Το πλουσιόπαιδο - τι δρόμος είναι;

το σολ ματζόρε δεν μας πειράζει, γιατί μπαίνει σε συνάρτηση με το ντο μινόρε που ακολουθεί -και είναι αξιοσημείωτο πως συνήθως χρησιμοποιείται όλο το ντο αρμονικό μινόρε όσο διαρκεί η αλληλουχία G7-Cm. δυτική αρμονία με τροπική σκέψη!
ο μητσάκης στιχουργικά μου αρέσει ελάχιστα, πολύ κλάψα και προς το λαϊκό. να διευκρινίσουμε πως μιλάμε για τους στίχους που επέλεγαν να ντύσουν μουσικά, δεν νομίζω ότι γράφανε τόσο πολύ οι ίδιοι τους στίχους. υποθέτω όμως πως όποτε διαλέγανε στίχους αλλωνών, αυτοί τους εκφράζανε.

Ο Μητσακης ειδικα εγραφε στιχους στο 95% των τραγουδιων του… Ο Τσιτσανης εγραψε πολλους στιχους, ο Χιωτης οχι και τοσο πολλους. Εννοειται μιλαμε για στιχους.
Νικο, σα να μπερδευτηκα πριν, το φα# της χιτζαζ δεν κολλαει με το φα φυσικο της σολ7, ετσι δεν ειναι; (εκ παραδρομης το παρελειψα πριν, ισως αυτο να ειναι κυριοτερο απο το σιb που γινεται σι, και πιο περιεργο ισως.)

ωπ… αυτό ακριβώς με το φα/φα# ήθελα να γράψω και το ξέχασα. ωραίος!

Λάθος ξέχνα το, μπερδεύτηκα εντελώς. :112:

Όσον αφορά τη σύγκριση στίχων Χιώτη - Τσιτσάνη, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει τους στίχους από τη μουσική για να τους κρίνει. Δηλαδή, μουσική και στίχος είναι αλληλένδετα με αποτέλεσμα στις μουσικές του Χιώτη να μην ταιριάζανε στίχοι τραγουδιών του Τσιτσάνη. Συγκεκριμένα λόγω ρυθμού της μουσικής μπορεί να ήταν αναπόφευκτοι οι ελαφριοί στίχοι. Εξάλλου στις “λαμπρές εξαιρέσεις” (παράξενη κοπέλα, ψιλό γαζί) είναι και ο ρυθμός ανάλογος.
Υ.Γ: το “παράξενη κοπέλα” το πρωτοάκουσα από υπόγεια ρεύματα και μαγεύτηκα από τους στίχους και μόνο, έκτωτε είναι σταθερή παραγγελιά

Απ οσο ξερω απο τα βιβλια ο δρομος του τραγουδιου ειναι Αρμονικο μινορε. Φαινεται σαν χιτζαζ γιατι οντως περιεχει χιτζαζ μεσα καθω ειναι σχετικη κλιμακα στην 5η βαθμιδα. Πχ Αν παιζουμε το τραγουδι απο Σολ μινορε η κλιμακα χιτζαζ που περιεχει μεσα ειναι στο Ρε.

Τάσο, ναι Αρμονικός Μινόρε είναι, τουλάχιστο στην πιο γνωστή εκτέλεση από τον Λουκά Νταράλα.

Βέβαια ο Βάγγος που ξεκίνησε το θέμα αναφέρεται στην εκτέλεση του Διονυσίου, στην οποία ο Πολυκανδριώτης πράγματι κλείνει με δρόμο χιτζάζ…

Αντιστοιχο ειναι και το Αντιλαλουνε τα βουνα του Τσιτσανη, εχει την ιδια δομη πανω-κατω.

Αρμονικό μινορε ειναι το κομμάτι τη στιγμή που κλείνει σε μινορε

Γειά χαρά παίδες!
Έχουμε αρμονικό μινόρε (πράγματι κλείνει με μινόρε) όπου σε κάποια σημεία -πιο συγκεριμένα στο τέλος των κουπλέ, ρεφρέν και εισαγωγής- δίνεται έμφαση στην συμπεριφορά του αρκετά “εξευρωπαϊσμένου” Χιτζάζ όπου εμφανίζεται τακτικά στα πλαίσια της αρμονικής ελάσσονος έτσι όπως χρησιμοποιήθηκε στο ρεμπέτικο.
Ωστόσο στην αρχή των κουπλέ, ρεφρέν και intro έχουμε την αρμονική αλυσίδα (Σολ-,Φα+,Μιb+,Ρε+), γνωστή και σαν “Ισπανικό πέρασμα”, που με τις φράσεις τις οποίες διαμορφώνει, δίνει το κυρίαρχο και χαρακτηριστικό άκουσμα στην μελωδία. Νομίζω ότι οι φράσεις αυτές, με αυστηρή ματιά, δεν έχουν να κάνουν ούτε με Χιτζάζ, ούτε με αρμονικό μινόρε (λόγω του Φα).

Τέλος, θα έλεγα ότι πρόκειται για νεωτερισμό που καθιερώθηκε στο ρεμπέτικο μεταπολεμικά κυρίως από τους Τσιτσάνη και Χιώτη (“Αντιλαλούνε τα βουνά”, “Μπρος τα κλειστά παράθυρα”, “Αραπίνες” κ.α.). Ωστόσο έχω την εντύπωση ότι απαντάται πολύ δειλά και προπολεμικά…

Αν δεν κάνω λάθος, η Α` εκτέλεση είναι με το Χρήστο Γιαννά:https://www.youtube.com/watch?v=N1PHleWwuDY

Όπως εδώ http://www.youtube.com/watch?v=3FxjhJ3VG1I, οπου παρολο που δεν ακουγεται καθαρα η συγχορδια, το ημιτονιο ρε-ρε# ειναι αρκετα εντονο