… έτσι το λέω εγώ. Με βάση το μέγεθος, “τζουράς” θα έπρεπε να λέγεται, αλλά επειδή κατά τη γνώμη μου έχει άλλον χαρακτήρα, ένοιωθα ότι έπρεπε να έχει κι άλλο όνομα.
Η ιδέα της κατασκευής ήρθε από μια δημοσίευση στο blog του Ν. Φρονιμόπουλου, “Ανακατασκευή μπουζουκιού Κ. Γκέλλη”. Από έκει ορμώμενος έφτιαξα ένα καλουπάκι με ψηλά πλαϊνά και έντονες “γωνίες” πίσω. Αν και είχα πολλούς ενδοιασμούς αρχικά (για το αν θα “δουλέψει” το καλούπι γιατί έγιναν πολλές αυθαίρετες αποφάσεις), το σκαφάκι μου άρεσε πολύ και τελικά προέκυψε το όργανο που βλέπετε.
Σκάφος καρυδιά, κερασιά. Καπάκι έλατος (χωρίς τσάκιση, επιφυλάσσομαι για το επόμενο). Μπράτσο φλαμούρι, νιαγκόν, σφεντάμι. Ταστιέρα παλίσανδρος. Διακόσμηση με καπλαμάδες (καρυδιά, οξιά, ζεμπράνο, και κάποιο μαονοειδές). Κλίμακα 61 εκ.
κι ένα βίντεο για δείγμα ήχου. Στο πρώτο κομμάτι είναι κουρδισμένο σε “ντουζένι” Ρε Σολ Ντο. Την επιείκειά σας, παρακαλώ, είναι η πρώτη μου επαφή με το είδος.