Ο Νίκος Στασινός κατάγεται από ένα χωριό κοντά στη Λειβαδειά, που λέγεται Δαύλεια.
Από την εποχή που άνοιξε το δικό του εργαστήριο στο Μεταξουργείο μέχρι τον αιφνίδιο θάνατό του σε μικρή ηλικία ( γύρω στα 40 ) υπήρξε φίλος μου.
Ο Νίκος ξεκίνησε σαν ξυλουργός . Τελειώνοντας το στρατό και ψάχνοντας δουλειά, βρέθηκε στο εργαστήριο παραγωγής οργάνων του Κυριάκου Μουρατίδη ( πρωτομάστορας τότε ήταν ο Θόδωρος Μουντάκης ) όπου και έμαθε την οργανοποιία. Μετά το θάνατο του Μουρατίδη, το εργαστήριο πέρασε για λίγα χρόνια ( μέχρι που πουλήθηκε ) στη γυναίκα του , Στέλλα.
Φεύγοντας από του Μουρατίδη, ο Νίκος συνεργάστηκε αρχικά με το φίλο - τότε - και πατριώτη του Νίκο Γέρο . Οι δύο Νίκοι άνοιξαν αρχικά εργαστήρι στην Ιάσωνος 5, ένα στενό δίπλα στο εργαστήρι του Μουντάκη, στο Μεταξουργείο. Η συνεργασία δεν ευδοκίμησε και έτσι ο Νίκος Στασινός έφυγε ανοίγοντας το δικό του μαγαζί, στην άλλη άκρη του ίδιου δρόμου. Εκείνη την εποχή γνωριστήκαμε.
Ο Στασινός ήταν άτομο χαρισματικό και ακραίο ( έπινε πολύ, κάπνιζε πολύ, ξενυχτούσε πολύ…).Αν και δεν έπαιζε ο ίδιος μουσική , διέθετε ένστικτο που τον κατεύθυνε τόσο στον ήχο όσο και στην αισθητική των οργάνων που έφτιαχνε. Η ακμή του εργαστηρίου του συνέπεσε με την αναβίωση του ρεμπέτικου και τη δημιουργία των πρώτων κομπανιών.
Τον θεωρώ προάγγελο της νεότερης εποχής της Ελληνικής οργανοποιίας . Έψαξε τόσο τη φόρμα, όσο και τη μορφή των οργάνων , βγάζοντάς τα από τα στερεότυπα εκείνης της εποχής και κάνοντας στροφή προς τα φυσικά υλικά και τα παλιότερα μοντέλα. Η τέχνη του είναι προσωπική , χαρακτηριστική και αναγνωρίσιμη.
Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Σύλλογος Φίλων Καλλιτεχνικής Οργανοποιίας εξέφρασε πιό οργανωμένα - ταράζοντας τα νερά του χώρου - πολλές από τις αρχές που μόνο με το ένστικτο είχε προαναγγείλει μέσα από την τέχνη του ο Νίκος. Δυστυχώς ο ίδιος δεν ήταν κοντά μας . Έφυγε νεότατος, ξαφνικά από καρδιά !
Θα άξιζε νομίζω κάποτε , σε κατάλληλο χώρο , να γίνοταν μιά προσωπική έκθεση - αφιέρωμα στο Νίκο Στασινό !
Όσοι τυχαίνει να έχετε καλά όργανά του, σας συμβουλεύω να τα προσέχετε γιατί έχουν ήδη μεγάλη αξία, που περνόντας ο χρόνος θα αυξάνει.