Στίχοι: Pelagia

Κακως με παρεξηγειτε κυριε Νικο,το “μανταμ” εδω δεν εχει την ασεμνη-αγενη εννοια που του αποδιδεται πολλες φορες.Ετσι αποκαλω χαιδευτικα τη “μανταμ Πελαγια”,συν τοις αλλοις αν ηταν κατι που την ενοχλουσε σιγουρα δε θα το ελεγα,κι αν ποτε πω κατι που θα την ενοχλησει…πιστευω θα μου το πει:043:

:043: και από μένα!!:slight_smile:

Αγαπητε κ. Πολιτη σ ευχαριστω για "την προστασια" , αλλα ο Μπλεκος ειναι η αγαπημενη μου "ρεμπετομασκώτ" απο το Σιλαμπς , που ξεκινησε να με αποκαλει "μανταμ" και με ξετρελαινει (αβυσσος η γυναικεια καρδια) ...:092: Κατα τ αλλα με σεβεται , με εκτιμα και με αγαπα , παντα και δυστυχως μεσω καλωδιων , διοτι το να γνωριστουμε ειναι μαλλον “αδυνατον” !!!:084:

Και απαντω και σαυτον οτι ολα τα παραπανω , ξεκινησαν απο μια πλακα και οτι εγω δεν δυναμαι να γραψω τραγουδακια , δυστυχως ...:106: εαν κανω το ντεμπουτο μου στη δισκογραφια (:112:) , θα ειναι ο πρωτος που θα το πληροφορηθει ...:089: ... αυτα και καλα ναμαστε , παμε γι` αλλα …:088:

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 03:22 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 01:25 —

ΞΕΣΠΑΣΜΑ …

παρτε με διχως ελεος
φιληστε με , ξεχαστε με
κι εκει στα βραχια
την καρδια μου τυρανιστε
και πεταξτε με …

παρτε και τα γραμματα
αυτα που ταχυδρομησα
ενα χρονο τωρα
ρεζιλι των σκυλιων
και την ψυχη μου καρατομησα …

αφηστε μονο το καρμπον
που πανω του με κλαματα
χαραξα εναν ερωτα
και μια μουτζουρα
πα στα δαχτυλα , χαραματα …:106:

Αααα ολα κι ολα,δε φτανει να μαι ο πρωτος που θα το μαθει…εγω θελω να μελωποιησω,βεβαια κατσε να παρω το καταλληλο μηχανημα να μπω παλι στα κολπα:016:

ρουχα καθαρα και μια υποληψη στο κουτελο
και η φωνή του ,
μάλωνε με τη γλώσσα να κολά πανω στο “λάμδα” ,
οταν φωναζε μ` αγαπη , τη Λιλή του …

μύριζαν λεβαντα τα πουκαμισα
κι αστράφταν , με την τσάκιση στην τρίχα
κοκκινη γραβατα -να του σφιγγει το λαιμο-
και τη Λιλή , την είχα άραγε ποτέ , την είχα ???

να ο κουβαλητής , ο αφέντης του σπιτιου
“στεφάνι” και δικο μου πεπρωμενο ,
που οταν φεύγει , αλλος μπαινει στην αυλή ,

  • γιατι εγω ειμ` η Λιλή -
    κι ετσι γουσταρω να ορίζω το κορμί , ενα κορμί “χαμένο” …:084:

σημερα χαζευω τη ζωη μου
απο συμπτωση
δεν εχει σημασια ,
παντως δωρο Θεου , η υπαρξη ,
κι εγω χαζευω τη ζωη μου
απο συμπτωση …

εικοσι δυό του Οκτώβρη
θα θυμαμαι
πως το να ζεις ειν` τελικα
μεγαλη εφεύρεση
οταν σε δευτερολεπτα
τον χρονο σου μετρανε
κι “αλλοι” ασταθμητοι παραγοντες
κάνουν την “έφεση” …

σημερα θελω να χαζευω τη ζωη μου
σαν να ταν η στερνη μου ευκαιρια -αυτη τουλαχιστον μου εδωσε εντύπωση- μα μεσα μου θα χάσκει η απορία ειν η ζωη μας αραγε μια συμπτωση ???:084:

ναι , ειναι … σας διαβεβαιώνω …

εβλεπα της μανας μου το καδρο
αυτο που κληρονομησα
κι αλλαξε τοιχο
και συλλογιομουνα πως χανονται
οι ανθρωποι
και ειναι αδυνατον και σενα
να πετυχω …

αυτο το καδρο παντα με συντροφευε
πανω απ` το κρεβατι που κοιμομουνα
μου ζαλιζαν τις σκεψεις μου τα χρωματα
και μεσα του βουτουσα και ξεχνιομουνα …

φευγουν οι ανθρωποι , ισως περναν
στη λησμονια
κι αν διασωθουν τα ενθυμια ,
αλλαζουν τοιχο
παντως να ξερεις πως γυρνω
στα παλιατζιδικα
μη τυχει ματια μου , εκει και σε πετυχω …:106:

θελω να γινω εγω ενα παιχνιδι σου
θελω κι εσυ να μου βρεις το κουμπι μου κι οταν πατας να παιζεις με την τυχη μου ναμαι ο αφεντης σου κι εσυ η “κρεολή” μου …

δες μαξιλαρια που `στρωσα για παρτη σου
εκει θε να σε βαζω να ξαπλωνεις
και τα κουμπια του δολιου πουκαμισου μου
να τυραννας , για να τα ξεκουμπωνεις …

αν παρατεινεις κι αλλο το μαρτυριο
δε θα τ` αντεξω και προτου να σε μισησω
θα προτιμησω η να κοψω τα κουμπια
η το καλο μου το πουκαμισο , να σκισω …:089::092::112:

Ωπωπωπωπω να χαρω εγω εξαψεις:088:…

Pelagia,
μου άρεσε και κρατάω αυτό

“Γυναικα ειναι θηλυκο , γυναικα ειναι μανα , γυναικα ειναι η ζωη κι ο ερωτας ανταμα …”

Μπορώ (επιτρέπεις) να του βάλω νότες ;

Κανε οπως αγαπας , αρκει να το αγαπησεις …:039:

σημειωση = απλα πιστευω , για να μη κανουμε τον χωρο μας δημοσιο τσατ , καλο θα ειναι
να επικοινωνουμε εκατερωθεν , με προσωπικα μηνυματα , ευχαριστω πολυ …:088::109:

πανω στη συγχιση σου τα θαλασσωσες
δεν μπορεσες σωστα να μ` εκτιμησεις
εγω μιλουσα γι ενα θεμα που με εκαιγε
κι εσυ πλώρη εβαλες αλλού να αρμενισεις …

αφησες κι ενα γραμμα , θαρρω πισω σου
οπου εξηγουσες παλι τα ιδια και τα ιδια
μα εγω , εκει , πεισματικα δεν διαβαζα
γιατι τα θεωρουσα ολα ψευτικα στολιδια …

και τοτε πηρα αποφαση μοναχος μου
να γραψω τις φτωχες αυτες τις ριμες
μπας κι ανθιστεις , το ποσο σε αγαπησα
και στην καρδια σου ζωντανεψουνε οι μνημες …

“γιατι σου φταινε ολα ? παιξε μαργιόλα ,
φλερταρε , σαγηνεψε , ερωτέψου ,
καλυτερα γερνας παρεα , σκεψου ,
εκτος κι αν θες τις μοναξιες που καινε
η τις πενιες που μοναχα για σενα κλαινε” …:084:

ξεπλεκα μαλλια χυτα πα στους ωμους
μια μπλουζα ιδρωμενη κι εγω σε χαζευα
σα νευρο χτυπουσες αυτο που βασανιζες
και γω τον ιδρωτα σου σταγονες τον μαζευα …

δε μου δωσες μητε σταλια σημασια
δοσμενος στις νοτες , δεν ειναι κακο …
κι εγω προσπαθουσα να βγαλω τα λογια
αυτα που τυπωθηκαν στο ασπρο μακο …

τσιγαρα αναβοσβηνες , με αγριο βλεμμα
πολυ αναρχια και δεν το μπορω
εκει αποφασισα πως ησουν θεος μου
θεος που τον μισησα , μα τον αγαπω …:039:

σε ευχαριστώ για την “αγάπη” (ά-δει-α) σου Πελαγία.-

Το ποιημα “ΣΤΑΜΠΑ” , το εγραψα και το χαριζω στον συμπατριωτη
και συμφορουμιτη μου Δημητρη Μυστακιδη …:109: … ??? …:106: … ???

Τον πλουτον πολλοι εμισησαν τoν θωκον ουδεις

Η Θοδωρα , ο Δημητρης, ο Αντωνης κι’ ο Πανικος
μερες τωρα δεν τα βρισκουν ουτε πλατος ουτε μηκος.
Ενωμενοι αδελφωμενοι διαφωνουνε με μερακι
κι’ ουτε τριχα δεν θ’ αφησουν στου Βαγγελη το μουστακι.
Τα προσοντα του ο καθενας τα μετρα και βγαινουν μυρια
κι’ ετσι γινεται το «σωσε» στης ΤΙ-ΒΙ τα παραθυρια.
Βουλευτες νυν υμνολογοι λιβανιζουν το «δικο» τους
να’ χουνε μετα τη «στεψη» σιγουρο το μερτικο τους.
Κι’ Κωστης που λιγα λεει μα πολλα καταλαβαινει
βλεπει τωρα πως εντεχνως του την ειχανε στημενη.

γεια σου Οκτωβρη , θα σε θυμαμαι …
κανεις δε ξερει το γιατι
η μαλλον λιγοι φιλοι …
αυτοι που συμπορευονται μαζι μου στη ζωη
και μοιραστηκαμε πως λεν , το ιδιο το σταφυλι …

και ερχεται ο Νοεμβρης που σερνει τις γιορτες
ποσες ευχες δεν δωσαμε αραγε στη ζωη μας?
περασανε και σκόρπισαν , σα σταλες βιαστικες
να φερουνε τα χιονια τους , στο “γερικο” κορμι μας …

χρονε μου λησταρχε στυγνε ,
πως να σε καλοπιασω?
παιρνεις τα “νιατα” ασπλαχνα ,
μαζι και τα ονειρα μας …
ψαχνεις να βρεις σεναρια , αναβεις τις φωτιες
μα πριν καουν τα “ξυλα” μας , παιρνεις και τη χαρα μας …:106:

ποτε δε με καταλαβες , ποτε ,
μονο πικρο καφε με κερναγες
μεσ` το φαρμακι σου παλι μεταλαβα
κι εσυ με φιλησες ξανα και εφυγες …

δεν τολμω το “ξανα” σου να ζητησω
τρεχουν τα δακρια , τεσταρουν τ` αντριλικι
γιατι στον ερωτα , στα χαδια , στα χατίρια
την εγκαταλειψη πετας για χαρτζιλικι ???

λυπαμαι , μα θα φυγω με παραπονο
δε θελω αλλο τον πικρο καφε σου
βαρεθηκα τα χούγια σου , κοριτσι απονο
και “νοικιασε” αλλου τον καναπε σου …:106:

η πλακα η μεγαλη
τα ματια μου σαν κλεισω
αυτες τις μακακιες
που θα κληροδοτησω ???

θα ψαχνουν οι δικοι μου
να βρουν τα ποιηματα μου
να δειξουν στα εγγονια
κατι απ` την αφεντια μου …

κι εγω θε να γελαω
δεν εχει σημασια
το φορουμ θα τα βγαλει
σε μια δημοπρασια …

και οποιος “τα χτυπησει”
θε να τα κορνιζαρει
κι αν ειναι τζογαδορος
τα παιζει και στο ζαρι …

κι αυτος που τα κερδισει
τα χρεη σα τον πνιξουν
αυτα θα τον λυτρωσουν
και θα τον καθαρισουν …

πως ???

θα τα παρει υπο μαλης
και θα βγαν` φωτοτυπιες
σε χωνακια θα τις στριψει
και σαν εχει “αψιλιες” …

μπατιροσπορα θα βαζει
να πουλαει στα ζευγαρακια
που γεμιζουν με το γελιο
τα ρομαντικα παγκακια …

“παρτε σπορια” θα τους λεει
εχουν μεσα ποιηματακια
που στα πληκτρα κοπανουσαν
δυο μεσοκοπα χερακια …

και αφου φανε τα σπορια
μεχρι τελευταιο τσοφλι
η το ποιημα θα διαβασουν
η θε να βρεθω η δολια
πεταμενη με μια γοπα
σε μιας πορτας το κατωφλι …:084:

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 00:59 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 00:52 —

Αγαπημενε μου συμφορουμιτη Μπαμπινε
αυτο σου το ποιημα ειναι “καταπληκτικο”…:110::110::110::110:

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ !!! = βγαζει πολυ πονο , πολυ μερακι και συναισθημα !!! ΕΥΓΕ ΣΟΥ !!!:109::109::109::109:

Το μπράβο μου ειναι για το ποιημά σου ,βεβαιως βεβαίως .Σε ευχαριστώ πολύ