Στιχάκια: Σαράντος

Μικρός παραμυθιάστηκα,
πτυχία για να πάρω,
τ’αγκίστρι με το δόλωμα,
κατάπια σαν το σπάρο.

Τα πήρα και τα κρέμασα,
καθένα σε κορνίζα,
όλα μαζί μου φώναξαν,
η Ελλάδα θέλει μίζα.

Εγώ τους αποκρίθηκα,
πως είμαι “Δον Κιχώτης”,
αυτά γελάσαν κι είπανε,
“ρομαντικός ο μόρτης”.

Έτσι λοιπόν που γέλαγαν,
ευθύς τα ξεκρεμάω,
στην 2η κουβέντα τους,
άρχισα να τα σπάω.

Κατάλαβα κι ας άργησα,
πως της ζωής η ουσία,
κρύβεται μέσ’τα όνειρα,
και όχι στα πτυχία.

(γραμμένο στο πλοίο από Σύρο για Αθήνα τον Γενάρη '09)

Ωραίος ο Σαράντος.Το νέο αστέρι του φόρουμ στα στιχάκια.
Πελαγία καλώς τα δέχτηκες.

Το ξυπνητήρι χτύπησε,
ξεκίνησε η μέρα,
και γω είμαι σαπιοκάϊκο,
που πέφτει πα σε ξέρα.

Φάτσα και δόντια πλύθηκαν,
ντύσιμο όπως νά’ναι,
σαν τι θα ζήσω σήμερις
όσα έρθουν κι όσα πάνε.

Δουλειά χαμός στο διάστημα,
το κέρδος “ζωογόνο”,
και γω παίζω τον ρόλο μου,
για να μην κάνω φόνο!

Ξάφνου έφυγε η σκέψη μου,
και πήγε στο μπουζούκι,
τον τρίχορδο κεδράκο μου,
ψηφίζω μονοκούκι!

Και έτσι η μέρα πέρασε,
κι εγώ χαμογελούσα
στιχάκια ψιλοέπλεκα,
γούσταρα κι οδηγούσα!

1 «Μου αρέσει»

…χρόνε μπαμπέση…γητευτή…
…των φόβων μας πατέρα…
…χαμόγελα σου στέλνουμε…
…πού’ναι για σένα σφαίρα…

…εμείς δε σε φοβόμαστε…
…πάρ’το ρολόι και δρόμο…
…το παρελθόν αγγίζουμε…
…και ανοίγουμε νέο δρόμο…

…χαρά από μένα δε θα δεις…
…δάκρυ δε σου χαρίζω…
…κι ακόμα κι αν γίνω γέροντας…
…σε πείσμα σου…γω θα ελπίζω…

…εγώ σε βλέπω φίλο μου…
…συνήθισα πια μαζί σου…
…δε με φοβίζουν οι πληγές…
…που κρύβεις στην αυλή σου…

…γιατί το ξέρω τι ζητάς…
…να βλέπεις στη καρδιά μας…
…σε τρέφει εσένα ο φόβος μας…
…σαν γδέρνεις τα όνειρά μας…

…γι’αυτό σου λέω «φίλε μου»…
…σε «νιώθω» πλέον…σε ξέρω…
…φτηνά είναι τα κόλπα σου…
…και δε θα υποφέρω….

…ξέρω να συμβιβάζομαι…
…κι έτσι δε θα μιλήσω…
…στη πλάτη σου τα άσχημα…
…τα ωραία εγώ θα ζήσω…

…ίσως να βρίσκεις «κολλητέ»…
…ότι πολλά στα λέω….
…με θες να είμαι μίζερος…
…συγχώρα με…δε φταίω…

…πόνταρες «μάγκα» κι έχασες…
…ασόδυο η ζαριά σου…
…το γέλιο και τον έρωτα…
…θα στέλνω στα όνειρα σου…

…και ξέρω ότι θα σκέφτεσαι…
…στο τέλος πως θα κερδίσεις…
…μα κάνω «πρόταση μομφής»…
…και δε θα την κερδίσεις…

…και λέει ετούτη η πρόταση…
…στα ίσα… και σταράτα…
…“να χαίρεσαι τη διαδρομή
μες στη ζωής τη στράτα”…

…γιατί το τέλος είν’γνωστό…
…και εκεί χρόνε… κερδίζεις…
…αυτή’ναι και η κατάρα σου…
…ποτέ δε θα ελπίζεις…

…δε θα ελπίζεις πως μπορεί…
…κάτι σε εσέ να αλλάξει…
…τα έρμα τα ρολόγια σου…
…κανείς δε θα πετάξει…

…η δύναμή σου είν’λοιπόν…
…η ίδια η φυλακή σου…
…την κουβαλάς στους ώμους σου…
…και μέσα στη ψυχή σου…

…να ξέρεις είμαι κάθαρμα…
…χαρά δε θα σου δώσω…
…κρατώ το βλέμμα μου ψηλά…
…μιζέρια δε θα νιώσω…

…έτσι έχω μάθει στη ζωή…
…και σε κοιτώ στα ίσα…
…και δε μου καίγεται καρφί…
…που να σε πιάσει λύσσα…

…και αν μου θυμώσεις μ’όλα αυτά…
…και παρεξηγηθούμε…
…γεμάτη θα’χω εγώ καρδιά…
…σαν γράψει να βρεθούμε…

…μαύρη η ζωή είναι σήμερις…
…μαύρη οσάν την πίσσα…
…και έχει πέσει πάνω μου…
…και με τραβάει με λύσσα…

…από τα έγκατα της γης…
…τα τέρατα φωνάζει…
…νά’ρθουν στην επιφάνεια…
…να μ’έβρουν τα προστάζει…

…και ευθύς αφού εξύπνησα…
…αυτά με παραλάβαν…
…εμέναν εδιαλέξανε…
…απ’όλη την Ελλάδαν…

…κι έτσι με τέρατα θεριά…
…απ΄τό πρωί παλεύω…
…να φύγω θέλω κι από δω…
…πολλά τους τα μαζεύω…

…μαύρη μαυρίλα σήμερα…
…μαύρη κι αραχνιασμένη…
…μαύρη οσάν τον Καρεμπέ…
…και μαυρομουχλιασμένη…

…γράφτηκε στην δουλειά στις 4-7-2007 μετά από ένα στραβό πρωινό…

υγ.Η “πρόταση μομφής” πιο πάνω γράφτηκε 8-12-2006 για κάποιο ζόρι που τράβαγα
και δεν το θυμάμαι τώρα!:019:

και μια που το παραμαυρισες , ας παει κι αυτο στα κομματια …:092:

μαυρη μαυριλα πλακωσε
μαυρη σα καλιακουδα
κι εγω σου εδωσα προχτες
το φιλημα του Ιουδα …:039:

τετοιο κατραμι φιλε μου
φιλι , παρτο για να να `χεις
κι ας εισαι και του Καρεμπε
δευτερος “μπατζανακης” …:088:

Μου θύμησες ένα αγαπημένο, την διαθήκη του Μπιθικώτση.

Πρωτού πεθάνω μάγκες μου θα γράψω διαθήκη
ν’ αφήσω στον καθένανε αυτό που του ανήκει
το μπουζούκι μου τ’ αφήνω στον πιο μάγκα και ντερβίση
γιατί θέλω κι από μένα πιο πολύ να το τιμήσει,

Το φίλντισι μπεγλέρι μου στην φυλακή το στέλνω
σε κάποιον φίλο μου παλιό ισόβια κλεισμένο
τον καημό του να γλυκαίνει σαν θα παίζει με τις χάντρες
και της φυλακής οι ώρες να μην είναι τόσο μαύρες,

Μα το μπαγλαμαδάκι μου μαζί μου θα το πάρω
για να γλεντάω που και που παρέα με τον Χάρο
το μικρό μπαγλαμαδάκι την στερνή παρηγοριά μου
σε κανέναν δεν τ’ αφήνω θα το πάρω συντροφιά μου.

…ζήλεψα τον Χάρο ρε γαμώτο…:241:

Ο Κωστας ειν’ καλο παιδι …ενα κακο μον’ εχει
κουναει πολυ τα χερια του…και πρεπει να προσεχει…!
Πανω, δεξια κι’ αριστερα …σαν για να πιασει κατι …
Μ’ αν του ξεφυγει δαχτυλο…θα βγαλει κανα ματι…!

Καλο παιδι ο Κωσταντης …ενα κακο μον’ εχει
Κουναει πολυ τα χερια του…και πρεπει να προσεχει…!
Πανω δεξια κι’ αριστερα…σαν για να πιασει κατι
Μ’αν του ξεφυγει δαχτυλο…θα βγαλει κανα ματι.

Ψηλολιγνο κι’ ευγενικο… ο Γιωργης παλληκαρι
Μα χρειαζεται μαθηματα … γραμματικης να παρει …!!
Να’χει ροη ο λογος του … εντος κι’ εκτος κειμενου
και να’ χει εικονα «ανετου»…και οχι «μπερδεμενου»…!

Φωτια η Αλεκα γενικως…πολιτικα … «Μαντονα»
Μα φαινεται της κολλησε … προσφατως η βελονα
Κι’αν δεν φροντισει συντομα…να τηνε ξεκολλησει
Το «δισκο» της θα βαζουμε…για να μας νανουρησει…!

Ο Αλεξης ειν’ ομορφονιος …και λιαν κοτσονατος
Μα του’πεσαν τα ποσοστα…σημαντικα προσφατως …!!
Κι’αν ισως στραβωσ’ ο γυαλος …μην του ζητατε ρεστα
Μ’αν λαθος αρμενιζουμε…ν’αλλαξει την κασσεττα…!

Ο Γιωργος ο ατακα-τζης… κατ’ αλλους ντερμπεντερης
«ΚΑΡΑ» , {μαυρο στα Τουρκικα} , εξ ‘ ου… ΚΑΡΑ-τζαφερης
Συχνα μιλαει με χρησμους …σαν ναταν η Πυθια
«ΝΟΥ-ΔΟΥ , ΛΑΟΣ … συνενοικοι στην πολυκατοικια»…!

Τρεμουνε τον Τρεμοπουλο…μικροι-μεσαιοι- μεγαλοι
Γιατι πηραν οι πρασινοι … φορα πολυ μεγαλη
Τα μαλα ο Παπαθεμελης… με τον “δεινο” Ζουραρη
Ε ρε και να’χα βουρδουλα …και πετσινο ζωναρι…!!

…καημό έχω αβάσταχτο…
…μου λείπει το τσιγάρο…
…3 μήνες που το έκοψα…
…κοντεύω να φρικάρω…

…μου λείπει στα ουζάκια μου…
…και στις γλυκιές πενιές μου…
…σαν πάω στον Λυκαβητό…
…ν’ακούσω τις ροκιές μου…

…παθητικά καπνίζοντας…
…την βρίσκω πλέον μόνο…
…μεγάλο το ρεζίλι μου…
…έχω μεγάλο πόνο…

…αριστερά και δεξιά…
…σνιφάρω σαν μαλάκας…
…είμαι νομίζω ο δυστυχής…
…θύμα μεγάλης πλάκας…

…τους λέω φυσάτε τον καπνό…
…απάνω μου μαγκίτες…
…κι αυτοί φυσάνε κατ’αλλού…
…της χαρμανιάς αγύρτες…

…α ρε κολωβρογχίτιδα…
…μού’κοψες το μεράκι…
…νόμιζα θα σε γιάτρευα…
…μ’έπαιξες γαϊτανάκι…

…μια τζούρα λοιπόν φίλοι μου…
…τραβήχτε και για μένα…
…βαρύ τσιγάρο σέρτικο…
…από τα επιλεγμένα…

:108::108::108:

…αφιερωμένο σε παλιούς φίλους-συνομίλικούς μου
που δεν μπορώ πλέον να επικοινωνήσω…

…Η περηφάνια του Έλληνα…
…σε τοίχο είναι γραμμένη…
…σύνθημα που ξεθώριασε…
…σε πόλη μουδιασμένη…

…το βλέπουν οι περαστικοί…
…γεμάτοι αδιαφορία…
…που χρόνος για μαθήματα…
…από την ιστορία…

…ιδέες και επανάσταση…
…πάντα ταιριάζουν σ’άλλους…
…μα τα όνειρα γεμίζουνε…
…μικρούς μα και μεγάλους…

…και τώρα ο νεοέλληνας…
…κοιτάει τον εαυτό του…
…προσέχει την δουλίτσα του…
…και τ’αυτοκίνητό του…

…διαλέγει για παρέα του…
…“κυρίους” και “κυρίες”…
…αρκεί να μένουν σε όμορφες…
…και πλούσιες συνοικίες…

…πριν βρίσει οπωσδήποτε…
…θα κάνει το σταυρό του…
…πολιτικών τηλέφωνα…
…θά’χει στο κινητό του…

…αξίες και διδάγματα…
…θα μάθει στα παιδιά του…
…πως τα υπέρτατα αγαθά…
…κρατά στην τράπεζά του…

…κι αυτά θα μεγαλώσουνε…
…μακρυά από τ’Αλβανάκια…
…μακρυά από τους αλλοδαπούς…
…και τέτοια “ανθρωπάκια”…

…ο νεοέλληνας λοιπόν…
…έχει μια “περηφάνια”…
…κι αν ζει σε καλό προάστιο…
…πετάει στα ουράνια…

…και στο δικό του ανάκτορο…
…θα’ρθεί όμως ένα βράδυ…
…με σπρέυ ένας νεαρός…
…να γράψει στο σκοτάδι…

…“τα φρούρια που φτιάξατε…
…μακρυά απ’τα όνειρά μας…
…να ξέρετε είναι η γυάλα σας…
…πληγώνουν την γενιά μας…
…και αν η παρωδία αυτή…
…εσάς σας ξεδιψάει…
…σʼεμάς ανάβει την φωτιά…
…στο αίμα που κοιλάει”…

…είδα εψές σε όνειρο…
…τα χρόνια μου στην Κρήτη…
…τα χρόνια που επέρασα…
…κοντά στον ψηλορείτη…

…πέρασαν και με σκούντηξαν…
…και μαντινάδα πλέξαν…
…το ύπνο και τον ξύπνιο μου…
…στιχάκια τους μπερδέψαν…

…με πήραν με ταξίδεψαν…
…στο Ηράκλειο…στην πλατεία…
…εκεί που πρωτογνώρισα…
…μπέσα και αλητεία…

…μου θύμισαν πως ένιωθα…
…στα πρώτα βήματά μου…
…πως την κοιτούσα την ζωή…
…κι άκουγα την καρδιά μου…

…με πήραν κι ανεβήκαμε…
…εκεί ψηλά στ’ Ανώγεια…
…εκεί που σφίγγεται η καρδιά…
…και λίγα βγαίνουν λόγια…

…την λύρα πιάσαν κι έπαιξαν…
…“αγρίμια κι αγριμάκια”…
…του Ψαρονίκου η φωνή…
…μ’ανάστησε μεράκια…

…ύστερα μ’οδηγήσανε…
…στο Ρέθυμνο στο Σπήλι…
…στου Παπαδάκη το χωριό…
…πού’σβησε το καντήλι…

…στη μνήμη του ήπια ρακί…
…κι έσπασα το ποτήρι…
…οι μαντινάδες είν’γι’αυτόν…
…του το χρωστώ χατήρι…

…συνεχίζεται…αργότερα…

Πελαγία τρέμε.
Ο Σαράντος έπιασε χαρτί και μολύβι.

:slight_smile:
Μπράβο και στους δύο.

Εκει που δε το κυνηγανε και ελευθερα μπορεις,στο περιπτερο ακομα το καίναρι να το βρεις

…κατέβηκα στο Ρέθυμνο…στου Κάστρου τα σοκάκια…
…τριγύρναγα και έπινα…λύπες…χαρές… στιχάκια…

…στο Κρητικό το πέλαγος…κάτω στην παραλία…
…εκεί εξομολογήθηκα…κι έφτιαξα θεωρία…

…ύστερα ξανακίνησα…προς τα Χανιά και πήγα…
…τον Βενετσιάνο Φάρο τους…προσκύνησα και τού’πα…

…“πέντε αιώνες στέκεσαι…το porto και φωτίζεις…
…τις πιο σοφές σου τις ευχές…στους ναυτικούς χαρίζεις…
…μα πες μου Φάρε ξακουστέ…ποια είναι η χαρά σου…
…σαν έρχονται ή σαν φεύγουνε…οι ανθρώποι…τα παιδιά σου”…

…ο Φάρος ήπιε μια ρακή…χάιδεψε την γενειάδα…
…κοίταξε προς την θάλασσα…και μού’πε μαντινάδα…

…“όσα καράβια έρχονται…τόσα θα ξαναφύγουν…
…το πάθη και οι άνθρωποι…μονάχα έτσι σμίγουν”…

…το χέρι του εφίλησα…δεν ζήτησα εξηγήσεις…
…μόνο στο Φραγκοκάστελλο…θά’βρησκα απαντήσεις…

…τους Δροσουλίτες γύρεψα…εφτιάχναν τ’άρματά τους…
…ο Μουσταφάς εζύγωνε…μα πέταγε η καρδιά τους…

…είδα στα μάτια τους φωτιές…ηφαίστειο η ψυχή τους…
…κι όλες τις απαντήσεις μου…εβρήκα στο σπαθί τους…

…στο Λιβυκό το πέλαγος…ξαπόστασα για λίγο…
…γοργόνα με σταμάτησε…σαν κίνησα να φύγω…

…είχε τα μάτια πράσινα…σε μάγευε η μορφή της…
…νόμιζα ήταν κάλπικη…της μοναξιάς μου αγύρτης

…ξάφνου μου εμίλησε…με λόγια ντρέτα-σταράτα…
…μου΄’δωσε μήνυμα σοφό…για της ζωής την στράτα…

…“όλοι εσείς οι άνθρωποι…τι ψάχνετε να βρείτε?..
…για πάντα κάπου φεύγετε…μέχρι να ξαναρθείτε…
…ψάχνετε για νοήματα…μέσα στις θεωρίες…
…κι αν βρείτε τις απαντήσεις σας…ξεχνάτε τις απορίες…
…η μόνη αλήθεια φίλε μου…είναι αυτό που νιώθεις…
…το κάθε σου συναίσθημα…να χαίρεσαι που τό’χεις”…

…πετάχτηκα απ’τό όνειρο…κι ήμουν στην αγκαλιά της…
…με φίλησε μες στον ύπνο της…χάιδεψα τα μαλιά της…

…το όνειρό μου σκέφτηκα…και δίπλα η Βασίλισσά μου…
…τύφλα να έχουν τα όνειρα…στον ξύπνιο είν’η χαρά μου…:089:

Σαραντο δινεις στιχους?
Αν ειναι σε παρακαλω στειλε ενα Π.Μ.
με ενδιαφερει

Σπύρο, ότι χρειαστείς στείλε μήνυμα σε εμένα. Είμαι ο manager του Σαράντου και της Πελαγίας. Να σου στείλω και λογαριασμό τραπέζης.
:slight_smile:

1 «Μου αρέσει»

ΜΑΝΑΤΖΕΡ , σε ευχαριστω για το καλο “προμοσιον”
το τρεμουλο βολευεται , με μια AMITA MOSION
ποτε κανεις μη θεωρει , πως ειναι δεδομενος
γιατι αν κατσει μια στραβη , απο χεριά , καμμενος …:257:

…την Βρύση στο Ηρώδειο…εγώ θα πάω ν’ακούσω…
…και όλη την κουλτούρα μου…εγώ θα αναγεννήσω… :082:

…και όταν το τσουλοτράγουδο:079:…εκείνη τραγουδήσει…
…τον Αττικό Ηρώδη μας…ευθύς θα αναστήσει…

…θα μαζευτούν κι άλλοι πολλοί…αρχαίοι απ’την Πνύκα…
…ο Αρχιμήδης θ’αναφωνεί…ticket εγώ “ευρήκα”…:085:

…θα βρίζουν θεωρίες τους…θα σκίζουν τους πάπυρούς τους…
…θα της χαρίζουν θησαυρούς…που είχαν στους καιρούς τους…

…ξεμυαλισμένοι ρήτορες…ναρκωτικά θα πάρουν…
…την κόκα οι αρχαίοι μας…θα τρέχουν να σνιφάρουν…:112:

…και σαν θα ξεμαλιάζονται…αυτόγραφο να πάρουν…
…η “φίλη” μας στο “όφωνο”…θα λέει να μην “φρικάρουν”…

…κι αφού λοιπόν εκτονωθούν…και νιώσουν λίγο “trendy”…
…σε πούλμαν θα τους βάλουνε…να πάνε για του Ρέντη…

…εκεί θα φάνε βρώμικο…μπας και ξανασυνέλθουν…
…δυό χιλιετίες έπειτα…τι γύρεψαν να έρθουν…???:089: