Μια απορία που μου γεννήθηκε σχετικά με αυτό που ειπώθηκε ότι κάποιος έχει μια σπάνια ηχογράφηση και δεν την δίνει πουθενά! Πρέπει να μεταφερθεί κανονικά σε άλλο θέμα αλλά καταχρηστικά το θέτω εδώ… Είναι σύνηθες και όλοι το έχουν ακούσει από κάποιο γνωστό τους μουσικόφιλο ή συλλέκτη ότι έχει κάποια ζωντανή ηχογράφηση ή κάποιο δίσκο που δεν δίνει, δεν αντιγράφει κλπ. Και εγώ για κάποια τέτοια “δώρα” που έχω τηρώ και σέβομαι την εντολή να μη τα δώσω. Αλλά από την άλλη με ενοχλεί η ματαιοδοξία και η αντίληψη ότι “εγώ το έχω και κανείς άλλος” και θέλω να τη σχολιάσω.
Τι καταλαβαίνει κάποιος που θα τον φάει η υγρασία τον 78άρη δίσκο του και θα καταστρέψει από την “μ…ία” του ένα ντοκουμέντο της σύγχρονης μουσικής ιστορίας; Τι προστατεύει από την εμπορευματοποίηση; Ποιά εμπορευματοποίηση; Ποιά μεγάλη εμπορική αξία έχουν δέκα τραγούδια ανέκδοτα του Χιώτη, του Ιορδάνη, του Μπέμπη; 150.000 δίσκους μήπως θα πωλήσουν; Για να ρωτήσουμε δυο εταιρείες πόσα δίνουν για ένα τέτοιο υλικό; Για 15 άγνωστα του Λαύκα… Να δούμε το γελοίον του πράγματος δηλαδή…
Άλλοι καλλιτέχνες αποφεύγουν να τους ηχογραφούν ή να τους βιντεοσκοπούν στα κινητά (για ψυχοπαθολογικούς προφανώς λόγους) μήπως τους κλέψουν τα κόλπα και τους πάρουν την ψυχή (όπως οι ινδιάνοι και η φωτογραφία ένα πράγμα!!!). Έχουν μεγάλη εμπορική αξία νομίζουν σήμερα τα ντοκουμέντα αυτά (πράγματι, είναι sold out όλα τα ρεμπετάδικα, τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια, όλοι στο ρεμπέτικο είναι πολυεκατομμυριούχοι…)
Αντί να βγούνε κάποια ωραία ηχογραφήματα προς τα έξω τα λιβανίζουν κάποιοι με το θυμιατό… Για να βγάζουν μεροκαματάκι, δεν ξέρω, δεν νομίζω, από στενοκεφαλιά;;; Μάλλον… Εντάξει και το μερακαματάκι είναι ιερό, τέλος πάντων, δεν συνεχίζω…
Παναγιώτη, αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα για ν’ακουστούν διαφορετικές απόψεις. Προσωπικά μ’ αρρωσταίνει τόσο πολύ η ιδέα του να κρύβεις κάποια διαμάντια, όσο να τα μοιράζεις αφειδώς στον κάθε άσχετο.
Νομίζω ότι με σεβασμό στο έργο του καλλιτέχνη το να μοιράζεις το έργο του μόνο καλό θα κάνει, ιδιαίτερα αν μιλάμε για κάτι σπάνιο.
Πρέπει να μεταφερθεί το πόστ σου σε νέο τόπικ, γιατί έχει καιρό να γίνει μιά σοβαρή συζήτηση…
Συμφωνώ για τη ματαιοδοξία των συλλεκτών!
Έστω και αν έχουν περιέλθει στην κατοχή τους σπάνιοι δίσκοι, νομίζω πως δεν ανήκουν σ’ αυτούς, πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα και κυρίως πως είναι κτήμα όλων μας, όσοι αγαπάμε το είδος αυτό.
Μου είπαν πως σε κάποια εκπομπή πρόσφατα, ο Ηλίας Μπαρούνης έπαιξε ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι του Σκαρβέλη όπου τραγουδά ο Παπάζογλου μαζί με τον Περπινιάδη, το “Τεχνίτης και κατεργάρης”.
Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε.
Οι υπόλοιποι μένουμε παραπονεμένοι…
Καλησπερα
Πανω σ’αυτο το θεμα εχω μια πολυ παλια ταινια μαγνητοφωνου απο Μαρκο σε ταβερνα αλλα δεν μπορεις
να καταλαβης σχεδον τιποτα απο τα λογια,εαν υπαρχει κανεις που μπορει να κανει κατι στην επεξεργασια
της ταινιας, πολυ ευχαριστως να την απολαυσουμε ολοι!
Σύνθεση του ίδιου του Βαγγέλη Παπάζογλου και όχι του Σκαρβέλη.
Μάλιστα, νομίζω, είναι και το μοναδικό στο οποίο τραγουδά πρώτη φωνή ο ίδιος, σε διφωνία με τον Στελλάκη.
Δηλαδή Αντώνη, όποιος άκουσε την συγκεκριμένη εκπομπή ήταν μόνο ο τυχερός;
Αν κάποιος άλλος θα ήθελε να ακούσει αυτό το τραγούδι δεν υπάρχει τρόπος μάλλον, έτσι;
:016::016::016:
Από το τηλεοπτικό αφιέρωμα της ΕΡΤ στον Γιάννη Παπαϊωάνου το έτος 1983.
Σκηνοθεσία:Γιώργος Καλογιάννης
Επιμέλεια:Κώστας Χατζηδουλής
Τραγούδι:Απόστολος Νικολαίδης
Μπουζούκια:Στέλιος Μακριδάκης,Γιάννης Μωραίτης
Κιθάρα:Οδυσσέας Μοσχονάς
Μπαγλαμά:Δημήτρης Ευσταθίου
Πιάνο:Ευαγγελία Μαργαρώνη
Στίχοι:Κώστα Μάνεση