Τη Δευτερα 21-09 09, στο γηπεδο Περαματοs, τραγουδουν η Αρβανιτακη και η Ασλανιδου.
την Τετάρτη 23 του μηνός στο Καυτατζόγλειο στάδιο αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη
τραγουδούν Μαρινέλα,Νταλάρας,Αλεξίου,Μητροπάνος,Γλυκερία και ο Πασχάλης Τερζής
όσοι δεν έρθουν θα χάσουν
Τι θα χάσουν ακριβώς;:092:
Θα μάθεις Τετάρτη βράδυ! Πάντως θα έχει ενδιαφέρον κατα τη γνώμη μου… Μόνο καλό κάνουν τέτοιες εκδηλώσεις!:088:
Πολυ ευκολα δε μαs κλειδωνειs γενικωs τα θεματα?
Ψυχραιμια… Δε νομιζω οτι ο Δημητρης εχει τετοια προθεση. Απλα δηλωνει με τον τροπο του οτι δεν εχει σε τοση μεγαλη εκτιμηση τους καλλιτεχνες που θα συμμετασχουν στην εκδηλωση (ετσι καταλαβα τουλαχιστον, ας με διαψευσει ο ιδιος αν καταλαβα λαθος). Ας μην αρχιζουμε καυγαδες χωρις λογο.:087:
O Δημητρηs λοιπον δεν εχει σε εκτιμηση, οπωs παραδεχεται και ο ιδιοs αφου σου λεει ΜΠΡΑΒΟ, αυτα τα ιερα τερατα. Δικαιωμα του, εγω παντωs δε θα τολμουσα να πω οτι δεν εχω σε εκτιμηση τουs NTAΛΑΡΑ ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ ΑΛΕΞΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ ΓΛΥΚΕΡΙΑ.
Κόψε κι εσύ κάτι.
Για να υπάρχουν τόσα χρόνια στο τραγούδι και να έχουν φανατικό κοινό, αυτόματα δεν γίνεται να αμφισβητούνται. Αλλά μην τα βλέπεις όλα στην βιτρίνα, δες και λίγο από πίσω.
Πές μου ότι ένας από αυτούς δεν το κάνει για να ζωντανέψει (Νταλ., Μαριν., Γλυκ.) ή να προσθέσει λίγο glamour (Αλεξ., Μητροπ.) στην εικόνα τους και δεν συναντιούνται όλοι μαζί για να προσελκύσουν τον κόσμο και να αρχίσουν να ξαναπουλάνε (όχι πώς έχουν ανάγκη κι όλας). Ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν τον Καζαντζίδη.
Γιατί δεν φώναξαν τους Δρόμος, τον Ανδρέατο, τον Κορακάκη κλπ να τα πουν (που θα λέγαν με περισσότερο ψυχή);; (Ρητορική ερώτηση)
Γιατί θα πήγαινε μόνο το φόρουμ μας. (Ρητορική Απάντηση)
Επίσης ψάχνε καλύτερα το φόρουμ!
Το θέμα (όσον αφορά την συναυλία για τον Καζαντζίδη) είχε ήδη ανοιχτει από τον “καμμένο”.
http://www.rembetiko.gr/forums/showthread.php?t=21030
Την μουσική αυτή παράσταση, στην οποία θα παρεμβληθούν οπτικά και ηχητικά ντοκουμέντα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, θα σκηνοθετήσει ο Σταμάτης Φασουλής
Τρέχα γύρευε δηλαδή. Αφιέρωμα στον Καζαντζίδη, συναυλία που χρειάζεται σκηνοθετική επιμέλεια; Δηλαδή κάτι εντελώς στημένο… Με όλες αυτές τις “τζιριτζάντζουλες” χάνεται η ουσία τις περισσότερες φορές…
Τέλος πάντων, τα έσοδα θα διατεθούν (έτσι λένε δηλαδή) για φιλανθρωπικό σκοπό, οπότε καλά να περάσετε.
Υ.Γ.: Προς Α.Δερμιτζ.: Ξανασκέψου λίγο αν οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες αξίζουν τον τόσο θαυμασμό σου. Εγώ δεν σου λέω ότι αξίζουν ή ότι δεν αξίζουν, απλώς σου λέω να τους δείς και με την λίγο γενικότερη εικόνα τους. Από πού ξεκίνησαν, πώς φέρθηκαν στην πορεία κλπ κλπ. Και ξανατονίζω για να μην παρεξηγηθώ, από την στιγμή που υπάρχουν τόσα χρόνια και έχουν το δικό τους “φανατικό” κοινό δεν τίθεται η ύπαρξη της όποιας αξίας τους. Το θέμα είναι πόση είναι αυτή και αν είναι όντως τόση.
Θέλω να πώ ότι αν αυτά είναι ΙΕΡΑ ΤΕΡΑΤΑ τότε ο ίδιος ο Καζαντζίδης τί ήταν;;;;
Επειδή ήμουν στο Καλλιμάρμαρο την Παρασκευή,προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους φίλους απο τη Θεσσαλονίκη θέλουν να πάνε,να πάνε.
Προσωπικά, τα αυτιά μου γεμίσαν απο όμορφους ήχους, απο καλλιτέχνες που είτε τους συμπαθούμε είτε όχι,…το “έχουν” το θέμα…:089:
Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Οχι μόνο Καλλιμάρμαρο, αλλά και καλλίφωνο και παραδομένο το βράδυ της Παρασκευής σε μια λαϊκή γιορτή εξ Ανατολών, όπως ταίριαζε στη μνήμη του Στέλιου Καζαντζίδη.
Με όλα τα απαραίτητα συστατικά: από τις λαϊκές «τσαλκάντζες» και τα ταξίμια και το κέφι, μέχρι την… τσίκνα που διέχεαν στην ατμόσφαιρα καμιά 20αριά καντίνες έξω από το Στάδιο. Μόνη «δυτικοευρωπαϊκή» παραφωνία, ο… λονδρέζικος καιρός, που απειλούσε να διαλύσει τη συναυλία και τελικά κατάφερε να την επισπεύσει.
Ενα μισάωρο πριν από την ολοκλήρωση του προγράμματος, οι επίμονες ψιχάλες έγιναν κανονικότατη μπόρα. Οι διοργανωτές αναγκάστηκαν, παρότι ο κόσμος ήταν αποφασισμένος να μη φύγει, να κηρύξουν τη λήξη της βραδιάς. Αλλωστε τα όργανα και οι εγκαταστάσεις κινδύνευαν να καταστραφούν από το νερό και οι τεχνικοί από ηλεκτροπληξία.
Μέχρι τότε η γιορτή είχε όλα τα συστατικά ενός ελληνικού γλεντιού. Είχε τα μεγάλα τραγούδια του καζαντζιδικού ρεπερτορίου, αλλά και τα λιγότερο μεγάλα, που όμως κι αυτά πέρασαν στην Ιστορία, χάρη στη μεγαλύτερη λαϊκή φωνή που θήτευσε ποτέ στην Ελλάδα. Είχε τη συμμετοχή έξι μεγάλων τραγουδιστών. Είχε τα ανατολίτικα ταξίμια από τα μπουζούκια, τις εισαγωγές από το θρηνητικό βιολί του Θανάση Ζέρβα και το χοϊκό σόλο στο «Υπάρχω» από το κανονάκι του Πάνου Δημητρακόπουλου. Είχε τον κόσμο (περί τις 55.000 ανθρώπους), αυτόν τον απλό, λαϊκό κόσμο, που ακόμα και τώρα τα μεράκια και τα κέφια του τα «βαφτίζει» στον απόηχο της φωνής του Καζαντζίδη. (Οι συνταξιδιώτες μου στο ταξί ήταν 25άρηδες Βορειοηπειρώτες και μεροκαματιάρηδες, που πίνουν κρασί στο όνομα του λαϊκού μας βάρδου.) Είχε τέλος οικοδέσποινα τη Μαρινέλλα, μια έμπειρη μούσα του live, ικανή να κερδίζει τις εντυπώσεις ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι δυσχερείς.
«Μαντουμπάλα» με Μαρινέλλα
Μετά τα εισαγωγικά βίντεο με στιγμιότυπα της ζωής του νεαρού Καζαντζίδη και την ηχογραφημένη ερμηνεία του στο τραγούδι του «Αυτή η νύχτα μένει», η Μαρινέλλα έφτασε στη σκηνή απαστράπτουσα, με το βαρύ καθήκον να ξεκινήσει το πρόγραμμα της βραδιάς με την «Μαντουμπάλα». Τραγούδι-φετίχ, ερμηνεύτηκε ιδανικά για όσους μπορούσαν να το ακούσουν. Ηδη οι ψιχάλες είχαν στοιχίσει μια προσωρινή βλάβη στις ηχητικές εγκαταστάσεις. Μέχρι να αποκατασταθεί, η Μαρινέλλα είχε ερμηνεύσει το «Δεν θα ξαναγαπήσω» του Λοΐζου και το «Ας παν στην ευχή τα παλιά» του Καλδάρα, φροντίζοντας να στρέφεται συχνότερα στις κερκίδες, που αντιμετώπιζαν το μεγαλύτερο πρόβλημα στον ήχο. Ακόμα κι αυτές ακολουθούσαν τη χορωδία των ρεφρέν, που ταξίδευε τις μελωδίες μέχρι εκεί όπου ο Στέλιος Καζαντζίδης σίγουρα θα άκουγε τσουγκρίζοντας το ποτήρι του με τον Πάνο Γεραμάνη…
Το πρώτο ντουέτο της βραδιάς («Ο,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει» του Καλδάρα) έφερε δίπλα στη Μαρινέλλα τον Γιώργο Νταλάρα για μια σειρά από καλοκουρδισμένες διφωνίες («Βράχο-βράχο τον καημό μου», «Το πέλαγο είναι βαθύ», «Κουρασμένο παληκάρι»).
Το επόμενο ντουέτο είχε μια λαμπρή πρωτιά: Μαρινέλλα - Δημήτρης Μητροπάνος στο «Μια παλιά ιστορία». Είχε προηγηθεί σόλο η ερμηνεία απ’ τον Μητροπάνο τραγουδιών του Μίκη («Σαββατόβραδο»), του Καλδάρα («Αλλοτινές μου εποχές») κ.ά.
Χορός με τη Χαρούλα
Ο κόσμος ήδη χόρευε στις κερκίδες όταν η Χάρις Αλεξίου αψήφισε τον καιρό: «Κι αν χιονίζει και αν βρέχει τ’ αγριολούλουδο αντέχει», ερμήνευσε άψογα τον μεγάλο λαϊκό ύμνο του Νικολόπουλου. Ξορκίζοντας τη βροχή, συνέχισε με το ίδιο πάθος, χαρίζοντάς μας άλλον έναν απρόβλεπτο συνδυασμό: μαζί με τη Μαρινέλλα ανέλαβαν να πουν το «Νυχτερίδες και αράχνες», άλλο λαϊκό έπος του Νικολόπουλου. Οπως και το «Υπάρχω», που ξανάφερε στη σκηνή τον Γιώργο Νταλάρα, για να πει κι αυτός και Δερβενιώτη («Πάρε τα χνάρια μου») και Μίκη («Παράπονο») και Ακη Πάνου («Η ζωή μου όλη»).
Η βροχή είχε αρχίσει να γίνεται απειλητική όταν η Γλυκερία τραγούδησε τη «Ζιγκουάλα». Οσο πιο πολύ έβρεχε, τόσο πιο πολύ κέφι άναβε απ’ την ψηλότερη κερκίδα μέχρι το βάθος της σκηνής, όπου ο «κρουστός» Πέτρος Κούρτης χόρευε πάνω στα ντραμς του για χάρη της Ινδής βασίλισσας του καζαντζιδικού πενταγράμμου. Οταν πια η καταιγίδα ήταν τόσο πυκνή, ώστε το μελάνι στις σημειώσεις να σβήνει, ο Πασχάλης Τερζής βγήκε με το βαρύ λαϊκό του μπάσο αδιάβλητο απ’ την κακοκαιρία. Ο κόσμος, παρακινημένος από την αταξία που προκαλούσαν οι καιρικές συνθήκες, κατέβηκε μπροστά στη σκηνή. Η βραδιά έκλεισε με επευφημίες κι ένα κορυφωμένο συναίσθημα, που δεν πνίγηκε ούτε καν όταν αποφασίστηκε η εσπευσμένη λήξη. Αλλωστε, αν κάτι δίδαξε ο Καζαντζίδης, ήταν τη στωικότητα στις πάσης φύσεως κακοτυχίες. Κι από αυτή την άποψη, δεν θα μπορούσε να υπάρχει και καταλληλότερη… Καληνύχτα Στέλιο
Συγγνώμη…Τον Ζέρβα εξαπανέκαθεν Λευτέρη δε τονε λέγανε ?
Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον, τις απόψεις φίλων, αναφορικά με τη συναυλία για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Επειδή θεωρώ τους Καζαντζίδη και τον Ξυλούρη τραγουδιστές ,που φεύγοντας άφησαν πίσω τους κενό ,που τόσο στο άμεσο ,μα ούτε και στο απώτερο μέλλον θα καλυφτεί, μακάρι να διαψευστώ ,νοιάζομαι πολύ να γίνει γνωστό στους νέους τι εννοούμε όταν αποκαλούμε κάποιον τραγουδιστή!
Στη συναυλία ,πήραν μέρος οι καλύτεροι, κατ΄εμέ, τραγουδιστές .Στο “καλύτεροι” βάζω μέσα κι άλλες παραμέτρους εκτός τις φωνές τους. Μεταξύ των άλλων, και γιατί όχι την εμπορικότητα του ενός εκάστου.
Το να εξετάζουμε την καλλιτεχνική τους πορεία, αν ,και πόσο συνεπείς ήταν ή είναι ,είναι μιας άλλης τάξεως κουβέντα.
Ο φίλος Fotis θαρρώ, κι αν κάνω λάθος συγνώμη, αναρωτήθηκε γιατί ας πούμε δε κάλεσαν τους ¨Δρόμος¨ ή τον Κορακάκη π.χ. Πιστεύω ότι ούτε ο Κορακάκης , ουτε οι ¨Δρόμος ¨ κατά τα άλλα πολύ σημαντικοί και σαν ¨παιχτες¨και σαν τραγουδιστές ,θα μπορούσαν να αποδώσουν τα τραγούδια που εχει πεί ο Καζαντζίδης. Τώρα θα μου πείτε, αυτοί που πήγαν μπορούσαν ? Εεε …ναι , καπως ¨το¨χουν ¨το θέμα καλύτερα.
Από συντονιστή: Μιας κι εμείς βλέπουμε καλά (ακόμα τουλάχιστον) το διορθώνω, με την άδειά σου βεβαίως-βεβαίως!!!:088:
Πολύ ωραία διατυπωμένη η άποψή σου Μπάμπη και, φυσικά, απόλυτα σεβαστή. Όπως και εκείνες των άλλων που συμμετέχουν στην κουβέντα (εγώ δεν μπορώ να έχω άποψη, αφού τον Καζαντζίδη απλά, δεν τον πάω).
Προς τι, όμως, η χρήση τόσο έντονης γραφής; Σε πνίγει το δίκιο; Έχεις το δικαίωμα να εκφράσεις άποψη διαφορετική από εκείνες των άλλων, και το εξασκείς. Θα βρεθούν μάλιστα και κάποιοι, ίσως αρκετοί, που θα συμφωνήσουν μαζί σου. Αλλά δεν είναι ανάγκη να «φωνάζεις», την άποψή σου εκφράζεις όπως όλοι. Το πόσο δίκιο έχουμε, πρέπει να φανεί από τα επιχειρήματά μας και, βεβαίως, από την ανταπόκριση των άλλων σε αυτά, όχι από την ένταση της φωνής μας.
Πολύ φιλικά, Νίκος
Ξέχασα να πάρω στο γραφείο τα γυαλιά της στραβομάρας !!!:112:
Σωστός!!!
Δημήτρη Ν , εκεί που είσαι ημουνα κ΄εδώ που ειμαι θ΄ρθεις!!
Οσο για τα γράμματα καλά τους΄ξηγήθηκες.
Ίσως έχεις δίκιο. Ξαναλέω ότι δεν αμφισβητώ κανενός την αξία. Απλώς όταν γίνονται τέτοια μεγάλα γεγονότα τα βρίσκω λίγο περίεργα και τα κοιτώ με καχυποψία, όταν διαβάζω για “σκηνοθεσίες” και άλλα τέτοια κόλπα.
Τέλος πάντων, να ρωτήσω κάτι άλλο… Στα μπουζούκια τελικά (πλην του Λαφτση) ποιοί ήτανε;
Ο Λαφτσής έπαιζε!!;; Δεν φαντάζομαι να του “βγήκε” μπετοβενικό το “Αγριολούλουδο”!!!:016::090:
επαιζαν μαργιωλας,τριγκας,ματσικας