ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ;

Πάμε λοιπόν γιά την επόμενη συνάντηση στη Θεσσαλονίκη; (Ο ΚΚ(ΤΜ) είναι ακόμα εκεί;) Προτείνω να προηγηθεί (ίσως κι επί τόπου) ένα μίνι-συνέδριο, με θέμα: “ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ”. Μπορούμε να κάνομε πολλά παρόμοια σχήματα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, και στη συνέχεια μιάν… ομοσπονδία, και ανταλλαγές από πόλη σε πόλη γιά μεγαλύτερη ποικιλία και επιτυχία. Ακόμα και τηλεοπτικές διαφημίσεις μπορούμε να πετύχομε, γιά το σύνολο των εκδηλώσεων. Κι ας ξεμπερδεύομε με τον πουριτανισμό της “κερδοσκοπίας”, κανένας δεν έγινε πλούσιος απ’ αυτή τη δουλειά, αλλά και κανένας δε μπορεί να ζήσει χωρίς ν’ αμοίβεται γιά τη δουλειά του.

Και μιά και θυμήθηκα τον Κώστα, θα υπενθυμίσω πως η ιδέα του “ρεμπέτικου Γούντστοκ” μαζί ήμαστε όταν γεννήθηκε, ένα μεσημέρι στα εξάρχεια -πάει πολύς-πολύς καιρός.

Χε χε. Το θυμάμαι. Πίναμε κάτι μπύρες (οι τρεις μας με το Σώτο - έτσι δεν είναι;) και σκεφτόμασταν τι θα γίνει με τα ρεμπετάκια που γουστάρουμε.

Λοιπον Κώστα, βρέθηκα πριν λίγα χρόνια άνοιξη προς καλοκαίρι στη Σαμοθράκη και έμαθα ότι, λίγο πριν φτάσουμε εμείς, είχε συμβεί κάτι σαν αυτό το “ρεμπέτικο Γούντστοκ”. Είχε λέει και γκάϊντες και ζουρνάδες και μπουζούκια και κιθάρες και ρεμπέτικα και ηπειρώτικα και… και… Βλέπεις, τα καινούργια αλάνια είναι ανοιχτά στους οικονομικούς μετανάστες και στις μουσικές τους. Ολα μπεδρεμένα δηλαδή. Οπως το ρεμπέτικο. Κράτησε λέει δυο τρεις μέρες και έγινε μεγάλο πατιρντί. Μου τα έλεγε ένας μαγαζάτορας στα Λουτρά (βόρεια πλευρά του νησιού προς το ρέμα του “φονιά”).

Υπάρχει άραγε κανένας απ’ το fοrum που ήταν εκεί ή ξέρει τίποτα;
Πρέπει να ήταν το 2003 ή το 2004 μετά το Πάσχα.

ΥΓ. Ναι, Θεσσαλονίκη είμαι. Για λίγες παραστάσεις ακόμα.

Μέσα.
Αν δεν κάνουμε τίποτα εμείς, μένει ως παγκοσμίως μοναδική η πρωτοβουλία του Εμερυ. Οχι ότι κακώς κάνει ο ανθρωπάκος. Δικαίωμά του!
Αλλά… πολύ στιλιζάρισμα ρε παιδί μου.
Και πολύ μπέρδε - μπέρδε. Και περί όνου σκιάς (*) και δε συμμαζεύεται…
Ασε που χάνεται και το νόημα έτσι.


(*) Και για να μην παρεξηγιόμαστε, το εννοώ όπως αρχικά το πλασάρισε ο Δημοσθένης όμως και όχι με τη νεοελληνική (παντελώς άσχετη) σημασία του.