Σχετικά με τον μπουζουξή Τάσο Σοφόπουλο

Καλησπέρα σε όλες και σε όλους

Ο Τάσος Σοφόπουλος είναι ένας παλιός δεξιοτέχνης του μπουζουκιού που έπαιξε πολλά χρόνια στα Αμερικάνικα πάλκα. Στην Αμερική ηχογράφησε δίσκους με σόλα δίπλα στον Μπέμπη και στον Ιορδάνη. Περισσότερες λεπτομέρειες για την ζωή του μπορείτε να βρείτε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού “Λαϊκό Τραγούδι” όπου δημοσιεύεται μια συνέντευξη του. Ο Τάσος ζεί σήμερα μόνος στην Αθήνα έχοντας μια μικρή σύνταξη από την Αμερική. Πριν από δυο ή τρία χρόνια έπαιζε στην ταβέρνα της Ντίνας Μεταξά στον Κολωνό, πότε συνοδεύοντας τον Τόλη Χάρμα και πότε συνοδευόμενος από κάποιο φίλο του στην κιθάρα. Εδώ και δυο χρόνια όμως δεν μπορεί να βρεί ένα αξιοπρεπές ήσυχο στέκι για να δουλέψει κι αυτό τον έχει “ρίξει” πολύ. Ο ίδιος βέβαια δεν παραπονιέται, ξέρω όμως οτι του στοιχίζει πολύ γιατί τα χρήματα που παίρνει σύνταξη είναι λίγα, αλλά κυρίως γιατί είναι το μόνο που τον κρατάει στην ζωή. Αυτό έμαθε, αυτό αγαπάει, αυτός είναι κόσμος του και η στοιχειώδης κοινωνικότητά του. Απευθύνομαι λοιπόν στα μέλη του Φόρουμ γιατί ξέρω πως κατανοούν πόσο σημαντικό είναι που έχουμε την δυνατότητα να γνωρίσουμε σήμερα τέτοιους μουσικούς, ανεξάρτητα από τα προσωπικά γούστα (τρίχορδο / τεράχορδο, παλιό ρεμπέτικο / λαϊκό κ.λπ.) Ακόμη κι αν δεν βρίσκονται στην ακμή τους πια και τα χέρια δεν “πάνε”, το ηχόχρωμά τους μας συνδέει με το ήθος αυτής της ιστορίας που ξαφνικά είναι ολοζώντανη εκεί μπροστά μας…
Η παράκληση λοιπόν είναι αν έχετε να προτείνετε κάποια ταβερνούλα κάπου στην Αθήνα που θα μπορούσε ο Τασος να παίζει της μελωδίες του με ένα ντουετάκι δυο ή τρέις φορές την εβδομάδα

Θοδωρής Ζέης

προσπαθω να σου στειλω προσωπικο μυνημα αλλα δεν γινεται δεν ξερω γιατι,εχω καποια νεα να σου πω που ρωτησες αν θες παρε με τηλ στο 6939617928

Από admin: O Θοδωρής Ζέης έχει απενεργοποιημένο το σύστημα των PM.

Κύριε Ζέη,
μπορώ να καταλάβω πλήρως την ευαισθησία σας και την καλή σας πρόθεση, αλλά θα ήθελα να ξέρω αν ο κύριος Σοφόφουλος είναι γνώστης αυτής τής “επίκλησής σας”…
Διότι, αν δεν είναι ενήμερος, θάναι πολύ “προσβλητικό” γιαυτόν, να κυκλοφορεί ευρέως με τέτοιον τρόπο το όνομά του…
Ελπίζω να καταλαβαίνετε και την δική μου “ευαισθησία” και τι επακριβώς εννοώ…

Παρακαλώ, ενημερώστε τους διαχειριστές, μήπως και χρειάζεται να αποσυρθεί αυτό το θέμα…

Κυρία Ιωάννα

Σχετικά με τις παρατηρήσεις σας έχω να πω τα παρακάτω:

Ο Τάσος ξέρει ότι απευθύνομαι (και όχι μόνο εγώ) εδώ και καιρό σε φίλους και γνωστούς με σκοπό να βρούμε ένα στέκι για να τον φιλοξενεί με την παρέα του, ακόμη και αν δεν είναι ταβέρνα με μουσική, (καθώς το ντουέτο δεν είναι φορολογικά επίφοβο). Μάλιστα κάθε φορά που περιμένει νέα μου λέει με πικρό χιούμορ «άσε, τώρα όλοι οι ταβερνιάρηδες έχουν βάλλει μια τηλεόραση μέσα και πας εσύ με την παρέα σου και βλέπεις το Σάββατο την εκπομπή αυτουνού του Παπαδόπουλου και φτιάχνεσαι, φαίνεται τους έρχεται πιο φτηνά…»

Όσον αφορά το αν είναι «προσβλητικό» να κυκλοφορεί ευρέως και με τέτοιο τρόπο το όνομά του, σκέφτομαι ότι θα πρέπει ίσως πρώτα να έχουμε αποφασίσει τι είναι τελικά αυτά τα Φόρουμ. Τεχνικά, είναι ίσως η δυνατότητα να συγκροτούνται σε έναν δημόσιο «τόπο» συλλογικότητες γύρω από μια θεματική και να ανταλλάσουν απόψεις και πληροφορίες ακολουθώντας κάποιους στοιχειώδεις κανόνες τεχνικής αλλά και ηθικής συμπεριφοράς. Βέβαια, τα ίδια τα μέλη τέτοιων Διαδικτυακών συλλογικοτήτων συχνά αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως μια μεγάλη «παρέα». Έτσι κι εδώ, στον τόπο που φιλοξενεί την συζήτησή μας, διαβάζουμε συχνά σχόλια για την «μεγάλη ρεμπετοπαρέα» κ.λπ. Επίσης, όπως ξέρουμε και από το άλμπουμ των φωτογραφιών, τα περισσότερα μέλη αυτού του Φόρουμ γνωρίζονται πια μεταξύ τους, πηγαίνουν μαζί σε ταβέρνες και παίζουν μπουζούκια και κιθάρες, γιορτάζουν το, τόσο ενδιαφέρον στους σημερινούς δύσκολους καιρούς, γεγονός της διαρκούς ύπαρξης αυτής της «παρέας». Μπορεί να είναι πολλά πράγματα μαζί…
Πάντως, σε ότι με αφορά, στην περίπτωση που αντιμετωπίζουμε το Φόρουμ ως μια δικτυακή συλλογικότητα που λειτουργεί ως «δικτυακή λαϊκή συνέλευση» ή, όπως μάλλον ισχύει, έχει ένα Όργανο που αποφασίζει με κάποια δεδομένα κριτήρια τι πρέπει να γράφεται, το θέτω βεβαίως στην κρίση του και παίρνω την ευθύνη. Αν τώρα το δούμε ως μια μεγάλη παρέα, όπως συμβαίνει συχνά και στις «συμβατικές παρέες» (ας τις ονομάσουμε προς στιγμήν έτσι), όταν ένα μέλος εκφράσει δημόσια τη δυσφορία του για τις ενέργειες κάποιου άλλου, είναι δυνατόν να προκαλέσει άμεσα την αλλαγή της στάσης του, απλώς για συναισθηματικούς λόγους, χωρίς να χρειάζεται περισσότερη κουβέντα. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, συμμεριζόμενος την ανησυχία σας, ζητώ κι εγώ από τον Διαχειριστή να αποσύρει το θέμα «Σχετικά μα τον μπουζουξή Τάσο Σοφόπουλο».

Τελειώνοντας αυτό το μακρύ σημείωμα (δεν ξέρω πόσο επιτρέπεται να γράφει κανείς σε αυτές τις περιπτώσεις, ίσως υπάρχει κάποιο όριο), επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας μια τελευταία σκέψη μου που προέρχεται από προσωπικό δυσάρεστο βίωμα σχετικά με το τι μπορεί να είναι πραγματικά προσβλητικό: Αναρωτιέμαι λοιπόν πόσο προσβλητικό μπορεί να είναι για κάποιον που έχει επιλέξει τα τελευταία πενήντα χρόνια να ζει με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο, μια σκληρή αλλά εντελώς προσωπική καθημερινή ρουτίνα, να εμφανίζεται ξαφνικά κάποιος άσχετος (καλών προθέσεων, δεν λέω ), να χώνεται στην ζωή του και να του ζητάει πειστικά να ξεστρατίσει για λίγο για να συναντήσει π.χ. το σημερινό «φανατικό κοινό του ρεμπέτικου ή/και του λαϊκού τραγουδιού»: Να κάνει μιαν εμφάνιση, ένα δίσκο, μια συνέντευξη, ίσως μιαν αίτηση για σύνταξη από το Υπουργείο Πολιτισμού, ή ένα βιβλίο… Κι αν κάτι λίγο δεν πάει καλά, η προσβολή και η πίκρα είναι μεγάλη και για τους δυο. Όταν ραγίσει το γυαλί δύσκολα ξανακολλάει…(Δεν αναφέρομαι τόσο στο Σοφόπουλο τώρα).

Ας είναι, νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς οι δύσκολες στιγμές είναι πίσω

Μπορεί να τα ξανασυζητήσουμε αυτά, έχουν ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Να είστε καλά!

Θοδωρής Ζέης

Θοδωρή,

ευχαριστούμε για το πρώτο μήνυμα σου, και προσωπικά θα το μεταφέρω στους λίγοστους γνωστούς που έχω στον χώρο. (Αν δε κάνω λάθος ο κος Σοφόπουλος, έπαιζε στη ταβέρνα του Χαμηλού στην πλατεία Κολωνού; Αν, ναι τον είχαμε ακούσει με τη γυναίκα μου, κάποια χρόνια πριν και μας είχε αρέσει πολύ).

Δεν χρειαζόταν κάν η παράκληση, αν μπορούσε κάποιος να κάνει κάτι από δω μέσα θα το’ κανε σίγουρα. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα μέχρι να διαβάσω την ιδιαίτερα “ευαισθητοποιημένη” απάντηση της Ιωάννας.

Θοδωρή, τοποθετήθηκες σαφέστατα και, κατά τη γνώμη μου, σωστά και δεν τίθεται ζήτημα διαγραφής του παρόντος θέματος. Εξάλλου, δεν συνηθίζεται σε αυτό το Φόρουμ να διαγράφονται θέματα, αλλά μόνο μεμονωμένες δημοσιεύσεις και οι περισσότερες για πρακτικούς λόγους (π.χ. διαγραφές διπλών δημοσιεύσεων). Γενικά, η πλειοψηφία των παρεμβάσεων Συντονιστών και Διαχειριστών έχει τέτοιο χαρακτήρα.

Αν το θέμα σου είχε πράγματι προσβλητικό χαρακτήρα θα είχε απλά κλειδωθεί και όπως ορθώς παρατήρησε και ο Ισαάκ:

Ίσως δεν έγινε -από κανέναν σας- κατανοητή η παρέμβαση και θέση μου…

Η επισήμανσή μου ήταν (για άλλη μια φορά το λέω) στο : αν αυτή “η φιλανθρωπία” είναι γνωστή στον συγκεκριμένο μουσικό…
Το “προσβλητικό” (στα εισαγωγικά) αφορά και μόνο στις πληροφορίες που μπορεί τελικά να πάρει κάποιος, μη γνώστης του θέματος, από την παγκόσμια κοινότητα χρηστών του διαδικτύου.
Ο κάθε άσχετος δημοσιογραφίσκος που θα συντάξει κατιτίς…
Γιατί, σε αυτή τη σελίδα αγαπητοί, δεν έχουν πρόσβαση μόνο τα 100 μέλη που συνδιαλέγονται.

Και ο κύριος Σοφόπουλος είναι ένας “άρχοντας” και “μάγκας”, χωρίς μεμψιμοιρίες, ικεσίες και παρακαλετά… Και γνωρίζει καλύτερα από τον καθένας μας ποιος είναι, καθώς και τις επιλογές του.
Βεβαίως, αν ο ίδιος σου υπέδειξε αυτόν τον τρόπο, είναι δικαίωμά του… Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα διαχείρισης του εαυτού του, αυτό είναι σαφές.
Προσωπικά, όμως, δεν το πιστεύω να έχει συμβεί κάτι τέτοιο.

Τώρα, αν θέλουμε εμείς να κάνουμε τα “φιλανθρωπικά ιδρύματα” θα μπορούσε αυτό να γίνει με πολύ κομψότερο και ήπιο τρόπο και όχι σαν δημόσια έκκληση…
Αν δεν το βλέπετε εσείς αυτό προσβλητικό (χωρίς εισαγωγικά) για την αξιοπρέπεια κάποιου, τότε εγώ είμαι πολύ βαθιά νυχτωμένη…

Συγγνώμη για την αναστάτωση
(αλλά σε κάποια πράματα είμαι πολύ ευαίσθητη…)

ΥΓ1:
Θοδωρή, επαναλαμβάνω πως κατανόησα πλήρως την πρόθεσή σου… Στον τρόπο διαφωνώ.
Μια πρώτη προσέγγιση-επαφή θα μπορούσε να ήταν στους “ειδικούς” στα μουσικά πράγματα (που είναι πάγγνωστοι σε όλους μας και εδώ στο φόρουμ και στο περιοδικό που αναφέρθηκες… και έχουν “άκρες”).
Ή θα μπορούσε να ήταν μια σημείωση, με “πονηρό” τρόπο σε ένα όμορφο βιογραφικό τού μουσικού. Για να έμενε σε όλους η καλλιτεχνική του δραστηριότητα και όχι άλλα πράγματα…

ΥΓ2:
Μάστορά μου, δεν τίθεται θέμα “λογοκρισίας” αλλά …“προστασίας” !

Ιωάννα, όπως θα έπρεπε να ξέρεις, έχει αποδειχθεί - σε όλα τα φόρα, του παρόντος συμπεριλαμβανομένου, ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ λογοκρισίας και “προστασίας” είναι πολλές φορές δυσδιάκριτη, παρόλο που η πρόθεση είναι πάντα ξεκάθαρη. Αρκετά συχνά στο, πρόσφατο ή μη, παρελθόν τέτοιες “απόπειρες προστασίας” από Συντονιστές και Διαχειριστές έχουν παρεξηγηθεί και είμαι σίγουρος ότι αυτό θα επαναληφθεί, για λόγους οι οποίοι έχουν συζητηθεί σε άλλα θέματα.

Εξάλλου στο προκείμενο, αν κάποιος υπήρχε περίπτωση να “εκτεθεί” αυτός δε θα ήταν ο Σοφόπουλος, αλλά ο Θοδωρής, ως συντάκτης του δημοσιεύματος.

Συμφωνώ με την Ιωάννα, όσον αφορά τις επιφυλάξεις της. Μπορεί από την πλευρά μου -πιστεύω κι εκ μέρους των περισσότερων εδώ μέσα- να είναι απόλυτα κατανοητή και μη παρεξηγήσιμη η κίνηση του Θοδωρή. Το “κακό” είναι όμως ότι το Φόρουμ είναι ορατό σε όλους και κάποιοι δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν το θέμα κι έτσι εγκυμονούνται κίνδυνοι απέναντι στην προσωπικότητα του εξαιρετικού αυτού λαϊκού μουσικού.
Η παραπέρα συζήτηση που γίνεται επί του θέματος (βάζω φυσικά και τη δική μου παρέμβαση μέσα) όχι μόνο δε βοηθάει, αλλά χειροτερεύει το ζήτημα (αρχής γενομένης από την παρέμβαση της Ιωάννας). Σε τέτοια ζητήματα είναι καλό να λειτουργού οι “πριβέ” συνεννοήσεις, ώστε κάποια ζητήματα να λύνονται διακριτικά.
Από την άλλη πλευρά όμως:
Υπάρχει θέμα. Μία σειρά παλιοί λαϊκοί μουσικοί είναι αναγκασμένοι να ψάχνουν για μεροκάματο στα 70 τους, καθώς οι συνθήκες της εποχής που μεγαλούργησαν, αλλά εν μέρει και η δική τους διαχείριση, δεν τους επέτρεψαν να εξασφαλιστούν οικονομικά για περάσουν ήσυχα την τελευταία περίοδο της ζωής τους. Δε χρειάζεται να δώσω παραδείγματα. Οι περισσότεροι παλιοί μουσικοί έχουν αυτό το πρόβλημα.
Πριν λίγο καιρό ένας μαγαζάτορας απέλυσε παλιό μουσικό (από τους κορυφαίους) επειδή, λέει, δεν του έφερνε κόσμο (προσωπικές γνωριμίες κλπ.). Ετσι απλά! Λες και ο μπουζουξής είναι καμιά τραγουδιάρα της εθνικής που πρέπει ν’ ανοίγει ορισμένο αριθμό μπουκαλιών σαμπάνιας! Λες και πρέπει να έρχονται οι γνωστοί του να κάνουν “ζημιές” για να φανεί η αξία του!
Αλλος βετεράνος διάσημος μουσικός, σε συζήτηση που είχαμε πριν μερικούς μήνες, μου είπε χωρίς καμιά δόση χιούμορ: “Μήπως εκεί στη δουλειά σου χρειάζονται κάποιον να ψήνει καφέδες, να 'ρθω για μεροκάματο;” (!!!).
Αλλος εν ενεργεία παλιός μουσικός συμπληρώνει το μεροκάματο πουλώντας πορτοκάλια στη λαϊκή!
Δηλαδή πού πρέπει να φτάσουμε για ν’ αρχίσουμε να τα δημοσιοποιούμε;
Παίζουν σε ταβέρνες ερασιτεχνικά ντουέτα του δικού μου “παιχτικού” επιπέδου (δηλαδή λίγο καλύτεροι από άσχετοι) με μεροκάματο 60-70 ευρώ ο καθένας. Ξέρετε πόσοι παλιοί θα ήθελαν μια τέτοια δουλειά, αρκεί να έχουν καλές συνθήκες; Κι όταν λέω καλές συνθήκες, εννοώ ένα χώρο όπου να παίζουν τα τραγούδια τους όπως αυτοί γουστάρουν, χωρίς πίεση, χωρίς απαιτήσεις για ξεσάλωμα. Ενα χώρο όπου να ακούγεται μουσική.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να την ψάχνουμε. Ολο και κάτι θα βρεθεί.

  1. Ρε Άρη γιατί ειδικά για τους τους μεγάλους-σε-ηλικία-μουσικούς ο προβληματισμός για το μεροκάματο? Άν κλείσει το έργο η τάδε κατασκευαστική και μείνει στα 50-τόσα του άνεργος ο εργάτης του υπεργολάβου μπετατζή, που θα βρει δουλειά? Ποιός νοιάζεται για αυτόν?

  2. Ιωάννα υπερβάλλεις. Δεν είναι φιλανθρωπία ή “φιλανθρωπία” να υποδείξεις έναν χώρο που ίσως στεγάσει έναν μουσικό. Αν θες να το δούμε και τυπικά, αυτό λέγεται μεσητεία (ή management, στα σύγχρονα ελληνικά…) και είναι υπηρεσία γενικώς αποδεκτή και σε όλα εντάξει. Απλώς, εδώ παρέχεται δωρεάν…

Δε μιλάω για τα 50-τόσα, αλλά για τα 60-τόσα και 70-τόσα. Μιλάω δηλαδή για το στάδιο όπου καθένας χαίρεται έστω μία σκατοσύνταξη του ΙΚΑ. Οι μπουζουξήδες που έχουν ένσημα είναι είδος που προστατεύεται από τις ανθρωπιστικές οργανώσεις. Γι’ αυτούς μιλάω.

Καλησπέρα και πάλι

Πρώτα απ’ όλα να ευχαριστήσω τα μέλη που ήδη ανταποκρίθηκαν στο θέμα που έθεσα (και που σίγουρα δεν ήταν απεγνωσμένη δημόσια έκκληση ή επίκληση για βοήθεια!.. αλλά σε αυτό θα επανέλθω).
Είδα τις παρεμβάσεις στο ζήτημα που - σε απρόσμενα υπερβολικό βαθμό – δημιουργήθηκε, χτες το βράδυ αργά, αλλά προτίμησα, λόγω κόπωσης από την δουλειά και βάσιμης προσδοκίας και άλλων παρεμβάσεων, να επανέλθω σήμερα με νηφαλιότητα, ελπίζω για τελευταία φορά.

Να πω λοιπόν προκαταβολικά πόσο πολύ συμφωνώ με την προ - τελευταία παρέμβαση του Ari η οποία βάζει νομίζω τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. (Φαντάζομαι ότι θα πρόκειται για τον Άρη που κάνει αυτή την εξαιρετική εκπομπή στον 902, γράφει στον Ριζοσπάστη και που ήταν στην κηδεία του Ιορδάνη, αλλά δυστυχώς δεν γνωριστήκαμε… .Σταματώ τις κολακείες εδώ)
Νομίζω κι εγώ ότι η συνέχιση της κουβέντας σε αυτό το επίπεδο μόνο ζημιά κάνει. Προσωπικά νοιώθω ήδη αρκετά αμήχανος απέναντι στο ζήτημα που δημιουργήθηκε: Σαν να πήγα να ισιώσω ένα κάδρο και ξαφνικά κατέρρευσε όλο το σπίτι!.. Αλλά ίσως είμαι τόσο αναίσθητος…

Είμαι όμως υποχρεωμένος να απαντήσω σε ορισμένα ζητήματα που έβαλε η Ιωάννα και είμαι σίγουρος ότι και μετά από αυτό, η διένεξη(?) θα έχει διευθετηθεί οριστικά και μεταξύ μας.

Πρώτα απ΄όλα, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Τάσος κινδυνεύει από την παγκόσμια κοινότητα χρηστών του διαδικτύου! Χρειάζεται αυτό περισσότερη ανάλυση; Δεν νομίζω, ας μην δαιμονοποιούμε. Ούτε καν από την λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση». Αν είχε κάτι τέλος πάντων να του επιφέρει – όπως και σε οποιονδήποτε συνάδελφό του – η «παγκοσμιοποίηση», το έχει ήδη κάνει από το 1958 που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Οι δε Νέες Τεχνολογίες, μάλλον καλό θα τους έκαναν αν είχαν βέβαια έρθει τότε που ήταν νέοι: είναι γνωστό ότι σήμερα φτασμένοι μουσικοί, διεθνώς, αναζητούν βοήθεια για την εκτέλεση γρήγορων και περίτεχνων κομματιών ψαρεύοντας στο Ιντερνέτ ελεύθερα λογισμικά transcribing. Είναι επίσης γνωστό ότι στην εποχή τους το transcribing γινόταν στο πατάρι του Μάριου, όπου ο Χιώτης π.χ. «πέρναγε» τα δύσκολα κομμάτια στους άλλους μπουζουξήδες.
Όσον αφορά τους άσχετους δημοσιογραφίσκους, νομίζω ότι αυτοί έχουν αρκετή «τροφή» να μασουλίσουν ακόμη και δεν βλέπω σε τι θα μπορούσαν να ενοχλήσουν τον Τάσο (και τον κάθε Τάσο). Εξάλλου, πόσοι είναι αυτοί; Οι πολλοί και σχετικοί διαδήλωναν χτές σε μια από τις μαζικότερες διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων (γύρω στις 2000 άτομα !!) για το Ασφαλιστικό.

Τώρα πρέπει να σου πω Ιωάννα ότι με στεναχωρεί πολύ που δεν με πιστεύεις. Βέβαια, δικαίωμά σου είναι. Ούτε με ξέρεις, ούτε σε ξέρω. Αλλά αν το γράφεις κιόλας; Είμαι κι εγώ ευαίσθητος σε μερικά θέματα, αν δεν είμαι σε άλλα. Και θα ήταν πολύ αστείο να με έπαιρνε ένα ωραίο πρωί ο Τάσος και να μου υποδείκνυε (sic): «κοίτα να δεις, πάρε τηλέφωνο όποιο γνωστό και άγνωστο έχεις γιατί ψάχνω ένα μαγαζί να παίζω και μην ξεχάσεις να απευθυνθείς και σε κείνους του παράξενους που μου είπες ότι τους λένε «Ρεμπέτικο Φόρουμ» στο Ίντερνετ»…Δεν θα μπορούσε να γίνει έτσι μίζερα… Είναι ενήμερος πάντως.
Την ίδια στιγμή νοιώθω κι εγώ πολύ δυσάρεστα με τον βαθμό της βεβαιότητάς σου για το «άρχοντα» και «μάγκα», γιατί αν τον γνώριζες θα σε γνώριζα κι εγώ οπωσδήποτε και ίσως θα τα είχαμε συζητήσει όλα αυτά μαζί με τον Τάσο, πίσω από τρεις μπίρες στο Galaxy π.χ. αντί πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών μας και με τέτοιες επιπτώσεις. Από την άλλη δεν θέλω να πιστέψω ότι η πρόσληψή σου του «Μάγκα» ή του «Άρχοντα» είναι στερεοτυπική. Όχι δεν το πιστεύω. Αλλά ξέρεις, όλοι μπορούμε να κάνουμε κάποια στιγμή αυτό το λάθος: ότι δηλαδή όποιος είναι γύρω στα εβδομήντα τόσο και πέρασε από τα φημισμένα πάλκα του ’50 και του ’60 με ένα μπουζούκι ή μια κιθάρα στο χέρι κι έχει και λίγο βραχνή φωνή, είναι οπωσδήποτε ρεμπέτης και μάγκας. Ο Τάσος είναι ένας απλός άνθρωπος που σηκώνεται κάθε πρωί, κάνει τα ψώνια του, προσέχει την δίαιτα του, δεν κάνει καταχρήσεις, δεν πάει κόντρα στις αντοχές του και δεν αψηφά τον θάνατο, όπως έκανε ο φίλος του ο Ιορδάνης. (αν κι όσοι γνώρισαν τον Ιορδάνη θα ξέρουν ότι δεν πήγαινε για ύπνο πριν ξημερώσει για τα καλά και σε κράταγε παρέα του, εκτός των άλλων και γιατί φοβόταν τη νύχτα σαν τον θάνατο και μόνο το πρωί γαλήνευε και κοιμόταν δυο ωρίτσες…Κι επίσης πόσο μεμψίμοιρος και κουραστικός μπορούσε να γίνει για τους φίλους του μερικές φορές…). Απλός άνθρωπος λοιπόν με σάρκα και οστά κι όχι μύθος. Και ναι, είναι μάγκας όχι πάντως γιατί ρίχνει ωραία τις πενιές του ή ζει ως ρεμπετόμαγκας(;), αλλά γιατί, όπως και η περιπτερού της γειτονιάς μου, τα καταφέρνει και βρίσκει λύσεις στα απλά καθημερινά προβλήματα. Γι αυτό έχεις σχεδόν δίκιο όταν μιλάς για φιλανθρωπία γιατί πράγματι είμαστε φίλοι σαν απλοί άνθρωποι. Χωρίς εισαγωγικά και Φ κεφαλαίο. Δεν υπήρξα ποτέ «φιλάνθρωπος» όπως το θέτεις και δεν έχω ούτε μισή μέρα εθελοντικής προσφοράς σε κάποιο «φιλανθρωπικό ίδρυμα» καλώς ή κακώς.

Επίσης, δεν έχουμε πάρει τους δρόμους απευθύνοντας απεγνωσμένες δημόσιες εκκλήσεις (!) Και ό,τι κάναμε μέχρι τώρα και με κομψό τρόπο το κάναμε, όχι γιατί είναι ντροπή, δεν ικετεύει ο άνθρωπος ένα κομμάτι ψωμί, και τις άκριές μας ρωτήσαμε (τρυπήσαμε τα φοιτητικά μας παντελόνια στις ταβέρνες της Αθήνας και ακόμη τα τρυπάμε τώρα που περάσαμε τα σαράντα), και τον εκδότη του περιοδικού ρωτήσαμε να έχει τον νου του και «ειδικούς» και στο Ρεμπέτικο Φόρουμ απευθυνθήκαμε που έχει μέλη εντάξει παιδιά, μήπως υπάρχει καμιά ιδέα. Κι αν όχι, σιγά που θα σκάσουμε. Την ξέρουμε την κατάσταση στα μαγαζιά σήμερα. Είναι όπως τα περιέγραψε ο Άρης ακριβώς. Εδώ φανταστείτε ότι υπήρχε από το ’86 μαγαζί που σταμάτησε τον Ιορδάνη γιατί λέει «έδιωχνε» τον κόσμο με τα τραγούδια που έπαιζε!..
Θα βγαίνουμε λοιπόν, θα πίνουμε κανένα κρασάκι με τον Τάσο και θα κουβεντιάζουμε κι ούτε καν για μουσική. Να, την τελευταία φορά π.χ. συζητάγαμε πολιτικά, για την κρίση που ξέσπασε στο στεγαστικό σύστημα στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ…Τόσο «ξενέρωτα».

Υστερόγραφα και τελειώνω:
Ιωάννα, πίστεψέ με κατάλαβα την παρέμβαση σου. Επίσης με νοιάζουν οι ευαισθησίες σου, και δεν θα ήθελα να μείνουν μετέωρες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ούτε παρεξήγηση για τις προθέσεις σου… Απλώς, να, ίσως τελικά διαφωνώ με τον τρόπο που έκφρασες τις βάσιμες επιφυλάξεις σου. Να σου πώ την αλήθεια - σιγά μην με πιστέψεις τώρα πια – και μένα μου πέρασε από το μυαλό πριν ξεκινήσω, αλλά είπα να μην το μεγαλοποιήσω και τόσο. Εξάλλου το Φόρουμ είναι τελικά μια πολύ ελκυστική και ζεστή παρέα. Και υπόσχομαι την επόμενη φορά, γιατί είμαι και τεμπέλης, να γράψω κάτι άλλο εντελώς ανώδυνο πιστεύω (και σύντομο): Να συμβάλλω με τις μικρές ιστορικές μου γνώσεις στα πολύ ενδιαφέροντα που γράφονται εδώ σχετικά με το θέμα της ρεμπέτικης «διαλέκτου». Ειδικότερα με μιαν απρόσμενη καταγωγή ορισμένων λέξεων από κάποιες άλλες κουλτούρες συνωμοτικότητας .

Τελειώνοντας, ο Τασούλης δεν νομίζω οτι έχει ανάγκη «προστασίας». Να δω όμως τώρα εγώ πως θα του μεταφέρω αυτά τα «σεντόνια»…

Να πω επίσης σε όσους μου έστειλαν τηλέφωνο επικοινωνίας ότι δεν το ξέχασα. Θα τηλεφωνήσω σίγουρα αύριο, γιατί εδώ και δυο μέρες ήμουνα πολύ πνιγμένος με κάτι στη δουλειά μου.

Ευχαριστώ για την αντοχή και με συγχωρείτε για την κατάχρηση του χώρου

Θοδωρής

Να συμβάλλω με τις μικρές ιστορικές μου γνώσεις στα πολύ ενδιαφέροντα που γράφονται εδώ σχετικά με το θέμα της ρεμπέτικης «διαλέκτου». Ειδικότερα με μιαν απρόσμενη καταγωγή ορισμένων λέξεων από κάποιες άλλες κουλτούρες συνωμοτικότητας .

Θοδωρή,
περιμένω μετά χαράς - και μάλιστα το συντομότερο - την παρέμβασή σου και τη θεωρώ δεδομένη.

Υ.Γ. Μπράβο για την πρωτοβουλία που πήρες.
Δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον και ευαισθησία.

Θοδωρή, για άλλη μια φορά (κι εγώ τελευταία) σου επισημαίνω πως δεν με ξένισε η κίνησή σου και η ουσία της (ξέρεις πόσες φορές, τα τελευταία 20 χρόνια, έχω προσφύγει κι εγώ σε κάτι σχετικό ; Ουκ ολίγες και για πολλούς και διάφορους…).
Σου τονίζω, πως η δικιά σου πρόθεση είναι αξιέπαινη για μας εδώ, για “εσωτερική κατανάλωση” και για όποιον ίσως ψυλλιάζεται κατιτίς παραπάνω. Τον τρόπο δεν εγκρίνω, κι είχα υποχρέωση απέναντι στις αρχές μου να διαχωρίσω τη θέση μου (εδώ, κάθομαι και μιλάω για τόσα άλλα ασήμαντα θέματα με τις ώρες επειδή δεν “μου πάνε” και σε αυτό θα έκανα πίσω ; ).
Τον κύριο Σοφόπουλο και βέβαια τον ξέρω (και στην κηδεία του Ιορδάνη βρεθήκαμε και μιλούσαμε ακατάπαυστα, μέχρι που πήγε να παίξει, και από αλλού τελοσπάντων) και ακριβώς από προσωπική γνώση και οι χαρακτηρισμοί μου: “αρχοντας-μάγκας” (γιατί τους λέω κυριολεκτικά και με επακριβή “ρεμπέτικη” φρασεολογία και όλο πλαίσιο). Δεν έγραψα κάτι τυπικό και για το θεαθήναι… Και γνωρίζω και τον τρόπο ζωής του, που ουδόλως διαφέρει από όλους τους άλλους “κανονικούς” ανθρώπους του ρεμπέτικου τραγουδιού σε αυτή την ηλικία (βλ. Μητσάκη, Καπλάνη, Ποτοσίδη, Μπίνη, Ζαμπέτα, Γενίτσαρη, Καλφόπουλο κλπ…κλπ…).

Την υπόλοιπη συζήτηση -επειδή δεν θέλω προσωπικά να αναμοχλεύεται κάθε τόσο το θέμα και να βγαίνει στην επιφάνεια, και τώρα πολεμώντας μέσα μου γράφω (αλλά βλέπεις νίκησε ο εγωισμός μου, δυστυχώς…) ας την συνεχίσουμε με προσωπικό μήνυμα.

Φιλικότατα.

ΥΓ:
Και στον Τάσο, και βέβαια δεν θα πεις τίποτα! Θα του φερθείς όπως του αξίζει… Σαν τον καλύτερο και τον μοναδικό !!!
Και θα του δώσεις την αγάπη και το ενδιαφέρον όλων μας.