Εγώ Γιάννη δεν κάνω μελέτη προς αξιολόγηση, η οποία πρέπει να ακολουθεί κάποια δεοντολογία, προσωπικές μόνο εμπειρείες παραθέτω και όσα στοιχεία τυχαίνει να μαθαίνω ρωτώντας. Τα στοιχεία του ΟΗΕ δείχνουν ακριβώς μείωση των εξαρτημένων ατόμων στην Ολλανδία, σε σχέση με την εποχή προ νομιμοποίησης και αυτό μου επιβεβαίωσαν και οι Ολλανδοί φίλοι. Η χρήση χασίς ναι, έχει ανεβεί αλλά αποδεικνύεται ότι αυτό δεν δημιουργεί περισσότερους εξαρτημένους, που αυτοί είναι το πρόβλημα.
Η εξήγηση είναι ότι, απλούστατα, το χασίς δεν δημιουργεί εθισμό.
Και είναι και ακίνδυνο όταν δεν έχεις ο ίδιος πρόβλημα, όπως τονίσαμε αρκετοί. Αυτό είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω και στη Γερμανία, όπου ζούσα την εποχή της “επανάστασης των λουλουδιών”, φεστιβάλ Γούντστοκ κλπ. κλπ. Η μισή γερμανική νεολαία κάπνιζε χασίς. Οι τότε χρήστες έχουν σήμερα οικογένειες, είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες και μια χαρά στην ψυχική τους υγεία. Τα παιδιά τους, το ίδιο.
Το εξήγησα πιό πάνω, αλλά το αναλύω περισσότερο: Αν το χασίς διατίθεται νόμιμα, δεν θα εμπλέκονται στη διάθεση οι παράνομοι έμποροι. Αυτοί θα συνεχίσουν να ελέγχουν την παράνομη αγορά κοκαΐνης κλπ. Η “αγορά” αυτή χρειάζεται συνεχή διεύρυνση, γιατί οι χρήστες πεθαίνουν σχετικά γρήγορα και χρειάζονται καινούργιοι. Αυτό το καταφέρνουν οι έμποροι, στρατολογώντας τους λεγόμενους (στην Αμερική) pushers, που “σπρώχνουν” προς τα ναρκωτικά. Εμείς τους λέμε βαποράκια. Είναι εξαρτημένοι χρήστες που εξασφαλίζουν τα χρήματα για τη δόση τους πουλώντας σε άλλους χρήστες. Πρέπει βέβαια να βρίσκουν τρόπους για να αυξάνεται συνεχώς η πελατεία τους. Συνήθως, βρίσκουν δυνητικούς “πελάτες” έξω από τα σχολεία και τους δίνουν να δοκιμάσουν δωρεάν νοθευμένο χόρτο, χάπια και ό,τι άλλο κρίνει πρόσφορο ο “εργοδότης” τους, προκειμένου να πιαστούν μόνιμοι “πελάτες”.
Δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό το θέμα με το χασίς και γενικότερα με όποια ψυχότροπη ουσία. Όλες αυτές οι ουσίες αλλάζουν τον τρόπο επιρροή τους σε κάθε άνθρωπο (δεν το λέω εγώ. Ψυχίατρος νευρολόγος). Έτσι μπορεί κάποιος να τις χρησιμοποιεί νεαρός και μεγαλύτερος να μην του είναι απαραίτητες αλλά (προσωπικό παράδειγμα) μπορεί το χασίσι να σου χαλάσει τη ζωή γινόμενο καθημερινά απαραίτητα (όχι σωματικά μόνο. Ψυχοσωματικά). Το προσωπικό παράδειγμα είναι φίλος 40 παρά χρονών που δουλεύει απλά για να πληρώνει το μαύρο. Δεν έχει περάσει ποτέ σε σκληρότερα. Αλκοόλ και μαύρο καθημερινά. Χαμένη ζωή (από τη δικιά μου οπτική γωνία). Οπότε δεν μπορούμε να λέμε απλά ότι “δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, νομιμοποιήστε το”. Ή ότι επειδή λειτούργησε στην Ολλανδία θα λειτουργήσει με ανάλογο τρόπο και εδώ, ειδικά τα χρόνια που διανύουμε όπου 1 στους 2 νέους είναι άνεργοι και οι περισσότεροι από εμάς ψάχνουμε διάφορα καταφύγια. Είναι ίδιες οι κοινωνίες? Θα δομηθεί η νομιμοποίηση με τον ίδιο (ενδεχομένως πετυχημένο εκεί) τρόπο? Η κοινωνία εδώ χρειάζεται και άλλα “καταφύγια” πέρα από τα νόμιμα Αλκοόλ-Νικοτίνη κλπ?
Προφεσορα μια χαρα μας τα λες…χαχαχαχα…Στα περισσοτερα εχεις δικιο…Καταρχας για το προθαλαμος κτλ…Εγω δεν ειπα οτι αυτος που κανει χασις σιγουρα θα περασει στην κοκα…Ειπα οτι αυτος που κανει κοκα το πιο πιθανο ειναι να ξεκινησε με χασις…Ελπιζω να εγινα κατανοητος.
“ειδικά τα χρόνια που διανύουμε όπου 1 στους 2 νέους είναι άνεργοι”
Εμ,ελα μου ντε,εκει ειναι που στεκομαι εγω,εκει ειναι που παταει κ η νομιμοποιηση…Δεν πειραζει που εισαι ανεργος,κανε κανα τσιγαριλικι να ξεχαστεις…
“(ενδεχομένως πετυχημένο εκεί)”
Εχω τις αμφιβολιες μου…
O συλλογισμός είναι απλός: Οι έμποροι χρησιμοποιούν ως πωλητές τα βαποράκια τα οποία για να βγάλουν τη δόση τους διακινούν την πρέζα και προσπαθούν να προσελκύσουν νέους πελάτες. Εάν το βαποράκι που λόγω επιλογής ή απλά λόγω έλλειψης δύναμης και αυτοπειθαρχίας αδυνατεί να ενταχθεί σε κοινότητα απεξάρτησης μπορεί να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα στέρησης σε κάποιο δημόσιο Νοσοκομείο, δεν θα χρειάζεται ούτε να κλέψει αλλά ούτε να κάνει τη διακίνηση ή να φέρει νέους πελάτες. Ο τζίρος έτσι μειώνεται σταδιακά και εάν επιπλέον το κράτος νομοθετήσει ποινές ισόβιας κάθειρξης για τους εμπόρους, η μείωση των κερδών θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για την ανάληψη τόσο μεγάλου ρίσκου. Όχι ότι θα εξαφανιστεί το εμπόριο αλλά λογικά η μείωση του κέρδους θα περιορίσει δραστικά την παραγωγή και διακίνηση «σκληρών ναρκωτικών» που οδηγούν κατ ευθείαν στο θάνατο.
Δεν είπε κανείς ότι το χασίς είναι ωφέλιμο αλλά το ίδιο μπορούμε να πούμε και για το τσιγάρο (χιλιάδες τα θύματα από καρκίνο των πνευμόνων και μάλιστα ανάμεσά τους και ανυποψίαστοι παθητικοί καπνιστές). Δεν δέχεσαι όμως να σου το απαγορέψουν και μου ξεφυσάς τον καπνό στη μούρη σε χώρους που υποτίθεται ότι απαγορεύεται. (Καλά ίσως όχι εσύ…λέμε τώρα…). Απολαμβάνεις το ποτό σου με ευχαρίστηση, ωστόσο για κάποιους είναι «ο διάολος μέσα τους». Να τα απαγορεύσουμε κι αυτά?? Υπάρχουν πολλοί που συμφωνούν.
Το θέμα είναι η κατάχρηση από ανθρώπους με τάσεις αυτοκαταστροφικές που ψάχνουν να βρουν τρόπους να «φύγουν» και θα τους βρουν έστω και στον πάτο του καφέ….
Εμένα αυτό που με «ξενίζει» είναι το timing όπως λέμε και στα ελληνικά, της προώθησης του συγκεκριμένου νόμου όπως και του προηγούμενου περί παροχής οικονομικού βοηθήματος στους «ανάπηρους(!) παιδεραστές, φετιχιστές κλπ σεξουαλικά αναξιοπαθούντες» από μια κυβέρνηση που διορίστηκε υποτίθεται για να διαχειριστεί την οικονομική κρίση της χώρας. Δηλαδή από τη μια σέρνουν στα δικαστήρια εμπόρους ρούχων από κάνναβη (στην Λ. Αμερική οι Αμερικάνοι προσπαθούν να καταστρέψουν αγρούς με κόκα η οποία για τους ντόπιους είναι το καθημερινό και αρχαιότατο ρόφημά τους, (mate de coca) όπως το δικό μας χαμομήλι ή τσάι του βουνού, χωρίς ΚΑΜΙΑ ναρκωτική ή ψυχοτρόπο δράση) και αφήνουν τα εργαστήρια παραγωγής πρέζας και έκστασης και τους μεγαλομεταφορείς ασύδοτους ή μάλλον…αυστηρά προστατευμένους. (το ίδιο γίνεται και με το εμπόριο γυναικών όπως και με το δουλεμπόριο).
Εντάξει, δε χρησιμοποιείται κυρίως γι’ αυτό. Αλλά δε διαφωνώ ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και γι’ αυτό. Όμως: όπως το αν θα φτάσεις να κάνεις το χασίσι κέντρο της ζωής σου ή όχι, έτσι και το αν θα του επιτρέψεις να σε κάνει νωθρό και χειραγωγήσιμο ή όχι εξαρτάται από τον χρήστη. Όχι από την ουσία. Άλλη μία διαφορά λοιπόν. Και το καθεστώς ελευθεροτυπίας που υποτίθεται ότι έχουμε μπορεί να σε κάνει χειραγωγήσιμο, αν π.χ. διαβάζεις μόνο Στόχο. Δε φταίει η ελευθερία του τύπου γι’ αυτό!
Βρε παιδιά, ναι, υπάρχουν τέτοιοι τύποι, κι εγώ έχω γνωρίσει. Αλλά το κάθε παράδειγμα να το εντάσσουμε σ’ ένα πλαίσιο, όχι να το κάνουμε κανόνα λες και είναι παράδειγμα της μοναδικής περίπτωσης.
Όποιος πίνει χασίσι ή αλκοόλ, μπορεί να καταλήξει έτσι ή και χειρότερα, ή να μην καταλήξει. Αλκοολικός π.χ. που να μην έπινε και πριν γίνει αλκοολικός δεν νοείται: δεν περνάς μια ζωή με νεράκι και φάντα, και να ξυπνήσεις μια μέρα αλκοολικός. Έχει μια διαφορά από την ηρωίνη ή δεν ξέρω ποιο άλλο κανονικό ναρκωτικό, που όποιος το αρχίσει θα καταλήξει τζάνκι ούτως ή άλλως.
Το χασίς από μόνο του, ούτε θάνατο προκαλεί, ούτε αποτελεί προθάλαμο για σκληρότερα ναρκωτικά. Όταν είναι όμως στα χέρια των εμπόρων, ο κίνδυνος είναι μεγάλος, ειδικά όταν πρόκειται για μικρά παιδιά. Είναι πολλά τα παραδείγματα των εμπόρων, που με το πρόσχημα της έλλειψης φούντας, πλασσάρουν άλλες ουσίες, διαθέτοντας μάλιστα και την… κατάλληλη πειθώ. Αυτός και μόνο ο λόγος, είναι αρκετός, για να έχω προσωπική άποψη υπέρ της αποποινικοποίησης για τη χρήση…
υγ. Νίκο, ο εθισμός που προκαλεί το χασίς σε κάποιους ανθρώπους είναι ψυχολογικού τύπου και μάλιστα πολύ ισχυρός. Γι’ αυτό το λόγο δεν το θεωρώ και τόσο αθώο όσο παρουσιάζεται…
Άλκη δεν συμφωνώ με τη λέξη εθισμός,δεδομένου ότι σημαίνει συνήθεια που δύσκολα αποκόπτεται.Με το χασίς δεν συμβαίνει αυτό.Συμφωνώ όμως μαζί σου, ότι σε βάζει σε ένα ψυχολογικό “τρυπάκι” όπου σε κάνει να μην ασχολείσαι με τα προβλήματά σου,και για την επίλυσή τους.Θα αναφέρω και ένα σύντομο ανέκδοτο.
Ήταν ένας πρεζάκιας,ένας κοκάκιας,και ένας χασικλής.Είπαν λοιπόν να την πιούν,και κατόπιν να περιγράψουν τις εμπειρίες τους.Χτυπάει μια ένεση ο πρεζάκιας,σνιφάρει μια δόση ο κοκάκιας,φτιάχνει και ένα τρίφυλλο ο χασικλής.Όταν συνήλθαν λέει ο πρεζάκιας.“ρε παιδιά τι να σας πω.είδα ότι ήμουν ένα πουλί,και πέταγα πολύ ψηλά,και έιχα τα πάντα από κάτω μου.Κάμπους , βουνά,λίμνες ,ποτάμια,πολύ ωραία”. “κοίτα να δείς”,απαντά ο κοκάκιας,“και γω τα ίδια είδα,μόνο που εμένα με έπιασε και έκανα,βουτιές,ανάποδες πτήσεις,αεροπλανικούς ελιγμούς,όντως ήταν πολύ ωραία.” “τι λέτε ρε παιδιά,και γω το ίδιο είδα” , απαντά ο χασικλής.“ήμουν και γω πουλί στην άκρη του γκρεμου,και ετοιμαζόμουν να πετάξω,και πάνω που ήμουν έτοιμος , λέω δεν το αφήνεις για αύριο;”
Εθισμός σε ουσίες: Μια νόσος του εγκεφάλουΟι λέξεις «εθισμένος από …» όταν ακούγονται δημιουργούν σε πολλούς ανθρώπους αρνητικούς συνειρμούς και συναισθήματα. Ο εθισμένος σε κάποια ουσία ταυτίζεται εν πολλοίς με ένα άτομο που δε νοιάζεται για τίποτα, που έχει δημιουργήσει προβλήματα στην οικογένειά του, που έχει προβλήματα στη δουλειά του και το μόνο που τον απασχολεί είναι πώς θα βρει τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράσει τη δόση του και να «ανέβει». Κι όμως υπάρχουν άτομα που είναι εθισμένοι σε μια ουσία, οι οποίοι κατά τα άλλα ζουν φυσιολογικά, όπως οι περισσότεροι από μας, και είναι απολύτως λειτουργικοί και παραγωγικοί στην καθημερινή τους ζωή. Η πιο κλασική περίπτωση είναι οι εθισμένοι στη νικοτίνη.
Πριν εξετάσουμε για ποιους λόγους κάνει ο άνθρωπος κατάχρηση ορισμένων ψυχοτρόπων ουσιών και πώς μπορεί να εθιστεί σε αυτές θα προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε ορισμένους όρους. Η κατάχρηση φαρμάκων αναφέρεται στην υπερβολική και επίμονη χρήση μιας ουσίας χωρίς να υπάρχει προφανής ιατρικός λόγος. Η κατάχρηση μιας ουσίας οδηγεί τις περισσότερες φορές στην εξάρτηση ή τον εθισμό. Οεθισμός είναι μια χρόνια, υποτροπιάζουσα νόσος που χαρακτηρίζεται από διαρκή ενασχόληση για την εύρεση της εξαρτησιογόνου ουσίας (π.χ. νικοτίνη, αλκοόλ, κάνναβη, ηρωίνη, κοκαΐνη, αμφεταμίνες, βενζοδιαζεπίνες, κ.α.), ακαταμάχητη επιθυμία και καταναγκασμό για τη λήψη της και αδυναμία περιορισμού ή διακοπής της χρήσης, η οποία δεν έχει καμία ιατρική αναγκαιότητα παρά μόνο αρνητικές συνέπειες για το άτομο. Η έρευνα των τελευταίων ετών στις νευροεπιστήμες έχει καταδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο εθισμός είναι μια νόσος του εγκεφάλου. Η αρχική απόφαση ενός ατόμου να δοκιμάσει μια ουσία επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες: γενετικούς, ιδιοσυγκρασιακούς, ψυχολογικούς και περιβαλλοντικούς. Από τη στιγμή, όμως, που μια εξαρτησιογόνος ουσία εισέλθει στον οργανισμό, μπορεί να προάγει μια συμπεριφορά συνεχούς αναζήτησης δρώντας κατευθείαν στον εγκέφαλο, επηρεάζοντας τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου και προκαλώντας μακροχρόνιες αλλαγές που επηρεάζουν τη μετέπειτα συμπεριφορά των χρηστών.
Για ποιο λόγο οι άνθρωποι καταφεύγουν στο να κάνουν κατάχρηση εθιστικών ψυχοτρόπων ουσιών; Αν και πολλοί φαίνεται να είναι οι παράγοντες που οδηγούν κάποιον στη χρήση εθιστικών ουσιών, οι άνθρωποι καταφεύγουν σε αυτήν για δύο κυρίως λόγους: για να νοιώσουν καλά (δηλαδή να βιώσουν ευφορία, ευχαρίστηση, ηδονή από τη λήψη αυτών των ουσιών) ή για να νοιώσουν καλύτερα (π.χ. να αντιμετωπίσουν το άγχος που μπορεί να έχουν ή τα καταθλιπτικά συμπτώματα και τη δυσφορία). Και στις δύο περιπτώσεις η λήψη ουσιών ενισχύει τον οργανισμό και οι ουσίες λειτουργούν ως ενισχυτές.
Οι εθιστικές ουσίες, εκτός από τις άμεσες ενισχυτικές ιδιότητες που έχουν, έχουν επίσης τη δυνατότητα να κινητοποιούν τη συμπεριφορά μέσω περιβαλλοντικών ερεθισμάτων με τα οποία έχουν συσχετιστεί-συνδεθεί κατά το παρελθόν. Έτσι, για παράδειγμα, η τοποθεσία όπου κάποιος έκανε κατά το παρελθόν χρήση μιας ουσίας ή τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε για τη χρήση, ή η μουσική που άκουγε παράλληλα, μπορούν από μόνα τους πλέον να προκαλέσουν μια κατάσταση ακαταμάχητης επιθυμίας για λήψη της ουσίας. Τέτοια εξαρτημένα ερεθίσματα φαίνεται ότι μπορούν να προκαλέσουν υποτροπή σε πρώην χρήστες, ακόμα και μετά από μακρά περίοδο αποχής από τη χρήση.
Αρκετές μελέτες, τόσο σε πειραματόζωα όσο και στον άνθρωπο, έχουν δείξει ότι οι εθιστικές ουσίες ενεργοποιούν τα εγκεφαλικά συστήματα ανταμοιβής, δηλαδή τα συστήματα αυτά που διαμεσολαβούν για να βιώσει κάποιος ηδονή-ευχαρίστηση. Το κυριότερο από αυτά τα συστήματα είναι το μεσομεταιχμιακό ντοπαμινεργικό σύστημα που προβάλλει από το κοιλιακό καλυπτρικό πεδίο στον επικλινή πυρήνα και άλλες μεταιχμιακές περιοχές του εγκεφάλου. Η λήψη εθιστικών ουσιών αυξάνει την απελευθέρωση ενδογενών ουσιών του εγκεφάλου, όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη σε αυτές τις περιοχές. Με τη συνεχιζόμενη, όμως, χρήση ο εγκέφαλος προσαρμόζεται και τα εγκεφαλικά συστήματα ανταμοιβής απευαισθητοποιούνται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση στερητικών συμπτωμάτων που ποικίλουν, ανάλογα με την ουσία στην οποία έχει εθιστεί κάποιος. Το σύνδρομο στέρησης κατά κανόνα χαρακτηρίζεται από δύο διακριτές ομάδες συμπτωμάτων: τα φυσικά ή σωματικά (π.χ., ρίγη, κοιλιακό άλγος, υπερδραστηριότητα αυτόνομου νευρικού συστήματος) και τα συναισθηματικά ή υποκειμενικά (συμπτώματα που αποτελούν έναυσμα για τη συνέχιση της χρήσης, π.χ., δυσφορία, ευερεθιστότητα, άγχος, ανηδονία, καταθλιπτική διάθεση, ακαταμάχητη επιθυμία για χρήση). Τα συμπτώματα αυτά είναι δυσάρεστα, προκαλούν δυσφορία και για να τα αποφύγει ο χρήστης συνεχίζει να λαμβάνει την εξαρτησιογόνο ουσία. Έτσι το άτομο εισέρχεται σε ένα φαύλο κύκλο.
Ο εγκέφαλος ενός εθισμένου διαφέρει και σε άλλα σημεία από αυτόν ενός μη εθισμένου. Υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση, σε πρωτεΐνες και ένζυμα, στη δομή και τη μορφολογία των νευρικών κυττάρων και τέλος στη μεταβολική δραστηριότητα. Με άλλα λόγια, η χρόνια χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών προκαλεί σημαντική αναδιοργάνωση στη δομή και λειτουργία του εγκεφάλου.
Η άποψη ότι ο εθισμός σε ουσίες είναι μια κατάσταση που προκαλείται από την αύξηση των επιπέδων ντοπαμίνης σε συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ερμηνεύσει από μόνη της μια τόσο πολύπλοκη και πολυδιάστατη συμπεριφορά. Εξάλλου, μελέτες έχουν δείξει ότι η αύξηση των επιπέδων ντοπαμίνης και οι ενισχυτικές ιδιότητες των εθιστικών ουσιών (π.χ., το “ανέβασμα” που προκαλεί η λήψη κοκαΐνης) είναι μικρότερες στα άτομα που έχουν εθιστεί σε σχέση με άτομα που δεν έχουν κάνει χρήση. Επομένως, αυτοί οι μηχανισμοί και αυτά τα εγκεφαλικά συστήματα δεν μπορούν από μόνα τους να συντηρούν την εθιστική συμπεριφορά. Κατά τον ίδιο τρόπο, η εθιστική συμπεριφορά δεν μπορεί να ερμηνευτεί ούτε μέσα από την οπτική του συνδρόμου στέρησης, εφόσον πολλοί χρήστες, μολονότι ξεπερνούν τη φάση του συνδρόμου στέρησης, κάνουν ξανά χρήση της εθιστικής ουσίας και τελικά υποτροπιάζουν.
Τα τελευταία χρόνια η έρευνα έχει δείξει ότι ο εθισμός είναι και μια διαταραχή στη λήψη αποφάσεων με παράλληλη αδυναμία ελέγχου των παρορμήσεων. Σ’ αυτές τις λειτουργίες συμμετέχουν τμήματα του προμετωπιαίου φλοιού. Πρόσφατα ερευνητικά ευρήματα υποδεικνύουν ότι η χρόνια χορήγηση ορισμένων εξαρτησιογόνων ουσιών καταστέλλει τη νευρωνική δραστηριότητα των μετωπιαίων περιοχών και μεταβάλλει τη λειτουργία του προμετωπιαίου φλοιού. Για παράδειγμα, μελέτες νευροαπεικόνισης έχουν δείξει μειωμένο όγκο του μετωπιαίου λοβού και μόνιμες αλλαγές στη μεταβολική δραστηριότητα μετωπιαίων περιοχών σε χρήστες ουσιών. Τα παραπάνω νευροβιολογικά ευρήματα ενισχύουν μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες ορισμένοι χρήστες ουσιών παρουσιάζουν διάφορα νευροψυχολογικά ελλείμματα, χαρακτηριστικά δυσλειτουργίας του μετωπιαίου φλοιού. Η διαταραγμένη λειτουργία των μετωπιαίων λοβών στους χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών μπορεί να συμβάλει στη λανθασμένη λήψη αποφάσεων, στην παρορμητικότητα και στην αδυναμία ελέγχου της συμπεριφοράς, που χαρακτηρίζουν αυτά τα άτομα. Σ’ αυτό το σημείο αναμφίβολα θα μπορούσαν να βοηθήσουν παρεμβάσεις που να ενισχύουν τον έλεγχο που ασκεί ο προμετωπιαίος φλοιός στη συμπεριφορά μας, όπως η γνωστικοσυμπεριφορική θεραπεία.
Ο εθισμός σε ουσίες είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα διαταραχή που χαρακτηρίζεται από περιόδους κατάχρησης κάποιας ουσίας, συνδρόμου στέρησης, αποχής από τη χρήση, υποτροπής και επαναλαμβανόμενων προσπαθειών διακοπής της χρήσης. Δεν έχουμε κατανοήσει ακόμα για ποιους λόγους ορισμένα άτομα έχουν αυτή την προδιάθεση προς την υποτροπή. Πειραματικές μελέτες σε ζώα και κλινικές παρατηρήσεις στον άνθρωπο έχουν δείξει ότι η υποτροπή εξαρτάται κυρίως από τρεις παράγοντες: την εκ νέου λήψη της ουσίας, την έκθεση σε ερεθίσματα που έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με την ουσία ή τη χρήση της, και το στρες.
Όσα αναφέρθηκαν καταδεικνύουν αναμφισβήτητα ότι ο εθισμός σε ουσίες είναι μια διαταραχή του εγκεφάλου. Παρά το διαφορετικό μηχανισμό δράσης τους, οι εθιστικές ουσίες ενεργοποιούν συγκεκριμένα συστήματα και περιοχές στον εγκέφαλο και μετά από χρόνια χρήση αλλάζουν τη λειτουργία τους. Η αναδιοργάνωση του νευρικού συστήματος που προκαλούν οι εθιστικές ουσίες αφορά πολλά και διαφορετικά επίπεδα: από το μοριακό μέχρι το επίπεδο της συμπεριφοράς. Πολλές από αυτές τις αλλαγές φαίνεται να έχουν μεγάλη διάρκεια και κάποιες ίσως είναι μόνιμες. Ο εγκέφαλος φαίνεται να έχει σχηματίσει μια “μνήμη” για την εθιστική συμπεριφορά, καθώς περιβαλλοντικά ερεθίσματα φαίνεται να έχουν την ικανότητα να δημιουργούν ακαταμάχητη επιθυμία σε πρώην χρήστες και να οδηγούν στην υποτροπή. Η πρόκληση πλέον για τους νευροεπιστήμονες είναι να συσχετίσουν επακριβώς τις αλλαγές που προκαλούν οι εθιστικές ουσίες στον εγκέφαλο με τα αντίστοιχα συμπεριφορικά χαρακτηριστικά του εθισμού σε ουσίες και να καταφέρουν να αναστρέψουν τις αλλαγές που προκαλεί η χρόνια χορήγηση ουσιών στον εγκέφαλο, προλαμβάνοντας πιθανές υποτροπές. Γιώργος Παναγής
[b]Επίκουρος Καθηγητής Βιοψυχολογίας, Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Νευροεπιστημών.
Πλαίσιο 8: Επιπτώσεις της χρήσης κάνναβης στην υγεία
[LEFT]Τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν κατακόρυφα οι ανησυχίες για τα δυνητικά αποτελέσματα της χρήσης κάνναβης τόσο στην υγεία όσο και από κοινωνική άποψη. Μολονότι τα διαθέσιμα στοιχεία δεν επιτρέπουν την απόλυτη κατανόηση των ζητημάτων, μπορεί κανείς να συναγάγει ορισμένα συμπεράσματα. Είναι, για παράδειγμα, προφανές ότι η εντατική χρήση κάνναβης συσχετίζεται με διανοητικές νόσους, αλλά το θέμα της συννοσηρότητας είναι αλληλένδετο με ζητήματα αιτίας-αποτελέσματος. Οι πολυπλοκότητες της συσχέτισης αυτής διερευνώνται και εξετάζονται σε μονογραφία του ΕΚΠΝΤ, η οποία πρόκειται να εκδοθεί προσεχώς.
Το γεγονός ότι η εντατική χρήση κάνναβης συχνά συνυπάρχει με προβλήματα ψυχικής υγείας που δεν συνδέονται με τη χρήση ναρκωτικών έχει πρακτικές συνέπειες. Κατά τον σχεδιασμό θεραπείας για τους χρήστες κάνναβης οι ιατροί ενδεχομένως δυσκολεύονται να αποφασίσουν εάν πρέπει να ξεκινήσουν από την αντιμετώπιση της χρήσης ναρκωτικών ή το πρόβλημα ψυχικής υγείας. Οι μελέτες για τα αποτελέσματα της θεραπείας της προβληματικής χρήσης κάνναβης εξακολουθούν να σπανίζουν και οι λιγοστές που υπάρχουν καλύπτουν μόνον συγκεκριμένες ψυχοκοινωνικές θεραπείες. Όλες οι άλλες μέθοδοι θεραπείας είτε δεν έχουν μελετηθεί καθόλου είτε δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχουν στοιχεία για την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητά τους.
Συγγνώμη, αλλά το γεγονός ότι ιατροί αναζητούν τρόπους θεραπείας επ’ ουδενί δεν αποδεικνύει ότι έχουμε να κάνουμε με ασθένεια ή έστω με προβληματική κατάσταση.
Λύσεις αναζητούνται σε πολλά, αλλά όχι πάντα στα προβλήματα. Ιδίως τώρα τελευταία.
Διάβασα τη σελίδα. Δεν είδα να αναφέρει κανένα συγκεκριμένο πρόβλημα που να προκύπτει από τη χρήση κάνναβης. Δεν είδα πουθενά να εξηγεί ένα συγκεκριμένο λόγο για τον οποίον η θεματική περί κάνναβης συμπεριλαμβάνεται στην ευρύτερη θεματική περί ναρκωτικών. Άλλωστε, δεν είδα καν να την αναφέρουν ως ναρκωτικό αλλά μόνο ως “παράνομη ουσία φυτικής προέλευσης”.
Αντίθετα, είδα στατιστικές σαν αυτή που λέει ότι στις ΗΠΑ 4 στα 10 άτομα άνω των 12 ετών έχουν δοκιμάσει έστω μία φορά. Αν αυτό ήταν πρόβλημα, οι ΗΠΑ δε θα υπήρχαν, θα είχαν βουλιάξει. (Χωρίς να υπαινίσσομαι ότι θα έπρεπε όλος ο κόσμος να την πίνει με το που κλείνει τα 12, προς θεού!).
Παίρνοντας υπόψη και τον “προβληματισμό” του Πεβέν (#108), κάπου ψιλοψυλλιάζομαι πώς ό,τι σημαντικό είχε ο καθένας μας να πει, το είπε. Καλά ήταν, ωραία συζήτηση. Ένα παρατράγουδο είχαμε βέβαια, αλλά αυτό ευτυχώς δεν είχε σχέση με το ότι το θέμα που συζητάμε είναι, πώς να το κάνουμε, ακανθώδες και φοβόμουν ότι μπορεί να γίνει και επικίνδυνο, αν ανέβουν οι τόνοι. Θα ήταν παράλογο να συμφωνήσουμε όλοι σε όλα, είναι επίσης δύσκολο να παραδεχτεί ο οποιοσδήποτε από εμάς ότι άλλαξε τη γνώμη του, αλλά υπάρχει και υποσυνείδητο, που δεν μας το έχει πειράξει κανένας εθισμός!! Εγώ, από περίπου εδώ και πέρα, δεν έχω άλλο να προσθέσω.
μπαφος ειναι το τσιγαρο ετοιμο για καψιμο,χασις ειναι οτι λεει και η λεξη δλδ το δεντρο,φουντα ειναι ενα μερος του χασισιου που σου δινει καλυτερο φτιαξιμο.
υπαρχουν διαφορα ειδη χασις και υπαρχει και τo scan το οποιο ειναι απο εξωτερικο μερια Ολλανδια ,περιεχει καποια χημικα συστατικα τα οποια αντι να σε κανουν να γελας οπως το καλο χασις ,σε κανουν σαν χαζο,σε ριχνουν ,σε κανουν ξενερωτο.
επισης υπαρχει και το μαυρο το οποιο ειναι σκουρο και ειναι συμπιεσμενο χασις ,τωρα τελευταια το λενε σοκολατα και αμα ειναι καλο σε στελνει αδιαβαστο.
το μαυρο το ζεσταινεις με αναπτηρα και το τριβεις ενω το χορτο το βαζεις οπως ειναι.
υπαρχουν και τα πρεζοφυλλα,τα οποια ειναι χασις εμποτισμενο με ναρκωτικα και σε παραλυει οπως τα πρεζονια.
το καλυτερο ηταν το καλαματιανο στην ελλαδα,το οποιο αμα το καπνιζες πηγαινες στον παραδεισο αλλα δυσκολο να το βρεις πλεον.ολο σαβουρες χασις πουλανε.
γενικα ,το κακο με τα ναρκωτικα ,ιδιαιτερα με τα επεξεργασμενα εχει παραγινει και καποια στιγμη πρεπει να επεμβει το κρατος με σκληρους νομους τοσο για τους εμπορους οσο και για τους χρηστες .
δεν μπορει σε ενα σχολειο ,λυκειου το μεγαλυτερο ποσοστο μαθητων να εχει καπνισει χασις και εσεις να συζητατε αν ειναι ναρκωτικο ή οχι.
το χασις ειναι προθαλαμος για πιο σκληρα ναρκωτικα,δεν υπαρχει πρεζονι,χαπακιας κτλ που να μην ξεκινησε με χασις.Κανεις φυσιολογικος ανθρωπος δεν ξυπναει ενα πρωι και λεει,κατσε να πατησω μια πρεζα, για τον απλουστατο λογο οτι φοβαται και τρομαζει μονο στην σκεψη.
οταν ομως αρχισει τα τσιγαριλικια και νομιζει οτι μπορει να τα κουμανταρει τοτε ,και μεσω των κακων παρεων ,ολο και θα κανει καποιες σκεψεις για παραπερα.
ο λογος απλος,πιο καλο φτιαξιμο,εισαι πιο μαγκας απτον αλλον που καπνιζει μονο χασις.
εχει τυχει κοπελα σε μπαρ στην πελοπονησο ,να πεφτει ξερη απτο χασις στο πατωμα και ο πατερας της διπλα ,καιυτος μαστουρωμενος να μην σηκωνεται απτην θεση του να την βοηθησει ,ενω ολοι πηγαμε προς το μερος της.
μα ηξερε ο πατερας και γιαυτο δεν σηκωθηκε,συνηθισμενα τα βουνα απτα χιονια.
για ρωτηστε κανα πρεζονι καμια φορα την γνωμη του για τα ναρκωτικα και θα καταλαβετε .
προσωπικα δεν ειμαι χρηστης ναρκωτικων ουσιων,προτιμω το αλκοολ με λιγο φαι παντα.
απλα διαπιστωνω οτι αντιμετωπιζονται τα ναρκωτικα με χλιαρο τροπο ,η νεοι που κανουν χρηση ολο και αυξανονται και γενικα σαν χωρα παμε απτο κακο στο χειρωτερο.
η σημερινη νεολαια με τις καταχρησεις που κανει ναρκωτικα ,αλκοολ,τσιγαρο,ειναι ηδη καταδικασμενη.
κανεις δεν γυμναζεται,ολοι ειναι μαγκες τα ξερουν ολα,αμα πεις την γνωμη σου θεωρεισαι φασιστας.
ενα διχασμενο κολοχανειο με λιγα λογια που αποτελειται απο ανθρωπους που εχουν χεσμενη την χωρα ,που αγοραζουν ναρκωτικα απο αραπαδες και ενα κρατος που παρακολουθει σαν χαιβανι τα γεγονοτα ,ανικανο να παρει θεση.
μα και να θελει καποιος να παρει θεση,με τοσους χιλιαδες νομους που υπαρχουν σαυτην την χαβουζα ,μαλλον θα βρει τον μπελα του.
αφηνω ασχολιαστο τον τροπο σκεψης του μεγαλυτερου πληθυσμου των ελληνων που ειναι για κλωτσιες.
ο καπιταλισμος μας εκανε πολυ αγαθους και ευκολους στο να δεχομαστε την καθε βλακεια που μας πασαρουν.
ευχομαι αυτη η κριση που περναμε να μας κανει να σκεφτομαστε πιο εξυπνα αλλη φορα,να κοιταξουμε το συμφερον της πατριδας και οχι μονο το συμφερον μας.
ΥΓ @neapoliotis δεν ειμαι ρατσιστης αλλα δεν θελω λεχριτες στην χωρα ΜΟΥ,πριν λιγο καιρο 5 αλλοδαποι Γεωργιανοι με πλακωσαν στο ξυλο για να μου παρουν 60 ευρω και ενα κινητο.
και βεβαια δεν κανω τον βαρυ ,αλλωστε κρατουσαν μαχαιρια και λοστο ,αν εκανα τον βαρυ μπορει και να μην εγραφα στο φορουμ πλεον.
μακαρι να μην βιωσεις το συναισθημα την ωρα που περπατας ,να γυρισεις το κεφαλι σου επειδη κατι ακουσες και να δεις 5 σκατοφατσες να σε κοιταζουν σαν θυμα και η ωρα να ειναι περασμενη.
μου ειπαν να κατσω στα γονατα ,οπως και εκανα,και αρχισαν να με χτυπανε με μπουνιες και κλωτσιες ,μετα εβαλαν χερι στις τσεπες και πηραν οτι ειχα απανω μου + ενα σπασμενο πλευρο απο κλωτσια.
παντως ενας 30χρονος πριν λιγο καιρο αφησε την τελευταια του πνοη στο πεζοδρομιο,καποιοι αλλοδαποι τους οποιους συνελαβε η αστυνομια,το εσφαξαν για 300 ευρω ,ο τυπος αντισταθηκε αλλα ενας με τρεις δεν μπορει να τα βαλει.
έχει πέσει πολλή πείνα και θα πέσει πολλή ακόμα, εδώ και για τα σκουπίδια μάχες γίνονται, όχι για 300 ευρώ. θα μπορούσα όπως εσύ να βάλω ένα σωρό παραδείγματα από έλληνες κλεφτρόνια ή συμμορίες, ή ακόμα καλύτερα από τα εγκλήματα των περήφανων ελλήνων μπατσοφασιστών εναντίον ντόπιων και ξένων. αλλά φαίνεται σου είναι εύκολο να τα βάζεις με τους από κάτω σου παρά με τους από πάνω, τον συρφετό των τραπεζοβιομηχάνων, πολιτικών, μικρών-μεγάλων αφεντικών και δε συμμαζεύεται, που μας καταδικάζουν στη σημερινή κατάσταση. οι οποίοι στην τελική προκάλεσαν το μεταναστευτικό κύμα προς την ελλάδα, όταν αυτή έστελνε στρατό και επιχειρήσεις από τα βαλκάνια μέχρι το αφγανιστάν. οι πρόσφυγες συνήθως στην μητρόπολη που τους δυναστεύει πάνε, όπως οι Ελληνες σήμερα και παλιότερα στην γερμανία και στην αμερική.
και στο θέμα μας: το κράτος μόνο σαν χαιβάνι δεν παρατηρεί, ίσα-ίσα που ρυθμίζει όλο το ναρκεμπόριο προς όφελός του.
Φίλε “αρχάριε” σέβομαι τη προσωπική σου εμπειρία, όμως να με συμπαθάς που δεν κρατιέμαι προκειμένου να σου κάνω το εξής απλό ερώτημα:
Αν οι πρωταγωνιστές του προσωπικού σου συμβάντος ήταν Έλληνες λεχρίτες (κάτι εξαιρετικά πιθανό) τι θα μας έλεγες; Έξω οι Έλληνες από την Ελλάδα ή… μέσα λόγω ελληνικού αίμματος;;
ΥΓ. πως κατάλαβες πως ήταν Γεωργιανοί;
ΥΓ.το 2001 στην Αργεντινή η εγληματικότητα είχε χτυπήσει κόκκινο και δεν είχε καθόλου μετανάστες η χώρα.
η πείνα δεν εχει ράτσα…
Αρχάριε να με συγχωρείς αλλά είσαι ρατσιστής. Οι ρατσιστές μιλάνε και σκέφτονται ακριβώς όπως εσύ: θεωρούν και υπονοούν ότι οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες συμπεριφορές λόγω της ράτσας τους. Και στην εποχή μας τη δύσκολη, τους θεωρούν ότι είναι υπεύθυνοι όταν βρίσκονται στη χώρα τους για όλα τα κακά της μοίρας τους. Δε διαφέρεις από Γάλλους που γνώρισα και μου λέγανε “εγώ δεν είμαι ρατσιστής αλλά οι Αραβες…”
Έξυπνο παιδί φαίνεσαι από τα γραπτά σου, αποδέξου στην αρχή αυτό, ότι δηλαδή είσαι, πιάσε την άκρη του κουβαριού, ξετύλιξε το και δες που οδηγεί.
Από τους κακομούτσουνους πέρασες στους αραπάδες. Αν δε είσαι εσύ ρατσιστής ρε Αρχάριε, τότε, ποιος, τέλος πάντων είναι;;;
Υ.Γ. Να ξέρεις ότι ο νέος ρατσισμός έχει σήμερα σαν καινούργιο θύμα τους Ελληνες, όπου Γερμανοί, Ολλανδοί, Φινλανδοί και άλλοι, αρχίζουν σιγά σιγά να τους θεωρούν όχι μόνο τεμπέληδες κλέφτες και παράσιτα, αλλά και υπεύθυνους για τα κακά που θα τους συμβούν. Σε αυτή τη σχολή ανήκεις, απλά είσαι σε διαφορετικό στρατόπεδο.