το τσαγκαράκι

Το άκουσα την Πέμπτη το βράδυ στον 902 και μου έκανε εντύπωση λόγω επαγγέλματος (κι εγώ τσαγκαράκι είμαι). Δεν είμαι σίγουρος ούτε για τον τίτλο, ούτε για το ότι το τραγουδούσε ο Παγιουμτζής, ούτε για το ότι η μόνη στροφή που θυμούμαι λέει:
Δουλεύω πάντα όμορφα
Και πάντοτε στη μόδα
Γι’ αυτό και οι πελάτες μου
Ποτέ δεν κόβουν ρόδα
Μήπως μ’ αυτές τις σαφέστατες πληροφορίες μπορεί κάποιος να καταλάβει για ποιο τραγούδι μιλώ και έχει την καλή διάθεση να το εμπιθριάσει και να μου το στείλει;
Επίσης αν έχει κάποιος το ΄΄σαν μεθώ και πέφτω κάτω΄΄.
Αυτό το ρημάδι με παίδεψε όταν προσπάθησα να το βγάλω από μνήμης. (τα ακόρντα στην κιθάρα) Γιατί ενώ η εισαγωγή στην αρχή έχει #ΦΑ (παίζοντας από ΡΕ) στο τέλος της το ΦΑ γίνεται φυσικό και στα λόγια έχει και #ΦΑ και ΦΑ φυσικό. Ξέρω τον κανόνα πως ότι ακούγεται ωραία είναι σωστό, αλλά εγώ δεν έχω παρέα για να το παίξω και να δω πως ακούγεται (η παρέα μου παίζει μόνο κρητικά). Έτσι η μόνη λύση είναι να το παίξω με τους παλιούς.
Τώρα, αν υπάρχει και κάποιος καλός άνθρωπος (που να παίζει και κιθάρα) και μου γράψει τα λόγια από μία στροφή σημειώνοντας τα ακόρντα πάνω από τις συλλαβές που αλλάζουν θα με βοηθούσε ιδιαιτέρως.
Θα μου πείτε βέβαια ΄΄Δεν πας ρε τσαμπατζή να πληρώσεις κανένα μάθημα σε κανένα ωδείο΄΄. Αλλά δεν έχω καθόλου χρόνο για τέτοια πράματα και κάθομαι και παιδεύομαι μοναχός μου.
Ευχαριστώ πάντως εκ των προτέρων όποιον ασχοληθεί.
Παναγιώτης.

Του Μάρκου είναι,θα στο στείλω μόλις μπορέσω.
Το φα γίνεται φα# γιατί αλλάζει απο μινόρε σε ματζόρε το κομμάτι

Ποιο μινόρε γίνεται ματζόρε ρε Σώτο; Σαμπάχ δεν είναι το κομάτι;
ΑΝ

<FONT FACE=“Courier New”>E, το σαμπάχ τι είναι; Μινόρε είναι.
</FONT>

“Τα τσαγκαράκια” περιλαμβάνονται και στις διασκευές της Θέσιας (“Το ρεμπέτικο στου Θωμά”) τραγουδημένο από τον Μπαγιώκη και κομπανία Γιγάντων! (Το σφυρί του τσαγκάρη το παίζει ο Κλαπάκης).

[Να με συγχωρείτε γιά την τυχόν ασχετοσύνη μου, αλλά νομίζω πως τα “Τσαγκαράκια” είναι μπουρνοβαλιό μινόρε -π.χ. Και γιατί δε μας το λες;-]

Φ.Φ. (Φιλάκια Φέρρης)

Εννοώ το ακόρντο

Βροχή οι απαντήσεις αλλά και οι απορίες δεν τελειώνουν. Ο ρυθμός στο ΄΄σαν μεθώ…΄΄ είναι 9/8 το οποίο αναλύεται σε 2/8, 3/8, 2/8, 2/8 όπως και στην ΄΄Αλατσατιανή΄΄(τι να την κάνω τη ζωή κι αν είναι κι άλλη τόση). Αυτό είναι καρσιλαμάς ή ζεϊμπέκικο; Κι αν είναι ζεϊμπέκικο τι ζεϊμπέκικο είναι; Πάντως δεν είναι ούτε απτάλικο ούτε καμηλιέρικο.
ΥΓ. Κρίμα δεν είναι που από την τεράστια ποικιλία σε εννιάσημους ρυθμούς του ανατολικού Αιγαίου, χρησιμοποιούνται πια μόνο ένα ζεϊμπέκικο (ο τύπος της Ευδοκίας) και ένας καρσιλαμάς; Αυτός δε ο τελευταίος έχει καταντήσει να χορεύεται όπως ο λεβέντικος κωλοκουνιστός τσιφτετέλης ο τραπεζάτος (όχι με το τραπέζι στα δόντια όπως ο λοχίας στην Ευδοκία. Επάνω στο τραπέζι) και με τα μπούτια (ενίοτε και τα κωλομέρια) σε δημόσια θέα. Όχι ότι έχω πρόβλημα με τα μπούτια και τα λοιπά αλλά αυτός δεν είναι καρσιλαμάς. Και όλα αυτά Δε συμβαίνουν μόνο στα σκυλάδικα. Το έχω δει και σε μαγαζιά που θέλουν να λέγονται ρεμπετάδικα.

Παναγιώτης

Έλα στο Καφέ Αμάν, ν’ ακούσεις κι απτάλικα, και καμηλιέρικα, και το “Σαν μεθώ”, και το “Τράβα ρε μάγκα”, και τσιφτετέλια τρυφερά όπως το “Θα σπάσω κούπες”, και πιό δραματικά όπως το “Δική μου είναι η Ελλάς”, αλλά και βαλς, ταγκό, ρούμπες, σάμπες, τσα-τσα, τσάμικα, νησιώτικα, χασικλίδικα, καντάδες, μπολέρο του Χιώτη και άλλων έντεχνω, και καρσιλαμάδες (2/8 2/8 2/8 3/8) κ.ο.κ.
Όταν λέμε Καφέ Αμάν, εννούμε Καφέ Αμάν!
Φ.

Μιλάμε για το “Σαν μεθώ”.
Είναι Σαμπάχ, που φυσικά σημαίνει μινόρε.
Αν παίζεις από Ρε, το Ρε είναι πάντα μινόρε. Εκτός αν ο Σώτος εννοεί ματζόρε το Φα (αυτό φυσικά είναι ματζόρε). Τέλος πάντων, δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιοα παραλλαγή. Το άσμα ακολουθεί πιστά τα κατατόπια του Σαμπάχ. Δεν μπορώ να καταλάβω που υπάρχει η “δυσκολία”.
ΑΝ

ΥΓ. Προς Κώστα Φέρρη:
Ακουσα αρκετές απ’ τις διασκευές της Θέσιας. Από άποψη ποιότητας έχει κάνει καταπληκτική δουλειά. ΟΜΩΣ (με κεφαλαία) δε νομίζω ότι καλύπτουν τις μουσικές αναζητήσεις ενός ρεμπετόφιλου. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος (χωρίς παρεξήγηση, εδώ λέμε χύμα τις απόψεις μας ακόμα κι αν κριτικάρουμε φίλους), δε νομίζω ότι αυτού του είδους οι αναζητήσεις στηρίζουν το ρεμπέτικο. Απεναντίας, πιστεύω ότι δίνουν “λαβές” για πιθανή (συχνότατη κατά το παρελθόν) διαστρέβλωσή του.

Επιστρέφοντας από το Κάϊρο, και ύστερα από συζητήσεις με Αιγύπτιους μουσικολόγους, έχω κατ’ αρχήν να κάνω μιάν ανακοίωση, που ανατρέπει ακόμα και δικές μου παλαιότερες πεποίθήσεις:
Αυτό που λέμε εμείς “Σαμπάχ”, είναι στην πραγματικότητα “Σαμπά” σκέτο (γιά όσους ξέρουν αραβικά, Σαντ, Μπεχ, ʼλεφ). Και δεν έχει καμιά σχέση με την αυγή. Τι να κάνουμε; Τα λάθη ανθρώπινα.
Τώρα γιά το “μινόρε” (κι όταν λέμε “μινόρε” δεν εννοούμε την ελάσονα κλίμακα της δυτικής μουσικής, αλλά τη φόρμα του “σμυρνέϊκου μινόρε”) αυτό βασίζεται στο νιαβέντι ή ναχαουέντ.
Έχω ορίσει άλλο ραντεβού με τους Αιγύπτιους μουσικολόγους, τον Δεκέμβρη, κιά το ναχαουέντ και τα επίπεδά του.

Σώτε, έλαβα ένα κενό μήνυμα (μάλλον) από σένα. Αν προσπάθησες να μου στείλεις ΄΄το τσαγκαράκι΄΄ κάτι συνέβη και δεν ήρθε σωστά. Πάντως σ’ ευχαριστώ.
Τώρα αν έχεις όρεξη να το ξαναστείλεις … ε, τι να πω. Πάλι ευχαριστώ

paidia pou einai to kafe aman?
eimai kainourios stin athina kai den ksero. exo akousei alla den ksero pou einai. eyxaristo

Το κουτί “Καφέ Αμάν” (4 Σιντιά) πουλιέται από σήμερα μέσω ΕΡΤ σε Τηλεμάρκετινγκ.
Στο μαγαζί, τέλειωσε η σαιζόν, σε λίγες μέρες θα ξέρω αν θα το ξανακάνω αλλού το χειμώνα, ή θα κάνω κάτι άλλο…

Φέρρη ανέβα και κατά Θεσσαλονίκη να ακούσουμε τίποτα.