Παίδες, υπάρχει σε νέα εκτέλεση το “Μαγκαλάκι”; Το έχει πει και ο Νταλάρας…???
Ιωάννα, ρώτησα έναν Νταλαρικό εδώ στο γραφείο και μου λέει “Ναι!” Το έχει σε live εκτέλεση. Τι να πω. Εχει πει και το won’t get fooled again άραγε;
Το Μαγκαλάκι του Χατζηχρήστου (Έξω ο Βοριάς σφυρίζει) που φαίνεται πως γράφτηκε το (1952) έχει την ίδια εισαγωγή με το φυσάει ο Μπάτης (1947) και συνεχίζει σαν τον “Απόκληρο” (1950). Επίσης οι στίχοι μοιάζουν με το φυσάει ο Μπάτης).
Άραγε ο Χατζηχρήστος το είχει φτιάξει νωρίτερα το κομμάτι ή “διασκεύασε” τα (σύγχρονα) τραγούδια του Τσιτσάνη;
1 «Μου αρέσει»
Εγώ ρε σεις γιατί δεν το “πιάνω” αυτό;
Ρε μπας και βούλωσε τ’ αφτί μου;
Για βόηθα βρε Κακοφώνιξ. Μπορεί να έχεις δίκιο, αλλά (ούτε) εγώ δεν μπορώ να ακούσω τη μουσική σχέση τους.
Και καλά η μουσική που θέλει και αυτί (το οποίο ως γνωστόν δεν έχω). Οι στίχοι που είναι φως φανάρι, σε ποιό σημείο - εκτός του καιρικού φαινομένου “αήρ” - μοιάζουν; Το Γύρισε κι άναψε το μαγκαλάκι, είναι σπαραξικάρδιο: “Έξω ο βοριάς σφυρίζει κι είμαι μοναχός με κλειστό το μαγκαλάκι μένω ο φτωχός, Στης αγάπης μας τη στάχτη ψάχνω προσπαθώ μήπως βρω καμία σπίθα για να ζεσταθώ, Είναι κρύο αυτό το βράδυ πέφτει κι η βροχή και νεκρό χωρίς μαγκάλι θα μ’ εύρουν την αυγή”
ενώ το Φυσάει ο μπάτης, φυσάει τʼ αγέρι είναι χαβαλέ: “Εφουντάρισε η βαρκούλα στην ακρογιαλιά τώρα γλέντι, αγκαλίτσες, χάδια και φιλιά, Με φιλάκια, τούτα, κείνα και καλή καρδιά, αγαπούλες και ρομάντζα, φύκια κι αμμουδιά, Τώρα θάλασσες και πεύκο, τρέλες και φιλιά, και του έρωτα κορίτσια στην ακρογιαλιά”
(όπως και νάχει, ήταν μια καλή ευκαιρία να τα ξανακούσω - ωραία κομάτια)
ΑΚΥΡΟ: Τώρα την άκουσα την ομοιότητα. ΣΩΣΤΟΣ.
Πάνω στο:
“Έξω ο βοριάς σφυρίζει κι είμαι μοναχός” τραγουδάς άνετα το
“Εφουντάρισε η βαρκούλα στην ακρογιαλιά”…
Με το “Σαν Απόκληρος Γυρίζω” όμως δεν ακούω ομοιότητα. Ακόμα!
Ως το πρωί που φεύγω για ταξίδι θα το ακούσω. Που θα μου πάει;
Μόλις φτάσω, θα τα βάλω και στο δήμαρχο μπας και το βρει αυτός.
(τσίπουρα μυρίζομαι)
Για την εισαγωγή μιλάω εγώ. Εκεί ψάχνω και …δε βρίσκω.
Πάνω στη σκέψη σου Κακοφώνιξ, (τη μισή -χωρίς να ακούω πουθενά τον “Απόκληρο”), είχα πέρσι -σε μια “μουσική διαμάχη”- μια παρόμοια συλλογιστική…
Όλοι επιμένουν πως το τραγούδι “Φυσάει ο μπάτης” (1947) τους θυμίζει Τσιτσάνη, επειδή (ΚΑΙ ΜΟΝΟ) είναι στο όνομα της Γεωργακοπούλου… Κι επειδή μου θύμιζε και εμένα το “Μαγκαλάκι” (του 1951) είχα την σκέψη και υποψία, πως το τραγούδι πιο πιθανά είναι νάναι του Χατζηχρήστου!!!
Πολυγραφότατος, μελωδικότατος και πάντα εμπνευσμένος και δημιουργικός, ο Απ. Χατζηχρήστος, δεν θα χρειαζόταν να “δανειστεί” από άλλον κάποιες μουσικές φράσεις, αλλά θα διασκεύασε τον εαυτό του…
Ένα τραγούδι που -για οικονομικούς λόγους, κλπ- είχε χαρίσει, αλλά ήταν δικό του και το έκανε αργότερα όπως ήθελε !
Πώς το ακούς αυτό ;
Ε, καλά. Ο Χατζηχρήστος κι ο Τσιτσάνης είναι οι μόνοι που δεν είχαν κανένα ανάγκη. Πολυγραφότατοι όπως λές, κοφτερά μυαλά, οξειδωμένοι μες τη νοτιά των ανθρώπων (για να θυμηθούμε τον Ελύτη), δεν είχαν κανέναν ανάγκη, εξόν απ’ την υγειά τους. Το Μαγκαλάκι έχει - νομίζω - σαφώς Χατζηχρήστειο ύφος (όπα ρε μεγάλε!). Δεν είμαι μουσικός και δεν μπορώ να το αποδείξω ούτε να το εξηγήσω καλά, αλλά τα κόλπα στα “περάσματα” από μουσ. φράση σε μουσ. φράση είναι σχεδόν τα ίδια στα περισσότερα τραγούδια του. 'h τουλάχιστον ως εκεί νογάω εγώ. Ομοια και στον Τσιτσάνη, που τις περισσότερες φορές όταν θέλει να αλλάξει ύφος, τραβάει 10 νότες στα φούλ πρίμα, εκεί δίπλα στην τρύπα του ηχείου. Χε χε.
Και τα δύο τραγουδάρες πάντως!
Αλλά κατά την γνώμη μου το Μαγκαλάκι έχει ένα ελαφρό προβάδισμα γιατί (μουσικά) είναι κάτι παραπάνω από άψογο. Το θεωρώ υ π ό δ ε ι γ μ α για διδασκαλία μπουζουκιού. Από πιτσιρικάς που τ’ ακούω, δυσκολεύομαι να σκεφτώ καλύτερη ζεϊμπεκιά όπου να θηλυκώνουν οι συλλαβές τόσο ιδανικά πάνω στη μελωδία. Αυτά τα κόλπα είναι της Πατριάρχικής σχολής του Μάρκου, ο οποίος - καλή του ώρα - όλο τέτοια φουμαντσού έκανε!
—Γύρισε κι άναψε το μαγκαλάκι
Σάααν - αααα- πόκληρος γυρίζω
…
όπως μου τ’ άναβες κάθε βραδάκι.
1 «Μου αρέσει»
Έ, όχι, διαφωνώ! Έτσι μπορούμε να βγάλουμε όλα τα τραγούδια συγγενικά. Περίπου έτσι βγήκε και η Συννεφιασμένη Κυριακή βυζαντινή, αφού έχει ίδιες τις τέσσερις πρώτες νότες με το Τη Υπερμάχω.
Πάντως οι νότες είναι οι ίδιες, αλλάζουν μόνο οι φορές που επαναλαμβάνονται.
Άσχετο: πώς βάζεις την υπογραφή με μικρά γράμματα;
Απ’ τον πίνακα ελέγχου, πας στην επεξεργασία υπογραφής όπου θα βρείς τον κανονικό editor που έχεις όταν γράφεις ότι ο Απόκληρος μοιάζει με το Μαγκαλάκι :092:. . . Φωτίζεις το τμήμα του κειμένου που σε ενδιαφέρει και επιλέγεις μέγεθος γραμμάτων 1 (το 2 είναι το κανονικό). Παίξε λίγο και με τα bold, τη γραμματοσειρά και το χρώμα και θα γίνει τζιτζί.
Αυτό είναι και η διαφορά που κάνει κάποιο κομμάτι διαφορετικό από κάποιο άλλο. Οι νότες είναι επτά, στο σύνολό τους, και βρίσκονται σε όλα απολύτως τα μουσικά κομμάτια της υφηλίου, εκτός από τα πεντατονικά και τα τριτονικά, καθώς και τα πολυτονικά ή ατονικά
τριτονικά, πολυτονικά ή ατονικά μουσικά συστήματα? Νίκο, αν δεν σου κάνει κόπο, δώσε λίγο φως… :085:
Αν το πάμε μαθηματικά, οι νότες είναι σύνολο 12. Και για ένα κομμάτι με 2 νότες, υπάρχουν 12 εις την δευτέρα (12^2) ίσον 144 συνδυασμοί.
Επειδή όμως δεν μετράνε οι νότες αλλά τα σχετικά διαστήματα, αν δεχτούμε πως σε μια μελωδία οι νότες απέχουν κατά μέσο όρο 3 ημιτόνια τότε για δύο νότες έχουμε 3^2=9 συνδυασμούς. Για αυτή τη μουσική φράση που έχει 7 νότες υπάρχουν 3^7 ίσον 2.187 συνδυασμοί.
Αν υπολογίζαμε και προς τα πού πάει η επόμενη νότα (πάνω ή κάτω) θα είχαμε 6^7 ίσον 279.936 διαφορετικές μελωδίες.
Αυτός είναι ένας πολύ πρόχειρος και μάλλον πολύ φειδωλός υπολογισμός που δεν λαμβάνει πολλά υπ’ όψιν, όπως για παράδειγμα τις χρονικές αξίες…
Χαζοί υπολογισμοί (χωρίς παρεξήγηση). Βάλε τώρα και τις 12 συνεχόμενες ίδιες νότες της Φραγκοσυριανής και ξανακάνε τους πολλαπλασιασμούς σου!
Πρώτον: Κατ’ αρχήν οι υπολογισμοί συμπεριελάμβαναν και την περίπτωση της ίδιας νότας.
Δεύτερον: Στην ουσία του αυτό ακριβώς που προσπαθείς να πεις εννοούσα. Πως οι υπολογισμοί αυτοί είναι με τη μέγιστη φειδωλότητα. Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο είναι απίθανο δύο κομμάτια με την ίδια μελωδία να μην είναι επηρεασμένα το ένα από το άλλο με κάποιο τρόπο. Αυτό ήταν απάντηση προς το ότι η μουσική έχει 7 νότες άρα είναι λογικό να μοιάζουν τα κομμάτια.
Μωρ’ εγώ κατάλαβα. Εσύ;
Ευχαριστώ για την προσπάθεια Κακοφώνιξ, αλλά είμαι θεόστραβος και το μυαλό μου παρουσιάζει σημάδια κόπωσης…:112:
Μαθηματικά έχουμε 12 νότες, στη δυτική μουσική, δηλαδή C, C#, D, D#, E, F, G, G#, A, A#, B, C που απέχουν μεταξύ τους ένα ημιτόνιο. καλώς?
Στο τριτονικό σύστημα μουσικό σύστημα κάθε νότα απέχει από την επόμενή της 3 διαστήματα? Στο πολυτονικό έχουμε περισσότερες από τρεις υποδιαιρέσεις, αυτό εννοούμε? :082: