Με τη πολύτιμη βοήθεια του Σάκη Πάπιστα και του Rebetiko Sealabs, απ’ όπου κατέβασα ορισμένα τραγουδάκια σε mp3 κατέστη δυνατό να συγκροτήσω ένα φυλλαδιάκι για να μοιραστεί στα παιδιά και τους συναδέλφους κατά την γιορτή της 28ης Οκτώβρη. Το αρχείο προσπάθησα να το επισυνάψω αλλά διαπίστωσα ότι είναι αρκετά μεγάλο (1,5 mb) λόγω γραφικών και δεν επισυνάπτεται, αφού το ανώτατο είναι 75kb. Το ανέβασα όμως εδώαν κάποιος θέλει να του ρίξει μια ματιά και να κάνει παρατηρήσεις για βελτιώσεις.
Έχω φτιάξει και ένα ακουστικό δισκάκι με τα τραγούδια για να το συνοδεύσω. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να παραγάγω αρκετούς δίσκους για όλους, πάντως θα υπάρχουν μερικές κόπιες για μοίρασμα.
Και πάλι ευχαριστώ το Σάκη Πάπιστα για τη βοήθειά του καθώς και τη Ρεμπέτικη Σελίδα(Rebetiko Sealabs).
Ωραίο το φυλλάδιο που ετοίμασες.
Όμως, θα μπορούσες να προσθέσεις και τα Ρεμπέτικα της Αντίστασης και να τα “δέσεις” με την ομιλία, τα ποιήματα, τα διαλογικά κλπ.
Έτσι, όλοι θα έχουν μια συνολική εικόνα της επετείου, μια και ο πόλεμος δεν τερματίστηκε με το “ΟΧΙ” στα Αλβανικά βουνά.
Αν ανατρέξεις σε παλιότερα μηνύματα, θα βρεις αρκετό υλικό.
Καλή επιτυχία!
Γιατί δηλαδή.
Σάμπως τερματίστηκε με τη Βάρκιζα;
Εγώ μετράω κάθε μέρα θύματα απ’ τη μεριά των ηττημένων και των κατιόντων τους.
Ευχαρίστως να αραδιάσω κατάλογο των νεκρών, αλλά αν αρχίσουν τα περί εθνικής συμφιλίωσης θα γίνουμε από δυο χωριά εδώ μέσα.
Α! Γράφοντας “εθνική συμφιλίωση” θυμήθηκα ακόμα ένα:
Γυνή ονόματι Λίτσα, μίας κάποιας ηλικίας απέθανε κατά τη διάρκεια καρδιολογικής εγχειρίσεως και ήλθε εν Παραδείσω. Παρόντος εμού που διηγούμαι την ιστορίαν τούτη, αντικρύσασα τον Κύριον είπεν:
Κύριε, ήλθε επιτέλους η ώρα να έλθω πλησίον σου!
Όχι Λίτσα τέκνον μου, έχεις ακόμη τεσσαράκοντα έτη, 8 μήνας, 12 ημέρας, 13 ώρας, 24 πρώτα και 12 δεύτερα ζωής. Ύπαγε εν ζωή.
Ετσι καρποφόρησαν αι απογνωσμέναι προσπάθειες των ιατρών να την επαναφέρουν εν ζωή μετά ηλεκτροσόκ.
Επιστρέψασα η Λίτσα οίκαδε έκρινε ότι καθ’ό,τι είχε τόσα έτη ενώπιον της όφειλε ως είπε και ο Απόστολος Παύλος να τα χαρεί κατά το πλείστον. Υπεβλήθη ούτω εις πλαστικάς εγχειρήσεις, λιποαναρροφήσεις, ήλλαξεν το χρώμα των μαλλιών της και επήγε εις τους καλυτέρους κομμωτάς. Είτα, εξήλθεν επί της οδού και έπεσεν θύμα τροχαίου ατυχήματος (καίτοι εν Παραδείσω, γνωρίζω από τους προσφάτως ελθόντες ότι υπάρχουσι οχήματα κινούμενα μετά μεγάλης ταχύτητος, άνευ ίππων ή ημιόνων οδηγούμενα εξ όνων).
Επανελθούσα εν Παραδείσω εις ελάχιστον χρόνον είπε τω Κυρίω:
Κύριε συ δεν μοι εδώρισες τεσσαράκοντα έτη, 8 μήνας, 12 ημέρας, 13 ώρας, 24 πρώτα και 12 δεύτερα ζωής;
Oops! Εσύ ήσουν μωρέ Λίτσα; Πως άλλαξες έτσι και δε σε πήρα χαμπάρι;
Όχι, ΔΕΝ τερματίστηκε ούτε με τη Βάρκιζα ούτε με την εθνική συμφιλίωση(;). Ηττημένους μετράμε και σήμερα, στις απεργίες, στις καταλήψεις, στους κοινωνικούς αγώνες… και όχι μόνο στο μετεμφυλιακό κράτος με την εξόντωση σωματική και ηθική ενός μεγάλου μέρους του λαού μας…
Πώς το λέτε, στα μέρη σας, είπαμε, Mons.Constantinos de Atenas en Grecia;
Non passaran, έτσι;