Παιδια εχετε υποψη σας τραγουδια
που ο Παγιουμτζης εχει συνθεσει η εχει γραψει στιχους γι αυτα?
Ευχαριστω
Ο Στράτος δεν ήταν συνθέτης. Ούτε και στίχους νομίζω πως έγραψε. Όσα τραγούδια είναι κατοχυρωμένα στο όνομά του είναι σίγουρα προϊόν “συνδιαλλαγής” που συνηθιζόταν πάρα πολύ και ήταν ηθικά αποδεκτή.
"Ο Στράτος δεν ήταν συνθέτης. Ούτε και στίχους νομίζω πως έγραψε".
-
Όχι, δεν είναι ακριβώς έτσι η αλήθεια αγαπητέ Νίκο.
Ο Στράτος Παγιουμτζής, εκτός από ανεπανάληπτος και κορυφαίος ρεμπέτης ερμηνευτής (που όλοι μας νομίζω του το αναγνωρίζουμε αβίαστα), έγραψε και τραγούδια ο ίδιος ή/και με τη βοήθεια συναδέλφων του. Και σαν συνθέτης και σαν στιχουργός.
Βέβαια, το έργο του αυτό (συνθετικό και στιχουργικό) δεν είναι μεγάλο, όμως είναι υπαρκτό, πέρα από τα “δώρα” που έλαβε (ιδιαίτερα από τον Β. Τσιτσάνη) και τα προϊόντα “συνδιαλλαγής” που -σίγουρα- δεν είναι καθόλου λίγα. -
Για τον δημιουργό Στράτο, θα πρέπει να λεχθεί μια πραγματικότητα: τις περισσότερες φορές άφηνε στη μέση της δημιουργίας τα τραγούδια του γιατί βαριότανε (εξ’ ου και το παρατσούκλι του “Τεμπέλης”) και τα 'δινε σε άλλους να τα ολοκληρώσουν!
-
<u>Μερικά από τα τραγούδια του ως συνθέτης</u>:
· ΑΛΗΤΗ Μ’ ΕΚΑΝΕΣ [Μπάμπη Βασιλειάδη] (1950)
· ΑΜΑΝΕΣ ΣΑΜΠΑΧ (ΤΟ ΠΗΡΑ ΠΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ) (1936)
· ΑΝ ΕΙΧΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ (1962)
(Εκπληκτικός μανές από έναν εκπληκτικότερο 60χρονο Στράτο).
· ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΙΧΝΩ ΣΤΟ ΠΙΟΤΟ
· ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΑΙ (ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ 'ΚΡΥΨΕΣ) (1940)
· ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΣΙ [Κώστα Μάνεση]
(Πιθανότατα να είναι δημιουργία του Γιάννη Παπαϊωάννου).
· ΕΙΜΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ (ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ) (1963)
· Η ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑ [Τσάντα] (1946)
· ΚΑΛΕ ΔΕΝ ΜΕ ΛΥΠΑΣΑΙ [Απ. Χατζηχρήστου]
(Σαν συνδημιουργός-συνθέτης εμφανίζεται και ο Στ. Σπιτάμπελος).
· ΚΟΡΟΪΔΟ ΜΑΝΩΛΗ [Κώστα Μάνεση]
· ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ [Τσάντα] (1947)
· ΜΑΝΕΣ ΡΑΣΤ ΝΕΒΑ (ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ) (1937)
· ΜΕΣ’ ΤΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ ΤΑ ΒΟΥΝΑ [Ν. Βασιλάκη] (1939)
(Εκπληκτικό τραγούδι της αρρώστιας και του θανάτου.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, όμως η μουσική (κατά ομολογία του ΝΙΚΟΥ ΜΑΘΕΣΗ ή Τρελλάκια προς τον Κώστα Χατζηδουλή) είναι σύνθεση του ΑΝΕΣΤΗ ΔΕΛΙΑ ή Αρτέμη, που το έπαιζε και το τραγουδούσε για χρόνια.
Ως στιχουργός στο δίσκο γραμμοφώνου της His Master’s Voice αναφέρεται το όνομα Ν. ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ, ο οποίος είναι ελάχιστα γνωστός και μάλλον πρόκειται για ψευδώνυμο του Μπάμπη Βασιλειάδη ή Τσάντα.
Σε κάποιο LP του Στράτου αναφέρεται σαν συνδημιουργός (ίσως ως στιχουργός) ο Κώστας Καπλάνης. Μάλλον πρόκειται για ανακρίβεια αφού αυτός πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1946.
Αργότερα (μάλλον στη δεκαετία του ‘50) εμφανίζεται σαν δημιουργός του τραγουδιού ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Σαφώς όμως πρόκειται για προσπάθεια υποκλοπής από μέρους του).
· ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ ΤΗΝ ΤΗΝ ΕΞΥΠΝΗ [Δ. Σέμση] (1937)
· ΜΙΑ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ [Γ. Ροβερτάκη] (1963)
· Ο ΑΝΑΠΤΗΡΑΣ (1946)
(Υπάρχει πληροφορία ότι δημιουργοί είναι οι Κώστας Βίρβος και Γ. Μητσάκης).
· ΟΙ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΕΣ (ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΑΚΙ) (15/6/1946)
· ΟΣΟΙ ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΣΩΤΟ (1963)
(Πρόκειται για κλοπή του γνωστού “Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΕΖΑΚΙΑ” του Ανέστη Δελιά. Ο Στράτος χρησιμοποίησε τη μελωδία και έγραψε άλλους στίχους).
· ΟΥΣΑΚ ΜΑΝΕΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΞΕΝΗΤΕΙΑΣ) (Αδέσποτο) (1936)
(Από τους εκπληκτικότερους μανέδες που κατεγράφησαν στη δισκογραφία των 78 στροφών).
· ΠΑΛΙ ΞΕΝΥΧΤΗΣ ΗΡΘ’ ΑΠΟΨΕ (1963)
· ΠΕΙΡΑΙΩΤΙΚΟΣ ΜΑΝΕΣ (ΞΑΠΛΩΣΕΤΕ ΜΕ ΝΕΚΡΙΚΑ) (1935)
· ΠΛΑΤΣΑ - ΠΛΟΥΤΣΑ [Τσάντα] (1946)
· ΣΑΜΠΑΧ ΜΑΝΕΣ
· ΣΑΝ ΤΗΣ ΟΡΦΑΝΕΙΑΣ ΤΟΝ ΚΑΫΜΟ (1/6/1947)
(Πρόκειται για μελαγχολικό ρεμπέτικο, που θεματολογικά αναφέρεται στο ιδιαίτερα ευαίσθητο και οδυνηρό κοινωνικό πρόβλημα της ορφάνειας. Το πρόβλημα αυτό, με το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, εντάθηκε ακόμα περισσότερο και έλαβε τεράστιες διαστάσεις με το θάνατο εκατοντάδων
χιλιάδων Ελλήνων εξ’ αιτίας της πείνας, στα μαύρα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Και κορυφώθηκε με τα άτυχα θύματα που άφησε πίσω του ο λυσσαλέος και αδελφοκτόνος Εμφύλιος Πόλεμος).
· ΣΕ ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΜΗ ΜΕ ΒΑΖΕΙΣ
· ΣΤΑΘΗΚΑ ΠΕΝΝΙΕΣ Ν’ ΑΚΟΥΣΩ (1947)
· ΤΕΤΟΙΑ ΝΕΙΑΤΑ - ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΛΛΗ
· ΤΟ ΜΙΝΟΡΕ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (1963)
· ΧΡΑΠΑ - ΧΡΟΥΠΑ ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ [Τσάντα] (1946)
· ΧΤΥΠΩ ΝΕΚΡΟΙ ΚΙ ΑΝΟΙΧΤΕ ΜΟΥ (ΜΙΝΟΡΕ ΜΑΝΕΣ) (1936)
(Το τραγούδι είναι στο όνομα του Στράτου, μπορεί όμως να είναι και αδέσποτο).
<u>Σημείωση</u>:
- Σε όσα τραγούδια δεν αναφέρω στιχουργό, οι στίχοι είναι του Στράτου.
- Αύριο θα συνεχίσω με στιχουργικές δημιουργίες του Στράτου.
Σ.Π.
Το Ζεϊμπέκικο Σπανιόλο δε το γράψανε μαζί με τον Μπάτη;
Όχι Πάνο.
Το “ΖΕΪΜΠΕΚΑΝΟ ΣΠΑΝΙΟΛΟ (ΖΟΥΛΑ ΣΕ ΜΙΑ ΒΑΡΚΑ ΜΠΗΚΑ)” έχει αποκλειστικό δημιουργό τον Μπάτη.
Και λίγα στατιστικά για το συγκεκριμένο τραγούδι:
- Ως ερμηνευτής αναφέρεται ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΤΗΣ, όμως στην πραγματικότητα είναι ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ, που μιμείται τη φωνή του Μπάτη.
(Ο Μπάτης, λίγο πριν την γραμμοφώνηση, είχε μαστουριάσει στο “ιδιαίτερο” καμαράκι του στούντιο και ήταν “πίτα”). - Είναι το 1ο τραγούδι του ΣΤΡΑΤΟΥ, στην παρθενική του εμφάνιση στα γραμμόφωνα, μαζί με το “Μάγκες Καραβοτσακισμένοι”, το 1934.
- Παίζει η ξακουστή “ΤΕΤΡΑΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ” (Μάρκος, Αρτέμης, Μπάτης και Στράτος).
- Μπουζούκια: ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ και ΑΝΕΣΤΟΣ ΔΕΛΙΑΣ.
- Μπαγλαμάς: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΤΗΣ.
Σ.Π.
Και σήμερα η συνέχεια για τον δημιουργό Στράτο.
<u>Στιχουργός</u>: <u>ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ</u>
· ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΤΙΑ [Μ. Βαμβακάρη] (1940)
· ΑΜΑΝΕΣ ΣΑΜΠΑΧ (ΤΟ (1936)
· ΑΝ ΕΙΧΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ (1962)
· ΑΠ’ ΤΟ ΜΑΡΟΚΟ Η ΑΣΜΕ [Π. Τούντα]
· ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ [Δ. Γκόγλου] (1937)
· ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΛΗΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ (ΜΕΣ’ ΣΤΙΣ ΤΑΒΕΡΝΕΣ ΞΕΝΥΧΤΩ) [Β. Τσιτσάνη] (1946)
(Κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, αλλά πιθανόν να είναι σύνθεση του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ και οι στίχοι να είναι δημιουργία του Παγιουμτζή).
· ΓΙΑΤΙ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΜΟΥ [Μ. Βαμβακάρη] (Προπολεμικό)
· ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΑΙ (ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ 'ΚΡΥΨΕΣ) (1940)
· ΔΥΟ ΜΑΥΡΑ ΜΑΤΙΑ ΓΝΩΡΙΣΑ [Δ. Σέμση] (1938)
· ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕ ΒΡΕ ΠΟΝΗΡΗ [Μ. Βαμβακάρη] (1936)
· ΕΙΜΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ (1963)
· ΕΛΑ ΜΙΚΡΟ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ [Β. Ττσιτσάνη] (1940)
(Κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, αλλά πιθανόν να είναι σύνθεση του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ και οι στίχοι να είναι δημιουργία του Παγιουμτζή).
· Η ΖΑΜΠΕΤΑ [Κ. Κάνουλα] (1940)
· Η ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΕ [Κ. Κάνουλα] (1940)
· ΚΑΛΑΜΠΑΚΙΩΤΙΣΣΑ [Β. Τσιτσάνη] (Δεκ. 1938)
(Γραμμένο για την Κούλα Καρακαντά, την καλλονή από την Καλαμπάκα, που έφυγε για την Αμερική, το 1940, σε ηλικία 20 ετών).
· ΚΑΛΥΘΙΩΤΙΣΣΑ ΤΣΑΚΙΣΤΡΑ [Κ. Καρίπη) (1940)
(Η μελωδία είναι παραλλαγή από το τραγούδι, πάλι των ίδιων δημιουργών, «ΠΕΣ ΤΟ ΝΑΙ ΚΙ’ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑ (ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ)».
· ΛΑΡΙΣΙΝΗ [Β. Τσιτσάνη] (1940)
(Κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, αλλά πιθανόν να είναι σύνθεση του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ και οι στίχοι να είναι δημιουργία του Παγιουμτζή).
· ΜΑΓΚΕΣ ΠΙΑΣΤΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ (ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ κ. ΠΡΟΕΔΡΕ) [Α. Δελιά] (1936)
(Στο δίσκο γραμμοφώνου Columbia DG 6190 ως δημιουργός εμφανίζεται ο Στράτος Παγιουμτζής, πιθανώς όμως να είναι δημιουργία του Ανέστη Δελιά).
· ΜΑΝΕΣ ΡΑΣΤ ΝΕΒΑ (1937)
· ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΣ [Δ. Γκόγκου] (1937)
· ΜΕ ΣΕΝΑ ΞΕΛΟΓΙΑΣΤΗΚΑ [Κ. Κάνουλα] (1940)
· ΜΕΣ’ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗ ΣΚΟΤΟΥΡΑ ΜΟΥ (ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ Τ’ ΑΡΑΠΙΚΑ) [Β. Τσιτσάνη] (1938)
· ΜΕΣ’ ΤΟΥ ΒΑΒΟΥΛΑ ΤΗ ΓΟΥΒΑ [Στ. Κερομύτη] (1937)
(Στη σύνθεση πιθανώς να βοήθησε και ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ, ο οποίος στην 1η εκτέλεση ακούγεται με επιφώνημα και παίζουν μπουζούκι ο Στ. Κερομύτης και μπαγλαμά ο Στρ. Παγιουμτζής.
Είναι το 1ο τραγούδι του Στέλιου Κερομύτη, μαζί με το “Το λάθος μου αισθάνομαι”).
· ΜΙΑ ΓΑΛΑΝΟΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ [Μ. Βαμβακάρη] (1938)
· ΜΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ [Β. Τσιτσάνη] (1947)
(Τραγούδι του Β. Τσιτσάνη χαρισμένο στον Στράτο Παγιουμτζή. Πιθανόν να πρόκειται για συνδημιουργία του Βασίλη Τσιτσάνη με τον Στράτο Παγιουμτζή).
· Ο ΑΝΑΠΤΗΡΑΣ (1946)
· Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΛΟΥΤΗ ΛΑΧΤΑΡΑ [Κ. Σκαρβέλη] (1939)
· Ο ΜΠΟΕΜΗΣ [Δ. Σέμση] (1937)
· Ο ΦΙΓΟΥΡΑΤΖΗΣ [Α. Δελιά] (1936)
(Στο δίσκο γραμμοφώνου ως δημιουργός εμφανίζεται ο Στράτος Παγιουμτζής, μάλλον όμως είναι δημιουργία του Ανέστη Δελιά).
· ΟΙ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΕΣ (ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΜΠΑΓΛΑΜΑΔΑΚΙ) (15/6/1946)
· ΟΛΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ [Β. Τσιτσάνη] (1/6/1947)
(Κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, αλλά πιθανόν να είναι σύνθεση του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ με στίχους του Στράτου (από μια άλλη πληροφορία είναι χαρισμένο από τον Τσιτσάνη στον Στράτο).
· ΟΣΟΙ ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΣΩΤΟ (1963)
· ΠΑΛΙ ΞΕΝΥΧΤΗΣ ΗΡΘ’ ΑΠΟΨΕ (1963)
· ΠΕΙΡΑΙΩΤΙΚΟΣ ΜΑΝΕΣ (1935)
· ΠΕΣ ΤΟ ΝΑΙ ΚΙ’ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ (ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ) [Κ. Καρίπη] (Μάρτ. 1940)
· ΠΟΝΤΑΡΩ ΟΛΑ ΤΑ ΨΙΛΑ (ΙΠΠΟΔΡΟΜΕΙΟ) [Κ. Κοσμαδόπουλου] (17/4/1940)
(Γραμμοφωνήθηκε το 1939 και είναι το 1ο τραγούδι του Κ. Κοσμαδόπουλου).
· ΣΑΜΠΑΧ ΜΑΝΕΣ
· ΣΑΝ ΤΗΣ ΟΡΦΑΝΕΙΑΣ ΤΟΝ ΚΑΫΜΟ (1/6/1947)
· ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ [Γ. Μαρινάκης] (1961)
· ΣΕ ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΜΗ ΜΕ ΒΑΖΕΙΣ
· ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΤΟ ΝΤΕΡΤΙ ΜΟΥ ΝΑ ΠΩ [Κ. Κάνουλα] (1940)
· ΣΙΓΑΝΟΨΙΧΑΛΙΣΜΑ [Π. Γαβαλά] (1957;)
· ΣΤΑΘΗΚΑ ΠΕΝΝΙΕΣ Ν’ ΑΚΟΥΣΩ (1947)
· ΣΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ (Η ΕΠΙΠΟΛΑΙΗ) [Μ. Βαμβακάρη;] (1938)
(Τραγούδι “Βαμβακάρικου ύφους” στα ονόματα του Γιάννη Δραγάτση ως συνθέτη και του Στράτου Παγιουμτζή ως στιχουργού. Δεν αποκλείεται το τραγούδι να είναι σύνθεση του ΜΑΡΚΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ και αυτός να το χάρισε στον ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΑΓΑΤΣΗ για λόγους υποχρέωσης, ευγνωμοσύνης ή τακτοποίησης οικονομικών λογαριασμών).
· ΤΑ ΣΩΦΕΡΑΚΙΑ [Β. Τσιτσάνη] (1939)
(Αναφέρεται ως τραγούδι του Στράτου Παγιουμτζή, αλλά είναι του Βασίλη Τσιτσάνη. Ίσως οι στίχοι να είναι του Στράτου).
· ΤΑ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΙΑ [Μ. Βαμβακάρη] (1941)
(Στην ετικέτα του δίσκου 78 στροφών αναφέρεται ως δημιουργός το όνομα του Σ. ΡΟΚΟΥ, παππού του Μάρκου, το οποίο χρησιμοποίησε αρκετές φορές σαν ψευδώνυμο (επειδή υπήρχε δικαστική απόφαση για την καταβολή διατροφής στην πρώτη του και εν διαστάσει σύζυγό του και κατάσχεση πνευματικών δικαιωμάτων).
· ΤΕΤΟΙΑ ΝΕΙΑΤΑ - ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΛΛΗ
· ΤΟ ΖΑΡΙ [Β. Τσιτσάνη;] (1946)
(Κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, αλλά πιθανόν να είναι σύνθεση του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ).
· ΤΟ ΜΙΝΟΡΕ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (1963)
· ΤΟ ΣΥΡΕ ΚΙ ΕΛΑ ΑΡΧΙΣΑ [Β. Τσιτσάνη] (Μαΐος 1940)
(Κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ και της γυναίκας του ΖΩΗΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, αλλά είναι σύνθεση του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ και οι στίχοι να είναι δημιουργία του ζεύγους Παγιουμτζή).
· ΧΤΥΠΩ ΝΕΚΡΟΙ ΚΙ ΑΝΟΙΧΤΕ ΜΟΥ (ΜΙΝΟΡΕ ΜΑΝΕΣ) (1936)
Υ.Γ.: Περισσότερα, όταν γράψω την βιογραφία - εργογραφία - δισκογραφία του Μεγάλου Στράτου.
Σ.Π.
Σάκη, εντυπωσιακοί οι κατάλογοι. Αλλά αν αυτά τα κομμάτια ανήκαν πράγματι όλα στον Στράτο θα έπρεπε, εκτός από κορυφαίος ερμηνευτής να περάσει και στους κορυφαίους και πολύγραφους συνθέτες / στιχουργούς. Όπως όμως και εσύ ο ίδιος διευκρινίζεις, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Η ιστορία με τις «συναλλαγές» είναι όχι μόνο πολύ μεγάλη αλλά και ανεπανόρθωτα δύσκολη σήμερα πιά στην εξιχνίασή της. Και δεν πρόκειται μόνο για γνήσια κλεψίματα, εδώ νομίζω ότι ο Στράτος με τον χαρακτήρα του καταλέγεται στους λιγότερο επιρρεπείς για κάτι τέτοιο, αλλά για συναλλαγές που ήταν απόλυτα αποδεκτές και «θεμιτές» ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους στη δισκογραφία.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι αφού η κοινωνία μας άφησε πρώτα να πεθάνουν όλοι οι συντελεστές και μετά ανακάλυψε το ρεμπέτικο, αναπόφευκτα πολλά στοιχεία θα παραμείνουν αδιευκρίνιστα.
Αναμένουμε βεβαίως με ενδιαφέρον τη δουλειά σου για το Στράτο, Σάκη, αλλά φαντάζομαι ότι εκεί ο σημερινός (και ο χθεσινός) κατάλογος δεν θα μπορέσει να παρουσιαστεί ως κορμός της εργογραφίας του, αφού σε πάρα πολλά κομμάτια αναφέρεις παρατηρήσεις τύπου «πιθανόν». Ελπίζω μόνο ότι θα δημοσιοποιηθούν όποια στοιχεία υπάρχουν για αυτά τα «πιθανόν» γιατί αλλοιώς, περισσότερη σύγχυση θα επέφεραν παρά αποσαφήνιση.
Εδώ και καιρό έχω σταματήσει να σχολιάζω κείμενα του ΣΠ, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για διαστρέβλωση της ιστορίας του λαϊκού τραγουδιού. Σε λίγο θα δεχτούμε για δημιουργούς, π.χ. τη Γεωργακοπούλου που έχει στο όνομά της μερικά “τεράστια” τραγούδια.
Σχωρνάτε με λοιπόν για την πλήρη διαφωνία μου, αλλά ο παραπάνω κατάλογος μπάζει απ’ όλες τις πάντες.
Από πού κι ως πού έγραφε ο Στράτος στίχους για το Μάρκο;
Τι δουλειά έχει η “Καλιθιώτισσα” του Καρίπη με το “Πες το ναι κι ας είναι ψέμμα” (επίσης του Καρίπη) και τι δουλειά έχει ο Στράτος με το τελευταίο;
Εδωσε στίχους ο Στράτος στο Σκαρβέλη, στο Σέμση και στον …Τσάντα;(!) Ή μήπως στον Πάνο Γαβαλά;
Πολλά από τα τραγούδια που αναφέρονται παραπάνω είναι καταχωρημένα σε συνθέτη και στιχουργό. Π.χ. το “Γιατί μου το 'κρυψες” υπογράφεται από το Μάρκο και τον Ταμβάκη. Πού “χωράει” ο Στράτος;
Τέλος, η λέξη “εργογραφία” για έναν ερμηνευτή καταντάει ανέκδοτο. Ο Στράτος είναι ο αγαπημένος μου ερμηνευτής. Οι προσπάθειες να του αποδώσουν πράγματα που δεν έκανε μ’ ενοχλούν και τις θεωρώ μειωτικές. Μου θυμίζουν τις κάποιους “υπερασπιστές” του Καζαντζίδη που προσπαθούν με το ζόρι να μας πείσουν ότι τα τραγούδια που έχει στο όνομά του είναι δικά του, κάνοντας ζημιά στον ίδιο τον Καζαντζίδη και μειώνοντας δημιουργούς όπως η Παπαγιαννοπούλου, ο Καραπατάκης και άλλοι. Κάτι αντίστοιχο ισχύει κι εδώ. Ο Κοσμαδόπουλος υπήρξε παλιός και αξιόλογος μουσικός. Δεν έπαιξε ποτέ το ρόλο της φίρμας και πέρασε στη δισκογραφία ελάχιστα τραγούδια. Μην του τα φάμε κι αυτά! Το ίδιο ισχύει για το Μ. Γαβριήλ αρκετούς άλλους.
ΥΓ. Πιο πάνω αναφέρεται το “Ζεϊμπεκάνο σπανιόλο”. Ο Μάρκος λέει κάπου ότι του το χάριζε κάποιος Συριανός φίλος του, αλλά δεν το πήρε κι αυτός το έδωσε στον Μπάτη.
Επιτρέπεται να επιστρέψω στο Σπανιόλο (Ζεϊμπεκάνο όπως πολύ σωστά με διορθώσατε), μιας και θα συμφωνήσουμε όλοι μας ότι είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της εποχής;
-
Μήπως ξέρει κανείς/καμία σας γιατί δεν αναφέρεται στη παρέα των “χασισομένων” ο Μάρκος;
-
Να πω τη μαύρη μου αλήθεια, Άρη, δεν ήξερα πως συμμετείχε ο Μάρκος στην εκτέλεση. Προ καιρού είχε τεθεί θέμα σε ποιά κομμάτια παίζει η τετράδα. Μπορεί να το ανέφερε κάποιος τότε, δε θυμάμαι όμως…
-
Ο Στράτος δε παίζει μπαγλαμά; Ή είναι μούφα η προσφώνιση “γειά σου Στράτο με τις όμορφες πενιές σου”;
-
Τελικά ποιός το έγραψε;;; Τα έχουμε ακούσει όλα εδώ χάμω.
Πάνος
Στο “Ζεϊμπεκάνο σπανιόλο” παίζουν μια κιθάρα, ένα μπουζούκι (κατά τη γνώμη μου ο Δελιάς) και δυο μπαγλαμάδες, ένας σόλο κι ένας ακόρντα. Πίσω απ’ τους δυο μπαγλαμάδες κατά πάσα πιθανότητα βρίσκονται ο Μπάτης και ο Στράτος.
Ο Μάρκος δε φαίνεται να συμμετέχει στην ηχογράφηση.
Ακούστε μέρος της αφήγησης του Μάρκου για τον Μπάτη:
“…Ο Μπάτης κωμικός ήτανε. Μα ούτε να παίζει ήξερε ούτε τίποτες. Κι αν έβγαζε και κανένα τραγούδι στο ραδιόφωνο, του το τραγούδαγε ο Στράτος, π.χ. εκείνο το “Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα στη σπηλιά του Δράκου βγήκα”. Αυτός έβαλε τη μουσική από τον μπαγλαμά, άρα μάρα και κατάρα, και οι στίχοι τους είχε δώσει ένας πατριώτης μου Συριανός, ο οποίος ήτανε να τους δώσει εμένα και του λέω δεν τους θέλω. Κωμικός ήτανε ο Μπάτης, κωμικός…”.
(Απόσπασμα από το “Μάρκος Βαμβακάρης - Αυτοβιογραφία”, Αγγελικής Βέλλου-Κάιλ)
Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα γιαβάς-γιαβάς:
Ο Στράτος είναι κατ’ εξοχήν ερμηνευτής και μάλιστα για πολλούς ο ιδανικότερος ερμηνευτής ρεμπέτικων τραγουδιών. Για μένα, προσωπικά, ο πρώτος, αλλά αυτό δεν λέει ίσως τίποτα.
Πάμε παρακάτω.
Είναι, όμως, και δημιουργός. Και συνθέτης και στιχουργός. Μικρός ή μεγάλος, άσχετα. Για μένα και πάλι (με το συμπάθιο), είναι, Νίκο μου, συγκριτικά με άλλους δημιουργούς, μάλλον μικρός.
Όμως, έγραψε και τραγούδια, δεν τραγούδησε μόνον. Και δεν του χαρίστηκαν μόνον.
Ο Στράτος δεν είναι «δήθεν» δημιουργός, σαν κάποιους συναδέλφους του, όπως έγραψα πολλές φορές στο παρελθόν. Κραυγαλέες οι περιπτώσεις (που κι αυτές τις έχω πολλάκις επισημάνει) των Γεωργακοπούλου, Χασκίλ, Νίνου, κλπ. Με «αγριώτερη» ίσως την περίπτωση «Καζαντζίδη», που εκεί είναι πασίγνωστη η ιστορία με ονόματα δημιουργών τρομερά αδικημένων (βλέπε Καραπατάκης, Παπαγιαννοπούλου, Ιατρού, κλπ).
Δυστυχώς, στο χώρο του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού (και όχι μόνον, δυστυχώς) οι αδικημένοι είναι μάλλον οι περισσότεροι.
Να θυμηθούμε τους Γ. Κυριαζή, Ν. Ρούτσο, Γ. Λελάκη, Τσάντα, Γριά, Μαρινάκη, κλπ.
Προσωπικά όταν το σκέφτομαι εξαγριώνομαι. Αυτός είναι και ο λόγος που κάποτε έγραψα για τους Κυριαζή και Ρούτσο. Και όσο υπάρχω θα συνεχίσω και μ’ άλλους ριγμένους (π.χ., Κάρλα, Παπασίκα, κλπ).
- Τώρα, για κάποια τραγούδια και αντίστοιχες επισημάνσεις από τις παραπάνω λίστες:
-
ΠΕΣ ΤΟ ΝΑΙ ΚΙ’ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑ (ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ) [στίχοι Σ. Παγιουμτζή - σύνθεση Κ. Καρίπη] (Ι. Γεωργακοπούλου - Στ. Κερομύτης) (Μάρτης 1940, COLUMBIA DG 6536).
Τα στοιχεία αυτά τα επιβεβαιώνει η ΑΕΠΙ -με την ό,ποια αξιοπιστία της και ο Παναγιώτης Κουνάδης στο CD «ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΙΠΗΣ No.1: ΑΡΧΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ Νο.11».
Επιπλέον στοιχεία: παίζουν μπουζούκι ο Βασίλης Τσιτσάνης, κιθάρα ο Κώστας Καρίπης και μπαγλαμά ο Στράτος Παγιουμτζής. -
ΚΑΛΥΘΙΩΤΙΣΣΑ ΤΣΑΚΙΣΤΡΑ [στίχοι Σ. Παγιουμτζή - σύνθεση Κ. Καρίπη] (Στράτος Παγιουμτζής) (1940, ODEON GA 7279).
Η μελωδία είναι παραλλαγή από το προηγούμενο τραγούδι, των ίδιων δημιουργών. -
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΑΙ (ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ 'ΚΡΥΨΕΣ) [Στίχοι - μουσική: Στράτου Παγιουμτζή] (Στράτος Παγιουμτζής - Στέλιος Χρυσίνης) (1940), κανταδόρικο. Μπουζούκι: Μανώλης Χιώτης.
Αυτά ξέρω, αυτά γράφω.
Υπογράφουν -λέει- Μάρκος και Ταμβάκης; Που ρε παιδιά; Ποια είναι η πηγή σας; Να το μάθουμε κι εμείς, για να ξεστραβωθούμε και να διορθώσουμε και τα γ…ένα τα κιτάπια μας. Τα λάθη είναι ανθρώπινα και προτιθέμεθα να επανορθώσουμε, αν σφάλαμε.
- Τα στοιχεία που έδωσα (και άλλα τόσα που δεν …έδωσα) χθες και προχθές είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ! Και δεν επικαλέστηκα -βέβαια- καμιά ΑΕΠΙ (που δεν την πιστεύω), αλλά ένα τσεκάρισμα με τα (όποια) κιτάπια της θα επιβεβαίωνε τα προαναφερθέντα και θα έβγαζε στη φόρα πολύ περισσότερα τραγούδια στο όνομα Στράτου, που βέβαια είναι “δώρα”.
Επειδή, όμως, κανένας δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος για τίποτε, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο για κάποιο ή έστω για κάποια από τα παραπάνω τραγούδια να υπάρχει κάποιο λάθος. Σίγουρα όχι πάντως για να …διαστρεβλωθεί(!!;
η ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού, όπως αφελώς ή εξυβριστικά ελέχθη!!
Ουδέν πρόσθετον σχόλιον.
Όποιος θέλει επικοδομητικό και ειλικρινή διάλογο επί του θέματος, ευχαρίστως θα τον έχει.
Σ.Π.
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην ΣΑΚΗΣ 16 Ιανουάριος, 2006)
Πρώτον, δεν είναι καθόλου άσχετο το να είναι κανείς μικρός ή μεγάλος (ποσοτικά, βέβαια) δημιουργός. Δεν μπορούμε να βάλουμε τον συνθέτη Τσιτσάνη στην ίδια κατηγορία με (πρόχειρο παράδειγμα) π.χ. τον συνθέτη Σταμούλη, όσο και αν το «Μπιρ Αλλάχ» υπήρξε μεγάλη και διαχρονική επιτυχία. Δεύτερον, η σημερινή λίστα με τα 4 (= 3 + 1 διασκευή) κομμάτια κάνει τελείως διαφορετική εντύπωση από τις δύο προηγούμενες. Και τρίτον και σημαντικότερον, για ότι λέει κανείς χρειάζονται στοιχεία που να το τεκμηριώνουν. Γιαυτό χθές μίλησα για διευκρίνηση των «πιθανόν» που θα συνοδεύει κάποια επίσημη δημοσίευση. Συμπέρασμα: αναμένω την επίσημη έκδοση.
Πιστευω οτι αυτο το μυστηριο με το ΣΤΡΑΤΟ δυσκολα θα λυθει.
Παρολα αυτα προσωπικα εγω κανω την υποθεση οτι αν ειχε γραψει τετοια μεγαλα τραγουδια οπως το “Συρε κι ελα αρχισα” και “Το ζαρι” (δε μιλαω για αλλα …) τοτε θα ειχε ακουστει ευρυτερα οτι ο ΣΤΡΑΤΟΣ ειναι φοβερος συνθετης κλπ
Απο τα στοιχεια που εχουμε ο Σ.Π. δεν επαιζε σπουδαιο μπουζουκι ή μπαγλαμα ειχε ομως μια τεραστια φωνη που τον εκανε περιζητητο απο πολλους μεγαλους συνθετες της δεκαετιας του '30 οπως ΤΣΙΤΣΑΝΗ, ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑ, ΚΑΡΙΠΗ, ΤΟΥΝΤΑ, ΧΙΩΤΗ κ.α. αλλα και απο τη ρεμπετικη φρουρα του Πειραια απ’οπου ξεκινησε ΜΠΑΤΗ, ΔΕΛΙΑ, ΜΑΡΚΟ, ΚΗΡΟΜΥΤΗ κ.α.
Συνεπως κατα τη γνωμη μου αποκλειεται να ειχε την ευχερεια να εγραφε τοσο καλα τραγουδια !!
Τωρα καποια του ΔΕΛΙΑ απλοϊκα πλην ομως πανεμορφα τραγουδια ισως και να ειναι συνδημιουργιες ειτε λογω του καλου χαρακτηρα του Ανεστου να τα μοιραστηκε με το ΣΤΡΑΤΟ σαν ανταμοιβη που του τραγουδησε μερικα ή ενδεχομενα που τον προωθησε στην εταιρεια (;).
Παντως μεχρι το '36 και '37 οπου ολοι αυτοι αρχιζουν να συνειδητοποιουν οτι το μπουζουκι εχει “ψωμι”, ηταν ως ενα βαθμο μια παρεα που μοιραζονταν ενα πιατο φασουλαδα, εναν αργιλε και μια μπυρα που λεει ο λογος και ουτε ειχαν ισως σκεφτει τα περι δικαιωματων και ΑΕΠΙ.
Για να παμε και στον ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ εχω μαρτυρια απο μουσικο για συναλλαγη αγορας τραγουδιων το 1962-'63 και πραγματικα πειστηκα οτι γινονταν αυτο το πραγμα.
Η πληροφορια του Αρη για το “Ζειμπεκανο Σπανιολο” πολυτιμη, το ειχα ξεχασει οτι το εχει αναφερει ο ΜΑΡΚΟΣ
και μας επιβεβαιωνει την κατασταση των πραγματων κεινα τα χρονια στον Πειραια.
-
Νίκο, με συγχωρείς, αλλά φαίνεται ότι δεν με διάβασες αρκετά προσεκτικά.
Για παράδειγμα, η 1 διασκευή που επισημαίνεις πιο πάνω δεν αφορά τον Στράτο αλλά τον συνθέτη (Κ. Καρίπη).
Και βέβαια, ο δημιουργός είναι πάντα δημιουργός, άσχετα αν είναι “μικρός” ή “μεγάλος”. Συμφωνώ μαζί σου. Μα γι’ αυτό εξ’ άλλου έκανα και την παρέμβασή μου και σε “διόρθωσα” (αν μου επιτρέπεται η έκφραση) λέγοντας πως ο Στράτος ήταν (εκτός από ερμηνευτής) και δημιουργός. -
Οι δύο πρώτες λίστες που έδωσα ισχύουν ασφαλώς στο ακέραιο, δεν τις “παίρνω πίσω”, άσχετα με την πιθανότητα -όπως διευκρίνισα- να υπάρχουν και κάποια λάθη.
-Τα 4 τραγούδια που προανέφερα αφορούν τις όποιες επισημάνσεις του Α.Ν. Μη μπερδεύουμε τα πράγματα.
- Τώρα, τα “πιθανά”, όπως τα διατυπώνεις, μένουν και θα παραμείνουν μάλλον ατεκμηρίωτα, γιατί δυστυχώς οι άμεσοι ενδιαφερόμενοι -οι ίδιοι οι καλλιτέχνες- δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή.
Από την άλλη μεριά, και οι τότε δίσκοι γραμμοφώνου σπάνια εμφάνιζαν το όνομα του στιχουργού. Άσε που πολλά τραγούδια φέρουν ψευδώνυμα (που δείχνουν γνωστά ή πιθανά πρόσωπα), άλλα είναι περασμένα σε ονόματα τρίτων (σκόπιμα, ηθελημένα ή αθέλητα), κλπ, κλπ.
Τι απομένει λοιπόν σαν στοιχείο (πιθανής πάντα) τεκμηρίωσης;
- Βιογραφίες (από πρώτο χέρι κυρίως). Κυρίως αυτοβιογραφίες (που κι αυτές αμφισβητούνται σε πολλά σημεία τους για ανακρίβειες, σκοπιμότητες και τάσεις υπερβολής και “περιαυτολόγησης”).
- Μαρτυρίες (άλλες σωστές, άλλες λανθασμένες) ανθρώπων του ίδιου του συναφιού.
- Κατά καιρούς δημοσιεύσεις (άρθρα, βιβλία, κλπ), που θέλουν -με τη σειρά τους- ψάξιμο.
- Αφηγήσεις, που ανάλογα με την αξιοπιστία και τις γνώσεις του αφηγητή, ποικίλουν σε “ειδικό βάρος”.
- Το “αναγκαίο κακό” που λέγεται ΑΕΠΙ, κλπ.
Συμπέρασμα: αναμένοντας -όπως λες- την επίσημη έκδοση, δεν έχω να παρουσιάσω “ένορκες μαρτυρίες”, ούτε βέβαια κρύβω “άσσους” στο μανίκι μου. Σκέφτομαι να ασχοληθώ και να επικεντρώσω κυρίως το ενδιαφέρον μου στον ερμηνευτή Στράτο και όχι στον δημιουργό Παγιουμτζή. Για τον δημιουργό, ότι είχα να πω (λίγο-πολύ) το είπα. Αυτό που είναι συγκλονιστικό, μοναδικό και ασύκριτο -ίσως- θα μπορούσα να πω, είναι το ερμηνευτικό του μέρος. Η εργογραφία και η δισκογραφία του, πέρα από τη βιογραφία του. Η ερμηνευτική του γκάμα, τα σόλα, τα εκπληκτικά ντουέτα (κυρίως με τον Στελλάκη και τον Τσιτσάνη), τα μουσικά διαμάντια που μας άφησε αποτυπωμένα στα αυλάκια των δίσκων γραμμοφώνου, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Σ.Π.
Ευκαιριας δοθεισης το απαξιωτικο και υποτιμητικο υφος του ΜΑΡΚΟΥ απεναντι στο ΜΠΑΤΗ αλλα και τα παρομοια λεγομενα απο το ΜΠΑΓΙΑΝΤΕΡΑ στο βιβλιο “Να συλληφθει το ντουμανι” ειναι εξοχως
αξια μελετης και αποριας μια και ο ΜΠΑΤΗΣ οπως και να το κανουμε ξεκιναει πρωτος απο ολους τους Πειραιωτες να ηχογραφει το 1932 το “Σουχει λαχει” υμνο των ρεμπετων και δη του ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ μεχρι τη στιγμη που αφησαν τα εγκοσμια.
ΣΗΜ. Ο Φραγκισκος Ζουριδακης ισχυριζοταν οτι τογραψαν μαζι στο καφενειο-στεκι-χοροδιδασκαλειο του ΜΠΑΤΗ.
Και ολα αυτα τα απαξιωτικα για ποιον, για το “γερο”-Μπατη που ανοιξε χοροδιδασκαλειο-καφενειο το 1925 στην Αγια Σοφια σε ασχετο χρονο οταν ολος ο κοσμος πηγαινε στους τεκεδες ειτε χλιδατους ή τσαντιρατους και μαγαζια με ορχηστρα (σαντουροβιολα) ηταν τα ΑΚΤΑΙΟΝ (Φαληρο), ΜΟΥΡΟΥΖΗ (Αλεξανδρας), ΠΙΚΙΝΟΥ (Θησειο) κ.α. οταν ο ΣΕΜΣΗΣ ηταν στη Σαλονικη, ο ΡΟΥΚΟΥΝΑΣ πρωτοανεβαινε στο παλκο κεινη τη χρονια στη Σαμο, η ΡΟΖΑ δεν ειχε ερθει ακομα Αθηνα, ο ΣΚΑΡΒΕΛΗΣ ηταν ακομα παπουτσης και ο ΜΑΡΚΟΣ ακουγε πρωτη φορα συνειδητα μπουζουκι.
Τη σημαδιακη χρονια εκεινη το μονο ρεμπετικο που ειχε ηχογραφηθει στην Ελλαδα ηταν το “L’opium” με τον κατα τ’αλλα ελαφρο τραγουδιστη ΒΙΔΑΛΗ το 1924 δοθεισης βεβαια της τεραστιας ανθησης των τεκεδων ιδιως των παρανομων και της μαγκιας ιδιως στον Πειραια μια και ολοι οι παλιοι μαγκες Μεταξουργειου, Ψυρρη, Θησειου κλπ βγαιναν μεσηλικες πια απο τις φυλακες.
Ο ΜΠΑΤΗΣ με τη θυμοσοφια του, την “πονηρια” του, την καλη του καρδια, την αγαπη του στα γνησια μαγκικα εθιμα και τραγουδια -αλλο το ενα κι αλλο το αλλο, γιατι υπηρξαν μαγκες που ξεραν μονο τη δικοπη, τον αργιλε και τις παστρικες και καθολου το μπουζουκακι- και τη γενικοτερη ταση του στις
δουλειες του ποδαριου, καταφερε ισως και αθελα του να συγκερασει ολο αυτο το ανθρωπινο αμαλγαμα του Πειραια που ξερουμε οτι απο το 1890 γεμιζε τις μπυραριες και τα καπηλεια ακουγοντας τους Σμυρνιους μουσικους και απολαμβανοντας τις Αρμενισες χορευτριες και να τους προσελκυσει στη
δικη του πολιτιστικη πατεντα και παραγκα κανοντας μια ιδιοτυπη εκεχειρια στον αγριο κοσμο της μαγκιας και δεν ειναι υπερβολη αυτο !!
Και ας μην παμε παραπερα, πρωτος ο ΜΠΑΤΗΣ αξιοποιει μια καθολου αδεσποτη (ομορφος ορος του Πετροπουλου αλλα παραχρησιμοποιημενος) μελωδια
το ΛΗΜΝΕΪΚΟ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ και δημιουργει ενα τραγουδι ελεγεια που δυστυχως ρε παιδια δεν θα μπορουσε να γραψει ουτε ο ΜΑΡΚΟΣ, ουτε ο ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ ουτε ο ΜΗΤΣΑΚΗΣ ουτε ο ΤΟΥΝΤΑΣ κλπ
τον “Θερμαστη”. Μεγαλειωδες τραγουδι στην απλοτητα του οπως και οι “Σφουγγαραδες” και το “Μπαρμπερακι” που ολα μιλανε για επαγγελματα αλλα με ποιητικο-μαγκικο τροπο πραγμα που ενδεχομενα αντεγραψε ο ΜΑΡΚΟΣ (Χασαπης, Αραμπατζης κλπ) μια και ειναι δυσκολο να τα εγραψε ο ΜΠΑΤΗΣ την εποχη που τα ηχογραφησε προφανως ηταν παλιοτερα.
Μεγαλο θεμα ο ΜΠΑΤΗΣ και μακαρι να το συνεχισουμε σε ιδιαιτερο thread.
Επισης για το θεμα της πατροτητας των στιχων αλλο τεραστιο ζητημα. Σε εκπομπη ηχογραφημενη πριν 15 χρονια απο το Καναλι του Πειραια ο Παναγιωτης Κουναδης λεει με σιγουρια οτι τα “Μπλε παραθυρα” και το “Μη μου λες γιατι ξεχναω” ειναι στιχουργικες δημιουργιες του
Παντελη Καρίβαλη αντρα της Σοφίας Αμπατζη-Καριβαλη, αν δεν κανω λαθος κιθαριστα !!
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην yiorgosv 17 Ιανουάριος, 2006)
Αν “εποικοδομητικός και ειλικρινής διάλογος” λέγεται αυτός όπου οι άλλοι συμφωνούν μαζί σου, τότε πράγματι δε θα συνεχίσω κι εγώ έναν τέτοιο διάλογο. Για ποιο λόγο άλλωστε να παραθέσω στοιχεία που θα αντικρούουν τα λεγόμενά σου; Για να τα χρησιμοποιήσεις μετά στη “συγγραφή” των “έργων” σου; Σ’ αφήνω να τ’ αποτελειώσεις μόνος σου.
ΥΓ. Ο Π. Κουνάδης σε αρκετά σημεία των δημοσιευμάτων του (και αρκετοί άλλοι του χώρου) έχει εσκεμμένα λάθη, ώστε να μπορεί να γραπώνει τους αντιγραφείς. Οποιος χρησιμοποιεί το copy-paste σαν “μέσο παραγωγής” γίνεται εύκολα ρεζίλι. Π.χ. Λέει ο Κουνάδης: “Χορός ζεϊμπέκικος” 1935. Παραθέτει και τον αριθμό του δίσκου… Αμα το βρείτε πουθενά αυτό το ζεϊμπέκικο να μου το στείλετε να το ακούσω κι εγώ ο αδαής!
ΥΓ1. Το να αποδείξει κανείς ότι ο Στράτος ΔΕΝ έγραφε τραγούδια είναι πρακτικά αδύνατο. Το αποδείξει κανείς ότι έγραφε τραγούδια είναι επίσης πρακτικά αδύνατο. Ομως στη ζωή τα πράγματα δε βασίζονται μόνο σε …δικαστικές αποφάσεις. Οπως πολύ σωστά επισημαίνει ο ΓΒ, στο όνομα του Στράτου βρίσκονται καταχωρημένα αρκετά περίφημα τραγούδια. Αν ήταν δικά του, τότε από μόνα τους θα τον είχαν αναδείξει σε σπουδαίο δημιουργό. Ποτέ και πουθενά δεν αναφέρει κανείς το Στράτο ως δημιουργό. Κι όταν λέω “κανείς”, εννοώ κάποιον απ’ τους ανθρώπους του χώρου του κι όχι τον κάθε σύγχρονο ερευνητή, αξιόλογο ή μη.
Γιώργο, με συγχωρείς, δεν πρόσεξα τα postings σου.
Για τα δύο τραγούδια που επισημαίνεις, έχω δώσει παραπάνω τα σχόλιά μου στις λίστες.
Προσωπικά (και ομολογώ κάπως αυθαίρετα) τα αποδίδω -συνθετικά τουλάχιστον- και τα δύο στον Τσιτσάνη και όχι στον Στράτο.
Απόδειξη των λεγομένων μου είναι η βάση δεδομένων μου. Εσύ έχεις και τη γεμάτη έκδοση.
Αν πας λοιπόν στις καρτέλες των δύο αυτών τραγουδιών θα βρεις στο πεδίο των σημειώσεων τα εξής:
<u>Για το “ΣΥΡΕ ΚΙ ΕΛΑ ΑΡΧΙΣΑ”</u>:
- “Τσιτσανικού ύφους” τραγούδι, γι’ αυτό και το αποδίδω στον ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ.
- Κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ και της γυναίκας του ΖΩΗΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, αλλά πιθανόν να είναι σύνθεση του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ και οι στίχοι να είναι δημιουργία του ζεύγους Παγιουμτζή.
<u>Για το “ΖΑΡΙ”</u>:
- “Τσιτσανικού ύφους” τραγούδι, γι’ αυτό και το αποδίδω στον ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ.
- Κυκλοφόρησε στο όνομα του ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗ, αλλά πιθανόν να είναι σύνθεση του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ.
(Και νομίζω επομένως ότι -έστω με άλλο τρόπο- πως συμφωνούμε. Είναι πολύ μεγάλα κομμάτια για να ‘ναι του Στράτου. Εξ’ άλλου το ύφος τους κάνουν μπαμ ότι είναι δημιουργίες του Βλάχου).
Τώρα για τον Α.Ν:
“Αν “εποικοδομητικός και ειλικρινής διάλογος” λέγεται αυτός όπου οι άλλοι συμφωνούν μαζί σου, τότε πράγματι δε θα συνεχίσω κι εγώ έναν τέτοιο διάλογο. Για ποιο λόγο άλλωστε να παραθέσω στοιχεία που θα αντικρούουν τα λεγόμενά σου; Για να τα χρησιμοποιήσεις μετά στη “συγγραφή” των “έργων” σου; Σ’ αφήνω να τ’ αποτελειώσεις μόνος σου”.
Όχι, αυτή τη φορά δεν θα παρασυρθώ σε άσκοπες συζητήσεις και εκνευρισμούς. Το βρίσκω ανώφελο και περιττό. Εξ’ άλλου δεν τα βρήκαμε εδώ και 4 χρόνια, τώρα θα τα βρούμε; Άστο.
Αλλά υπαινιγμοί του τύπου “συγγραφή”, “έργα”, “copy-paste” και τα ρέστα, δεν νομίζω ότι εκθέτουν εμένα προσωπικά αλλά αυτόν που αβίαστα (και για τους λόγους του) τα εκτοξεύει.
Ας το πάρουμε χαμπάρι ότι μας διαβάζει και μας κρίνει πάρα πολύς κόσμος. Το τι είναι και πόσο ζυγίζει ο καθένας μας κρίνεται από τα έργα του (εντός και εκτός εισαγωγικών).
Όχι, λοιπόν, ΔΕΝ ΘΕΛΩ να εμπλακώ σε νέα αντιπαράθεση. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Εδώ ΤΕΛΟΣ σ’ αυτό το χαβά.
Σ.Π.
Και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου:
- Λέει ο Α.Ν. παραπάνω: "Ποτέ και πουθενά δεν αναφέρει κανείς το Στράτο ως δημιουργό. Κι όταν λέω “κανείς”, εννοώ κάποιον απ’ τους ανθρώπους του χώρου του κι όχι τον κάθε σύγχρονο ερευνητή, αξιόλογο ή μη".
Και απαντώ (στον εαυτό μου):
Ναι, έτσι είναι. Μόνο που κάποτε κάποιος κάνει την αρχή…
Γιατί έγραψε ποτέ κανείς άλλος στο παρελθόν βιογραφίες, εργογραφίες και δισκογραφίες για τους: Απ. Χατζηχρήστο, Στ. Τζουανάκο, Μπαγιαντέρα, Γ. Κυριαζή, Ρ. Ντάλλια, Ν. Ρούτσο, Κ. Μάνεση, και άλλους;;
Ασχολήθηκε ποτέ άλλοτε κανείς με το Στιχουργικό Έργο του Β. Τσιτσάνη;; (Που είναι κεφαλαιώδους σημασίας).
Και απαντώ μόνος μου. ΟΧΙ. Σίγουρα ΟΧΙ. Μόνο η ταπεινή αφεντιά μου. Γιατί άραγε το έκανα; Μα για την “τρέλλα” μου.
Και ξαναρωτώ (τον εαυτό μου έστω): και αυτά βρε άχρηστε τα έκανες copy-paste από …το πουθένα;;!!! Μπράβοοοοοο μάγκα! (που θα 'λεγε και ο συγχωρεμένος Μέγας Στράτος).
Εμ, βέβαια, εδώ κατακεραυνώθηκαν, κυνηγήθηκαν και ταπεινώθηκαν συγγραφάρες και συγγραφάρες, μελετητές και μελετητές, εσύ ο λιλιπούτειος που …ξετρύπωσες από το πουθενά θα γλύτωνες;;;
Ρε άντε πάγενε.
Τσσσσσ, τι σου είναι ο κόσμος…
ΤΠΕΜΡ
(Το Παραμιλητό Ενός “Μικρού” Ρεμπετόκαβλου)
Αμάν βρε Σάκη και Άρη, μας πρήξατε με την επιθετικότητά σας. Δεν μπορούμε πιά να διαφωνούμε με το χαμόγελο, και χωρίς να προσβάλλομε ο ένας τον άλλο;
Σάκη, σου τόπα και την άλλη φορά, ύστερα από τα κάζα Πετρόπουλου και Κουνάδη, και κατά την προτροπή του ίδιου του Πετρόπουλου λίγο πριν πεθάνει, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις, διότι δε μπορεί να υπάρξει καμμία βεβαιότητα γιά τίποτα. Κι ύστερα, δεν κατάλαβα, γιατί αυτή η επιθετικότητα στην ΑΕΠΙ; Η ΑΕΠΙ, αν έκλεψε κάποιον, είναι τα ίδια τα μέλη της. Όμως οι “δηλώσεις” πατρότητας, έγιναν από τα ίδια τα μέλη της. Έτσι, αν θέλομε να είμαστε σοβαροί, πρέπει να ξεκινάμε με την καταγραμμένη στην ΑΕΠΙ “πατρότητα”, εν συνεχεία τα ονόματα που βάζαν στους δίσκους, πολλές φορές με αλλαγμένο τον τίτλο (π.χ. Λαχανάδες - Λεμονάδικα), ύστερα φυσικά την συγγένεια του ύφους του τραγουδιού με κάποιον συνθέτη, σε συνδυασμό όμως με τον εκτελεστή ή-και τον Παραγωγό, αν συνεχεία με τις δηλώσεις και διακδικήσεις που έγιναν κατά καιρούς από τους ίδιους, και τέλος τις προφορικές μαρτυρίες αυτών που τους πρόλαβαν. Κι όλα αυτά, με την αρχή… της αβεβαιότητας του Χάϊζεμπεργκ.
Προσωπική μαρτυρία: 1961-1964, παρέα με τον Κώστα Καζάκο, κάναμε συχνή παρέα με τον Στράτο, και του βρήκαμε και δουλειά (στην ταινία “Ο πόνος του πατέρα” ή “η τιμή του πατέρ¨α” ή… κάτι με πατέρα του Ερρίκου Θαλασσινού). όπως καταλαβαίνει, τον βάλαμε να μας μιλάει γιά ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ!
Τέλος, επειδή στην εργογραφία του αναφέρεις και κάποιους Μινόρε Μανέδες (“Χτυπώ νεκροί” και άλλα) είναι γνωστό πως αυτό το είδος τραγουδιού, μουσικά και στιχουργικά, είναι δημώδες.
Μ’ έσκισες!
Αντε και του χρόνου στη Σεμίνα (ταπεινά-ταπεινά πάντα)…