ʼνοιξε εδώ και κάμποσες βδομάδες το θέμα των «ουσιών», η πιθανότητα διαχωρισμού σε σκληρά και μαλακά και η αποποινικοποίηση της χρήσης.
Αυτό βέβαια σε «επίσημο» επίπεδο, καθότι οι συζητήσεις αυτές γινόντουσαν από τη μεταπολίτευση και δώθε σε πιο… κλειστούς κύκλους και σε πολύ υψηλότερο επίπεδο, χωρίς υποκρισίες και πολιντικάντικες οσφυοκαμψίες. Να θυμίσω πως οι κύκλοι ήταν «κλειστοί» γιατί ήταν και είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ να κουβεντιάζεις καν (!) τέτοια θέματα δημοσίως.
Έχουνε λοιπόν μαζευτεί ένας σωρός «ειδικών» και λένε - ως επί το πλείστον - μπούρδες και ύποπτα ψέματα. Οι μεν πολιτικοί ψεύδονται διότι τους έρχεται πιο φυσικό, οι νομικοί ψεύδονται διότι η αλλαγή του καθεστώτος θα σημειώσει πτώση ρεκόρ στα κέρδη τους, όσοι δε ασχολούνται με την «δίωξη» ψεύδονται είτε διότι με αυτές τις πληροφορίες τους έχουν τροφοδοτήσει προκειμένου να ξέρουν γιατί κυνηγάνε το χρήστη, είτε διότι έχουν… συμφέροντα από την διακίνηση.
Υπάρχουν βέβαια και οι υπόλοιποι του σωρού που ο καθένας ψεύδεται για λογαριασμό του.
Το ρεμπέτικο έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της θεματολογίας του στις ευφραντικές ουσίες (χασίς κυρίως), ένα ελάχιστο στα ναρκωτικά (πρέζα, ηρωίνη, κοκαΐνη) και ελάχιστα τραγούδια για τα ξίδια (κρασί, ουίσκυ-τζίν-και-φρούμελ κλπ.)
Τα χασικλίδικα ουδέποτε γράφτηκαν για να σοκάρουν κανέναν. Ούτε περί γροθιάς στο κατεστημένο επρόκειτο ούτε σε κάποιου είδους πολιτισμική παρέμβαση αποσκοπούσαν. Απλά κατέγραφαν αυτό που βλέπανε και λέγανε και την αλήθεια: «…χασικλής και μερακλής».
Οι συγκάτοικοι σε αυτό το φόρουμ έχουν άποψη έπ αυτού;
Πολύ θα ενδιέφερε να ακουστεί κάτι…