Κοιτωντας τα διαφορα βιντεο της βιντεοθηκης,συνειδητοποιησα οτι εχουμε δυνατους μπουζουξηδες στην εποχη μας,μου προεκυψε κ το ακολουθο ερωτημα (και θελω να το μοιραστουμε)αραγε οι σημερινοι μπουζουξηδες συγκρινονται με τους παλαιοτερους;…εχουμε στην εποχη μας τοσο δυνατους βιρτουοζους;
Τωρα η χρονικη τοποθετηση ειναι ενα προβλημα,αν οριζαμε σαν σημερινους ολους τους μπουζουξηδες που ειναι εν ζωη/εμφανιζονται την τελευταια δεκαετια;…
Η δικη μου γνωμη ειναι οτι υπαρχουν μπουζουξηδες που ανετα συγκρινονται με τους παλιους, βεβαια δε νομιζω να εχει φαει καποιος το Χιωτη ακομα,ο ανθρωπος δεν επαιζε…πυροβολουσε!!!(Αν κ δεν ηταν μονο ο Χιωτης αστερι)
Οποτε γνωμη μου ειναι οτι η συγκριση ειναι εφικτη…η υπερβαση οχι(κατα 90%).
Σκεφτομαι βεβαια και το εξης,οτι οι παλιοι μπουζουξηδες εμειναν στην ιστορια και για τα τραγουδια που εβγαζαν…οι σημερινοι παιζουν τα κομματια των παλιων(κυριως),αυτο ισως να κανει τη συγκριση ανιση.Τελος παντων…αναμενω τοποθετησεις:127:
Σκεφτομαι βεβαια και το εξης,οτι οι παλιοι μπουζουξηδες εμειναν στην ιστορια και για τα τραγουδια που εβγαζαν…οι σημερινοι παιζουν τα κομματια των παλιων(κυριως),αυτο ισως να κανει τη συγκριση ανιση.Τελος παντων…αναμενω τοποθετησεις:127:[/QUOΤΕ
“τα κομματια του Βερτη και του Καρρα παλια ειναι ???”:026:
ποιοι τα παιζουν , οχι θελω να μαθω …:092:
ιδου και το δειγμα …
ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ (ΚΑΡΡΑΣ)
δε θαντεξω ν ακουσω μια συγνωμη
απ τα χειλη σου “αχαριστη” ακομη
τα πραγματα μου θα μαζεψω και θα φυγω
ο,τι κι αν πω μαζι σου στα ιδια καταληγω …:019:
Γνωμη μου ειναι οτι μια τετοια συγκριση δεν θα επρεπε να υφισταται. Σαν προβληματισμος συμφωνω οτι ειναι λογικο οι νεοτεροι να εχουν παντα ως μετρο συγκρισης τους παλαιωτερους αλλα σκεφτειτε οτι το χασμα μεταξυ των δυο ειναι τεραστιο. Τι κοινο μπορει να εχει ενας σημερινος παικτης, σε βιωματα, μουσικα ερεθισματα, τεχνολογικα βοηθηματα και ο,τι αλλο, απο εναν παλιο - πλην την αγαπη και των δυο για το οργανο; Αν το δουμε απο τη σκοπια της τεχνικης η της ταχυτητας, νομιζω οτι οι παλιοι μπορουν φθαστουν και να ξεπεραστουν ακομη, αλλα αν θιξουμε το θεμα της εκφρασης, της ερμηνειας των τραγουδιων ή της μουσικοτητας, τοτε μπαινουμε, λανθασμενα κατα τη γνωμη μου, σε ενα πεδιο συγκρισης ανομοιων πραγματων.
Και κατι αλλο. Συμφωνωντας με τη φιλη pelagia, να πω οτι φυσικα και ναι, σε ολα αυτα τα τραγουδια παιζουν μπουζουξηδες, και πολυ γνωστοι μαλιστα (στις ηχογραφησεις τουλαχιστον), οι οποιοι προφανως δεν θελουν να γινεται γνωστο οτι εχουν παιξει αυτοι. Και εδω τιθεται το ζητημα οτι καποιοι, με προφαση και δικαιολογια τα χρηματα, κανουν πραγματα για τα οποια ουτε οι ιδιοι δεν ειναι περηφανοι αλλα ζημιωνουν και απο πανω (γνωμη μου) το λαικο τραγουδι και το μπουζουκι στις μερες μας.:026:
Ομως αυτος ειναι ενας προβληματιμος που θα επρεπε, μαλλον, να μπει σε ενα αλλο θεμα και οχι εδω…
οι …μπροστάρηδες’'σε ολα!δεν μπαινουνε στη σύγκριση!
οταν βρίσκεις '‘δρόμο’'που σε ‘‘κερδίζει’’,ενα δρομο που εσύ βρίσκεις ανοιγμένο να περπατήσεις…δεν αναρωτιεσαι αν ειναι χωματόδρομος ή άσφαλτος…απλά αν σου κανει κεφι,τον περπατάς και αν βρείς εμπόδιο, αν εισαι μαγκας…τον ανοίγεις …και τον συνεχίζεις…
Για το πρώτο:
“-Ο Θύμιος ο Στουραΐτης σε μια συνέντευξη μου είπε ότι είναι δύσκολο να παίξεις τραγούδια όπως τα παίζανε οι παλιοί.
Έχουν ένα χρώμα που δεν μπορείς να το πιάσεις.
Βέβαια, δεν μπορείς να το πιάσεις, γιατί είχαν το δικό τους χρώμα.”
Προσωπικά δεν θα μείνω στο πρώτο αφού δεν πιστεύω ότι τίθεται κανένα θέμα σύγκρισης, αλλά θα μείνω στο δεύτερο ερώτημα που με απασχολεί κ εμένα.
Πάλι από συνέντευξη Καρνέζη
"-Οι περισσότεροι δεξιοτέχνες μπουζουξήδες, εκτός λίγων εξαιρέσεων, γράψανε ελάχιστα τραγούδια.
Ο Κώστας νομίζω γράφει κάπου στο βιβλίο του, ότι η εταιρίες δε μας προώθησαν για συνθέτες, γιατί μας ήθελαν για εκτελεστές. Και αυτό δεν είναι σωστό! Η ευθύνη είναι καθαρά δική μας. Και μένα και του Κώστα. Δηλαδή δεν ασχοληθήκαμε να κάνουμε τραγούδια. Ή δεν είχαμε αυτό το μικρόβιο. Γιατί μπορούσαμε να παίξουμε οτιδήποτε. Τώρα να πιάσω το μπουζούκι, να σου βγάλω ένα ζεϊμπέκικο. Τώρα, αυτόματα να πούμε. Κι έτσι δεν το σκεφτήκαμε πολύ να κάνουμε τραγούδια. Και τη λέω αυτή την ιστορία με τον Κώστα γιατί λέει ότι έφταιγε η εταιρία, η Columbia για παράδειγμα. Δεν είναι έτσι. Ο Διονύσης ο Μηλιόπουλος μας παρακάλαγε μια φορά. Και μένα και τον Κώστα. «Φέρτε μας τραγούδια», μας έλεγε. Βέβαια η αλήθεια είναι πότε να κάτσουμε να γράψουμε τραγούδια; Δεν προλαβαίναμε. Όταν είμαστε όλη τη νύχτα στη δουλειά και την άλλη μέρα στην Columbia, πού να βρεις χρόνο; Μας δίνανε και ορισμένοι και στίχους, αλλά δεν ήμασταν στο κλίμα αυτό. Και απʼ την άλλη όταν έχεις παίξει όλη αυτή την ιστορία των τραγουδιών, από τα λαϊκά και φτάνοντας σε ένα Θεοδωράκη, με ποίηση και με όλα αυτά, τι να γράψεις;"
Όσο για τα βιώματα που λέει ο Τσίφτσος, παίζουν σημαντικό ρόλο. Αλλά λίγο-πολύ πιστεύω ότι υπάρχουν και σήμερα ερεθίσματα (ίσως δεν υπάρχει η φτώχεια ή οι κοινωνικές συνθήκες που υπήρχαν τότε) αλλά και σήμερα μπορείς εύκολα να πικραθείς ή να σε πικράνουν ή να χαρείς, ευτυχώς δεν έχουν χαθεί τα συναισθήματα.
Ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Κορακάκης (που είναι και λίγο αμφιλεγόμενη περίπτωση), αλλά τουλάχιστον υπάρχει κάποιος μπουζουξής που ακόμα γράφει (βέβαια δεν επαγγέλεται δεξιοτέχνης όπως π.χ. ο Καραντίνης που πηγαίνει καθαρά ως σολίστ σε συναυλίες Τσαλιγοπούλου, Νταράλα κλπ κλπ)
Φιλε Blekos ρωτας αν στην σημερινη εποχη υπαρχουν τοσο δυνατοι βιρτουοζοι μπουζουξηδες
οπως παλια!!!Η γνωμη μου ειναι ΝΑΙ.Θα τολμησω να πω μαλιστα ,οτι υπαρχουν και πιο μεγαλοι!!!
Πρεπει να αναρωτηθουμε τι ειναι βιρτουοζος?Αυτος που παιζει πιο γρηγορα ,και βαζει πιο πολλα στολιδια στο παιξιμο του.Εχω ακουσει ενα παιδι 15 χρονων,που πηγαινει σε σχολη μουσικης,και παιζει κομματια του Χιωτη,και δεν καταλαβαινεις διαφορα!!!
…
Για μενα ομως [SIZE=3]μπουζουκι [/SIZE]σημαινει κατι αλλο φιλε μου.Δεν ειναι αυτο το οργανο που πολλοι σημερινοι βιρτουοζοι καλλιτεχνες το πιανουν στα χερια τους και κανουν αγωνες ταχυτητας με τους αλλους.
Ειναι το οργανο που πρεπει να παιζει με χωρις φανφαρες και πολλα τραλαλα.Ειναι οργανο μαγκικο,που δεν συγκρινεται με κανενα αλλο !!!
Δυστηχως (για μενα)ειναι παρα πολλοι λιγοι αυτοι που εμειναν πιστοι ,και παιζουν το οργανο, σαν και αυτους τους μαγκες του παλιου καιρου!!!
Ελπιζω να μην εφυγα πολυ απο το θεμα.
Κωστας:089:
Φιλε neapolioti δεν εφυγες καθολου απο το θεμα,ισα-ισα παμε στο αλλο ερωτημα που ηταν να γραψω αλλα για καποιο λογο εσβησα…“τι κανει ενα μπουζουξη καλο,οι ταχυτητες,οι τεχνικες και τα στολιδια η το μερακι κ ο σεβασμος στον εαυτο του και το οργανο;”
Σαφως για εμενα ισχυει το δευτερο (κι οχι επειδη μπορει να με συμφερει:019:),πρεπει να σεβεσαι αυτο το οργανο και την ιστορια του κ υστερα να παιξεις.
Γεια σου φιλε Bleko.
Χαιρομαι που συμφωνεις!!!Νομιζω οτι οσο και προσεκτικα να εκφρασει καποιος την γνωμη του
σε αυτο το θεμα,παντα υπαρχει ο κινδυνος να παραξεγηθει.
Εγω θα προσπαθησω με εναν παραλληλισμο .Την αρχοντια και το μεγαλειο που εχει το παλιο μοντελλο της Mersedes 300 SL δεν το εχει κανενα απο τα καινουργια της μοντελλα.
Θα μου πεις οτι τα καινουργια μοντελλα ειναι πιο γρηγορα,προσφερουν ολες τις ανεσεις,εχουν πιο μεγαλη ασφαλεια… κ.τ.λ.
Αλλα οτι και να μου πεις , εκεινο το μοντελλο ειχε αυτο που λενε ΑΜΑΞΙ.Ακομα γραφονται σχολια,στις εφημεριδες για την αρχοντια του!!!
Αυτα ειναι γουστα ομως…:089:
Κωστας.
οι παλιοι εδιναν την καρδουλα τους << οχι για την κονομα >> , αλλα για να παιξουν
το μερακι τους , τα χρηματα ηταν “ψιχουλα” τα χρονια εκεινα …
Τραγουδησαν την φτωχεια , τον θανατο , τον ερωτα , την φυλακη , τα ντουμανια ,
τα επαγγελματα και πλειστα οσα θεματα , με λογο “απλο” και “κατανοητο” απο τον
απλο κοσμακη και με νοηματα “δυνατα” που ριζωναν στις ψυχουλες των ανθρωπων …
Το τραγουδι σαν θεματολογια και παντα διαφορετικα δοσμενο , με τον τροπο ενος
εκαστου , θα παραμενει ανεξαντλητο … αλλα οι παλιοι << εγραψαν >> ιστορια ,
παει και τελειωσε …
Και σημερα εχει “σωστους και δυνατους” μουσικους , ο καθενας με το δικο του στυλ
και την προσωπικη του “δεξιοτεχνια” , που ομως σεβομενοι οσα τους κληροδοτηθηκαν ,“πατανε” στα χναρια των προκατοχων τους και απλα “εκτελουν” ,
ο καθενας με τις δικες του δυνατοτητες …
Συγκρισεις δεν γινονται , δεν ειναι δυνατον να γινουν , ΠΟΤΕ …
Ο παλιος ειναι αλλιως , μα κι ο νεος ειν` ωραιος …
Και ειδικα οταν υπαρχει “ταπεινοφροσυνη” και σεβασμος στην “κληρονομια”
κανουν κι αυτοι με τη σειρα τους θαυματα !!!
Προσωπικα συγκινουμαι , οταν βλεπω νεα παιδια να παλευουν παθιασμενα με τα οργανακια
τους , για να δωσουν στο “σωστο” ακροατηριο και την καρδουλα τους ακομα !!!
Φίλε Μπλέκο βεβαίως και υφίστανται βιρτουόζοι σήμερα και ως επί το είναι και ΤΕΧΝΙΚΑ και ΑΠΟΨΗ γνώσεων ανώτεροι από τους παλιούς. Ο μέσος καλός τρίχορδος ξέρει πιο ‘‘πολύ’’ μπουζούκι από τον Μάρκο. Ο ΧΙώτης πυροβολούσε με αυτόματο αλλά σήμερα υπάρχουν άτομα που πυροβολούν με μυδράλιο.
Το ερώτημα σου κατ’εμε έπρεπε να είναι αν υπάρχουν ανάλογοι δημιουργοί. Πάνω σε αυτό θα έλεγα ένα τεράστιο ΟΧΙ. Η τεχνική γνώση και η δεξιοτεχνία δε σου δίνει αναγκαστικά και το σωστό ύφος επίσης!
Π.χ ο Μάρκος μπορεί να μην ξέρει τις θεωρίες του οργάνου αλλά παίζει πέντε νότες με τρόπο που ΚΑΝΕΙΣ δεν πιάνει. Το μπουζούκι σήμερα είναι τυποποιημένο και με μια μουσική φρασεολογία που σπανίως αλλάζει.
Κι εγω σε αυτα που λες εχω καταληξει πανω-κατω.Βασικα δεν ειχα διαφορετικη γνωμη και πριν απλα αναρωτιομουν.
Υπαρχουν και τωρα δημιουργοι,δεν ξερω αν ειναι κατωτεροι,ανωτεροι η αναλογοι των παλαιων…κατα καποιον τροπο το κεφαλαιο εχει κλεισει.Ο,τι γραφτηκε εκεινες τις εποχες,γραφτηκε.
Ο,τι και να γραφτει στους καιρους μας δε νομιζω οτι μπορει να τραβηξει το ενδιαφερον οσο το τραβανε οι παλιες ηχογραφησεις.Τα παλια διαμαντια εχουν αλλη αιγλη…ειναι διαφορετικα…ειναι κατι αλλο…ειναι η ιστορια!
εμένα ένα άλλο θέμα που με απάσχολεί είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε εικόνα από το πάλκο για όλους τους παλιούς παίχτες.'Εχουμε μόνο ηχογραφήσεις και μαρτυρίες.Δέν έχουμε δεί ζωντανά ούτε τον Χιώτη ούτε τον Μπέμπη.Εχουμε όμως πολύ καλή εικόνα από τον Σπόρο από τον Κώστα τον Παπαδόπουλο και από τον Ζαμπέτα καποιοι πιο παλιοί.Μπορούμε να πούμε ότι οι διάφορές είναι τόσο μεγάλες από τους σημερινούς παίχτες.Έχω τύχει σε βραδιά με τον Κώστα τον Παπαδόπουλο που δεν πρόκειτε να ξεχάσω ποτέ.Οι βραδυές στο χαμάμ πριν τέσσερα χρόνια με τον Τάττασόπουλο είναι από αυτές που σου μένουν για πάντα.Θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να έβλεπα τον Μανώλη Χιώτη ζωντανά πάνω στο πάλκο.Μετά ίσως μπορούσα να κάνω μία σύγκριση.
