Το αρχείο του Μ. Χατζιδάκι

Το προσωπικό αρχείο του Μάνου Χατζιδάκι
[που περιλαμβάνει χειρόγραφες παρτιτούρες, ανέκδοτο υλικό, βιβλία, δίσκους, πιάνα, γραφεία, προσωπικά αντικείμενα του συνθέτη και τη δισκογραφική εταιρεία “Σείριος” ]
κινδυνεύει να μεταναστεύσει εκτός Ελλάδας, όπως δήλωσε ο θετός γιος του , Γιώργος Χατζιδάκις στο “Βήμα” .

Ο Γιώργος Χατζιδάκις δήλωσε την αδυναμία του να διατηρήσει το αρχείο αυτό και πως σκέφτεται σοβαρά να το παραχωρήσει σε ένα από τα δυο Πανεπιστήμια του εξωτερικού, ένα ευρωπαϊκό ή ένα αμερικάνικο, τα οποία έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την απόκτηση του αρχείου αυτού.

Το ΥΠΠΟ δεν έδειξε κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον, αλλά και τα κονδύλια από το Γ΄ Κ.Π.Σ., τα οποία θα μπορούσαν να είχαν διατεθεί για την απόκτησή του, ανεμοσκορπίστηκαν σε “πολιτισμικά” έργα αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης.

Θα ήταν κρίμα, πάντως, να αφεθεί στην τύχη του και αυτό το αρχείο και να χαθεί για πάντα από την Ελλάδα.
Είναι περιουσία του ελληνικού λαού και αυτό θα έπρεπε να το έχει κατανοήσει και ο κληρονόμος του συνθέτη και να μην αναζητά ως εύκολη λύση για τη διαχείρισή του την εκποίηση ή τη μετανάστευση.

Εμ το άλλο που ακούστηκε;
Τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών του Χατζιδάκη που θα πουληθούν σε ξένους;
Όποιος ξέρει περισσότερα ας γράψει.

Σωστό, αλλά αν δεν έχει τους πόρους να το συντηρήσει, τι να κάνει; Να το αφήσει να καταστραφεί;

Σε τέτοιες περιπτώσεις, με αρχεία ιδιαίτερα ανεκτίμητα των οποίων η αξία δεν κοστολογείται με ευρώ και δεν εξαγοράζεται, υπάρχει βέβαια και η λύση της δωρεάς προς το κράτος.
Περίπτωση που ακολούθησε π.χ. ο Φοίβος Ανωγειανάκης όταν αποφάσισε να προσφέρει την πολύτιμη συλλογή του , πάνω από 10.000 λαϊκά όργανα , καρπό 40χρονης έρευνας, στο ελληνικό δημόσιο.
Ή, η περίπτωση του δανεισμού μέρους του αρχείου, και πάλι στο δημόσιο.
Αλλά, φυσικά, και σε περιπτώσεις που οι κληρονόμοι δεν διατίθενται να πράξουν κάτι ανάλογο, γι΄αυτό υπάρχει το ΥΠΠΟ, για να μεριμνά.
Ο Χατζιδάκις είναι μια διαχρονική αξία, το έργο του ξεπερνά ακόμα και την Ελλάδα, δεν θα έπρεπε να κοστολογείται και να ξεπουλιέται σε παζάρια.
Είναι ντροπή για την Ελλάδα, ακόμα και το ότι συζητείται ένα τέτοιο θέμα.

Δεν με συγκινεί το θέμα, όχι γιατί δεν με συγκινεί το έργο του Χατζηδάκι. Το μόνο που με προβληματίζει είναι, με ποιά κριτήρια ο κληρονόμος του επιλέγει τη λύση που επιλέγει. Ίσως γιατί θα εισπράξει τίμημα; Το υποθέτω αυτό γιατί, αν πρότεινε σε έναν ελληνικό φορέα να το διαθέσει δωρεάν, μου φαίνεται δύσκολο ο οποιοσδήποτε φορέας να έλεγε όχι. Στο νού μου έρχεται η δωρεά των κληρονόμων του Ψάχου, που δώρησαν στην Ακαδημία όχι πιάνο, αλλά το μοναδικό στον κόσμο αρμόνιο με ασυγκέραστα διαστήματα, του οποίου η επισκευή κόστισε πάρα πολλά λεφτά που βρέθηκαν και πληρώθηκαν.

Και βέβαια συνδυάζω και την άλλη πληροφορία, του Tasos20, ότι και τα δικαιώματα των τραγουδιών ίσως πωλούνται. Εν πάσει περιπτώσει, αφού ο νόμος είναι αυτός που είναι, αρχείο του και δικαιώματά του είναι του ανθρώπου και τα κάνει ότι θέλει. Για το νόμο δεν είναι περιουσία του ελληνικού λαού. Και μην ξεχνάμε, ότι υπήρξε στιγμή πίκρας όπου ο Χατζηδάκις είχε απαγορεύσει την παρουσίαση των έργων του στην Ελλάδα. Αν αυτό το είχε συνοδεύσει και με κάποια «αποκλήρωση», όπου μετά θάνατον τα αρχεία του κλπ. θα πήγαιναν στην Αμερική, την Κολομβία, την Ολλανδία, τι θα μπορούσαμε να πούμε;

Πάντως, σε όποιο πανεπιστήμιο και να πάει το αρχείο, δεν το “χάνουμε”. Δεν είναι σαν την περίπτωση των Ελγινείων μαρμάρων. Ο κάθε ενδιαφερόμενος θα έχει πρόσβαση, τουλάχιστον σε ότι αφορά την έρευνα. Τώρα, αν δεν μπορούμε να θαυμάσουμε σε μία προθήκη ένα στυλογράφο, ένα συμβόλαιο με την υπογραφή του συνθέτη και άλλα πολλά, έ, υπάρχουν και χειρότερα.

Και η κακία μου: μην εκπλαγείτε, αν τις επόμενες εβδομάδες διαβάσετε στο Βήμα ότι το αρχείο τελικά παραμένει στην Ελλάδα, κατόπιν γενναιοδωρ…… άκυρον, ας μη συνεχίσω τη σκέψη μου…

Υ. Γ. Όταν πάταγα “καταχώρηση” δεν είχα ακόμα διαβάσει το κείμενο της Ελένης. Μικρές, πάντως, οι διαφορές. Εγώ πήγα απλώς να κάνω μία σκέψη παραπάνω, αλλά μετάνοιωσα.

Εγώ πάλι δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι αν πάει σε Αμερικάνικα χέρια:
α. θα το δούμε σε pdf και mp3 λίαν συντόμως. Αυτοί σέβονται τις συμφωνίες.
β. θα γλιτώσει απ’ τα χέρια κάποιου Ζαχόπουλου ή του ίδιου του Ζαχόπουλου.
γ. θα διασωθεί το αρχείο

Ψηφίζω λοιπόν να πάει ως που να εκπολιτιστούμε. Μετά βλέπουμε.

Νίκο, εγώ το συνεχίζω: …ρίας του Ιδρύματος Λαμπράκη.
Μα κι αυτό καλό είναι!

Σάμπως όσο ήταν / είναι εδώ, ποιος νοιάστηκε;
Ο δημοσιογράφος του Βήματος;
Αμ, δε φτάνει.

Κώστα, μήπως ο δημοσιογράφος (που δεν ξέρω πόσο πολύ “νοιάστηκε”) έδρασε κατόπιν εντολής “πολύ” άνωθεν; Θα δείξει και μάλλον σχετικά σύντομα.

Δείτε εδώ παρόμοιο πρόβλημα, πριν βγάλετε συμπεράσματα για οποιονδήποτε.

Πέτρο, ο φουκαράς ο κύριος Μπιλιλής έχει πρόβλημα και τον καταλαβαίνω, μιάς ολόκληρης ζωής κόποι ετοιμάζονται να πάνε στα σκουπίδια (ούτε καν στην ανακύκλωση, φοβούμαι). Δεν πρόκειται να τον κατηγορήσει κανένας, αν βρεί να πωλήσει τα αρχεία του οπουδήποτε. Αν όμως αντί για τη λέξη Πώληση χρησιμοποιούσε τη λέξη Δωρεάν παραχώρηση, ίσως κάτι άλλαζε. Φοβάμαι πάντως πως το κύριο πρόβλημά του είναι οι κακές δημόσιες σχέσεις, κάτι που δεν νομίζω να προβληματίζει τον κύριο Γιώργο Χατζιδάκι.

Νίκο υπάρχει και αυτή η σελίδα που αναφέρει για δωρεά και μάλλον είναι μεταγενέστερη της προηγούμενης.