Πελαγία, κατάφερες να κάνεις τις ‘‘στιχομυθίες’’ απο τα πιό ενδιαφέροντα κομμάτια του forum. Αποκτάς φανατικό κοινό.
Νομίζω ότι ο Σαράντος ακολουθεί.
Υ.Γ. Σου είπα ότι ο φίλος συν forum-ίτης Σπύρος, όταν ανφέρεται σε σένα λέει… η ‘‘Παπαγιαννοπούλου’’.
ειχα ενα θειο Νωντα
στου μπαμπα μου το χωριο
με “βαρβατα” τα προσοντα
που τον φωναζαν ΖΟΡΟ …
ο θειουλης μου που λετε
ενυμφευθηκε την Κουλα
ζουμπουρλου , καλοσυνατη
και μοντερνα γυναικουλα …
τι του ειχε ομως κολησει
πως “εφερνε” του Γιανκουλα
κι οποτε ηθελε “γουστα”
της εφοραγε κουκουλα …
λεν , “σβησθεισης της λυχνιος”
καθε γκομενα εινιδια μ αυτος νομο ειχε δικο του
κι ολα τα γραφε στ …
ετσι υπεφερε η καημενη
πισω απο μια πορτα
ερχεται να την πηδηξει
η να την συστησει πρωτα …
μα ο,τι της ελεγε , εκανε
χωρις να υπαρχει αντιλογος
και την κουκουλα φοραγε
σα να `τανε “δοσιλογος” …
και συχνα αναρωτιωταν
μεσ` το μαυρο της το χαλι
“γιατι αραγε ο Νωντας
δε μου κοβει το κεφαλι ?” …
καποτε το προβλημα της
λεει σε μια συγχωριανη
που αμεσως καταστρωνει
σχεδιο σ` εφαρμογη …
νυχτα πανε σ` ενα μνημα
και ξεθαβουν ενα πτωμα
ηταν φρεσκοπεθαμενο
και δε μυριζε ακομα …
μια και δυο το μεταφερουν
εις του Νωντα το κρεβατι
που `βοσκε στα καφενεια
τα μεσανυχτα και κατι …
ριξανε και μια κολωνια
εις τη νεκρικη σωρο
κι επειδη “Φουζέρ” δεν ειχαν
πασαλείψαν AZARO …
να , σε λιγο καταφθανει
και ο τζες , φωναζει , Κουλα !
ηρθα για να σε …
συρε , βαλε την κουκουλα …
αντρα μου , σε περιμενω
για τρελιτσες και “μπιτζέρτες”
εβαλα και την κουκουλα
κι ειμαι κατω απ` τις κουβερτες …
και σκοταδι οπως ηταν
και ολιγον τι μπεκρης
ολη νυχτα “κοπανιοταν”
στο κουφαρι της νεκρης …
να τις κι οι βιντεοσκοπησεις
οχι θα τ` αφηναν ετσι
τετοιο λαυρακα που βρηκαν
τους εκαθησε πεσκεσι …
δωσαν και τα ντοκουμεντα
εις το ιντερνετ , θαρώ
“ο νεκροφιλος ο Νωντας
που το επαιζε ΖΟΡΟ” …
ειναι απο τη μπεκρα λιωμα
και πηδαει ενα πτωμα
ενω η θεια μου , η Κουλα
ανεμιζει την κουκουλα …:092:
στο ιντερνετ χρωσταω οτι χωρισα
ποτηρι η ζωη ξεχειλισμενο
το αρπαξα , το ρουφηξα , το χορτασα
και τιποτα ξανα δε περιμενω …
σε μια εικονικη πραγματικοτητα
εκλεισα μεσα ολα τα ονειρα μου
καταθεσα καρδια , γεματη αγνοτητα
μ` ανταλλαγμα σκληρο , τη μοναξια μου …
κανενανε ποτε δε συμβουλευτηκα
για να μου πει να πορευτω , ποιο δρομο
και σηκωσα το αβασταχτο φορτιο μου
σε κουρασμενο απ` τα χρονια , ωμο …
το ιντερνετ , δεν εφταιξε που χωρισα
αλλου καραδοκει η μαυρη αιτια
αφου μια ζωη σα ξενη με λογαριαζες
παντρευτηκα τη “νεα τεχνολογια” …:106:
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 12:22 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 12:21 —
με κομμενο το μαλλι “αλα γκαρσον”
πλησιαζει στο τραπεζι ενα γκαρσον
και ρωταει , “η μανταμ μας τι θα παρει?”
“σε ποτηρι κολωνατο , ενα Καμπαρι” …
σφαιρα φευγει στο μπαρακι το γκαρσον
μα γυριζει παλι πισω στα χαμενα
“να ρωτησω κατι ακομα τη μανταμ
ειστε μονη η περιμενετε κανενα?” …
τα φιληδονα τα χειλη της ξεσπαν
με χαμογελο , σα σφιγγα της Αιγυπτου
“περιμενω , μα δε ξερω αν θα `ρθει
βλεπεις ολα ειναι ρευστα και στο περιπου” …
εκει πανω ταχει παιξει το γκαρσον
αδιορατη υποσχεση εχει λαβει
και του κλεινει και το ματι η μανταμ
μεσ` το βλεμμα της θελει να “μεταλαβει” …
παιρνει θαρρος και κοιτωντας την στα ματια
μεσ` το “μπλε” τους , κανει δυο μακροβουτια
και αμεσως παρακατω κατεβαινει
και καρφωνεται στα σμιλευτα της μπουτια …
μια και δυο τοτε στα ισια της τα χωνει
τετοια μανταμ δεν πρεπει πλεον να `ναι μονη
μια “γυναικαρα” σαν κι αυτη και τι στον κοσμο
κι ο,τι ζητησει , ολα εγω θα της τα δωσω …
ετσι της λεει , “αν δε φανει το ραντεβου σας
θελω μανταμ μου να με εχετε στο νου σας
και πριν προλαβετε να πιειτε το Καμπαρι
θελω εγω κι εσεις να γινουμε ζευγαρι” …
ετσι οι δυο τους μυστικα δωσαν τα χερια
{Υπαρχει και σε τραγουδι}
Ειμαι μου λες ρωμαντικος πως εχω μεινει πισω
γιατι ζηταω να σε δω διπλα σου να καθισω
και περιμενω γραμματα με την υπογραφη σου
γραμμενα απ’ το χερι σου μεσα απο την ψυχη σου…
Μα εσυ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ προτιμας μηνυματα να στελνεις
ανωνυμα και πονηρα τους αλλους να τρελαινεις…!
ΤΩΡΑ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΤΡΕΛΛΗ ΣΟΥ ΑΔΥΝΑΜΙΑ
ΤΑ ΚΩΔΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Σ’ ΑΓΑΠΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ
ΕΡΩΤΑΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΟΑ …ΣΟΥΠΕΡ.
Φλερταρεις κι’ ερωτευεσαι μεσ’ τις ιστοσελιδες
που διαφημιζουν ερωτα πουλανε και πατριδες
σκλαβωνεσαι με το γιαλι την αρρωστη οθονη
πουλιεσαι κι’ αγοραζεσαι τωρα ποιος σε γλυτωνει .
Μιλας σ’ αγνωστους και τους λες οτι ο νους σου βαζει
κι’ εγω ακουω Σαββοπουλο …για οθονη που βουλιαζει .
ΤΩΡΑ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΤΡΕΛΛΗ ΣΟΥ ΑΔΥΝΑΜΙΑ…κλπ
λαθος βδομαδα διαλεξες λιμανι
εφυγαν ολες οι Τεταρτες της ζωης σου
και σαν τρελος μερομηνιά θα ψαχνεις
να τις χαρισεις , μα δε θα `ναι πια δικη σου …
ηρθε και της καρδιας το φτωχαηδονι
εριξε αγκυρα και αλλαξε συνηθειες
ψαχνει κλουβι να βρει για να κουρνιασει
να τραγουδησει , οσες ξεχασε αληθειες …
μεσα απτα χερια πεταξ ολη η χαρα σου
δεν ησουν αξιος εσυ να την κρατησεις
κι η μοναξια σου ακυβερνητο καραβι
σε μαυρες θαλασσες , που τις φωναζουν , τυψεις …
δωσε στο αυριο μια δευτερη ευκαιρια
κι ο,τι απερριψες με μια προχειρη γνωμη
μεσα στα ματια κοιταξε το με λατρεια
και πες αντρικια , “καρδια μου εσφαλα , συγνωμη” …
καλησπερα
σας ανεβαζω και ενα δικό μου στιχάκι που είχα γραψει όταν ήμουν φοιτητής το 2004.
Αναφερεται στην κοπέλα μου που μόλις είχα γνωρίσει και ήταν ολίγον τι διαβαστερού…έως φυτό… Μετα εστρωσε… αλλα στην αρχή υπήρχε πρόβλημα όπως λέει και το στιχακι…
Τι το ‘θελα, τι το ‘θελα και έμπλεξα μαζί της
ολημερίς εκάθεται στον υπολογιστή της.
μόλις ξυπνήσει το πρωί τηλεφωνεί στον Γλύκα (ο καθηγητής της διπλωματικής της)
και εγώ μονάχος κάθομαι στο νόημα εμπήκα.
Τη διπλωματική ξεκίνησε από Απρίλη μήνα
και από τότε στο κρεβάτι μου δεν τη ξαναείδα.
Έλα Ευτυχούλα μου φιλάκια να σου δώσω, ΡΕΦΡΕΝ
Όχι όχι δεν μπορώ πρέπει να τελειώσω.
Θα πάρω τα βουνά, τα όρη θα διασχίσω
αφού κοντά της δεν μπορώ τον πόθο μου να σβήσω.
Σε μοναστήρι θα κλειστώ με μοναχούς να ζήσω,
τι και αν δεν έχει θηλυκά, εγώ θα το γυρίσω.
Η εργασία πια τελειώνει, υπομονή λιγάκι,
επιτέλους θα χαρώ το λάγνο της κορμάκι.
Έλα Ευτυχούλα μου αγκαλίτσα να σε πάρω, ΡΕΦΡΕΝ
Και δουλίτσα πως θα βρω; Πρέπει να σερφάρω!
Τωρα πρεπει να γραφτει η μουσική, μάλλον χασαποσερβικο η κατι αλλο σε ευθυμο…
παν` περιπατο οι Zippo
πανε τζαμπα κι οι Ντυπόν
κλεισανε τα εργοστασια
το τσιγαρο “γραφει” απων …
ξαφανίστηκαν οι Ronson
καταργηθηκαν κι οι Bic
στην καλη την κοινωνια
εμεινε μονο το “μπρικ” …
ασφυκτιούν οι χαρτοπαιχτες
οταν παιζουνε “μπιριμπα”
και πληρωνουν οσο οσο
να φουμαρουνε “Κοχιμπα” …
αντικαπνιστες χορευουν
τα `χουν παρει στο κρανιο
ολοι οι μαγαζατόροι
που τον βλεπουν τον πελατη
με το κυάλι , σα βαπορι …
ειν` ακομα καλοκαιρι
και παλευεται το θεμα
οταν σκασει ο χειμωνας
“μπρος γκρεμος και πισω ρεμμα” …
κι αμα εκλογες προκυψουν
και ξαναρθει το ΠΑΣΟΚ
θα μπουκαρει η αστυνομια
νταλα μερα μεσημερι
κι οταν βρισκει “φουμαδορους”
θα τους κοβει και το χερι …
βρε δε κοβουνε τα χερια
τα δικα τους λεω γω που θ αρχισουν τα χαρατσια
λες και βγαλανε λαγο …
μια το παρκιγκ , μια η φουμα
στο κεφαλι μας μπελαδες
μας καταντησαν που λετε
σαν θεοτρελες γελαδες …
και τελειωνοντας αν βρειτε
λυση εξυπνη εσεις ,
σαν την λεω , νομιμοποιειται
επισημως το χασίς …:092:
πηγα και την πλησιασα κι εγω μικρο παιδακι
να μαθω πως καταφερε να κλανει με “μερακι” …
παιδακι μ, ο φλοιος τσ ελιας ακομα κι αν τσακιζει
παντα φερνει “αερια” και οποιος φαει “πορδιζει” …
μαθε τωρα τα βασικα και θελω να `σαι “μνημων”
διοτι θα σου χρειαστουν , αν γινεις “επιστημων” …
κουβεντα πηρα κι αφησα , να χασκει στον “αερα”
που να `ξερα ο “μανατζερ” , πως θα χρειαστω μια μερα …
και να που εγινα “γιατρος” και για τα βασικα μου
ευθυνεται η υπεροχη και “αξια” γιαγια μου …
και σεις λοιπον πελατες μου , τρωτε πολλες ελιες
αν και εμενα σαν γιατρο , δεν με συμφερει σιγουρα ,
να δινω συμβουλες …
αλλα επειδη απεφασισα επαγγελμα ν` αλλαξω
μεχρι το γιατριλικι μου θελω να “μεταλλαξω” …
στο κατω κατω της γραφης , τι ειμαι , ενας “χειρουργος”
με καμμια δεκα “οργανα” , χλιδατος κι οχι “μουργος” …
παντα με το χαμογελο τον “σφαζω” τον πελατη
και προσφατα “ιμπρεσαριος” της Πελης και Σαραντη …
γιατι η καλη μου η γιαγια , εκτος απο το “τσακισμα”
νανακαλυπτω μ εμαθε , μα****ες , για το “αρμεγμα” …:092:
συνηθως αγαπαμε ο,τι θαυμαζουμε
αυτο επικρατει μεσα στις σχεσεις
λατρευουμε , στα ουρανια ανεβαζουμε
και παντα “παγιες” εχουμε τις θεσεις …
εγω ομως δεν ειχα τετοια κινητρα
σαγαπησα χωρις να σε γνωρισω και θυμωσα γι αυτα μου τα αισθηματα
μα πως χωρις εσενανε θα ζησω ???
πολλοι ο,τι αγαπαμε το ζηλευουμε
και λεμε ποταπο ειναι συναισθημα
μα ελα που δε γινεται να ελεγξουμε
τα μυχια της ψυχης μας πανω στο αισθημα …
ετσι και γω σε ζηλεψα παραφορα
και το μυστηριο , χωρις να σε γνωρισω
τρελαθηκα μ` αυτο μου το καταντημα
κι εβαλα στοιχημα να μη σε αντικρυσω …
“στρατηγικη” κινηση εκανα και σ` εδιωξα
αραγε ζυγισα σωστα μια αποφαση μου?
με ενα “ματ” πεταξα εξω την εικονα σου
κι υστερα “εκαψα” τον υπολογιστη μου …:106:
γελα παλιατσε …
ολοι σε εχουνε σαν κατι δεδομενο
βαθια υποκλιση , thankyou και grazie
μα εγω σε βλεπω σαν βιολι ξεκουρντισμενο …
τυχη ρημαδα …
θες απο χομπυ το ξεκινημα ?
η απο παιδι , θαμωνας μεσ` τα τσιρκα ?
την τεχνη ζηλεψες , παραλογο ξετυλιγμα
τωρα παλευεις για τα ενσημα του Ι.Κ.Α. …
δυο ωρες βαψιμο …
κι ο “μπαντανας” στο κατακοκκινο στοχευει
πως θα πετυχει η νεκρικη του ασπρου αντιθεση
κι ο κινδυνος , μεσ` τα τεραστια παπουτσια “ελοχευει” …
ακου το σφυριγμα …
το κανιβαλισμα στ` αυτια σου ειναι το μπραβο τους
κι αν αποτυχει της φιγουρας το στροβιλισμα
θα σου κρατησουν πρωτη θεση εις τον “παγκο” τους …
γελα παλιατσε …
κανε κουραγιο και το γελιο ζηταν ολοι
οταν ο Θεος μυαλο στον κοσμο εβρεχε
εσυ καημενε μου , κρατουσες “παρασόλι” …
ελα , μη κλαις …
χιλιαδες κοσμος απο κατω σε “μπιζαρει”
μια επαναληψη ζητα και την εικονα σου ,
ενα ενθυμιο στο σπιτι για να παρει …
κλαψε παλιατσε …
εχεις “δικαιωμα” και καψε στο βωμο τους τα χαρτια σου
στερνη υποκλιση στης μοιρας το “ξεθεωμα”
φτηνο ανταλλαγμα στα “όποια” γηρατεια σου …:106:
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
Σήμερα αναγκάστηκα τραγούδιν να συντάξω
να γράψω για την εισβολή ,πόκαμε η Τουρκία
και κτύπα άμαχον λαόν χωρίς καμίαν αιτία.
πλοία και αερόπλανα την Κυπρο εκτυπούσαν
μα για να βγούν εις την στεριάν, οι Τουρκοι δεν μπορούσαν
η ηρωική εθνοφρουρά μόνον με λίγα όπλα
εστάθηκεν αντίπαλη μπροστά στο ΝΑΤΟ όλο
κι ο κόσμος την εθαύμαζε απο βοράν ώς Νότο
όλοι ρικτήκαν στην φωτιάν τους Τούρκους και κτυπούσαν,
τους εισβολείς στην θαλασσα μονάχα ελαλούσαν.
Ερίβκαν με αλεξίπτωτα, στρατόν τζιαί μιάλα όπλα
μα πάντα εππέφτασιν νεκροί, την μαύρη τους την σόρτα.
οι μάχες μεγαλώσασιν,αίμα πολλυν εχύθη
που τα παιδιά της Ελλαδας και της Κυπρου μας,το χώμα εποτίσθη.
Και τότε επεμβήκασιν τα Ηνωμένα Εθνη,
κι εκεχειρία δώσασιν, ολα να σταματήσουν
να λύσουν τις διαφορές να δούσιν τι θα γένει.
Κι’ οι Τουρκοι υπογράψασιν όλα να σταματήσουν,
μα κείνοι προχωρούσασιν και τόπους εσκλαβώνναν,
δίχως καμμιάν αντίσταση τον κόσμο εσκοτώνναν.
Διαταγές του Κίσσινγκερ, οι Τουρκοι εκτελούσαν
και εσκοτώναν τα μωρά στις στράτες που βουρούσαν,
διότι εφοβήθηκαν πως ‘οταν μεγαλώσουν
εννά τους πάρουν το βορράν τζι εν να τους ισκοτώσουν,
οι Τουρκοι εν βαρβαρος λαός, παντού εξακουσμένοι.
τα σχέδια τους ήτανε να σφάξουν ν’ ατιμάσουν,
τζι ότ’ έχουσιν οι Χριστιανοί ούλλα να τους τα πιάσουν.
Το Σαλαμίνα κτίριον και κείνον βομβαρδίσαν
ερείπιον το κάμασιν πολλοί εσκοτωθήκαν,
την ομορφη Αμμόχωστον σχεδόν εδιαλύσαν
Νοσοκομεία, κτίρια, τίποτε δεν αφήσαν τζί
οπού ππέφταν οι πόμπες τους τον τόπον γερημώνναν
Άνθρωποι που εζούσασιν τζ’ είχαν τα ταιρκαστά τους
τώρα γινήκαν πρόσφυγες τζιείνοι τζιαί τα παιδιά τους
και κατοικούν στα αντίσκηνα ο ενας πας τον άλλον
μες την κρυάδα ,την βροχήν τζιαί περιμέναν χάρον.
Έτσι. Γιατί ναι στην πρόοδο, ναι στην εξέλιξη, ναι στις καλές σχέσεις και την καλή γειτονία, αλλά η ρημάδα η ιστορία είναι ακόμα φρέσκια και πονάει. Κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται όσο και να προσπαθούμε.
ολες οι γυναικες της ζωης σου
σου `δωσαν κι απο κατι …
μα μία την προσπερασες …
το “καλο το δεκα σου”
κι αυτη ηταν , η γυναικα σου …
εζησες στιγμες γεματες παθος
γευτηκες κορμια και ξενη αγκαλη …
μα μονο “μιά” σε δεχτηκε …
το “καλο το δεκα σου”
κι αυτη ηταν , η γυναικα σου …
περασαν τα χρονια κι εσυ γερασες
φυγαν κι οι περαστικες αγαπες …
μα μονο “μιά” σου εμεινε …
το “καλο το δεκα σου”
κι αυτη ηταν , η γυναικα σου …
καποτε απεδημησες εις Κυριον
κι αφησες στην “ούγια” σου , τα χούγια σου …
που ολα τα αντεγραψε …
το “καλο το δεκα σου”
γιατι , ηταν γυναικα σου !!!:039:
ηταν γεννημενη απτην κουνια της να πατα γερα πα στα τακουνια της κι οταν δε της εφτανε το θαρρος τοριχνε σε αλλονε το βαρος …
παντοτε της αρεσε το βολεμα
και το σιγουρο τ` αγκυροβολημα
και κολωνια φοραγε παρακριβη
και θυγατηρ μοστραρε , μονακριβη …
ωσπου ηρθε καπου απ` την αφανια
“κρατικο χαρτι” στην επιφανεια
εγραφε πως ηταν πεμπτο τεκνον
οικογενειας οντως πολυτεκνων …
που σημαινει μητηρ εις τις “σκαλες”
με τα χερια μεσα στις φουσκαλες
και πατηρ ολημερις εις το γιαπι
αλλα τα `κοβε “η λαιδη” πως και τι …
καργα εις την “μεγαλομανια”
παντα αγνοουσε με μανια
οσους “ταπεινης καταγωγης”
και εγουσταρε μονο τους “ευγενεις” …
μια πρωια σκαει μυτη ο Μπουμπουκος
πριν δυο χρονια στην ΝΔ , ηταν τραμπουκος
και ζητα την “λαιδη” για στεφανι
ετσι επισημα , γοργα και μανι μανι …
μα η ατιμη η γυναικα η γλωσσου
ορθα κοφτα , λεει στον Μπουμπουκο μας , το τσου
κι ετσι εμποδισε το “δυνατο” το κομμα
ενα καινουργιο μελος ν` αποχτησει ακομα …
δεν ενυμφευθηκε ποτε , κανεναν ανδρα
και ξεστομιζει τα δικα της σα Κασσανδρα
μαλλια στους ωμους ακαλαισθητα πλεγμενα
και με τα νυχια των χεριων μισοβαμμενα …
οπου την δεις γυρναει ακομα με τα μπουνια της
κι οπου μπουκαρει “στιλεταρουν” τα τακουνια της
κι ενα τραγουδι μουρμουραει “του Μποχωρη”
αλλα φανταζει σα τρελλη γεροντοκορη …:106:
γιατι να βγω στον πηγαιμο για την Ιθακη ?
αφου η Ιθακη η δικη μου ειν` εδω
εγω την εχτισα , να ζει και να υπαρχει
μια τσιμεντουπολη με μπαζα ενα σωρο …
αφησα πισω μου φτηνες φιλοδοξιες
στους Λαιστρυγονες μου φιλιά εστειλα μάτσο
οσο για Κυκλωπες ειν` ολα θεωριες
μια και τους πεταξα κι αυτους στο καναβάτσο …
πηρα κοντα μου και κανενα δυο βιβλια
να μη με λενε οτι ειμαι αμαθης
κι απ` τις ειδησεις των οκτω καμμια βοηθεια
για να μη μου φανει ο δρομος μου μακρυς …
ποτε δε γουσταρα να δω τον Ποσειδωνα
ουτε κανενα απο ταλλα "τα θερια" καθενας κανει τον δικο του τον αγωνα και ολοι ζουν μεσ τα δικα τους “τα κλουβια” …
γιατι να βγω στον πηγαιμο για την Ιθακη ?
αντι για μενα , ας βγει ο καθε πικραμενος
εγω εχω ηδη μια δικη μου να υπαρχει
κι ες λετε εσεις πως ειμαι ενας βολεμενος …:089:
γιατι τοσα ψεμματα , υπαρχει λογος ?
ενοχα βλεμματα , σκορπια ζωη
μιλας για ταυριο με ζωνει ο φοβος αφου δε θαμαστε πλεον μαζι …
πηρα ενθυμιο τα ψεμματα σου
και μια βαλιτσα για το φευγιο
εζησα εντονα τον ερωτα σου
τωρα δεν εχει πια γυρισμο …
ψευτρα γυναικα , ολο παιχνιδια
χαδια ατελειωτα και τι μαυτο μια μοιρασια που δεν ειναι ιδια ψαχνει μ απογνωση τον τυχερο …
οχι αλλα ψεμματα , σεχω γνωρισει κι απ την αναποδη κι απ` την καλη
τωρα απομενει να πουμε οι δυο μας
“γεια σου και χαρηκα παρα πολυ” …:106:
ονειρα εκανα και γω
μικρη για να σπουδασω
αλλα τεμπελα ημουνα
και εμεινα στον ασσο …
και μια και δεν αποταξα
πτυχιο να κορνιζαρω
πηγα και εταριχευσα
ενα βαρβατο σπαρο …
μα πανω στο ταριχευμα
μου χωνει ενα αγκαθι
και απο κεινη τη στιγμη
βιωνω τ` Αγια Παθη …
στο δευτερο αγκαθωμα
εκανα και την κορη
γερα να τα` χει ο Γιαραμπης
το πρωτο ηταν αγορι …
δουλεψα να μη βασκαθω
καπου στην Ανδραβιδα
και μολις πηρα συνταξη
μου εστριψε η βιδα …
για να μη τα πολυλογω
το νου μου δεν οριζω
αλλα εδω ενταχθηκα
μονο για να σας πριζω …
γιατι εν μεσω των μυαλων
των “τρε” κατοικημενων
την διαφορα την κανουνε
των “ταρακουνημενων” …:088:
παρε μαζι το κοκκινο
του ερωτα το χρωμα
της προσδοκιας το πρασινο
το χρυσαφι απ` το γιομα …
πορτοκαλλι του περβολιου
μαυρο της καταιγιδας
κιτρινο απ` τα παθη σου
καφε παλιας ρυτιδας …
το μωβ που χουν τα βασανα το ασημι απ ταστερια ασπρο απ αναρια συννεφα
φευγατα περιστερια …
και φυγε , πεταξε ψηλα
να μη σε φτανει ματι
σαν τον καπνο που χανεται
σαν τρελαμενο άτι …
βαλε και μπολικο σχοινι
και την καλουμπα αμόλα
στα ονειρα σου φωναξε
“εδω παιζονται ολα” …
“σ` αυτονε τον χαρταετο
και περα απο πατριδες
πηρα μαζι εσενανε
κι ολες μου τις ελπιδες” …:088:
η μικρη Ελενη
που `ταν χαιδεμενη
πλανταζε στο κλαμμα
να γενει ενα θαμμα …
ηθελε να εχει
φιλες “διαλεγμενες”
μα εκεινες ηταν
κακομαθημενες …
ετσι δε την παιζαν
και την κοροιδευαν
και απο το ζορι της
ξεσπαγε στ` αγορι της …
καποτε μεγαλωσε
κι αλλο πια δε μαλωσε
μεσα της “αντρωθηκε”
και μετα , μορφωθηκε …
κι οπως εχτιζε σιγα
και σταθερα ενα “καστρο”
ποτε της δε φανταστηκε
οτι θα εχει “αστρο” …
ενω που λετε ανθιζε
και γινονταν γυναικα
ητανε “τονων χαμηλων”
με αριστα το δεκα …
“μπεσα” ειχε ο λογος της
κι ο,τι ελεγε “αληθεια”
σαν “απο μηχανης Θεος”
η Φορουμ-net βοηθεια …
οτι εγραφε το εψαχνε
με υπομονη , οχι προχειρα
και μοιραζε τις γνωσεις της
εδω κι εκει “απλοχειρα” …
ολοι την εκτιμουσανε
της “εριδας το μηλο”
π` αξια αντιπροσωπευε
το γυναικειο φυλο …
άλλα δεν εχω να σας πω
για την “μικρη Ελενη”
που πνιγονταν στο κλαμμα της
κι ενιωθε αδικημενη …
η Ελενη που γνωριζουμε
ειν` ολο καλοσυνη
εχει βαθια αισθηματα
ξερει απο “ευγνωμοσυνη” …
αυτα τα ολιγα φιλοι μου
μοναχα απτο νου μου κι απ την καρδια η συνεχεια
ειναι του τραγουδιου μου …
γιατι αν στα τραγουδια μας
υπαρχουνε και κλαμματα
στα ποιηματα μας κρυβονται
του κοσμου ολα τα “θαμματα” …:088:
Ευχαριστούμε :110: