Σταρ - σύστεμ και "ινδάλματα"

Παγκόσμιος χαλασμός, θρήνος και οδυρμός (*1) για το θάνατο του ποπ – αστέρα Μάικλ Τζάκσον …

Δισεκατομμύρια φεύγουν σε εκδηλώσεις λατρείας, πένθους κ.λπ.
και σοκαρισμένοι δηλώνουν εκατομμύρια θαυμαστές για το θάνατο του «αστέρα».

Με δεδομένη - φυσικά - τη λύπη για το θάνατο ενός συνανθρώπου μας – και μάλιστα νέου σε ηλικία – δεν μπορούμε να μη σκεφτούμε πώς λειτουργεί το σταρ – σύστεμ, πώς κατασκευάζονται τα «ινδάλματα» και πώς διαμορφώνεται η αντίδραση της κοινής γνώμης.
Εκκεντρικοί, χλιδάτοι, προκλητικοί ομοφυλόφιλοι (και όχι μόνο … και οι στρέιτ δεν πάνε πίσω…),
με λαμέ φανταχτερές εμφανίσεις, με φτερά και πούπουλα, με σιλικόνη και πλαστικές, αγράμματοι και άσχετοι, αλκοολικοί, ναρκομανείς, επιδειξιομανείς, σεξομανείς, αοιδοί, ηθοποιοί και αθλητές περιφέρονται στα κανάλια, στις δεξιώσεις, στα κλαμπ, είναι κοσμικοί, πετάνε μπούρδες επί παντός επιστητού, αλλά κερδίζουν τρελά για κάθε δημόσια εμφάνισή τους, πατρονάρονται από ατζέντηδες, εταιρείες επενδύουν στην "εικόνα " τους, τους κυνηγάνε οι παπαράτσι … όλα θέμα «μάρκετιγκ».
Money, sex, drugs and glamour αποτελούν την πετυχημένη, τη δοκιμασμένη, συνταγή.

Ένας αμοραλισμός χωρίς καμιά ντροπή και φρένο. (*2)
Αυτοί όμως δεν είναι για λύπηση, πορεύονται συνειδητά και με πλήρη επίγνωση των πράξεών τους.

Τι να πει κανείς όμως για το κοινό τους, για όλους εκείνους τους θαυμαστές τους που εκστασιάζονται αλλόφρονες σε κάθε τους εμφάνιση, που όντας άνεργοι ή μεροκαματιάρηδες άνθρωποι ξοδεύουν απίθανα ποσά για ένα εισιτήριο συναυλίας τους ή για ένα cd χιτ …
που ξέρουν τα πάντα και με όλες τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή των «αστέρων» αυτών,
ενώ δεν ξέρουν την τύφλα τους τη μαύρη για τα εργασιακά τους δικαιώματα π.χ. ;;;
Είναι κι αυτοί για λύπηση ;;; ή φταίει μόνο το σύστημα που ωθεί στην αποβλάκωση και στις μειωμένες αντιστάσεις ;;;

Και μην πει κανείς πως ο συγχωρεμένος ωφέλησε και την κοινωνία γενικότερα, γιατί οι συναυλίες του είχαν μερικές ανάμεσα στα άλλα και φιλανθρωπικό σκοπό.
Το μάθαμε πια το παραμύθι τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τέτοιες εκδηλώσεις φιλανθρωπίας … και στην τελική, τι στο καλό γίνεται;;;
Με τόσους μαραθώνιους προσφοράς και με τόσες φιλανθρωπικές συναυλίες ευαισθητοποιημένων αοιδών, εγχώριων και μη, ακόμα δεν κτίστηκε ολόκληρη η Αφρική ;;;

Υ.Γ. 1. [ρητορική ερώτηση]: Θα γινόταν άραγε τέτοιος χαμός αν έφευγε σήμερα από τη ζωή ο μπαρμπα –Γιάννης ο Παπαϊωάννου ή ο Μάρκος ;;;

Υ.Γ. 2. Και έπειτα σου λένε πως το ρεμπέτικο είναι «περιθώριο»!!! :mad:
[u]Περιθώριο είναι τα μούτρα τους[/u], όπως λέει και ο Κώστας ο Φέρρης !!!

Ελένη έγραψες πράγματα που νομίζω σουλατσάρουν στο μυαλό όλων μας λίγο πολύ!

Δεν ξέρω αν υπάρχει απάντηση στο γιατί συμβαίνουν όλα αυτά…γιατί υπάρχουν άνθρωποι θεατές και υποστηρικτές όλων αυτών…

Έχω καταλήξει ότι λόγω της συνεχώς αυξανόμενης μοναξιάς που νιώθει πολύς κόσμος…επιλέγει να βρει νόημα στο οτιδήποτε είδους διαφορετικό και υπερβολικό…
και έτσι καταλήγει σε…μουσικούς που αλλάζουν χρώμα δέρματος…γραφικούς πολιτικούς που είναι απίστευτα κρετίνοι(αλλά ακόμα και σ’αυτό βρίσκουν διαφορετικότητα=νόημα)
και πολλές άλλες καρικατούρες όλων των κοινωνίών!!

Ο Michael Jackson πρόσφερε κάτι μοναδικό και διαφορετικό στην μουσική…αλλά ξέφυγε!
Ακόμα ακούω τραγούδια του και μ’αρέσουν όπως το Dirty Diana…αλλά από μικρός κατάλαβα ότι ήταν άρρωστος στο μυαλό ο φουκαράς…κι ας μη σκεφτώ τα “περί παιδεραστίας” τι αισθήματα πρωτόγονα και βάρβαρα μου ξυπνούν για την πάρτυ του.

Όπως και νά’χει όμως αγαπήθηκε από πολλούς για την μουσική του…και λατρεύτηκε από πολλούς βλάκες για τις επιλογές στην ζωή του, οι οποίοι του δικαιολογούν ακόμα και τώρα τα πιο παράλογα πράγματα…

Αν κοιτάξουμε γύρω μας συμβαίνει πλέον παντού αυτό ρε γαμώτο:106:

Η παραπάνω γενική άποψη με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Και η αιτία όλου αυτού είναι η λέξη ¨πουλάει¨. Σε ποιόν πουλάει; Στα αγοράκια που θέλουν να τους μοιάσουν και στα κοριτσάκια.

Τρανό παράδειγμα της εγχώριας σόου-μπιζ (και πείτε όσο στενόμυαλό θέλετε) είναι ο Sakis. Πραγματικά, το μόνο που πούλησε ήταν η εικόνα του και τίποτε άλλο. Οι μικρές rouvitses τον έκανα πλούσιο, έλυσε το πρόβλημα της ζώης του κι όλα οκ.

Και από τότε, πόσοι είναι αυτοί που δεν προσπάθησαν (άλλοι επιτυχημένα και άλλοι αποτυχημένα) να κάνουν το ίδιο; Εν ολίγοις το πρόβλημα έγκειται στο κοινό που αρέσκεται σε τέτοιυ είδους καλλιτέχνες.

Και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό; Πώς μπορούμε να το αλλάξουμε;

Η γνώμη μου είναι μόνο μέσα από την σωστή παιδεία. Και δεν εννοώ γυμνάσιο-λύκειο) όταν μιλάω για παιδεία.

Δεν ξέρω αν ωφέλησε. Το θέμα είναι ότι ο συγκεκριμένος (τουλάχιστον) έδειξε κάτι καινούριο, τι να πούμε για όλους τους μεταγενέστερους; Τώρα πως μπορεί το κοινό να ωφεληθεί από ένα σόου; Μάλλον δεν μπορεί. Και αν κάνεις την ερώτηση σε κάποιον φαν του θα σου πεί ότι η μουσική είναι ψυχαγωγία (χωρίς να ανγνωρίζει τις ρίζες και την ερμηνεία αυτής της σύνθετης λέξης) και ότι απλώς διασκεδάζουν και περνούν καλά.

Επιχείρημα που νομίζω είναι από τα πιο δύσκολα να αντικρούσει κάποιος. Μου έχε τύχει πολλές φορές (ειδικά στο παρελθόν) να πιάνω κουβέντα με συμφοιτητριές μου για τον Sakis λέγοντας ότι τα τραγούδια του (αλλά και γενικότερα σχεδόν το 99% από αυτά που προβάλλονται μέσω μαρκετινγκ όπως περιγράφεις πιο πάνω) δεν έχουν να σου αφήσουν κάτι στο μυαλό μετά αφού τα ακούσεις.

Και οι απάντησεις ήταν ότι:

  1. σου αφήνουν την εικόνα του που είναι θεός (Παναγία μου!)
  2. αφού εμάς μας αρέσει η φωνή του και διασκεδάζουμε και περνάμε κάποιο ήρεμο χρόνο εσύ τι πρόβλημα έχεις…; (Και τώρα τί να απαντήσεις εδώ;)

Για να πώ και τον αντίλογο, όχι βέβαια ότι το 100% των τραγουδιών στο ρεμπετικο και λαϊκό των '50ς (αλλά και λίγο μετέπειτα) σου δίνουν πάντα λόγους περαιτέρω αναζήτησης. Αλλά εκεί (νομίζω) τα λόγια μιλάνε κατευθείαν μέσα σου, υπάρχει η αμεσότητα και αρκετές φορές η εξιστόρηση κάποιον γεγονότων (φανταστικών ή μη), και όχι στιχάκια σαν της Γερμανού κλπ κλπ.

Όπως δεν κρίνουμε τι έκανε ένας ρεμπέτης στην προσωπική του ζωή όταν αναλύουμε το έργο του έτσι δεν θα πρέπει να κρίνουμε κάθε καλλιτέχνη (:wink: όταν ιδίως αυτές του οι επιλογές κάνουν κακό μόνο στον εαυτό του.[COLOR=“Grey”]

Υ.Γ.: Μπράβο Ελένη που έθιξες αυτό το θέμα.
Υ.Γ.2: Συγχωρέστε με που χρησιμοποιώ τον Ρουβά ως παράδειγμα. Δεν έχω απολύτως τίποτα με τον άνθρωπο, αλλά είναι πολύ χρήσιμο παράδειγμα για έκφραση απόψεων όπως οι παραπάνω.

Ελένη πολύ το χάρηκα το μήνυμά σου… :088: :019:
Μπράβο …

Αν λέει τέτοιο πράμα ο Κώστας Φέρρης, από σήμερα δηλώνω φαν του, γιατί μ’ αυτά που ήξερα κι έβλεπα δεν το είχα καταλάβει.

Και καλά όταν το υποψήφιο θύμα της βιομηχανίας του θεάματος είναι ενήλικας (γιατί περί βιομηχανίας πρόκειται, με “πρώτη ύλη” και “καύσιμο” ανθρώπινες υπάρξεις…) και κανει τις επιλογές του εν πλήρη γνώση, όταν όμως οι “αστέρες” είναι ανήλικα παιδιά, που πολλές φορές ρίχνονται από τους ίδιους τους μωροφιλόδοξους και εκπορνευτές γονείς τους στις μηχανές αυτής της βιομηχανίας και ντοπάρονται από πιτσιρίκια για την “επιτυχία” και το χρήμα, χωρίς πολλές φορές να προλάβουν να ζήσουν σαν παιδιά και καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια σαν τον Τζάκσον, ε, με πιανει οργή και κατάθλιψη και τα βάζω με όλους αυτούς που πληρώνουν με τα λεφτά των φορολογουμένων τις διάφορες "τζούνιορ γιουροβίζιον " για να διευρύνουν το κοινό αυτής της βιομηχανίας και άρα τα κέρδη τους! Και δεν αντιδρά κανείς!!:mad:

Έφυγε ένας άνθρωπος. Που πούλησε την ψυχή του για να μπορέσει να επιβιώσει στην παγκόσμια σκηνή του θεάματος. Ένας άνθρωπος ταλαντούχος και καινοτόμος στον τομέα της μουσικής που υπηρέτησε και τον μιμήθηκαν (ή προσπάθησαν) πολλοί. Ένας άθρωπος που πέθανε - όπως έζησε- μόνος. Περιτριγυρισμένος από χιλιάδες φαν που παραληρούσαν αλλά, μόνος.
Εγώ, αυτό κρατάω: τον κανιβαλισμό του σταρ σύστεμ. Όλα τ’ άλλα - με τους παρατρεχάμενους που σκυλεύουν τη σορό του, δεν αφορούν κανένα εχέφρονα άνθρωπο…
Υ.Γ. Ελένη, η σύγκριση με Μάρκο, μπαρμπα Γιάννη και λοιπούς είναι, κατά τη γνώμη μου, ατυχής. Είναι διαφορετικά τα μεγέθη (όχι της αξίας ή της προσφοράς) αλλά του κοινού που απευθύνονταν οι μεν και ο δε. Μην παραβλέπεις επίσης το γεγονός ότι, ο κόσμος τίμησε τους μεγάλους που έφυγαν συμμετέχοντας πάνδημα στην εκφορά τους. Τι πιο μεγάλη αναγνώριση από την αναγνώριση του απλού λαού;

Τουλάχιστον ο Jackson ηταν απο τους καλύτερους χορευτές που έχουν περάσει απο το star system,είχε ενα φοβερό ταλέντο,εδώ αλλοι και άλλοι γίνονται ονόματα και είναι ανίδεοι,
γι αυτούς τι να πείς;;;;;;;;.:087:

Η δική μου η ερώτηση είναι άλλη.Πως έβλεπαν οι μεγάλοι άνθρωποι τον Μάρκο και τους άλλους όταν έγραφαν τα ρεμπέτικα?
(Σχεδόν)Κάθε μεγάλος σε ηληκία άνθρωπος πιστεύει ότι στην εποχή του(όταν ήταν αυτός νέος) τα τραγούδια και γενικά ο κόσμος ήταν καλύτερος και πως τώρα δεν είναι καλά.Ποια ήταν η κριτική που ασκούσαν σε εκείνα τα τραγούδια οι τότε μεγάλοι σε ηληκία άνθρωποι?
Και τον Jackson κάπιος λαός τον αγάπησε.Και τον Μάρκο κάποιος λαός τον αγάπησε.
Η αλλαγή λοιπόν,μας αγχώνει και μας τρομάζει.

ΥΓ. Γενικά συμφωνώ με όλους τους παραπάνω.

Για τον Τζάκσον όχι, δεν μπορώ να νιώσω κανένα οίκτο ούτε να αποδώσω σε κανένα σταρ – σύστεμ ούτε τις φοβερές μεταλλάξεις του, ούτε το χαρακτήρα και κυρίως τα «πάθη» του, όπως η παιδεραστία…
Αυτά ακριβώς ήταν προσωπικές του επιλογές.

Λυπάμαι μόνο που εκατομμύρια παιδάκια σε όλη τη γη (λόγω του σταρ – σύστεμ ) μπορεί να τον είχαν ως πρότυπο και αναρωτιέμαι τι ζημιά μπορεί να έχει γίνει στον ψυχισμό τους.

Και είναι πιο ευάλωτες κυρίως οι νεαρές ηλικίες επίσης να επηρεαστούν και να εκλάβουν ως τέχνη τα σκουπίδια με περιτύλιγμα χρυσόσκονης που προσφέρει το σύστημα, λανσάροντας ακριβώς το σύνθημα:
«περνάω καλά = διασκεδάζω και ξεδίνω με το να μεταφέρομαι σε μια [u]εικονική[/u] πραγματικότητα…»
που σημαίνει ξεχνάω τη ζοφερή πραγματικότητα και μαθαίνω να ζω με υποκατάστατα ζωής και με ανύπαρκτες αξίες, όπου όλα ισοπεδώνονται…

Σίγουρα, η είδηση του ατυχήματος που στέρησε τη ζωή του Παπαϊωάννου ή ο θάνατος του Μάρκου [μια και σε αυτά αναφέρθηκα, συγκριτικά με την τωρινή είδηση του θανάτου του Τζάκσον ]
αν ήταν σημερινά γεγονότα … θα περνούσαν στα ψιλά.
Είπαμε, μετρά (και πουλά) η εικονική , η εύπεπτη και ανώδυνη πραγματικότητα…

Kάθε νέα γενιά αμφισβητεί την προηγούμενη και δημιουργεί δικούς της κώδικες επικοινωνίας και αλίμονο αν δεν γινόταν αυτό!Δεν θα υπήρχε καμία εξέλιξη! Το θέμα εδώ όμως δεν είναι η αυθόρμητη καλλιτεχνική δημιουργία της νέας γενιάς, αλλά η αδηφάγος εκμετάλλευση από τη βιομηχανία του θεάματος ταλαντούχων νέων (ακόμη και ανηλικων, γιατί απ όσο ξέρω και ο τζακσον ξεκίνησε σαν παιδί θαύμα…) και η χειραγώγηση της τέχνης και των δημιουργών της, με απώτερο σκοπό τα υπερκέρδη της.
Η αυθόρμητη δημιουργία των νέων καλλιτεχνών θα απορρίψει της παλιές φόρμες, θα πειραματιστεί, θα επαναστατήσει, θα διαλύσει, θα συνθέσει και στο τέλος, ανάλογα με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, την παράδοση, τα ερεθίσματα και το ταλέντο θα επιβάλλει την “νέα καλλιτεχνική σκηνή” ή “γενιά”, που η ιστορία θα κρίνει αν ήταν αξιολογότερη ή όχι από τις παλαιότερες.
Αλλά το θέμα “τέχνη” και “καλλιτεχνική δημιουργία” είναι πολύ μεγάλη συζήτηση και είναι αργά…

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 22:46 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 22:27 —

Ελένη, εγώ νιώθω οίκτο γι αυτά τα παιδιά, γιατί δεν είχαν καμία επιλογή όταν οι γονείς τους αντί να τα προστατέψουν τα εκμεταλλεύτηκαν από τα πιο τρυφερά τους χρόνια, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν να ωριμάσουν ποτέ. Ακόμη και ο Νόμος αναγνωρίζει μειωμένη ευθύνη ή το ελαφρυντικό της μικρής ηλικίας στους ανήλικους παραβάτες του. Και αντί να καταγγέλονται αυτοί οι γονείς για εκμετάλλευση και κακοποίηση ανηλίκων, το σύστημα κάθε μέρα μειώνει και περισσότερο τις ηλικίες των επίδοξων μοντέλων, τραγουδιστών κλπ…Τι θλιβερό, τη στιγμή που αγωνιζόμαστε να σταματήσει η εργασία και η εκμετάλλευση των παιδιών στις διάφορες βιομηχανίες που αναζητούν φθηνά μεροκάματα, από την άλλη έχουμε την κάθε ψωνάρα της κοινωνίας της αφθονίας να θέλει το παιδί της να βγει στο “γυαλί” με όποιο κόστος για τα ίδια τα παιδιά!:106:

Αρχικό μήνυμα από Σαράντος
…και έτσι καταλήγει σε…μουσικούς που αλλάζουν χρώμα δέρματος…

Όπως δεν κρίνουμε τι έκανε ένας ρεμπέτης στην προσωπική του ζωή όταν αναλύουμε το έργο του έτσι δεν θα πρέπει να κρίνουμε κάθε καλλιτέχνη (:wink: όταν ιδίως αυτές του οι επιλογές κάνουν κακό μόνο στον εαυτό του.[COLOR=“Grey”]

…όπως το θέτεις έχεις δίκιο…αλλά εγώ το είδα από την οπτική γωνία ενός είδους “αυτορατσισμού” που είχε ο συγκεκριμένος άνθρωπος…έχεις δει πολλούς να προσπαθούν να αλλάξουν το χρώμα τους?..σκέψου πόσο θα μπέρδεψε κάποιους έγχρωμους έφηβους οι οποίοι θα αναρωτήθηκαν κάμποσες φορές…"να είμαι περήφανος που η φυλή μου έβγαλε έναν τέτοιο καλλιτέχνη?..ο οποίος είχε ψύχωση να γίνει λευκός’??..σε αυτή την διάσταση το είδα εγώ το θέμα…sorry για την μη-διευκρίνηση νωρίτερα.

Μιά σύντομη παρέμβαση, γιατί αργότερα θα επανέλθω . Δεν ηθελε μόνο ν΄αλλάξει το χρώμα του
ειχε δώσει παρααγγελία να τον κάνουν ιδιο με την Νταιάνα Ρός!!!

Ελένη, ο Τζάκσον είχε πράγματι κατηγορηθεί για παιδεραστία (η υπογράμμιση στο κείμενο σου πιό πάνω δική μου), πήγε στο δικαστήριο και απ΄ό,τι θυμάμαι αθωώθηκε πανηγυρικά! Ας μην αφήνουμε υπόνοιες να αιωρούνται.
Οσον αφορά τις αδυναμίες διαφόρων σταρς και πως αυτές επηρεάζουν (ή μπορούν να επηρεάσουν) τους νέους, έχουμε πολλά παραδείγματα προς αποφυγήν κι απ΄τον χώρο του ρεμπέτικου κι απ΄τον χώρο του διεθνούς και ελληνικού ρόκ, που μάλλον αρέσει στην πλειοψηφία των συμφορουμιτών!

Κατ΄εμέ ο Τζάκσον είταν αναμφισβήτητα μιά κορυφαία μορφή της διεθνούς μουσικής σκηνής που καταξιώθηκε με τον τσαμπουκά του και την ιδιοφυία του. Το ότι πέθανε σε τέτοια ηλικία είναι τραγικό και εμένα τουλάχιστον με σόκαρε. Να πω πως ουδέποτε υπήρξα φαν του!

Καλά, αυτό άστο καλύτερα… Μπορούν να βρεθούν χιλιάδες παραδείγματα που στο τέλος έχουμε αθώωση. Σημαίνει κάτι; Όπου υπάρχει καπνός ξέρεις τι λένε… Χωρίς όμως να είμαστε 100% σίγουροι με αποδείξεις. (Δεν αναφέρω εγχώρια ή διεθνή παραδείγματα, νομίζω όλοι μπορούμε να βρούμε)

Δεν νομίζω ότι ο Τζάκσον είναι το κύριο αντικείμενο αυτής της συζήτησης, αλλά η αφορμή.

Εξ’άλλου ως καλλιτέχνης νομίζω δεν αμφισβητείται. Αμφισβητείται ως πρότυπο (είδωλο) συμπεριφοράς και ως παράδειγμα ενός σταρ-σύστεμ.

Υ.Γ.1: Θυμάστε και την ευρεσιτεχνία με τα παπούτσια για την βαρύτητα; Ο άνθρωπος το έψαχνε. Βεβαίως οι προσωπικές επιλογές του ήταν “πειραγμένες”.
Υ.Γ.2: Ολίγον άσχετο, δεν νομίζω ότι στον θάνατό του δεν συνέβαλλαν “ουσίες και οινοπνεύματα” σε μεγαλύτερο ποσοστό απο ότι μας λένε μέχρι τώρα (είτε εις γνώσην του είτε όχι). Και η επίσημη εκδοχή θανάτου του Jim Morrison είναι καρδιακή προσβολή.

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 22:02 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 21:57 —

Δεν έχουν και μεγάλη διαφορά εδώ που τα λέμε…

Εάν όμως υπήρχε μία σωστά εδραιωμένη χρόνια παιδεία, αυτοί οι γονείς θα είχαν περισσότερη κριτική σκέψη και πολλά θα είχαν αποφευχθεί.

Αρκετά πράγματα στην ζωή είναι αλληλένδετα, και αλλάζοντας κάτι σίγουρα θα επιφέρει αλλάγες μικρές ή μεγάλες και σε άλλα πράγματα. Το θέμα είναι οι αλλαγές να μην είναι προς το χειρότερο.

Συγγνώμη που επαναλαμβάνομαι αλλά είμαι λίγο “άρρωστος” με το θέμα της παιδείας στην Ελλάδα (…και όχι μόνο).

Από μια δημοσιοποίηση των πρακτικών της επίμαχης δίκης φάνηκε πως ο πατέρας του παιδιού “ξέχασε” την κατηγορία της σεξουαλικής κακοποίησης κατά του παιδιού του, με αντάλλαγμα 23 εκατομμύρια δολάρια που πήρε ως αποζημίωση από τον Τζάκσον.
Είχαν δημοσιοποιηθεί πολλές λεπτομέρειες και από τους νέους ιδιοκτήτες του χώρου όπου συνέβησαν όλα, ενός ράντσου στην Κεντρική Καλιφόρνια, γνωστού και ως Neverland, του οποίου πρώην ιδιοκτήτης ήταν ο Τζάκσον.

Τέλος πάντων…

Στη περίπτωση Τζάκσον ,ταιριάζει ο τίτλος ΄Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου¨. Ίσως φανώ κυνικός , μπορεί να σας φανώ και αδιάφορος ,για μια ανθρώπινη ζωή που χάθηκε. Μα πιστέψτε με ,δε μου περισσεύει σταγόνα δάκρυ για κανένα Τζάκσον πάνω στον πλανήτη. Είχε κάνει της επιλογές του. Από την άλλη μεριά δε άκουγα τη ¨μουσική¨του .Η ποπ όταν δε καταφέρνει να με εκνευρίσει, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Η άποψη μου είναι ,πως φτιάχνεται από ευφυείς ανθρώπους, για να καταναλώνεται από ανεγκέφαλους .Αυτό όμως που μου προκαλεί πόνο και λύπη ,είναι τα εκατομμύρια νέων παιδιών που τον λάτρεψαν ,που τον είχαν ως πρότυπο, και τούτες τις μέρες περνούν άσχημα ,ενώ υπάρχουν χιλιάδες άλλοι λόγοι που τους αφορούν άμεσα , για να νοιώθουν έτσΙ. Το φαινόμενο Τζάκσον ,δεν είναι μητε το πρώτο μήτε και το τελευταίο θύμα ,της βιομηχανίας της σόου μπίζ .

[i]Αγαπητη Ελενη.
Το θεμα που αναφερεσε ειναι πολυ ενδιαφερον !!!
Μιλας για το Star-Sustem και τα προβληματα του!!!Αλλα ολα αυτα με αφορμη τον θανατου του Μάικλ Τζάκσον,και αυτο νομιζω οτι ακουγεται αρνητικο απεναντι του ονοματος του!!!
Και να σου πω την αληθεια ,το ηξερα οτι η συζητηση θα εξελιχθει εναντιον του συγκεκριμενου προσωπου!!!Για αυτο θα μου επιτρεψεις να γραψω και εγω την γνωμη μου!!!

Δεν θα αναφερθω αναλυτικα για αυτα που εγραψαν οι φιλοι του φορουμ μεχρι τωρα.Ο καθενας εχει την δικια του γνωμη,για τον καλλιτεχνη Τζακσον,αλλα και για την ιδιωτικη του ζωη!!!

Για τον καθενα απο εμας ειναι ευκολο να κατσει να γραψει την γνωμη του,αναλογα με αυτα που εχει ακουσει και διαβασει.Το πιο ευκολο πραγμα ,ειναι να γινει καποιος κριτης!!!
Αλλα το να γραφει κανεις τοσο ασχημα πραγματα για καποιον,που στο φιναλε δεν ειναι και τελειως αποδεδειγμενα,και αυτος ο καποιος να εχει πεθανει ,και επισης ακομα να μην εχει θαφτει…!!!Καποιος ειχε πει καποτε ,αυτος που δεν εχει αμαρτησει να ριξει πρωτος την πετρα!!![/i]:089:
[i]
Ο ανθρωπος για τον οποιον μιλαμε ηταν μοναδικος καλλιτεχνης…Ηταν SUPERSTAR. Hταν πιο γνωστος και απο την κοκα/κολα.Ηταν πρωτοπορος στο ειδος της μουσικης αυτης.Εφτιαξε ενα στυλ μουσικης και χορου ,τελειως δικο του, που συνοδεψε γενεες και θα τις συνοδευει και στο μελλον!!!Καταφερε και εκανε, να γινει ορατο το Bit της μουσικης,με τον χορο του,αν με καταλαβαινεις!!!
Το ονομα του θα μεινει στην Ιστορια θελουμε δεν θελουμε.

Για αυτα που αναφερεις(σιλικονες,φτερα και πουπουλα,μεροκαματιαρηδες που ξοδευουν και τα τελευταιατουςλεφτα,ομοφυλοφιλοι,πλαστικεςενχειρησεις,ναρκομανεις,αλκοολικοι,σεξομανεις παπαρατσι ,marketing,…κ.λ.π.)ειμαι απολυτως της ιδιας γνωμης!!!Αλλα δεν χρειαζοταν να πας τοσο μακρυα .Ολα αυτα τα εχουμε και στην Ελλαδα.Οχι με τους Superstar,σαν τον Μάικλ Τζάκσον αλλα με τα αστερακια μας!!!Καλυτερα να ασχοληθουμε πρωτα με τα δικα μας χαλια!!Καλυτερα να ασχοληθουμε με τους ζωντανους και ας αφησουμε τους πεθαμενους σε ησυχια!!! :089:[/i]
Φιλικα Κωστας

Και ποιος σου είπε, αγαπητέ Κώστα, ότι η κόκα κόλα καταξιώνεται με βάση το ότι είναι γνωστή; Χεσμένη την έχουμε, και θα έπρεπε να την έχουμε και απαγορευμένη.

(προσοχή: αναφέρομαι μόνο στην κόκα κόλα, όχι στο αν ο Τζάκσον ήταν καταξιωμένος ως καλλιτέχνης).

Ωραία συζήτηση ξεκίνησες Ελένη, και πολύ ενδιαφέρουσες οι τοποθετήσεις που διαβάζω. Τώρα η συζήτηση για το marketing, τα προιόντα που πουλάει, και η ΑΠΟΛΥΤΗ και ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ εκμετάλευση είναι σημεία των καιρών. Η αρχή έγινε από το Hollywood και σαν ωραία παπαγαλάκια που είμαστε ολοι μας, συνεχίσαμε και ειδικευθήκαμε στην πλήρη απογύμνωση των “διασήμων προιόντων”.

Καλομοίρα, Σάκης, Βανδή, Παπαρίζου, Βίσση, είναι πλεόν ΜΟΝΟ προιόντα μάρκετινγκ. Δες τί τσέπωσε ο όμιλος ΑΝΤ1 από την Καλομοίρα, ή τί πρόκειται να τσεπώσει ο αντίστοιχος τηλεοπτικός σταθμός από τον πρώτο του Ελλάδα έχεις ταλέντο, κλπ κλπ. ΣΚΑΤΑ ΠΑΤΗΜΕΝΑ!

ΥΓ: Τώρα για τον Μάρκο, ή τον μπάρμπα-Γιάννη τί να πείς; Να’ναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.
Για τους ερμαφρόδιτους ατυχήσαντες νέους-μεσήλικες, λυπάμαι μόνο που μες την εξυπνάδα τους πιάστηκαν τόσο πολύ κορόϊδα! Ακόμα και μετά θάνατον τους εκμεταλεύονται ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ:092: