Ναι, αυτά είναι.
Όπως ειπώθηκε ήδη, το κομμάτι ζει σε τρεις μουσικές εκδοχές, ελαφρώς διαφορετικές, μέσα σε τρεις παραδόσεις: την Πρεβεζάνικη (υποθέτω ότι και η Ξηρομερίτικη εδώ εντάσσεται), τη Μυτιληνιά και την κλασική Οθωμανική. Καμία τέταρτη δεν είναι αυτή τη στιγμή γνωστή. Θεωρείται ότι και στις τρεις περιπτώσεις πρόκειται για προσαρμογή σκοπού που με κάποιο τρόπο έφτασε ως εκεί ξεκινώντας από κάπου αλλού. Το “κάπου αλλού” είναι το χαμένο (μέχρι νεωτέρας) αρχικό πρότυπο.
Συγκεκριμένα για την περίπτωση της οθωμανικής εκδοχής, είναι δεδομένο ότι ο Τζεμίλ Μπέης ήταν εκείνος που το ενέταξε στο ρεπερτόριο. Ο Τζεμίλ Μπέης κάπου άκουσε το κομμάτι, πιθανώς στην αρχική του εκδοχή -πάντως όχι σε κάποια από τις άλλες δύο- και το κατέγραψε. (Για την ακρίβεια το έγραψε στο πίσω μέρος ενός πακέτου από τσιγάρα, όπως μας μαρτυρεί ο γιος του!) Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι αν η καταγραφή και στη συνέχεια η ηχογράφησή του από τον ίδιο είναι πιστή ή διασκευή αυτού που άκουσε.
Η εκδοχή του Τζεμίλ Μπέη λέγεται “Τσετσέν Κιζί”, “Η κόρη από την Τσετσενία”. Αυτός ο τίτλος παραμένει ανεξήγητος. Αντίθετα, για τους τίτλους των άλλων δύο εκδοχών, Πλέβνα και Ξύλα (και κάποιους δευτερεύοντες στα ίδια μέρη, όπως Κιούρτικο κ.ά.) υπάρχουν πειστικές ερμηνείες. Ένας μυστηριώδης τίτλος σίγουρα κάτι κρύβει από πίσω.
Κατόπιν αυτών, μου φαίνεται πιθανό αυτό που άκουσε ο Τζεμίλ Μπέης να ήταν το “αυθεντικό” (ανεξάρτητα αν τότε το κομμάτι είχε ήδη περάσει στην Πρέβεζα και τη Μυτιλήνη), να ανήκε δηλαδή σε μια παράδοση που είχε κάποιο συγκεκριμένο και προφανή για τους φορείς της λόγο να το ονομάζει έτσι, ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι στην Κ’πολη είχε κανείς πιθανότητες να ακούσει αυθεντική μουσική από οποιαδήποτε τοπική παράδοση της αυτοκρατορίας.
[Στηρίζομαι στην πιο πρόσφατη μελέτη που έχει γίνει γι’ αυτό το κομμάτι, του Παναγιώτη League. Η μελέτη έχει υπόψη της όλες τις προηγούμενες, Διονυσόπουλου κλπ. Προς το παρόν δεν έχει δημοσιευτεί, οπότε δεν μπορώ να σας παραθέσω αποσπάσματα.]