Καλησπέρα σε όλη την παρέα του forum.
Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο και συγκεκριμένα στον 902 Αριστερά στα fm ένα τραγούδι με αυτόν τον τίτλο το οποίο το τραγουδούσε ένα παιδάκι φανταστικά. Έψαξα και το βρήκα στο διαδύκτιο μια εκτέλεση με τον Βασίλη Σταυρακάκη. Θα ήθελα πολύ όποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω γι αυτό το κομμάτι ας το γράψει. Πάντως την συγκεκριμένη εκτέλεση με το παιδάκι που το λεει a capela δεν μπόρεσα να το βρώ.
Ευχαριστώ εκ των πρωτέρων.
Νομίζω πως δυστυχώς αυτή η εκτέλεση δεν έχει καταγραφεί σε δίσκο. Θυμάμαι όμως τη Δόμνα Σαμίου, τότε που παρακολουθούσα τα μαθήματά της στο Μουσείο Λαϊκών Οργάνων, να μας διηγείται την ιστορία της: έψαχνε για κάποιο μικρό παιδί που θα τραγουδούσε κάποια τραγούδια σε μιά συναυλία της, είχε κάνει αρκετές ακροάσεις χωρίς επιτυχία όταν, γυρίζοντας στο σπίτι της άκουσε ένα παιδάκι να τραγουδάει στο δρόμο πηγαίνοντας στο περίπτερο για τσιγάρα του πατέρα του. Της άρεσε, συνεννοήθηκε με τον ίδιο και την οικογένειά του και το παιδάκι (Κρητική καταγωγή) τραγούδησε “τ’ ώριο περβόλι μας τ’ όμορφο”.
Ο μικρός τραγουδάει φανταστικά το κομμάτι το οποίο το είχα ακούσει ποιό παλιά και το ξανάκουσα σήμερα μετα απο 7 ίσως και παραπάνω χρόνια.
Η μοναδική περαιτέρω πληροφορία που μπορώ να δώσω, αν και έχει ήδη δοθεί από την καταγωγή του πιτσιρικά και του Σταυρακάκη, είναι ότι το τραγούδι είναι κρητικής καταγωγής.
Αυτό το ήξερα, το τραγούδι που θα μπορέσω να βρω δεν ξέρω…
Το τραγούδι υπάρχει στη συλλογή της Δόμνας Σαμίου « Η Περπερούνα , και άλλα τραγούδια του λαού μας γιά παιδιά ». ( δισκογραφική εταιρία Zodiac )
Ο μικρός που τραγουδά λέγεται Παναγιώτης Μπαγάνης.
Πράγματι, είναι από τα πιό όμορφα τραγουδημένα κομμάτια που έχω ακούσει !
Χίλια ευχαριστώ κύριε Φρονιμόπουλε θα το ψάξω να το αγοράσω…
Nightblues, ο δίσκος που αναφέρει πολύ σωστά ο φίλος Νίκος, της Δόμνας Σαμίου “Η Περπερούνα και άλλα τραγούδια του λαού μας για παιδιά” έχει εκδοθεί και σε cd (1998) από LYRA και πάλι.
Δες τον δίσκο εδώ : ΠΕΡΠΕΡΟΥΝΑ
Τώρα αν ο νέος ιδιοκτήτης τής ΛΥΡΑ τον έχει επανεκδόσει με άλλο όνομα, άντε να βρεις…
Αφού, να σκεφτείς, από την πρωτοποριακή για τότε κλασική σειρά, της δεκαετίας 70-80, “Ολοι οι Ρεμπέτες Του Ντουνιά” στην επανέκδοση του προέκυψαν (ναι… καλά βλέπετε -δυστυχώς) [b]ΡΕΜΠΕΤΟΔΕΙΝΟΔΑΥΡΟΙ !!!
ΥΓ (θα το πω, γιατί θα σκάσω !!! ) :
Kαι για τα φράγκα, όλοι οι κληρονόμοι των δημιουργών και η εταιρία που τους προστατεύει η ΑΕΠΙ, κάνουνε μόκο… Δεν προσβάλλονται αν γεμίζει η σακούλα…
Η σακούλαααα… η σακούλααααα (που έλεγε και ο αείμνηστος “φιλόσοφος” Ζαμπέτας)
Αν όμως τολμήσουμε και δώσουμε εμείς από εδώ το σπάνιο τραγούδι που αναζητά ο φίλος, θα προσβάλλουμε τη μνήμη τους !
Αντε, μη γράψω κι άλλα…
[/b]
Ιωάννα ελπίζω να είναι μια πετυχημένη φάρσα αυτά που βλέπουν τα ματάκια μου ειδάλως μόνο απέραντη απογοήτευση για τον πολιτισμό μας μπορώ να νιώσω.
Μήπως τελικά το βαρέλι δεν έχει πάτο;;!!
Ιωάννα σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες σου, τωρα όσο για τους χαμελέοντες σε εμένα κάθε άλλο παρά απεχθείς μου είναι. Κρίμα όμως σε αυτούς που σφαιτερίζονται την παραδοσιακή μας μουσική πράγμα που συμβαίνει και σε πολούς άλλους τομείς… Σε αυτόν τον κόσμο τον καλό όπως λέει και ο Νικολάκης μας ζούμε όλοι, σε αυτόν κρινόμαστε για τις πράξεις μας. Κρίμα που αυτή η χώρα είναι ανίκανη να προστατεύσει την εθνική της κληρονομιά… Είναι κάτι που ισχύει απο τότε που άρχησα να αντιλαμβάνομαι εγω τα πράγματα και θα συνεχίσει να ισχύει. Ας κάνουμε τουλάχιστον ό,τι μπορούμε εμείς…
Μπωρώ να γράψω πολλά ακόμα αλλά δεν μου αρέσει η μεμψιμοιρία. Ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες, κατατοπίστηκα πλήρως.
Φιλικά,
Γιώργος
Οταν στα τσαρτς των σινγκλ ανεβαίνουν στο Νο1 ο Βας-Βας, ο Κατέλης, δε θα ‘πρεπε να κάνει κραχ ο χώρος της δισκογραφίας; Κι όμως… Δεν τρέχει κάστανο. Ακριβώς επειδή φαίνεται να μην υπάρχει πάτος.
Κι όμως υπάρχει! Πιθανόν να είναι πολύ βαθιά και μη φαίνεται, αλλά υπάρχει.
Οταν πήρε 1ο βραβείο το "Πίσω απ’ το ποτάμι που τρέχει" το ίδιο δεν αναρωτιόταν ο κόσμος; Υπάρχει πάτος; Τι άλλο μπορεί ν’ ακολουθήσει; Τι μας έχουν φυλαγμένο για μετά;
Κι όμως! Μετά είχαμε Λοΐζο, μια μικρή ακουστική όαση, πριν μας βαρεθεί και μας αποχαιρετήσει. Κι είχαμε κι άλλους. Κι ο Ακης έγραφε καλά, κι ο Μικρούτσικος…
Οπως θα 'λεγε κι ο Κάρολος, είναι ένα σύστημα σάπιο που συνεχίζει να σαπίζει. Ε, κάποια στιγμή θα τσακιστεί το γαμimeνο! Πού θα πάει;
Χάθηκε να βάλουν ένα Τυρανόσαυρο Ρέξ τουλάχιστον να κολλάει με τ’ όνομα. Κοτσάρανε τον Χαμαιλέοντα, αλλά μάλλον κάτι ήθελε νε πεί ο έρημος ο γραφίστας…:079: Ξεφτιλισμένοι όλοι για τα φράγκα
Κι ομως…νομιζω πως υπαρχει μια οαση στην ερημο που ονομαζεται παραδοση.
Δεν ξερω αν το εχετε προσεξει αλλα το τελευταιο καιρο η παραδοσιακη μουσικη σε οποια μορφη κι αν ειναι…αρχισε να ξανααγγιζει τον κοσμο.
Βαρεθηκε ο κοσμος τις ηλεκτρονικες αηδιες που το πλασαρει καθε ασχετος κερδοσκοπος.
Και δεν το λεω αυτο επειδις βρισκομε στο εξωτερικο που ανεκαθεν ο κοσμος δειψουσε για παραδοση.
Και στην πατριδα υπαρχει αυτο το κλιμα…και δειλα δειλα θα αρχισει ο κοσμος να μην ανεχεται τις αηδιες που κυκλοφορουν.
Αυτη ειναι η ταπεινη αποψη μου.
Να ξαναγυρίσω στο τραγούδι.
Αφού μπορεί ένας πιτσιρικάς να τραγουδάει με τέτοιο συγκλονιστικό τρόπο ένα δημοτικό, δε χρειάζεται να φοβόμαστε τίποτα !
Αυτό το τραγούδι είναι ριζίτικο.Απο τ΄αγαπημένα του Ελ.Βενιζέλου.
Με τον οποίο ειναι καί ηχωγραφημένο σε δίσκο:245:
να θυμήσω το σόκ των περισοτέρων μας όταν πρωτοακούσαμε την Αρετούλα(κοτζάμ δεσποινίς πιά!)διπλό το σόκ βλέποντάς την να ερμηνεύει το παραδοσιακό για το οποίο την κοροιδεύανε τα άλλα παιδιά στο σχολείο…το μεγαλύτερο ποσοστό(όσων αγαπούνε την παραδοσιακή μουσική,κλέγαμε!και το φχαριστιόμασταν)κι όμως καμιά φορά ένας κούκος(όταν έχει τέτοια δύναμη)μπορεί να φέρει την άνοιξη.δεν πεθαίνει η παράδοση!τίποτε αληθινό δεν μπορεί να χαθεί.θα χαθούμε μαζί του!και δεν μπορούμε να το πάθουμε αυτό…
Μέχρι που την “Αρετούλα” διπλάρωσε η ακρίδα του σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού (αδόκιμος όρος αλλά ταιριάζει στην ακρίδα), ρούφηξε τους χυμούς της ως το μεδούλι, τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας ξανά, την έβγαλε σε μεγάλη πίστα, μέχρι που το φαινόμενο ξεθύμανε, το ενδιαφέρον των Μέσων έσβησε, η “Αρετούλα” ξεχάστηκε και η ακρίδα την πέταξε σε μιαν άκρη. Κατόπιν, έτριξε τα φτερά της και έδωσε ένα σάλτο προς αναζήτηση άλλων λειβαδιών πηγαίου ταλέντου, για να ρουφήξει και από εκεί εκ νέου όλους τους πόρους τους.
Και έμεινε μια χούφτα ρομαντικών και ταγμένων, που θυμούνται ακόμα την “Αρετούλα” και κουνάν συγκαταβατικά το κεφάλι τους…
Μια και αναφέρθηκε η περίπτωση της Αρετής…
Άραγε, πρέπει από μικρά τα παιδιά να εκτίθενται με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο σταρ- σύστεμ;
Ποιες επιθυμίες ή φιλοδοξίες ικανοποιούνται;
Οι προσωπικές τους, άραγε, ή των γονιών τους;
Την παιδική τους ηλικία πότε θα την ζήσουν;
Και τι γίνεται αν μεγαλώνοντας αποφασίσουν πως δεν τους ταιριάζει η καλλιτεχνική πορεία και στο μεταξύ έχουν τόσο εκτεθεί;
Ή, τι απέγιναν όλα εκείνα τα παιδιά - θαύματα του κινηματογράφου ή της μικρής οθόνης;
Τα θυμάται κανείς;
Μου έχει μείνει από το κοριτσάκι αυτό μια τηλεοπτική της εικόνα, όπου ερμήνευε ένα τραγούδι ερωτικό με τόσο πόνο στην όλη της έκφραση και στον τόνο της φωνής της… τόσο αφύσικο για την ηλικία της και με τόσο μεγαλίστικο τρόπο που αγανάκτησα όχι για το ίδιο φυσικά, αλλά για το περιβάλλον της…
Το χειμώνα τούτον την ειδα ,και την ακουσα σε μαγαζί.Το κοινό ¨τουρίστες¨σε οτι αφορά το
είδος που παίζει η Αρετή, προσπαθούσε μάταια … Στεναχωρεθηκα πολύ, μετά θύμωσα .Το
είπα στην παρέα , ήθελα νά της πώ τρεία πράγματα δε μ΄αφησαν οι μπαγάσηδες .Εμεινε το
παιδί μέχρι τις 3 το πρωί επάνω.Τι περιμένεις οταν στο σχολείο στο τέλος της χρονιάς
εβαλε ο γυμναστής τα παιδάκια να χορέψουν τραγουδώντας ΄ντο φα φα φα…¨Αναγκάστικα
νά κατέβω καί να τον **** τον Καραγκιόζη.:mad:
Ένα άλλο θέμα: τις λίγες φορές που άκουσα την Αρετή είχε το «προσόν» της τρυφερής ηλικίας, που σήμερα δεν υπάρχει, αλλά όχι και το ύφος που αρμόζει στα τραγούδια αυτού του ρεπερτορίου, όπως και ο Μπάμπης επισημαίνει. Τραγουδούσε σαν να είχε πρότυπο τη Γιώτα Βέη, «ξηροφωνικά» για να θυμηθώ και το δάσκαλό μου τον Καρά. Σε αυτό, «διορθώθηκε»; Έβαλε λίγη χάρη στο τραγούδι; Ή έχει ακόμα την επίφαση «σοβαρότητας» που σίγουρα της εμφύτευσε η εμπειρεία με τον Νταλάρα;
Όσο για τις «γυμναστικές επιδείξεις» (!!!..) Μπάμπη, τι περιμένεις από απόφοιτους Γυμναστικής Ακαδημίας που, αυτά τους μάθανε, αυτά μαθαίνουν στα έρμα τα παιδάκια; Δεν φταίνε μόνο αυτοί.