Συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών

Θέσεις & αντιθέσεις
1

Με πρωτοβουλία του προέδρου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και της Αρχιεπισκοπής, θα πραγματοποιηθεί συναυλία την Κυριακή, 18/12, στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών, με την ορχήστρα εγχόρδων «Καμεράτα» στο Concerto grosso των Χριστουγέννων του Arcangelo Corelli, με τους Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης και με Νταλάρα σε Δοξαστικό και στο «Άξιον εστί» του Ελύτη.
Επίσης, με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και με είσοδο ελεύθερη για το κοινό.

  • Πρόκειται, κατ’ αρχήν, για μια καινοτομία.
    Η εκκλησία της Ελλάδας έως τώρα δεν ήταν θετική στην παρουσία μουσικών συνόλων και ορχηστρών σε ναούς. Ακούσματα δυτικής μουσικής, έστω και ορθόδοξων συνθετών, μέσα σε ναούς, είναι κάτι πρωτόγνωρο έως τώρα, για την ορθόδοξη τουλάχιστον εκκλησία.

  • Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου, του Άγιου Παντελεήμονα Αχαρνών, έχει μια σημειολογία ξεχωριστή και αξιοπρόσεκτη, μια και η περιοχή αυτή είναι το επίκεντρο ενός (εν ολίγοις) ακήρυχτου πολέμου ανάμεσα στις εξαθλιωμένες μάζες – οι οποίες βίαια ξεριζωμένες από τη γη και την πατρίδα τους, στην αναζήτηση των στοιχειωδών για την επιβίωσή τους – έρχονται αντιμέτωπες ή μεταξύ τους ή με το γηγενή πληθυσμό,
    καλλιεργώντας ένα κλίμα καχυποψίας, άρνησης και φόβου,
    το οποίο έντεχνα εκμεταλλεύονται ποικίλοι πολιτικοί παράγοντες, καλλιεργώντας ένα κλίμα μισαλλοδοξίας και ρατσισμού με υποσχέσεις δόλιες και ανεφάρμοστες, μόνο και μόνο για να ανεβάζουν τα ποσοστά τους στην πολιτική σκακιέρα.

  • Με δεδομένο ότι δεν θα είναι η μοναδική εκδήλωση, η συγκεκριμένη,
    (διαφορετικά, θα εκλειφθεί ως ένα επικοινωνιακό παιχνίδι ή ως ένα πυροτέχνημα)
    αλλά ότι θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες, γεννάται το ερώτημα κατά πόσο η Τέχνη - και ειδικά η Μουσική - έχει τη δύναμη, και στη σύγχρονη εποχή μας, να γεφυρώνει το χάσμα, να συμφιλιώνει αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες, να περνά μηνύματα συναδέλφωσης και αλληλεγγύης
    και να βοηθά τελικά στην αναβάθμιση της γειτονιάς και της συνοικίας, κάτι το οποίο λείπει από τη ζωή μας και που το έχουμε τόσο πολύ ανάγκη !

2

Με δεδομένο λοιπόν οτι είναι πυροτέχνημα και επικοινωνιακό παιχνίδι, απαντάω στην ερώτηση. Όταν η μουσική θα είναι στα χέρια αυτών των ανθρώπων και οχι στου ομίλου Λαμπράκη και στην εκκλησία, τότε ίσως να το ξανασυζητήσουμε. Όλα τ’ άλλα τερτίπια
Καλησπέρα…

3

Ακόμη κι αν είναι έτσι(δεν διαφωνώ μαζί σου), εγώ πιστεύω ότι είναι ένα θετικό βήμα και δημιουργεί ένα ελπιδοφόρο προηγούμενο για μελλοντικές παρόμοιες εκδηλώσεις και από άλλους φορείς. Πιστεύω ότι η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους και η Εκκλησία θα πρέπει να διευρύνει τους στόχους και τις πρακτικές της.
Εξάλλου, θεωρώ μέγα “κέρδος” το ότι επιτέλους ανοίγουν και εδώ οι εκκλησίες για μουσικές εκδηλώσεις, κάτι που είναι θεσμός στις εκκλησίες άλλων δογμάτων (αρκεί μόνο να μη σταματήσει η προσπάθεια στη συγκεκριμένη εκδήλωση).

4

Κοίτα να δείς. Για εμάς που καθόμαστε και αναλύουμε, ίσως και να είναι σημαντικό, διότι θα ακουστεί δυτική μουσική σε ορθόδοξο ναό. Ας το αναλύσουμε έτσι.
Αλλά έλα που δεν μπορούμε διότι θα παιχτεί στον Α. Παντελεήμων. Και το ερώτημα της Ελένης δεν ρωτάει μόνο πόσο σημαντικό είναι αυτό το βήμα αλλά αν αυτή η πράξη θα ενώσει τον κόσμο. ΟΧΙ λοιπόν τίποτα δεν θα κάνει.
Όταν θα ξαναακουστεί σε κάποια άλλη εκκλησία καμεράτα τότε ας το ξαναδούμε σα θέμα.

5

Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς αντιμετωπίστηκε η είδηση αυτή.

Από τη μια, μίλησαν, με οργή, για “άλωση της ορθοδοξίας” και “υποταγή στον αλλοδαπό φανατισμό”, για “προσβολή της ιερότητας του χώρου” και για ενέργεια που αντιβαίνει “τους κανόνες της εκκλησίας” κ.λπ.

Από την άλλη, ευτυχώς, αναπτύχτηκε ένας προβληματισμός σχετικά με την αποτελεσματικότητα αυτής της πρωτοβουλίας, βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα.

Το παρήγορο είναι - και εδώ για μια ακόμα φορά φαίνεται η δύναμη του διαδικτύου - πως νέοι άνθρωποι, μουσικοί, ηχολήπτες κ.λπ. πήραν την πρωτοβουλία για επανάληψη αυτής της ενέργειας, προσεχώς, έστω και στον περίβολο του ναού, αν δεν δοθεί άδεια για το εσωτερικό του.

Σίγουρα, θα είναι ένα πρώτο βήμα συνύπαρξης, γνωριμίας μεταξύ αυτού του ετερόκλητου πλήθους και ίσως αργότερα - γιατί όχι - και συναδέλφωσης μεταξύ τους.

6

Όπως αναφέρουν οι δημοσιεύσεις, σχετικά με όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτοβουλίας, και το γεγονός πως δεν τόλμησε κανείς μετανάστης ούτε καν να πλησιάσει το χώρο,
θα πρέπει επιτέλους να μάς προβληματίσει σοβαρά ως κοινωνία !

7

Δογματισμός είναι η αξιωματική αποδοχή και διατύπωση
μιας θέσης, η οποία ανάγεται σε απόλυτη και αδιαμφισβήτητη
αλήθεια, με παράλληλη απόρριψη κάθε αντίθετης άποψης και
αντίρρησης. Ο δογματισμός ταυτίζεται σχεδόν με τη
μισαλλοδοξία και απολήγει συνήθως σε φανατισμό, με
αποτελεσμα να αναφύονται φαινόμενα πνευματικών
αγκυλώσεων, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο,
όπως είναι η αποτελμάτωση της επιστήμης, η βία, η
εξαχρείωση και η οπισθοδρόμηση του πολιτισμού.
Η τραγικότητα του φανατικού έγκειται στο γεγονός ότι
πιστεύει πως όποιος λέει κάτι που δε τον ευχαριστεί , που
δεν είναι σύμφωνο με τη δογματική του πίστη και αντίληψη
είναι εχθρός με σκοτεινά κίνητρα, πράκτορας
υπονόμευσης κάποιων αόρατων σκοτεινών κέντρων με
απώτερους σκοπούς την επικυριαρχία και την
καταδυνάστευση. Έτσι προκαταλαμβάνει τις διαθέσεις του
απέναντι στους άλλους. Όπως απόλυτη είναι η πίστη του,
το ίδιο απόλυτα είναι και τα κριτήρια του: ή είναι κάποιος
μαζί του ή είναι εναντίον του. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας
διαζευκτικής λογικής δε μπορεί παρά να είναι άλλο από
την καχυποψία, την αδιαλλαξία και την αντικοινωνικότητα.
Ο φανατισμός όμως αποτελεί και πνευματική
τροχοπέδη αφού στερεί το δικαίωμα στοχασμού. Η άκριτη
πίστη μειώνει τη δυνατότητα γνώσης άρα και επίγνωσης
της αντικειμενικής αλήθειας. Η εξ αποκαλύψεως «αλήθεια»
είναι η μόνη που εξασφαλίζει στο φανατικό εσωτερική
επάρκεια, του στερεί όμως την κριτική διάθεση για να
εξετάσει την ορθότητα των όσων πιστεύει και την ηθική
που διέπει τον τρόπο με τον οποίο τα υποστηρίζει. Για το
λόγο αυτό χάνει και την πολυτιμότερη μορφή ελευθερίας,
την ελευθερία της σκέψης, αλλά και την αξιοπρέπειά του.
Υιοθετεί δηλαδή παρωπίδες, οι οποίες συνηθέστατα
αποτελούν πρόδρομο επιθετικότητας, βιαιότητας και κατʼ
επέκταση αλλοίωσης του ήθους. Ο κυριευμένος από το
πάθος του φανατισμού άνθρωπος γίνεται απάνθρωπος,
ωμός, σκαιός και αποθηριώνεται. Δημιουργεί σίγουρα
καταστάσεις βρασμού.
Για την αντιγραφή…Μ.Καπούλας

8

Συμφωνω στα οσα έχεις πει μέχρι τωρα. Απο πανηγυρακια αλλο τιποτα. Απο ουσια ομως…;
Το αν η εκκλησια εχει βαλει το χερακι της στη μισαλλοδοξια που ζεχνει τριγυρω, ειναι…αλλουνου παπα ευαγγελιο

Το μόνο καλο (αν και για μενα τελειως αδιαφορο) ειναι μια πιθανη προοδος της καμερατας στη χωρα τουτη.

9

Περιμενα μεχρι τωρα,για καποιες αντιδρασεις απο το ποστ.
Αφου λοιπον ηταν τοσο χλιαρες,
κατα τη γνωμη μου παντα,
καλα μας κανουν και μας αλαζουνε ποικιλοτροπως τα φωτα.
Εδω ταιριαζει το γνωστο,
ψωμι τυρι δεν εχουμε ραπανακια για την ορεξη.
Ρε εισαστε καλα;
Τι σχεση εχουν αυτα με την θεματολογια του φορουμ;
Τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ,
βλεπε Λαμπρακηδες και CIA
Με τη συνδρομη του Ακατανομαστου και της Εκκλησιας,
Αλωστε ειναι και γειτονες καπου στο Ψυχικο αν δεν κανω λαθος,
κανανε συναυλια ταχαμου ταχαμου για τους μεταναστες χωρις τους μεταναστες.
Σιγα τον πολυελαιο.
Αν θελανε να προωθησουν τον “αντιρατσισμο”,
ας εβαζαν τα πουλμαν που πηγαν τους "νοικοκυραιους’ στον Αγιο Παντελεημονα,
να πηγαιναν αντιθετα τους λαθρομεταναστες στο Μεγαρο.
Τι φοβηθηκαν μη τους λερωσουν τα χαλια η μη τους χεσουν το φουαγιε;

Υ.Γ.
Αποδειξη εκοψε ο Ακατανομαστος
για τα εξοδα της ορχηστρας;
Γιατι αυτος και ως συζυγος Υπουργου πηγε για την ψυχη της μανας του.

10

Δεν έχει σχέση με τη θεματολογία του φόρουμ η ανάρτηση αυτή ;

Τότε ποια έχει, Φώτη;

Ο προβληματισμός σου, παρεμπιπτόντως, με βρίσκει, εν πολλοίς, σύμφωνη.

11

δεν υπάρχουν "λαθρο"μετανάστες, υπάρχουν (πολιτικοί) πρόσφυγες, (οικονομικοί) μετανάστες, δημιουργημένοι από τα κράτη (που ενίοτε παίζουν και το "ανθρωπιστικό παιχνίδι). καιρός να θυμηθούμε πως οι περισσότεροι είχαμε παππούδες πρόσφυγες και γονείς μετανάστες, τώρα που θα αναγκαστούμε κι εμείς να φύγουμε…

12

Έχω την εντύπωση ότι ο Σαββόπουλος αυτή τη “συναυλιακή” νύχτα οραματίστηκε, όταν έγραψε το παρακάτω

13

← Σημαία πεταμένη στο δρόμο…
Συναυλίες μέσα στις εκκλησίες: υπερβολές;
Posted on Δεκεμβρίου 14, 2010 by mavroudistar

ΣΟΥΜΑΡΙΣΤΑ 37
(Αλιεύοντας στο τοπίο, από δω κι από ʽκει…)

  • Ήταν επακόλουθο η εκδήλωση στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών να στεφθεί με επιτυχία και να προβληθεί απʼ όλες τις εφημερίδες και τα ΜΜΕ.
  • Απόδειξη πως όταν υπάρχει θέληση, κερδίζεις ευρύτερη συναίνεση από τον κόσμο.
  • Το όλο συμβολικό θέαμα ολοκληρώθηκε σχετικά ήρεμα, αν εξαιρέσουμε τις μικρής εμβέλειας διαμαρτυρίες των απανταχού ελληναράδων, γνωστών ιδεολογικών παρακμιακών καταβολών, που απέδειξαν πως πάντα αντιμάχονται τις όποιες προσπάθειες μιας φιλοπρόοδης πορείας, απʼ όπου και αν προέρχεται…
  • Στο προηγούμενο σημείωμά μου, αναφέρομαι γύρω απʼ αυτή τη συμβολική πρωτοβουλία του προέδρου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών κου Ιωάννη Μάνου, προς τον Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας της Ελλάδος Κύριο Ιερώνυμο, οι οποίοι ζήτησαν την αρωγή του Προέδρου της Δημοκρατίας Κυρίου Κάρολου Παπούλια.
  • Είναι πιστεύω κατανοητή αυτή η κίνηση και αυτή η απλοχέρη προσφορά γύρω από το τεράστιο ζήτημα της α ν ε κ τ ι κ ό τ η τ α ς που έχουν ανάγκη αυτές οι περιοχές της Αθήνας που υποβαθμίζονται συνεχώς και καθημερινά από το αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης της μεταναστευτικής πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών.
  • Θα επιχειρούσα όμως να το πάω πιο πέρα το θέμα, με την αποδοχή αυτού του φωτισμένου επικεφαλής της Ελληνικής Εκκλησίας να παραχωρεί (και να συμμετέχει) για πρώτη φορά χώρο λατρείας σε κοσμική (μη θρησκευτική) μουσική εκδήλωση, πέρα από τη θρησκευτική της βυζαντινής υμνολογίας που κυριαρχεί εδώ και αιώνες στο εκκλησίασμα.
  • Καινοτομία!
  • Η όπερα Misa Criolla του Ariel Ramirez και τα επί μέρους τραγούδια από το Άξιον Εστί του Θεοδωράκη (με τον Γιώργο Νταλάρα), είναι θρησκευτική και δοξαστική μουσική! Και τα δυο έργα υμνούν τα πάθη της ανθρώπινης διαδρομής μέσα στο χρόνο.
  • Το έργο του Μιχάλη Αδάμη ¨Εν χορδαίς¨, ερμηνευμένο από την Ορχήστρα Καμεράτα υπό τον Αλέξανδρο Μυράτ, είναι έργο απόλυτα σεβόμενο τους μουσικούς κανόνες μιας θρησκευτικής μουσικολογικής θεώρησης.
  • Ο Αδάμης (1929) δεν επιλέχτηκε τυχαία γι αυτή τη συναυλία, εξʼ άλλου διαθέτει κατάλληλες περγαμηνές:
  • (Άρχισε να σπουδάζει μουσική από το 1940, παράλληλα συμμετείχε στις βυζαντινές χορωδίες της Μητρόπολης και του Ωδείου Αθηνών. Το 1955 παίρνει διπλώματα βυζαντινής μουσικής και αρμονίας. Σπούδασε επίσης στη Θεολογική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών (αποφοίτησε το 1954). Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές σύνθεσης, ηλεκτρονικής μουσικής και βυζαντινής μουσικοπαλαιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Brandeis της Βοστώνης).
  • Στη συνέχεια, το Concerto grosso των Χριστουγέννων (του Arcangelo Corelli, 1653-1713 ) που διαπνέεται από τα θρησκευτικά μορφολογικά συναισθήματα της μπαρόκ περιόδου. Ύστερα οι Μαΐστορες της Ψαλτικής τέχνης σε χριστουγεννιάτικες υμνωδίες, ένα πρόγραμμα κατάλληλα προσαρμοσμένο για την περίπτωση.
  • Γιατί κάνω αυτή την υπενθύμιση του ρεπερτορίου που παίχτηκε και ακούστηκε με την δέουσα προσοχή από πλήθος κόσμου στον Άγιο Παντελεήμονα;
  • Απλούστατα: Αναρωτιέμαι, μήπως ήρθε ο χρόνος να ανανεώσει η εκκλησία το μουσικό της περιεχόμενο, παρέχοντας τους καταπληκτικούς χώρους της στην εξελισσόμενη κοσμική μουσική; δηλαδή, να αγκαλιάσει τους ανθρώπους ακόμα και με τις σημερινές μουσικές που σέβονται την παράδοση και την συνέχεια της σοβαρής δημιουργικότητας των Ελλήνων οργανώνοντας συναυλίες μέσα στις εκκλησίες;
  • Πώς ηχεί η έννοια της (μουσικής) εξέλιξης στους ανθρώπους της εκκλησίας; ποιοι είναι οι λόγοι που δεν επιτρέπουν την εμφάνιση άλλης μουσικής πέρα από εκείνη της ψαλτικής τέχνης στους ναούς, την ίδια στιγμή που στα προαύλια τους γίνονται (και καλώς γίνονται) ακόμα και πανηγύρια με παραδοσιακές μουσικές, της δικής μας ιστορικής διαδρομής;
  • Είναι λίγα από τις απορίες και τα ερωτήματα που συζητούνται, δίχως απαντήσεις στο θέμα…
  • Μήπως η συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών είναι καιρός να θέσει έναν τέτοιον προβληματισμό; με αυτό τον τρόπο, ακόμα και στο τελευταίο χωριό, θα υπάρχει η δυνατότητα χώρου που μπορεί να φιλοξενεί ειδικών προδιαγραφών συναυλίες, με σοβαρό περιεχόμενο, ακολουθώντας αυστηρές προδιαγραφές καθορισμένες από έμπειρους ιεράρχες με σωφροσύνη.
  • Υπερβολές ή πρόταση λαϊκισμού από μέρους μου;
  • Θα υπενθυμίσω πως έξω από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, οι πόλεις της περιφέρειας σε αυτή την πατρίδα, στερούνται χώρων κατάλληλων για μουσικές δράσεις.
  • Δεν ισχυρίζομαι πως οι εκκλησίες είναι οι καταλληλότεροι συναυλιακοί χώροι. Ηχητικές αντανακλάσεις και τέτοια προβλήματα υπάρχουν, αλλά τα ίδια προβλήματα υπάρχουν και σε καθεδρικούς ναούς των Καθολικών και Ευαγγελιστών σε πόλεις της Ευρώπης, όπου οι συναυλίες μέσα στους χώρους αυτούς είναι καθημερινή υπόθεση και κεκτημένο, εδώ και πολλά χρόνια…
  • Η καλή μουσική στέκει παντού. Ακόμα περισσότερο σε χώρους που ο σεβασμός και η κατάνυξη της πίστης κυριαρχεί. Η μουσική είναι ανθρώπινο δημιούργημα και ως δημιούργημα διεκδικεί χώρους για να απλώσει τη μαγεία και την συμπαντική της διάσταση.
  • Μια τέτοια σκέψη, μια τέτοια νύξη, μετά την παρουσία τού Αρχιεπισκόπου κου Ιερώνυμου στη συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα, στις 12 Δεκεμβρίου του 2010, δεν είναι άστοχη, ούτε υπερβολική. Είναι και αναγκαία.
  • Διακατέχεται από την επιθυμία όλων μας, να υπάρξουν περισσότεροι χώροι, μια που η Ελλάδα παραμένει η χώρα με τις λιγότερες αίθουσες, στην Ευρώπη.
  • Και επειδή θα απουσιάσω στη Γερμανία, θα σας ευχηθώ “καλά Χριστούγεννα”. Θα τα πούμε ξανά σύντομα.

Νότης Μαυρουδής
(14/12/2010, μια πρόταση προς τον αξιοσέβαστο Αρχιεπίσκοπο κύριο Ιερώνυμο.)
38.020226 23.811546

14

Στην προσπάθεια ανάδειξης ως “πρωτοπόρου” του αρεστού στην κυβέρνηση και συμμετόχου σε υπουργικό συμβούλιο Ιερώνυμου, να σας θυμίσω (απορώ ρε παιδί μου πώς τα ΜΜΕ το ξέχασαν εντελώς…) ότι προηγήθηκε συναυλιακά (30-3-2007) στην μητρόπολη ο Χριστόδουλος με το ρέκβιεμ του Θεοδωράκη. Στόχος σύμφωνα με τα λεγόμενά του “η Υπέρβαση της πόλωσης”. Πράξη για την οποία είχε δεχτεί πικρόχολα σχόλια από την πλειοψηφία αυτών που χαιρέτισαν την συναυλία του Αγ. Παντελεήμονα!

Παραθέτω σχετικό
http://www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=791468&lngDtrID=253

Να ένας ακόμη λόγος (η διπλή γλώσσα…) που ο απογοητευμένος ελληνικός λαός ούτε συμμετέχει, ούτε είχε μέχρι στιγμής πρόθεση να συμμετάσχει στην παραγωγή πολιτικού-κοινωνικού οράματος, αρκούμενος στον οικονομικό ατομισμό του και στις μηδενιστικού χαραχτήρα αντιδράσεις του.

15

Πριν απο λιγο εβλεπα στις ειδησεις
στη ΝΕΤ(βλεπε προπαγανδα),
Οτι εγινε συντονισμενη επιχειρηση,
Δημοτικης αρχης,με τη συνδρομη Ματ,στον Φαρο Ψυχικου,
εξω απο την Υπατη Αρμοστια του ΟΗΕ,και πεταξαν με τις κλωτσιες,
καμια 50αρια λαθρομεταναστες,
(επιμενω φιλε liga rosa,γιατι παρανομα μπηκαν στη χωρα μας).
που ζηταγαν πολιτικο ασυλο.
Το περιεργο ειναι πως αυτοι που ηταν στο “πανηγυρι” του Αγιου Παντελεημονα,
που ολως τυχαιως μενουν εκει τριγυρω,
δεν ξεσηκωθηκαν να τους υπερασπιστουν.
Η μηπως ενοχληθηκαν οι ιδιοι και εβαλαν το χερακι τους;
Υ.Γ.
Η δικαιολογια για την επιχειρηση ηταν,
οτι οι 50 ηταν εστια μολυνσης.
Ενω στις υποβαθμισμενες γειτονιες του κεντρου που ειναι χιλιαδες,
ειναι καθαρα.
Χαιρετισματα στη εξουσια

16

Πράγματι προηγήθηκε συναυλιακά αυτή η συναυλία που την “ξέχασαν τα ΜΜΕ” και τη “δέχθηκαν πικρόχολα αυτοί που χαιρέτησαν”…

Πλην όμως πέρα από και εκείνης τη συναυλιακή επιτυχία, και παρά τον στόχο της που διαβάζω εδώ, ο τότε προκαθήμενος της εκκλησίας την είχε αξιοποιήσει για να εκφωνήσει το αμετροεπές λογίδριό του ενώπιον του φιλοξενούμενού του στη μητρόπολη, δηλ του Μϊκη. Σύμφωνα με το οποίο λογίδριο πλέον ο αθεϊσμός και η ιδεολογία του νικήθηκαν ιστορικά και νίκησαν η ορθοδοξία, η εκκλησία, η ελευθερία και τα λοιπά.

Ο Μίκης τότε έμεινε συγκρατημένα βουβός, όμως μετά λίγες μόνο μέρες κατακεραύνωσε τον τότε αρχιεπίσκοπο για το στεφάνι που πήγε και κατέθεσε στη μνήμη του αρχιχίτη, φασίστα και πράκτορα των άγγλων γρίβα “διγενή”.

…

Οι χαιρετισμοί από τη μια και τα πικρόχολα σχόλια, από την άλλη, δεν είναι παρά εκφράσεις ενός δικομματισμού, ευρύτερου από τον πολιτικό - κομματικό δικομματισμό, ενός δικομματισμού διευρυμένου στα εθνικά όρια, επιχειρούμενου να επιβληθεί πέρα και ανεξάρτητα από κομματικές τοποθετήσεις του καθενός, αλλά το ίδιο και περισσότερο εξισωτικού και ενσωματοποιητικού όπως κι ο “συμβατικός”:

Έτσι πχ, όταν προχθές η ιεραρχία χαρακτήρισε “κατοχή” την τρόικα, πολλοί από το κυβερνητικό στρατόπεδο έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την “παρέμβαση” της ιεραρχιας ως “ανίερη” κλπ, ενώ κάποιοι δήθεν αντιπολιτευόμενοι εκδήλωσαν τον ενθουσιασμό τους.

Και οι μεν και οι δε κάναν πως δεν προσέξαν το “δια ταύτα” της ανακοίνωσης της “ιεράς συνόδου”: Να αναλογιστούμε σε τι φταίξαμε. Πληρώνουμε την ευμάρειά “μας” (!!!). Πληρώνουμε τα λάθη “μας”. Γιατί τόσα χρόνια να μην “διορθώνουμε” από μόνοι μας, αυτά που “μας” αναγκάζει η “κατοχική” “τρόικα” να “διορθώνουμε”;;;

Αυτό το νόημα της προσπάθειας “καθαγιασμένης” θεσμοθέτησης της κυβερνητικής πολιτικής είχε η ανακοίνωση της “ιεράς” συνόδου, νόημα ουσιστικά τασυτόσημο με το νόημα της “διαφωνίας” των δυο μεγάλων κομμάτων ως προς το μνημόνιο.
Νόημα που αφήνει πεδίο “διαφωνίας” μόνο στο ερώτημα για το αν αυτό το “αναπόφευκτο” είναι “κατοχή” ή δεν είναι “κατοχή”, ερώτημα ανάλογης σημασίας με το μεγάλο θεολογικό ερώτημα της εποχής του μεσαίωνα για το αν είναι αρσενικό ή θηλυκό το φύλο των αγγέλων.

Και δεν υπάρχει διαφορετικό νόημα ούτε στα “πικρόχολα σχόλια”, από τη μια της συναυλίας του Μίκη, και, απ’ την άλλη, τους “χαιρετισμούς” στην πρόσφατη συναυλία στον 'Αγιο “Παντελεήμωνα” (!!!), η βιτρίνα της οποίας συγκαλύπτει την εξακολούθηση των διωγμών ενάντια σε "λαθρο"μετανάστες διωγμένους προς τη δύση εξαιτίας των “δυτικών” οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών επεμβάσεων ενάντια στις χώρες τους…

17

Το είπε πολύ παραστατικά ο Βάρναλης:

- Αντραλίζομαι ! πεινώ !
- Σουτ ! θα φας στον ουρανό…"

Πραγματικά, ακόμα και εκείνο το
«σφάξε με, πασά μου, να αγιάσω»
ωχριά μπροστά στη συνεργασία που πρότεινε ο Ιερώνυμος και στην επίδειξη αγάπης και αλληλεγγύης (σύμφωνα με το πνεύμα των ημερών) ως τρόπο αντιμετώπισης του μνημονίου…