Το ρολόι της ταβέρνας

Πριν πολύ καιρό σημείωσα τον ωράιο στίχο:

πέρνουν οι ώρες θλίβερες
σ ένα παλιό ρολόι
κι εγώ τους αναστεναγμούς
τους παίζω κομπολοί…

Μου αρέσουν τα τραγούδια που έχουν λαογραφικά στοιχεία.

Ποιός το έγραψε και πότε?
Παρακαλώ να μου πείτε το ολόκληρο τραγούδι!

Αντιλαλούνε τα βουνά / σαν κλαίω εγώ τα δειλινά

πέρνουν οι ώρες θλίβερες
σ ένα παλιό ρολόι
κι εγώ τους αναστεναγμούς
τους παίζω κομπολόι

Αντιλαλούνε τα βουνά / σαν κλαίω εγώ τα δειλινά


Μουγκρίζω απ’ τις λαβωματιές / κι απ’ τις δικές σου μαχαιριές

Λαβωματιές με γέμισες
και μ’ έφαγαν οι πόνοι
και στη φωτιά που μ’ έριξες
τίποτα δε με σώνει

Αντιλαλούνε τα βουνά / σαν κλαίω εγώ τα δειλινά


Εμπάφιασα απ’ τα ντέρτια μου / κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου

κουράγιο είχα στη ζωή
μα τώρα που σε χάνω
θα ήταν προτιμότερο
γιά μένα να πεθάνω

Αντιλαλούνε τα βουνά / σαν κλαίω εγώ τα δειλινά

Συνθέτης ο Βασίλης Τσιτσάνης και το τραγουδάει ο Στράτος Παγιουμτζής.Χρονολογία δεν θυμάμαι.

Ευχαριστώ πολύ, αυτό είναι, το ξέχασα και δεν το βρήκα πια στο υλικό μου…

Προς το Χάρη>
μήπως γράφω συνοπτική γιατί δεν θέλω να σας πιέσω τόσο πολύ με τις σκέψεις μου, με αυτές βλέπω εγώ σαν ξένη το θέμα ρεμπέτικο και που είναι λίγο διαφορετικό. Φυσικά και από πλευράς της γλώσσας, πιο εύκολα είναι το αντίθετό δηλ. να διαβάσεις κάτι . Μάζεψα πολλά υλικά, αλλά αυτό που συγκίνει εμένα είναι μάλλον αυτό που έβαλε και ένας γερμανός αρθρογράφος σαν πρόλογος για τον άρθρο του που έγραψε για το ρεμπέτικο. Είναι ένα ποίημα του σπουδαίο φιλοφόφο μας τον Friedrich Nietzsche, που ονομάζεται “στη νοτιά”. Εκφράζει μια θεωρία του που λέει ότι νοτιά σημαίνει γι αυτόν “να ζεις” τη ζωή του με τα όλα που σου προσφέρει, αν και μήπως δεν είναι ωράια, πρέπει πάντα να νιώθεις ζωή. Δηλαδή στο βόρρια αυτό δεν γίνεται εύκολα… Και εγώ καταλαβαίνω “ζωή” στα τραγούδια και αυτό με ελκύει.
Λέει ο φιλοσόφος>
… μοναχικά να συλλογιέσαι, το ονομάζω σοφό
όμως μοναχικά να τραγουδάς, θα ήταν κουτό…

ΑΝΤΙΛΑΛΟΥΝΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ: Ερωτικής Απόγνωσης, Ζεϊμπέκικο.
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου (Γριά), Σύνθεση: Βασίλης Τσιτσάνης.
1η εκτέλεση: Στέλλα Χασκίλ - Τάκης Μπίνης - Θανάσης Ευγενικός - Γιάννης Τατασόπουλος (1949)
2η εκτέλεση: Μαρίκα Νίνου - Σταύρος Τζουανάκος - Βασίλης Τσιτσάνης (1951)
3η « : Πόλυ Πάνου - Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Βασίλης Τσιτσάνης (1960)
4η « : Στέλιος Καζαντζίδης - Μαρινέλλα (1968)
5η « : Βασίλης Τσιτσάνης - Ελένη Γεράνη (1978),
Ζωντανή ηχογράφηση από τη συναυλία στο “ΘΕΜΕΛΙΟ”.

Σ.Π.

Σάκη, είσαι ωραίος.
Δε βλέπω την εκτέλεση με τη Μπέλλου. Αυτή είναι η 6η; Υπάρχουν κι άλλες (Νομίζω και η Λίντα το είπε σχετικά πρόσφατα);

Σάκη είσαι σωστός. Ζητώ συγγνώμη που αναφέρω το Στράτο Παγιουμτζή αλλά το μπέρδεψα με το γλυκοχαράζουν τα βουνά. Χαιρετώ το Forum

Δημήτρη, δεν ξέρω να υπάρχει εκτέλεση με τη Μπέλλου ή και με τη Μ. Λίντα. Αν εσύ ξέρεις, πες μας σε ποιο/ποιούς δίσκους μπορούμε να τα βρούμε.

Σ.Π.

Σάκη,
Σε αυτούς τους δίσκους:
-Τα ρεμπέτικα της Σωτηρίας Νο 5 (σειρά Λύρας)
-Σωτηρία Μπέλλου: Μεγάλες στιγμές

Για τη Λίντα πρέπει να το ψάξω στο σπίτι όταν γυρίσω.

Λοιπόν καλά το θυμήθηκα. Το έχει ηχογραφήσει η Λίντα το 2002 στον δίσκο ‘Αυτά που ήθελα να πω’.

Δημήτρης

Αν ήμουν το 2003 μέλος στο φόρουμ, θα είχα επισημάνει στη Μάρθα ότι περί ταβέρνας δεν γίνεται καθόλου λόγος, σε ολόκληρο το τραγούδι.