Ρε Νικολα.Γράψτα πρώτα στο word και ότι λάθος βλέπεις,να το διορθώνεις.Πολύ ορθογραφικό ρε αδερφέ(στο λέεω για καλό).
Φίλε Gilles, ο Νικολάρας είναι το (ορθογραφικό, και όχι μόνο… ) μασκότ μας*. Στην Αργεντινή που βρίσκεται, κανένα καλό δεν πρόκειται να κερδίσει με την ελληνική ορθογραφία…
*κάνε αναζήτηση σε μηνύματά του και θα καταλάβεις, αν και εκείνο το “νεφελιβατάει” φτάνει από μόνο του… (γειά σου Νικολάρα! Τύφλα να ΄χει και ο Σεφέρης και ο Εμπειρίκος!)
ετσι και μενα …
θα με κλειδωσετε των ημερων , μια μερα
σαν αχρηστο μπιζου , σαν δαχτυλιδι
που σκουριασμενο το θρηνει μια μπιζουτιερα
σαν στερνοπαιδι της , σαν “φω” στολιδι …
και μπαινω να ρεμβασω …
σε θεματα , που δικασε η τυχη
να παραμεινουν στα αζητητα , κει δα
κι αλλο κακο να μη μας τυχει …
δε με χρειαζεστε αλλο πια …
απ` το πρωι παλευω με μια περηφανεια
ειναι το μονο που διεκδικω κοσμακη ,
οταν θα μεινω ετσι μονη , στην αφανεια …
πονταρω την καρδια μου …
στα ποδια σας , απο παιδι αλητης …
το νοιωθω , μου γυρισατε την πλατη
και μονο ενας απο σας με αγροικα
φιλος παλιος , ο Νικος ο Πολιτης …:106:
Αυτό σίγουρα, Πελαγία! Αλλά όχι και μόνο ένας!..
Την είδες τη ζωή από την απαισιόδοξη πλευρά της, αυτές τις μέρες. Χρειάζεται και αυτό κάπου κάπου αλλά θα αλλάξει, που θα πάει!.. Και εγώ, εμείς όλοι, πάντα μαζί σου.
Γιατί, Πελαγία μου, τόση απελπισία;;; Μου θυμίζεις τη Μαρία Πολυδούρη, μια άλλη καλή ποιήτρια. Ελπίζω να είναι “ποιητική έκφραση” και όχι τα πραγματικά σου αισθήματα…
Εύα
…σύννεφα Λονδρέζικα…αράξαν στην αυλή σου…
…κι άφησες το γκρίζο τους…ν’αγγίξει την ψυχή σου…
…το ύφος τους…φλεγματικό…και με υπεροψία…
…για λίγο όμως σε λύγισαν…το ξέρεις Πελαγία…
…στο βάθος σε ζηλεύουνε…και μάλλον σε φθονούνε…
…σαν μπλε που είσαι Πέλαγος…το γέλιο σου ακούνε…
…μην σε κολώνει το ύφος τους…δειλά είναι…στο λέω…
…και όλη τους την γρουσουζιά…με μια πενιά την καίω…
…πες τους… είμαστε φίλοι σου…και είμαστε Ελληνάρες…
…να ξέρουν δεν σηκώνουμε…“υφάκι” και φανφάρες…
…ο ήλιος είναι άρχοντας…και ζει μεσ’ στην ψυχή μας…
…να τα μαζεύουν γρήγορα…τα διώχνουμε απ΄την γη μας…
…λένε πως ο άνθρωπος…μονάχος του πονάει…
…μα μια Ελληνίδα σαν και σε…στους φίλους της μιλάει…
…ότι γουστάρεις να μας πεις…διάθεση για ν’αλλάξεις…
…είτε έχεις λύπη είτε χαρά…στιχάκια να μας γράψεις…
…εσύ είσαι βρε ένας θησαυρός…η λύπη δεν σου πάει…
…ότι έγινε…πάει πέρασε…κι ακόμα πέρα πάει…
:043::043::043:
νταουλια , ντεφια , πιπιζες
μαζι κι οι νταουλτζηδες
στο γλεντι πάνε της παντρειας
τρελοι “ντολανταρτζηδες” …
αλλοπαρμενοι παιζουνε
“μαιναδικα” χορευουν
στο γαμο πρωτομαστορες
ν` αναδειχτουν γυρευουν …
πιο περα τους χαζευουνε
“θλιμμενοι συγγενεις”
που χασανε το προξενειο
της δολιας τους της γης …
κοιτανε το περισεμα
χαζευουν τη μαρμίτα
και γλυφουνε τα δαχτυλα
απ` την καμμενη πίτα …
αλλαξανε τα στεφανα
καινουργιες μπομπονιερες
στον στολισμο μπερδευτηκαν
και χασανε τις βερες …
<<απο βραδυς κοιμηθηκε
δυστυχισμενη κορη
και την αυγουλα ξυπνησε
αρχοντισσα κυρα>> …
μα ζαλισμενη ρωτησε
με απορια η δολια
“ποιος αραγε ειν` ο κυρης μου
Θεέ μου , παμε καλα”? …
και πριν το περιστερι της
φυγει για να πεταξει
κοιταξε την “αγνοτητα”
σαν “τελευταια πραξη” …:082:
“Ποτέ μην απελπίζεσαι, μα ο καιρός γυρίζει,
σε κάθε γύρο του τροχού, ο δυστυχής ελπίζει”
Πέες την αλήθεια : Δεν κατάλαβες ότι τα μοιρά (μυρά) ήταν τα μπούτια , γιατί δεν ήξερες ότι μυρό είναι μπούτι :089:.
Ἀγόρι μου γιατί μελανχολείς
ἀφού για σένανε ἐγῶ πεθένω
σου έτυχε στο ζάρι της ζωής
καλός ποιητής μα κακομαθημένος…:019::019::019:
Δεν ἁλάζω ἐγῶ μυαλά
σε ἀγαπάω ὀμός (:019:, διλαδή όχι μαγιρεμένος) ἀλλά
έτσι είμαι έτσι είμαι και έτσι θάμαι …
φιλε Νικολαρα …:043:
μπουτολογε , μηρολογε , βυζοπλαστικοπλανευτη και ο,τι αλλο συνεπαγεται η ειδικοτητα
του πλιατσικολογειν το “ποτε δε θα μπω σ` αλλο σωμα” , ΔΕΝ εχω παρεξηγηθει ουδολως
με τις πλαστικες σου εις το ταλαιπωρο σαρκιον μου , αληθεια …:088:
εισαι ο φιλος απο το “γειτονικο” Ριο , που το δεχεται ζεστο , μα το προσφερει κρυο …:089:
ολοι εδω μεσα σ` αγαπαμε για τον ιδιορυθμο στιχο σου και σε διαβεβαιω πως δεν “νεφελιβατουμε”
με διαθεση απολυτα χιουμοριστικη , το επομενο θυμα σου …:089:
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 11:30 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 09:46 —
ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΘΟΥΣ …
ενας μελαχροινος λεκες
αγαπησε την σαλτσα
κοκκινομαλα εμορφη
που χορευε και “σαλσα” …
δεν ηταν φτηνογκομενα
που βρισκεις στο εμποριο
αλλα του την συστησανε
σε τρε σικ εστιατοριο !!!
ειχε ξεμεινει η μικρα
απο ενα χαρτομαντηλο
κι αυτος ιπποτης απλωσε
ασπρο ταπεζομαντηλο …
εκει που την ζουρλαντιζε
μεσ` την τρελλη χαρα
ετσι , τελειως απροσμενα
ηρθε η συμφορα …
η νεα AZAX η KLORIN
μια γκομενα βαρβατη
τον εβαλε στο ματι της
κι ηταν παχια κι αφρατη …
με το απο δω και τ` απο κει
τον γελασε τον μαγκα
και πριν να πει το “κυμινο”
τον εφαγε η μαρμαγκα …
εχαλασε το ειδυλιο
κι ο ερωτας παει στραφι
οταν οι δυο τους σμιξανε
με ποθο σε μια σκαφη …
αυτος αντιστεκοτανε
για να μη κανει πισω
κι εκεινη με τα χαδια της
-πως θελω του ψιθυριζε-
να σε εξαφανισω …
καθολου δεν εμετρησε
τη βιονικη γυναικα
πως σαν κι αυτονε ηθελε
να φαει κι αλλους δεκα …
του κανε μαυρη τη ζωη τον ερωτα μαρτυριο στο τελος τον εστριμωξε μεσα σ ενα πλυντηριο …
εκει θαρρω υπεκυψε
σταμαρτωλο της χαδι μ αυτη τον εξαφανισε
δεν εμεινε σημαδι …:089:
εριξα αγκυρα , μια τελευταια ευκαιρια
και λιμανακι επιασα , στο μωλο της καρδιας σου
εγραψα ποιηματα αγαπη μου για παρτη σου
που βρηκαν στοχο τα κρυφα αισθηματα σου …
κι εσυ μου θυμωσες , πρωτογνωρος ο ερωτας
στου διαδικτυου τα σκληρα τα μονοπατια
δε το χωρουσε να μπει η σκεψη μου στη σκεψη σου
και να προδωσεις δυο γνωστα σε σενα ματια …
εκανε τ` αλλο σου εγω μια επανασταση
αγαπη “ξενη” , τολμηρη μα και ανταρτισσα
κι εγω με τρελα να ξοδευω το μελανι μου
και να φωναζω πως για σενανε αμαρτησα …
υστερα ηρθανε πολλες “υποχρεωσεις”
“φορτος δουλειας” κι εμενανε με ξεχασες
κι αφου δε βρηκες τι να με χρεωσεις
στα ζαρια μ` επαιξες και πανω εκει , με εχασες …:106:
Πελαγια,πραγματικα απορω αν θυμασαι ποτε ηταν η τελευταια φορα που χρησιμοποιησες πεζο λογο!τι να πω,εχω τρομαξει απ το ταλεντο σου!!!:110:
αγορι μου να μη μελαγχολεις …:026:
και να μη πεφτεις σε καταθλιψη μεγαλη
το δυσκολο σ` αυτο που προσπαθεις ,
ειναι αυτο , που η καρδια σου θε να βγαλει …
παρε στα χερια το μπουζουκι σου απαλα
σκυψε στα ταστα , στις χορδες για να σε νοιωσουν
παιξε το κεφι , το μερακι , τον σεβντα
κι αυτα θα κανουνε το παν , να σε “λυτρωσουν” …
αν στην ψυχη σου εχεις φλογα που σε καιει
παιξε και φυγε μεσ` του νου σου “τα ταξιδια”
μα να να το ξερεις , η πενια ειναι που κλαιει
κι ας μοιαζουν μαγκα , “τα ταξιμια” ολα ιδια …:089:
THE DEBATE……
Η κουβεντα για DEBATE…θιγει θεματα αρχης
Και ο τροπος που θα γινει…χρηζει υψιστης προσοχης…!!
Μειζον θεμα , λογου χαριν, … που θα πρεπει να λυθει
Ειναι αν θα’ναι οι μονομαχοι …ορθιοι η φουνταριστοι .
Για παραδειγμα ο Γιωργακης …γυμνασμενος και ψηλος
Ουδαμως θα συμφωνησει …να διαβαζει καθιστος…!
Διοτι σκεφτονται στο κομμα…ορθιος διπλα στον Κωστη
συγκρινομενος στο υψος…θα’ χει την υπεροχη…!
Στη Ρηγιλλη ο κυριος Λουλης …προτιμαει τα καθιστα
διοτι ο Κωστας τελευταια … πηρε καμποσα κιλα…!!
Πως λοιπον θα θεσει θεμα …για λιτοτητα ορθος
αφου εχει σκεμπεδιασει …και θα βλεπει ο λαος?
Απ’ την αλλη η Αλεκα … που συνηθως διαφωνει
κανει προταση ακραια …να τα πουνε… ξαπλωτοι…!!
Κι’ ετσι μηνυμα θα στειλει …ξαστερο και καθαρο
πως δικαιωμα στην ξαπλα…διεκδικει για το λαο…!!
Μπαινει κι’ ο Καρατζαφερης …στην κουβεντα με ορμη:
« Οι ορθοδοξοι στο ΛΑ.Ο.Σ … θελουν να’μαστε ορθοι…!!
Ομως και το «σταυροποδι» …θεωρω πατριωτικο
διοτι ο «Σταυρος» υπαρχει … εμβλημα κομματικο…»
Ο Αλεξης τους κυταζει …και δηλοι σαρκαστικα:
«Αν και εχουμε αντιρρησεις …οσα λετε ειν’ δεκτα.
Σταυροποδι , καθισμενοι , ορθιοι… η εστω ξαπλωτοι
εκεινο που για μας προεχει …ειν’ να μπουμε στη Βουλη»
Κανανε κι’ οι οικολογοι … προταση «οικολογικη»
να τα πουνε οι υποψηφιοι λυγιστοι…και κουνιστοι …!
Διοτι αφου το περιβαλλον…στη ζωη μας ειν’ το παν
ας κουνιουνται στο DEBATE…ως στη ζουγλα ο ΤΑΡΖΑΝ …!!
παρτε το αποφαση λοιπον
και πια δε μ` ενδιαφερει
εαν θα γινω αρεστή ,
διοτι εχω κουραστεί
να παιζω στο σκοπο σας
και να παρκαρω την ντροπη
σε παρκιγκ πολυεξοδο
τον καθωσπρεπισμο σας …
τριαντα ενα συναπτα
θα καψω ολα τα γραφτα
να δω η παλιομοιρα μου
τι αλλο θα μου σούρει ,
σας εχω ολους βαρεθει
κι αλλο δε θελω να συρθει
μια και την περηφανια μου
την γραψατε “κουσουρι” …
σημερα εφυγα κι εγω
λιγακι αργα ομολογω
και στο μυαλο μου εστριψα
ενα παλιο “μακαμι” ,
γυρισα πισω τον καιρο
σενα πουκαμισο "καρό" και μια γευση που μ αφησες
κουλουρι με σουσαμι …:084:
Αχ Πελαγία…η ασθένειά μου έγινε χρονία
αχ Πελαγία…εγώ θα ψάξω να μου βρώ γιατρό
Υ.Γ. μη τολμήσεις και τα κάψεις…
χρόνια η ασθενεια
κι εγω η γιατρεια σου
νυστερι ειναι η πενα μου
παιζει με τα μυαλα σου …
γυρνά τριγυρω σα φονιας
και μονο τα αγγιζει
τα θελει “σωα κι αβλαβη”
για να τα βασανιζει …
εγω ειμ` ο μονος σου “γιατρος”
εγω η “σταυρωση” σου
εγω ειμαι ερωτας κρυφος
μαζι κι η λυτρωση σου …:089:
νυστέρι ειναι η πένα σου ,
σταματημό δεν έχει
με τα μυαλά μας έπαιξε,
ο νους πια δεν αντέχει
δώσε μου θεέ μου δύναμη
να μη τον φανερώσω
τον έχω μέσα μου κρυφό
δεν κάνει να ενδώσω
είναι τριγύρω ο φονιάς ,
με το σπαθί στο χέρι
τρέμω,φοβάμαι,σκιάζομαι
θα φύγω μ’ένα φέρυ
η σταύρωση μου είμαι εγώ
μες το θολό μυαλό μου
και λύτρωση δεν έχω πια
ούτε στον πυρετό μου
Ας παραθέσω και εγώ μερικούς στίχους που έγραψα πριν λίγο καιρό…
Ήρθες και έφερες μαζί καταστροφή,
χωρίς να νοιάζεσαι ποιος είμαι και αν πονάω
μ’ενα φιλί στο μάγουλο θαρρείς,
πως όσαν γίναν μεταξύ μας τα ξεχνάω
Μην μου το δώσεις το φιλί σου το στερνό,
ξέρω πως μάγια πάλι θέλεις να μου κάνεις
μες στην παγίδα σου ξανα δεν θα πιαστώ
απ’ την καρδιά μου άλλη αγάπη δεν θα πάρεις
Πλανεύτρα μάγισσα ήσουνα εσύ
με ξόρκια με έδεσες στου φεγγαριού τη χάση
κι’ υστερα έπαιξες με μια έρημη καρδιά
που τελικά ήταν γραμμένο της να σπάσει
Μην μου το δώσεις το φιλί σου το στερνό,
Εννιά φεγγάρια πέρασα μαγεμένος
κι’αν ήρθες μόνο να μου σπάσεις τα δεσμά
τότε μονάχα εγώ θα νιώσω λυτρωμένος
Ζητώ την επιείκεια σας!
“σκοπος” μου ειναι μαγκα μου
να μπεις μες το μυαλο μου
κι αφου το εχεις αλλωστε …
“ΓΡΑΨΕ” …
μεσα εις την σελιδα μου ,
σαν τ` αλλο το εγω μου …:039:
τοτε θα πουν κι φιλοι μας
δυο λογια , μα σταρατα
αφου τον εκανε “ποιητη” ,
η γκομενα ειναι , “γατα” …:092:
Υ.Σ. για τον χρηστος42 , παντα …:089: