουρο 22 γράδων = 55% vol).

Τα ίδια σχεδόν έγραφα αλλά πάτησα refresh και είδα ότι με πρόλαβες.
Πράγματι, κυκλοφορεί πολύ ράδιο αρβύλα για τις αποστάξεις. Κακοπληροφορημένοι είναι ακόμα και άνθρωποι που αποστάζουν απ’ τα γεννοφάσκια τους. Χημικοί μηχανικοί μου λέγανε ότι ότι ο μόνος λόγος που δεν τυφλωνόμαστε μαζικά απ’ τις οικιακές αποστάξεις, είναι η συσσωρευμένη εμπειρία εκατονταετιών. Δηλαδή απ’ τα παθήματα που γίνανε μαθήματα.

Η αλήθεια είναι ότι οι αποστάξεις είναι το φετίχ μου. Άσχετα αν οικογενειακά εμείς δεν βράζουμε τσίπουρα. Αλλά όλοι οι οικογενειακοί φίλοι βράζουνε, και κατά βάση, παίρνω και μπουκάλια, αλλά και στο βράσιμο είμαι. Είναι φοβερή διαδικασία, αν και σπανίζουν τα καζάνια. Τσίπουρο χύμα, απαγορεύεται να σερβίρεται στα μαγαζιά, εκτός και αν έχει άδεια παραγωγού. Μάλλον για να αποφεύγονται πιθανές επιπλοκές σαν τους κινδύνους που αναφέρατε.
Τέλος θα ήθελα να προσθέσω, ότι τα καζάνια τουλάχιστον στην Καστοριά που γνωρίζουν σπανίζουν. Τα παλιά καταστράφηκαν, έτσι εγώ γνωρίζω ότι υπάρχουν δύο. Ένα στο χωριό Υψηλό και το άλλο του μακαρίτη του Σιάπκα (καλή του ώρα, του μερακλή) στο Άργος Ορεστικό.

Το γλυκάνισο προστίθεται «κατά παράδοσιν» γιατί καθιστά το ποτό ευστόμαχο. Κάποιοι, αντί για γλυκάνισο προσθέτουν κακουλέ (καρδάμωμον) που δίνει και ωραίο άρωμα. Ο κακουλές (σε ελάχιστη ποσότητα) προστίθεται και στο ούζο μαζί με πληθώρα ολόκληρη μυρωδικών, ακόμα και σαπουνόχορτου (!). Η παρουσία μεθυλικής αλκοόλης δεν ανιχνεύεται. Οι σημερινοί αποστακτήρες πραγματικά έχουν πιο εξελιγμένα συστήματα ψύξεως από τον παραδοσιακό λουλά και παράγουν λιγότερες ανώτερες αλκοόλες.

Η ετυμολογία από το ράκος (πληθ. τα ράκη) δεν ευσταθεί, αφού ράκος δεν σημαίνει απόρριμμα ή υπόλειμμα αλλά κουρέλι, σχισμένο ρούχο κλπ. Η λέξη πιθανόν να προέρχεται από τα αραβικά αφού εκεί το λένε Αράκ, εξ ού μάλλον και η τούρκικη ονομασία. Το υπόλειμμα της σύνθλιψης των σταφυλιών λέγεται επισήμως στέμφυλον, ή απλά τσίπουρο και με άλλες ονομασίες τοπικά.

Εγώ πάντως (και οι φίλοι μου) δεν διατρέχουμε κίνδυνο τύφλωσης αφού κάνω δύο αποστάξεις και απομακρύνω την κεφαλή (αλλά και την ουρά) και τις δύο φορές.

Η διάθεση τσίπουρου χύμα, ανεμφιάλωτου χωρίς στοιχεία κατασκευαστού απαγορεύεται αποκλειστικά για λόγους φορολογικούς. Μέχρι πριν ελάχιστα χρόνια απαγορευόταν γενικώς.

Για το θέμα του γλυκάνισου. Καλά αυτό για το στομάχι είναι γνωστό. Αλλά πολλές φορές χρησιμοποιείται για να κρύψει ατέλειες στη γεύση (ενδεχόμενη αποτυχία). Εν πάση περιπτώση υπάρχει κόσμος που το προτιμά με γλυκάνισο. Η μαστίχα γνωρίζει κανείς σε τι ποσότητες και για ποιο λόγο χρησιμοποιείται;
Τέλος μια φορά είχε προσθέσει ένας θειος μου ένα κομμάτι κερύθρα στο τσίπουρο. Το αποτέλεσμα ήταν αφενός να πάρει λίγη μυρωδιά από κερύθρα. Αφετέρου το χρώμα κιτρίνισε, περίπου σαν το ουΐσκι (Αφού να φανταστείτε ότι το είχε ένα μπουκάλι σε συσκευασία Dewars και γίνανε διάφορες πλάκες). Αν γνωρίζει κάποιος πάνω στο θέμα επίσης θα με ενδιέφερε να ακούσω ένα πιο ολοκληρωμένο σχόλιο.

Έχουμε αμπέλι,μεγαλούτσικο.Κάνουμε λοιπόν με την οικογένια μου κρασί και τσίπουρο.Μία χρονία φυτέψαμε γλυκάνισο για να το μαζέψουμε και να το βάλουμε στο τσίπουρο.Και μας έστηλε ο πατέρας μου εμένα και τον αδερφό μου να πάμε και να βγάλουμε τον λύκο(αρρώστια του φυτού,δεν γνωρίζω ακριβή ονομασία) ενώ κανονικά ήθελε ράντισμα.Ταλαιπόρια(ήταν κανα 2 στρέμματα το χωραφάκι με το γλυκάνισο).Έχει άλλη χάρη να καλλιεργείς μόνος σου τις πρώτες ύλες.Λές αυτό το τσίπουρο είναι δικό μου.Πάντως τα παραδοσιακά καζάνια τείνουν να εξαφανιστούν.Παλιά για να βράσεις τσίπουρο έβαζες ξύλα για την φωτιά.Τώρα στην περιοχή της Πτολεμαίδας σχεδόν όλα λειτουργούν με υγραέριο.Είναι πολύ πιο εύχρηστο.Αν και δεν μπορώ να καταλάβω διαφορά στην γεύση ανάμεσα στους 2 τρόπους της βράσης του τσίπουρου.

Ααα.και μια παρατήρηση.Η Πτολεμαίδα κατικοίτε κυρίως από πρόσφυγες,Μικρασάτες,Θρακιότες,Πόντιους αλλά και ντόπιους.Αυτοί που βράζουν τσίπουρο είναι Μικρασιάτες και ντόπιοι.Οι άλλοι όχι.Γιατί άραγε?

Γειά σας παιδιά,

θα μπώ και 'γώ στη συζήτηση σας κ' θα σας πώ για το δικό μας παραδοσιακό ποτό, τη [b]Ζιβανία[/b] ή [b]Ζιβάνα[/b] (παρόμοιο με το τσίπουρο/ρακί) , η οποία είναι ένα ένα παραδοσιακό κυπριακό απόσταγμα που παράγεται στην Κύπρο από τα κατακάθια, δηλαδή τα υπολείμματα σταφυλιών που πιέστηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας οινοποίησης (συμπεριλαμβανομένων των μίσχων και των σπόρων). Το μίγμα οπού μήλου/κρασιού αποστάζεται έπειτα στις ειδικές παραδοσιακές συσκευές απόσταξης, παράγοντας τη ζιβανία. Η Zιβανία χαρακτηρίζεται από τη χαρακτηριστική της γεύση και το άρωμά της. Είναι άχρωμο και είναι ένα ευχάριστο οινοπνευματώδες με το ελαφρύ άρωμα των σταφίδων. Η τυπική περιεκτικότητα σε οινόπνευμα είναι 22 γράτα 45%vol. Δεν περιέχει ζάχαρη και δεν έχει καμία οξύτητα.

Η Ζιβανία σερβίρεται παγωμένη στην κατάψυξη με αμύγδαλα, σουτζούκο ή μικρά ορεκτικά όπως λουκάνικο (παραδοσιακό κυπριακό λουκάνικο), ή λούντζα (παραδοσιακό κυπριακό καπνισμένο χοιρινό κρέας).

Φίλοι του φόρουμ απόσταξη μπορούμε να κάνουμε και σπιτικά χωρίς καζάνι.Απλά μετατρέπουμε μια παλιά χύτρα ταχύτητας σε καζανάκι με τον εξης τρόπο.Παίρνουμε χαλκοσωλήνα ψυκτικών,και στην βαλβίδα του καπακιού της χύτρας προσαρμόζουμε τον σωλήνα και με κάποιο σφυγκτήρα και με την βοήθεια λίγου ζυμαριού,επιτυγχάνουμε την στεγανότητα.Κατόπιν γυρνάμε τον σωλήνα 2-3 στροφές και τον περνάμε και από μια λεκάνη με κρύο νερό -όπου το ανανεώνουμε τακτικά-και τέλος την απόληξη την βάζουμε σε κάποιο δοχείο όπου θα μαζέψουμε το απόσταγμα.ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΓΓΥΗΜΕΝΗ.Καλά πιώματα.

Και σε τι θερμοκρασία βάζουμε την κουζίνα φίλε @nikosn? Και για πόση ώρα? Γίνεται αλλά λίγο δύσκολο και επικίνδυνο.Οπότε καλύτερα πάνε σε ένα καζάνι,βράσε μια καζανιά και τελίωνε.Ή καλύτερα πετάξου σε ένα σουπερ μάρκετ και πάρε έτοιμο.Εκτός αν έχεισ κανένα φίλο να σου δώσει.
Φίλε Μιχάλη από την πανέμορφη Κύπρο.Έτυχε να έρθω το καλοκαίρι Κύπρο και ήπια ζιβάνα.Σαν νερό ήταν(δλδ πολύ ελαφρύ).Είχαμε στις αποσκευές μας τσίπουρο και πίναμε.Στο ξενοδοχείο γίναμε κολλητάρια με τα παιδιά του poolbar και τους βάλαμε να πιούν λίγο τσίπουρο.Ζαλίστηκαν κατευθείαν.Είπαν πως είανι πολύ δυνατό και με πολύ έντονο άρωμα(γλυκάνισο).

Επικίνδυνο δεν είναι ,για τον λόγο ότι δεν έρχεται σε επαφή με φλόγα (μάτι κουζίνας γαρ).Το να πάρω έτοιμο δεν είναι το ίδιο,μπορεί να΄ναι και καλύτερο το έτοιμο,αλλά δεν είναι το “δικό σου”.Επειδή ο χρόνος όμως τώρα με βιάζει αύριο θα επανέλθω με χρόνους κ.λ.π.

Ρε παιδιά, τα 22 «γράτα» (σωστός!!) που λέει ο Μιχάλης, 45 οινοπνευματικοί βαθμοί, δεν είναι καθόλου νεράκι. Μάλλον νερωμένο σας το έδωσαν, Gilles.

Και εγώ με ξύλα ξεκίνησα, αλλά κακά είνʼ τα ψέματα, σήμερα χρησιμοποιώ υγραέριο. «Σπιτική» απόσταξη κάνω στο ούζο, ακριβώς όπως λέει και ο Nikosn. Με μια παλιά χύτρα ταχύτητος, με καινούργιο όμως λάστιχο στεγανότητας για το καπάκι, να μην χάνεται ο ατμός, και ιδιοκατασκευασμένο ψύκτη: χαλκοσωλήνας φορμαρισμένος με τύλιγμα γύρω από νταμιτζάνα, να πάρει τη φόρμα του, προσαρμόστηκε μέσα σε γκαζοντενεκέ που στο βάθος, μέσω ξετρυπήματος και φλάντζας, βγαίνει έξω η άκρη του. Στη χύτρα (που διαθέτει κεντρική τρύπα για τη βαλβίδα) προσαρμόζεται η πάνω άκρη, με ελαστικά παρεμβύσματα και μπουλόνι που σφίγγεται. Ο γκαζοντενεκές τοποθετείται στον πάγκο, δίπλα στην (ηλεκτρική) κουζίνα και γεμίζει κρύο νερό. Έχω βάλει και ένα βρυσάκι στη μέση, για να βγάζω το καυτό νερό και να προσθέτω κρύο αλλά αποδείχτηκε ότι για δύο συνεχείς αποστάξεις το νερό δεν κρυώνει τόσο που να χρειάζεται αντικατάσταση.

Πρώτη ύλη είναι το τσίπουρο που ήδη έχω αποσταγμένο. Αποβραδύς μπαίνει σε κατάλληλο κουβά. Προσθέτω και άλλο τόσο νερό και τα μυριστικά του: γλυκάνισο, μάραθο, αστεροειδές άνισο (Αφρικής), τζίντζερ ξερό, άνθος μοσχοκάρυδου, μαστίχα, άνθος γαρύφαλλου, κακουλέ, σαπουνόχορτο. Τραβάει όλη νύχτα και την άλλη μέρα γίνεται η απόσταξη. Δεν είναι επικίνδυνο, αν δεν υπερθερμανθεί. Η θερμοκρασία είναι ακριβώς εκείνη που το αυτόματο μάτι της κουζίνας χρειάζεται για μαγείρεμα με χύτρα ταχύτητος.

Όταν η χύτρα θερμανθεί αρκετά, από την άκρη του χαλκοσωλήνα αρχίζει να τρέχει το απόσταγμα που δεν πρέπει να έχει μεγάλη ροή, πειραματιστείτε. Μόλις το απόσταγμα αρχίζει να βγαίνει θολό, σταματάω.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του δικού μας ούζου είναι ότι έχουμε απόσταγμα 100 %. Ο λόγος που το ούζο του εμπορίου χτυπάει στο κεφάλι είναι ότι ουσιαστικά πρόκειται για λικέρ: σε έτοιμο οινόπνευμα διαλύουν διάφορες εσσάνς (γλυκάνισου, μάραθου κλπ.), προσθέτουν και νερό και – έτοιμο το ούζο, χωρίς απόσταξη! Και προσοχή: ο (κοινοτικός) νόμος λέει ότι για να θεωρηθεί ένα ούζο «εξ αποστάξεως» πρέπει να περιέχει απόσταγμα σε ποσοστό όχι λιγότερο του 20 %. (!!!). Μην νομίζετε λοιπόν ότι επειδή γράφει «εξ αποστάξεως» είναι και τέτοιο. Πάρτε Παπατζίμ, αν θέλετε σωστό ούζο. Αλλά αυτό ίσχυε μέχρι πριν λίγα χρόνια, δεν ξέρω σήμερα τι γίνεται….

Κύριε Νίκο.Εδώ στην Πτολεμαίδα το πίνουμε κάπως δυνατό.22 είναι καλά αλλα στην περιοχή μου φτάνει μέχρι και τα 27 το τσίπουρο.Οπότε είναι λίγο διαφορετικό.Γούστα είναι αυτά.

Τα ξύλα έχουν ανεξέλεγκτη καύση και μπορεί να κάψουν τα στέμφυλα που βρίσκονται σε επαφή με τον πυθμένα του καζανιού με αποτέλεσμα στο απόσταγμα να αποκτήσει δυσάρεστη οσμή καμμένου (εμπυρευματικές οσμές). Αντίθετα το υγραέριο έχει απολύτως ελεγχόμενη καύση και πιο ομοιόμορφη θέρμανση του πυθμένα του καζανιού και επομένως είναι πιο ασφαλές αλλά και εύχρηστο. Έχω δει πάντως και έμπειρο καζανά στα Μαστοροχώρια να βγάζει ωραιότατο τσίπουρο (επί σειρά ετών) χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ξύλα.

Η λέξη αράκ είναι αραβικής προέλευσης και σημαίνει χυμός, πιθανό να προέρχεται από αυτή η ονομασία ρακή αν και το αράκ είναι αντίστοιχο του ούζου και όχι του τσίπουρου.

Το πρόβλημα με τα ούζα του εμπορίου δεν οφείλεται στο ποσοστό του αποστάγματος γιατί χρησιμοποιείται έτοιμη καθαρή αλκοόλη. Το πρόβλημα μάλλον δημιουργείται από τον τρόπο αρωματισμού του μη αποσταγμένου οινοπνεύματος. Η ανηθόλη (το κύριο αρωματικό συστατικό του γλυκάνισου) έχει δύο μορφές την cis-ανηθόλη και την trans-ανηθόλη. Η cis-ανηθόλη είναι τοξική και στη φυσική ανηθόλη που παίρνουμε από τους σπόρους βρίσκεται σε ποσοστό 0,2% ενώ στις εσάνς ανηθόλης το ποσοστό της κυμαίνεται από 10 έως 15% (αν δεν γίνει σωστός ανακαθαρισμός) και ίσως αυτός να είναι ένας από τους παράγοντες που προκαλούν πονοκέφαλο.

27!!!

Gilles, εκεί στην Πτολεμαΐδα, περπατάτε στητά και κανονικά όπως στην υπόλοιπη Ελλάδα; Και τι γίνεται όταν μπροστά σας βρεθεί ένας στύλος π.χ. της ΔΕΗ; Μπορείτε να τον παρακάμψετε ή πέφτετε απάνω;

:019::019::019::019::019::019:

Το πρόβλημα που πράγματι είχα με τα ξύλα το έλυσα, βάζοντας στον πάτο του καζανιού τρία κομμάτια χαλκοσωλήνα και από πάνω ένα ανοξείδωτο λεπτό πλέγμα σύρματος. Μετά, ρίχνω το προς απόσταξη υλικό, ώστε μέσα από το πλέγμα να διηθήσει μόνο το υγρό και τα στερεά να παραμείνουν κάποια εκατοστά πιό πάνω, όπου δεν καίγονται. Αλλά το αέριο είναι οπωσδήποτε καλύτερα ελεγχόμενο και, στο κάτω κάτω είμαστε στον 21ο αιώνα!

Ε καλά.Αυτοί που πίνουν τσίπουρο με 27 γράδα είναι βάρβαροι και κανίβαλοι.
Αυτό είναι για να σου κάνουνε βεντούζες και μετά να μοσχοβολάς.Και εγώ με 22, βαριά βαριά 24 είμαι οκ.Οι περισσότεροι το νερώνουν.Πάντως εγώ το καλοκαίρι το πίνω με πάγο.Τον χειμώνα σκέτο.Αλλά δεν έχουμε και πρόβλημα.Γιατί όταν πίνουμε,μετά δεν πάμε και πουθενά.Στα σπίτια μας είμαστε.

Καλά, έξω δεν πάτε ποτέ; Στα κέντρα, τι σερβίρουν; Τσίπουρο με κόκα κόλα;:019: