Καλησπέρα και πάλι
Πρώτα απ’ όλα να ευχαριστήσω τα μέλη που ήδη ανταποκρίθηκαν στο θέμα που έθεσα (και που σίγουρα δεν ήταν απεγνωσμένη δημόσια έκκληση ή επίκληση για βοήθεια!.. αλλά σε αυτό θα επανέλθω).
Είδα τις παρεμβάσεις στο ζήτημα που - σε απρόσμενα υπερβολικό βαθμό – δημιουργήθηκε, χτες το βράδυ αργά, αλλά προτίμησα, λόγω κόπωσης από την δουλειά και βάσιμης προσδοκίας και άλλων παρεμβάσεων, να επανέλθω σήμερα με νηφαλιότητα, ελπίζω για τελευταία φορά.
Να πω λοιπόν προκαταβολικά πόσο πολύ συμφωνώ με την προ - τελευταία παρέμβαση του Ari η οποία βάζει νομίζω τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. (Φαντάζομαι ότι θα πρόκειται για τον Άρη που κάνει αυτή την εξαιρετική εκπομπή στον 902, γράφει στον Ριζοσπάστη και που ήταν στην κηδεία του Ιορδάνη, αλλά δυστυχώς δεν γνωριστήκαμε… .Σταματώ τις κολακείες εδώ)
Νομίζω κι εγώ ότι η συνέχιση της κουβέντας σε αυτό το επίπεδο μόνο ζημιά κάνει. Προσωπικά νοιώθω ήδη αρκετά αμήχανος απέναντι στο ζήτημα που δημιουργήθηκε: Σαν να πήγα να ισιώσω ένα κάδρο και ξαφνικά κατέρρευσε όλο το σπίτι!.. Αλλά ίσως είμαι τόσο αναίσθητος…
Είμαι όμως υποχρεωμένος να απαντήσω σε ορισμένα ζητήματα που έβαλε η Ιωάννα και είμαι σίγουρος ότι και μετά από αυτό, η διένεξη(?) θα έχει διευθετηθεί οριστικά και μεταξύ μας.
Πρώτα απ΄όλα, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Τάσος κινδυνεύει από την παγκόσμια κοινότητα χρηστών του διαδικτύου! Χρειάζεται αυτό περισσότερη ανάλυση; Δεν νομίζω, ας μην δαιμονοποιούμε. Ούτε καν από την λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση». Αν είχε κάτι τέλος πάντων να του επιφέρει – όπως και σε οποιονδήποτε συνάδελφό του – η «παγκοσμιοποίηση», το έχει ήδη κάνει από το 1958 που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Οι δε Νέες Τεχνολογίες, μάλλον καλό θα τους έκαναν αν είχαν βέβαια έρθει τότε που ήταν νέοι: είναι γνωστό ότι σήμερα φτασμένοι μουσικοί, διεθνώς, αναζητούν βοήθεια για την εκτέλεση γρήγορων και περίτεχνων κομματιών ψαρεύοντας στο Ιντερνέτ ελεύθερα λογισμικά transcribing. Είναι επίσης γνωστό ότι στην εποχή τους το transcribing γινόταν στο πατάρι του Μάριου, όπου ο Χιώτης π.χ. «πέρναγε» τα δύσκολα κομμάτια στους άλλους μπουζουξήδες.
Όσον αφορά τους άσχετους δημοσιογραφίσκους, νομίζω ότι αυτοί έχουν αρκετή «τροφή» να μασουλίσουν ακόμη και δεν βλέπω σε τι θα μπορούσαν να ενοχλήσουν τον Τάσο (και τον κάθε Τάσο). Εξάλλου, πόσοι είναι αυτοί; Οι πολλοί και σχετικοί διαδήλωναν χτές σε μια από τις μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων (γύρω στις 2000 άτομα !!) για το Ασφαλιστικό.
Τώρα πρέπει να σου πω Ιωάννα ότι με στεναχωρεί πολύ που δεν με πιστεύεις. Βέβαια, δικαίωμά σου είναι. Ούτε με ξέρεις, ούτε σε ξέρω. Αλλά αν το γράφεις κιόλας; Είμαι κι εγώ ευαίσθητος σε μερικά θέματα, αν δεν είμαι σε άλλα. Και θα ήταν πολύ αστείο να με έπαιρνε ένα ωραίο πρωί ο Τάσος και να μου υποδείκνυε (sic): «κοίτα να δεις, πάρε τηλέφωνο όποιο γνωστό και άγνωστο έχεις γιατί ψάχνω ένα μαγαζί να παίζω και μην ξεχάσεις να απευθυνθείς και σε κείνους του παράξενους που μου είπες ότι τους λένε «Ρεμπέτικο Φόρουμ» στο Ίντερνετ»…Δεν θα μπορούσε να γίνει έτσι μίζερα… Είναι ενήμερος πάντως.
Την ίδια στιγμή νοιώθω κι εγώ πολύ δυσάρεστα με τον βαθμό της βεβαιότητάς σου για το «άρχοντα» και «μάγκα», γιατί αν τον γνώριζες θα σε γνώριζα κι εγώ οπωσδήποτε και ίσως θα τα είχαμε συζητήσει όλα αυτά μαζί με τον Τάσο, πίσω από τρεις μπίρες στο Galaxy π.χ. αντί πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών μας και με τέτοιες επιπτώσεις. Από την άλλη δεν θέλω να πιστέψω ότι η πρόσληψή σου του «Μάγκα» ή του «Άρχοντα» είναι στερεοτυπική. Όχι δεν το πιστεύω. Αλλά ξέρεις, όλοι μπορούμε να κάνουμε κάποια στιγμή αυτό το λάθος: ότι δηλαδή όποιος είναι γύρω στα εβδομήντα τόσο και πέρασε από τα φημισμένα πάλκα του ’50 και του ’60 με ένα μπουζούκι ή μια κιθάρα στο χέρι κι έχει και λίγο βραχνή φωνή, είναι οπωσδήποτε ρεμπέτης και μάγκας. Ο Τάσος είναι ένας απλός άνθρωπος που σηκώνεται κάθε πρωί, κάνει τα ψώνια του, προσέχει την δίαιτα του, δεν κάνει καταχρήσεις, δεν πάει κόντρα στις αντοχές του και δεν αψηφά τον θάνατο, όπως έκανε ο φίλος του ο Ιορδάνης. (αν κι όσοι γνώρισαν τον Ιορδάνη θα ξέρουν ότι δεν πήγαινε για ύπνο πριν ξημερώσει για τα καλά και σε κράταγε παρέα του, εκτός των άλλων και γιατί φοβόταν τη νύχτα σαν τον θάνατο και μόνο το πρωί γαλήνευε και κοιμόταν δυο ωρίτσες…Κι επίσης πόσο μεμψίμοιρος και κουραστικός μπορούσε να γίνει για τους φίλους του μερικές φορές…). Απλός άνθρωπος λοιπόν με σάρκα και οστά κι όχι μύθος. Και ναι, είναι μάγκας όχι πάντως γιατί ρίχνει ωραία τις πενιές του ή ζει ως ρεμπετόμαγκας(;), αλλά γιατί, όπως και η περιπτερού της γειτονιάς μου, τα καταφέρνει και βρίσκει λύσεις στα απλά καθημερινά προβλήματα. Γι αυτό έχεις σχεδόν δίκιο όταν μιλάς για φιλανθρωπία γιατί πράγματι είμαστε φίλοι σαν απλοί άνθρωποι. Χωρίς εισαγωγικά και Φ κεφαλαίο. Δεν υπήρξα ποτέ «φιλάνθρωπος» όπως το θέτεις και δεν έχω ούτε μισή μέρα εθελοντικής προσφοράς σε κάποιο «φιλανθρωπικό ίδρυμα» καλώς ή κακώς.
Επίσης, δεν έχουμε πάρει τους δρόμους απευθύνοντας απεγνωσμένες δημόσιες εκκλήσεις (!) Και ό,τι κάναμε μέχρι τώρα και με κομψό τρόπο το κάναμε, όχι γιατί είναι ντροπή, δεν ικετεύει ο άνθρωπος ένα κομμάτι ψωμί, και τις άκριές μας ρωτήσαμε (τρυπήσαμε τα φοιτητικά μας παντελόνια στις ταβέρνες της Αθήνας και ακόμη τα τρυπάμε τώρα που περάσαμε τα σαράντα), και τον εκδότη του περιοδικού ρωτήσαμε να έχει τον νου του και «ειδικούς» και στο Ρεμπέτικο Φόρουμ απευθυνθήκαμε που έχει μέλη εντάξει παιδιά, μήπως υπάρχει καμιά ιδέα. Κι αν όχι, σιγά που θα σκάσουμε. Την ξέρουμε την κατάσταση στα μαγαζιά σήμερα. Είναι όπως τα περιέγραψε ο Άρης ακριβώς. Εδώ φανταστείτε ότι υπήρχε από το ’86 μαγαζί που σταμάτησε τον Ιορδάνη γιατί λέει «έδιωχνε» τον κόσμο με τα τραγούδια που έπαιζε!..
Θα βγαίνουμε λοιπόν, θα πίνουμε κανένα κρασάκι με τον Τάσο και θα κουβεντιάζουμε κι ούτε καν για μουσική. Να, την τελευταία φορά π.χ. συζητάγαμε πολιτικά, για την κρίση που ξέσπασε στο στεγαστικό σύστημα στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ…Τόσο «ξενέρωτα».
Υστερόγραφα και τελειώνω:
Ιωάννα, πίστεψέ με κατάλαβα την παρέμβαση σου. Επίσης με νοιάζουν οι ευαισθησίες σου, και δεν θα ήθελα να μείνουν μετέωρες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ούτε παρεξήγηση για τις προθέσεις σου… Απλώς, να, ίσως τελικά διαφωνώ με τον τρόπο που έκφρασες τις βάσιμες επιφυλάξεις σου. Να σου πώ την αλήθεια - σιγά μην με πιστέψεις τώρα πια – και μένα μου πέρασε από το μυαλό πριν ξεκινήσω, αλλά είπα να μην το μεγαλοποιήσω και τόσο. Εξάλλου το Φόρουμ είναι τελικά μια πολύ ελκυστική και ζεστή παρέα. Και υπόσχομαι την επόμενη φορά, γιατί είμαι και τεμπέλης, να γράψω κάτι άλλο εντελώς ανώδυνο πιστεύω (και σύντομο): Να συμβάλλω με τις μικρές ιστορικές μου γνώσεις στα πολύ ενδιαφέροντα που γράφονται εδώ σχετικά με το θέμα της ρεμπέτικης «διαλέκτου». Ειδικότερα με μιαν απρόσμενη καταγωγή ορισμένων λέξεων από κάποιες άλλες κουλτούρες συνωμοτικότητας .
Τελειώνοντας, ο Τασούλης δεν νομίζω οτι έχει ανάγκη «προστασίας». Να δω όμως τώρα εγώ πως θα του μεταφέρω αυτά τα «σεντόνια»…
Να πω επίσης σε όσους μου έστειλαν τηλέφωνο επικοινωνίας ότι δεν το ξέχασα. Θα τηλεφωνήσω σίγουρα αύριο, γιατί εδώ και δυο μέρες ήμουνα πολύ πνιγμένος με κάτι στη δουλειά μου.
Ευχαριστώ για την αντοχή και με συγχωρείτε για την κατάχρηση του χώρου
Θοδωρής