Σε καλούπι που μου έφερε ο φίλος Παύλος (που φτιάχνει τα σκαφτά μπουζούκια, δεν ξέρω αν είναι μέλος αλλά πολλοί τον ξέρουν από τις μαζώξεις στη Νάουσα π.χ.). Το σχήμα του καλουπιού (οι “γωνίες” της όψης) μου θύμισε λίγο ούτι κι έτσι σκέφτηκα ότι “θα του πήγαιναν” τρεις τρύπες στο καπάκι.
από τα λίγα που επιτρέπει η ποιότητα του youtube φαίνεται όργανο με περιεχόμενο, καθαρότητα αλλά και βραχνάδα μαζί. το σκάφος είναι μεγαλούτσικο; σίγουρα είναι πολύ όμορφο. τα κλειδιά μόνο με τρομάζουν, πώς αλλάζουν οι χορδές εκεί στα στενά;!
Πολύ όμορφο οργανάκι! Προσωπικά προτιμώ στα τζουροειδή μικρότερες κλίμακες (58-60cm) για μεγαλύτερα εύρη ταλαντώσεων χορδών. Το συγκεκριμένο πάντως έχει πολύ ενδιαφέρον ήχο και με την πρέπουσα “βραχνάδα”. Πάντα τέτοια!!!
Όμορφο !
Αναμενόμενη πρωτοτυπία στην εμφάνιση (η έκπληξη θα ήταν να μας παρουσιάσει ο Μάνος κάτι πολύ συνηθισμένο).
Ήχος- εγγύηση , νομίζω οτι ‘‘μπουζουκίζει’’ λίγο, ο ήχος δηλ προσπαθεί παρά το ότι είναι τζουράς να μοιάσει στον ήχο του μπουζουκιού, ίσως λόγω μεγάλης χορδής . 'Οπως και νά 'χει το συνολικό αποτέλεσμα είναι για μιά ακόμα φορά κάτι παραπάνω απο ενδιαφέρον.
Συγχαρητήρια και για το εξαιρετικό παίξιμο!
Τελειότητα σε κατασκευή , στο ήχο που ακούω και στο παίξιμο
Καλημέρα κι ευχαριστώ για τα σχόλια!
Για το μέγεθος / ηχόχρωμα:
Ξεκινώντας από το μεγαλύτερο σκάφος (όγκος), το συγκεκριμένο όργανο είναι όντως “μεγάλο”, εξ ου και η μεγαλύτερη κλίμακα και ό,τι αυτά τα δυό μαζί συνεπάγονται σε ήχο.
Δεν θα έλεγα ότι “προσπαθεί να μοιάσει με μπουζούκι”, απλώς υποτάσσεται στο μέγεθός του - όπως βέβαια είναι φυσικό.
Πριν από εκατό χρόνια ένα όργανο με τέτοιο όγκο και κλίμακα 62-63 εκ. μάλλον θα το έλεγαν μπουζούκι ή ταμπουρά, αλλά με την σημερινή - έστω και πιο χαλαρή στα “ενδιάμεσα” μεγέθη - “τυποποίηση”, η λέξη “τζουράς” αποδίδει πιο άμεσα – όχι αναγκαστικά καλύτερα - την κατάταξη του στην τρέχουσα ονοματολογία.
Γενικά έχω θέμα με τα ονόματα, και το προηγούμενο το είπα “μικρο-μισο-μπούζουκο” γιατί τζουράς δεν είναι- μπουζούκι δεν είναι, ανάθεμά με αν ξέρω πως να το πω.
Με ενδιαφέρει αυτός ο συνδυασμός καθαρότητας – βραχνάδας που αναφέρει ο liga rosa (ξεκίνησα τους τζουράδες από 58-59 εκ. σε όγκο 1,85 Lt , και ανεβαίνω: 60-61 σε 2,5 lt, τώρα 62 σε 2,8 Lt. – και συνεχίζω, στα 65 εκ. θα αλλάξω και καλούπι 
).
Νίκο (liga rosa) τα κλειδιά στον στενό καράολα - συνήθεια είναι. Απλώς “σημαδεύεις” από πιο μακρυά την τρύπα του άξονα για να περάσεις την χορδή, και βέβαια γυρνάς περισσότερες στροφές (γι’ αυτό έβαλα και κλειδιά με μεγάλο “πλήκτρο”).
για τα κλειδιά: μάλλον φταίει ο τρόπος που βάζω τις χορδές, με διπλή/αντίστροφη τσάκιση εκατέρωθεν της τρύπας. είναι ο πιο σταθερός τρόπος και με άμεσο στρώσιμο, αλλά θέλει προσοχή μην σπάσει η χορδή στην τσάκιση και θέλει άνεση χώρου. πχ με δυσκολεύει στη σολ και ρε της κιθάρας που είναι ο κύλινδρος του κλειδιού κοντά στο ξύλο. υποθέτω με τον άλλο τρόπο (πέρασμα και στρίψιμο σε πλεξούδα) δεν υπάρχει τόσο πρόβλημα χώρου.
για τα σκάφη και τις κλίμακες: πολύ θα με ενδιέφερε το 65άρι, μόνο που θέλει παραπάνω τάση (μέσω της κλίσης των χορδών) για να γίνει μπουζούκι και όχι τζουράς. παλιά το πετυχαίνανε με τσάκιση, αλλά γίνεται και χωρίς. μια που πειραματίζεσαι (και με επιτυχία απ’ό,τι φαίνεται), έχεις κανένα σχέδιο για μπουζούκι με τσάκιση;
Λοιπόν τα πειράματα θα με φάνε (τον χρόνο μου τον “τρώνε” σίγουρα). Το συγκεκριμένο όργανο εκτός από τις τρεις τρύπες (που δεν είχα ξαναδοκιμάσει), έχει καπάκι 3 χλστ. στο κέντρο και 2 στην περίμετρο, και επιπλέον κάποιου είδους “τσάκιση”, πολύ μικρή κλίση που έγινε με χάραξη και όχι με κάψιμο, και βέβαια χωρίς λοξή απότμηση των μερών του καπακιού, αφού είναι μονοκόμματο. Νομίζω κι εγώ ότι πέτυχε το πείραμα κι ότι “πετάει” τον ήχο έξω (projection που λένε οι Αμερικάνοι) περισσότερο απ’ ό,τι θα περίμενες μόνο από τον κέδρο.
όργανο με τσάκιση σαφώς θέλω να κάνω (σε κλίμακα 65 εκ. μάλιστα). Από σχέδια … συρτάρια ολόκληρα (καλά, kbyte είναι πια), αλλά προς το παρόν είμαι σε πολύ πρώϊμο στάδιο, σχεδιασμό καλουπιού για καπάκι. Παρόμοιο με αυτό (το ξύλινο) που φαίνεται στην φωτό, η ταμπελίτσα αναφέρει “συλλογή Σπουρδαλάκη” και η φωτογραφία είναι από κάποια έκθεση στην Αθήνα αρκετά χρόνια πριν (στο ιντερνετ τη βρήκα, την είχε ανεβάσει ένας φίλος στο Luthier.gr νομίζω). Είναι κατασκευή Απαρτιάν ? ή Μούρτζινου ? δεν θυμάμαι.
Από τότε …σχεδιάζω το καλούπι, αλλά ποτέ δεν έχω αρκετό χρόνο για να κάνω όοοοολα αυτά που θέλω (προηγείται μια κιθάρα καταρχάς). Φυσικά έχω δει και το (νέο) βίντεο του Σπουρδαλάκη.
ας ήταν πιο κοντά η σαλονίκη…
65 με σπάσιμο είναι ό,τι πρέπει! για τα βίντεο μη δίνεις πολύ βάση, καλύτερα να μιλήσεις με κάποιον οργανοποιό που να έχει πείρα και γνώσεις από παλιά όργανα.