Στίχοι: Pelagia

δυό αδελφες και πιάσαν να στολισουνε μαζι
νυφιάτικο το σπιτι ,
γιατι θα πάντρευε η μία το παιδι της …
αλλα μπερδεύτηκε η κουβεντα για τα τούλια
με κεινο "τ αρπαλίκι" , που χασκε μόνο κι ορφανό και το τραβάγανε κι οι δυό , απ το “μανίκι” …

και εξεστόμιζαν βαριά τα λογια
“κλεφτρα” και “ψεύτρα” ,
φταιει αραγε ο γονιος ?
αυτος που μετακόμισε στον άλλο κοσμο
μη δε τα “εκανε” οπως επρεπε ο φτωχος ???

πικρά γινήκαν τα κουφέτα
οταν μπλεχτήκαν με τις άχρηστες τις λεξεις ,
τα δάκρυα τρέχαν απ` τα ματια ,
μα … τετοια μερα , βρηκες καημενη μου
τα κληρονομικα να ξεμπερδεψεις ???

δυό αδελφες , η μια παντρευει ανηψιο
κι αλλη το παιδι της
σα ξενες μεστην εκκλησιά , "για ενα κομματι γης" , πουκλεψε η μία τη χαρα ,
αλλά δε γέμισε χαρα , την χέρσα τη ζωη της …:106:

αληθινό γεγονός , πρόσφατο …

εγω δεν κλαιω ευκολα
απο παιδι ειμετσι , στιβω σαν πετρα την καρδια και σ οποιονε αρεσει …

μα σημερα οταν ακουσα
απο τα δυο σου χειλια
πως φευγεις καπου μακρια
τρελαθηκα απ` τη ζηλια …

χανω για παντα αστερι μου
οτι ποτε δεν γνωρισα
και στο στενο μου το μυαλο
το “οχι” δεν το χωρεσα …

αλλα , “στημενο σκηνικο”
κι αυτος που την πληρωνει …
ματια μου , τραβα στο καλο
κι εγω ας μεινω μονη …:084:

ολο το βραδυ χορευε
κοντρα στην καραμουζα
την ειχε αναψει ο σεβντάς
-για να ξεχασει μπέρδευε-
το μπρούσκο με τα ούζα …

κι οταν για λιγο κάθονταν
ψυχη να ξαποστασει
στα ματια τον εκάρφωνε
μη τυχει της γελασει …

και έπαιζαν οι μουσικοι
σχεδον θα ειχε φέξει
κι αυτη στο παρακάλι του
μηπως και την προσεξει …

παθος , τρέλα αγιάτρευτη ,
κι η νυχτα η ερωτιάρα
δικά της πλάνα έστηνε
γιατι ηταν μαρτυριάρα …

ετσι τον έπιασε η τρελη
σε μιά ξένη αγκάλη
να δίνει ένοχο φιλί
και μεσ` την παραζάλη …

μαχαίρι πιάνει κοφτερό
και στα σκοτάδια μόνη
μέσα στου “τάγκο” το ρυθμό
στα στήθια της καρφώνει …:106:

ελα φιλε την τιμη να κανονισουμε
και στο “ριγκ” της “ανθρωπιας” να την πατσισουμε
ολα παιζονται μεσ` το λαμε τσαντακι
λιγη πουδρα , ενα κραγιον , το καθρεφτακι …

σαν σαλταρω και τα ματια ριχνω μεσα τους
και ξορκιζω πανω τους ταναθεμα μου καραγκιοζης , ξεπουλω τ αγουρα νιατα μου
καπου καπου βριζω ακομα τη μαμα μου …

και σ` ορκιζομαι στην προωρη ρυτιδα
αν δεν ειχες τη δικια μου τη φροντιδα
που θα ξεσπαγες την “σερνικια” ορμη σου
που θα εδινες το “αγουρο” φιλι σου ???

αλλα , γραψε το και με , μη με λησμονει
πως για παντα , γω για σενα θαμαι “πορνη”
μια ζωη θα παζαρευεις το κρεβατι μου
και θα σφαζεις τ` αντριλικι στο γινατι μου …:085:

κουρασμενοι , εθισμενοι
στο κομπιουτερ ορκισμενοι
σαν πρεζακηδες ταμμενοι
και ολιγον πεθαμενοι
αλλο τι μας απομενει
να μας βρουνε ξαπλωμενοι
ελαφρως τεζαρισμενοι
λουκουμαδες ξυνισμενοι …

και θα πουν ετσι ευκόλως
διχως να υπαρχει δολος
συγχωρεθηκε ο δολιος
που εχειριζετο ασυστόλως
κι απο την πολλη τη χρηση
του επριστηκε ο κ*λος …

φιλοι μου , αυτο ειναι ψωρα
και περνούμε ετσι την ωρα
δε μας σκιαζει ουτε μπορα
ζουμε μονο για το “τωρα”
καταργησαμε ακομα
και αυτο το βιπερ “ΝΟΡΑ” …:256:

σταδιο προχωρημενης σηψης …:092:

Θυμασαι ??? απο το καλο , παντα υπαρχει το καλυτερο … κι αυτο εισαι συ , για μενα …:109:

Παρακαλω , θαθελα να προτεινω στους κ.κ. Συντονιστες να δημιουργησουν μια σελιδα
στιχοι Μπαμπης Καπουλας και τα διαμαντια που μας χαρισε να μεταφερθουν εκει , ωστε
επαξια να εχει τον δικο του χωρο , απ` οπου θα συνεχιζει να μας χαριζει απλοχερα !!!:088:

την αρνηθηκες “τρεις”
δε την γνωριζες ειπες
και με “νοημα” εκλεισες ματι …
υστερα εσκυψες τ` “αδειο” κεφαλι σου
12 εγραφε η ωρα και κατι …

το μαντηλι σου πηρε τα πρωτα
τα φτηνα των χειλιων κοκκιναδια
κι ενα ριγος την πλατη διαπερασε
πολεμωντας να διωξει τα χαδια …

το τσιγαρο ναναψεις δε βιαστηκες αλλωστ επιασε λιγο να βρεχει
τη ντροπη ποιος την βρηκε , που εχασε?
αλλα η “τσίπα” σου χασκει , ως εχει …

την αρνηθηκες “τρεις”
δεν την γνωριζες ,
μηπως μεινει απανω σου η “σταμπα”
μα λεκες ματωμενος , “τα χούγια” σου
δε ξεπλενεται ουτε στο “τζαμπα” …:084:

Στίχοι μπαμπης καπουλας.

λουφαξε καπετανιε μου κι αραξε στο καρνάγιο
σωθηκε ολο το καρβουνο και το κερι στον άγιο
κανε κουμαντο μη σωθει ο σερτικος καπνος σου
γιατι η που**** η ζωη , παιρνει το μερτικο σου …

δουλεια δεν εχει … κι η πολλη , τρωει και τον αφεντη
και το καθολου η το πολυ , βγαζουν το ιδιο γλεντι
πιες ενα τσιπουρο διπλο , τα ματια σου δοξαρια
βαρατε βιολιτζηδες μου , δεσαμε παλαμαρια …

λουφαξε καπετανιε μου , αλλο πια δε σε παιρνει
η μπορα της αναδουλειας , θεριζει και δε σπερνει
το μονο που σ` απομεινε , ενα χέρσο “τσικίμι” ***
μία φουρτουνα στην καρδια κι ενα παλιο ταξιμι …:106:

*** μακροστενη λωριδα χωραφιου , που αναλογουσε στον καθενα για να το θερισει (παλια)

άνοιχτα μπαμπη , άνοιχτα , δερβιση τα χαρτια σου
να κλεψω εγω τις σκεψεις σου , να κλεψω τη χαρα σου
δες πως σκορπώ τα χρωματα επανω στον καμβά σου
εκει πονταρω βελονιες τα δακρυα να κεντησεις
η της καρδιας τα βασανα για εμέ να ζωγραφισεις …
μη με ξεχνας αφεντη μου , σου κλεψα το μυαλο σου
και ο,τι κανω διαλαλω , πως για καλο δικο σου …
μα οταν ανταμωνουμε , ξενο φιλι στα χειλια ,
σου αποθετω τρυφερα και με τον χρονο -μασκαρά-
κλεινω το ματι στο Θεό και στη δικη σου ζηλεια …

καιρος μας φερνει τα πουλιά
καιρος τα παραπούλια
καιρος φερνει το ζαχαρο
ρυτιδες και προγούλια …

καιρος φερνει τα βασανα
μα και καιρος τα λυνει
καιρος χαριζει αθροιτικα
μα και χοληστερινη …

καιρος κλεινει το ματι του
γιατι `ναι και μαγκιώρης
ειτε η Πετρούλα μας τον πει
ειτε μας δωσει συμβουλη
ο ντοκτορ ο Φυκιώρης …

καποτε ησουν μια αγκαλια
ολο ονειρα γεματη
τωρα πλεον εγερασες
και εχεις και προστατη …

κακα μαντατα στο κορμι
κακα στην κεφαλη σου
αυτη προσποιειται οργασμο
κι εσυ ο τάλας προσπαθεις
την αναστηλωση σου …:106:

κι ενω του ταφου σιωπη
πας να κρατησεις “άκρα”
τα καταπίνεις δύο δυό
στη ζουλα τα Viagra …:089:

τι απομένει το λοιπον ?
φαε κανα κοψιδι …
ακουσε και καμμια πενια
πιες και μια “τσιπουρομουρια”
κι αν θες να κανεις εκδρομη
μεχρι το Γαλαξίδι …:092: … ( για να μη σου `βγει ξύδι ) …:089:

ενα αγορι με περιμενει
να το , επανω στο ανηφορι
ειντοσο φρεσκο σαν ανεμωνα ειναι δικο μου αυτο τ αγορι …

μεψαχνε μουπε απο παιδουλα
μα δε με βρηκε ποτε σταληθεια ενα αγορι με καρτεραει απ τα δικα μου τα παραμυθια …

το χερι απλωνω μα δε το φτανω
ειμαι μεγαλη σας λεω , αληθεια
τα δακρυα μου χαραζουν δρομους
απο λαχταρα κι απο συνηθεια …

ενα αγορι ειναι για μενα
μια φαντασιωση , μια αυταπατη
σημερα μιλησε παλι μαζι μου
κι υστερα εκλεισε και η γραμμη μου
γιατι τ` αγορι μου εχει χαραξει
ενα δικο του πια μονοπατι …:106:

σιχαθηκα να αλητευω μεστο ιντερνετ κουραστηκα να ψαχνω τ αλλο το μισο μου
δε θελω να πληκτρολογω ωρες ατελειωτες
να κοροιδευω τον χαμενο εαυτο μου …
ενω εσυ , χαζευεις απτο τζαμι σου και περιμενεις τα Χριστουγεννα για ναρθουν
βλεπεις φωτακια να τυφλωνουνε τα ματια σου
αυτα που ξέμειναν στους παγκους απο περσι
και ενα φετος σου ζηταν επικαιροτητας
παρτα κι αυτα κι ας γινουνε χαραμι σου …
κι εγω σαπιζω ακομα μεσ` το ιντερνετ
γιατι δε καταδεχτηκες παλι να με φιλησεις
ειμαι γυναικα και πονω για ενα αγγιγμα
μα ειμαι μονη , πανε χρονια , Θεε μου ποσα ?
που μαραζωνω , ετσι μονη , σαν αγκαθι
που δεν εσκεφτηκες “ποτε” να το ποτισεις …:106::106::106:

τα δοκίμια σαν κι εμένα
καραβακι “ουτε ενα”
“ενα” εχουνε οι νεοι
και τα μελη εχουν “δυό”
κι οποιος φλυαρει λιγακι
παιρνει “τριτο” καραβακι
και για να περασει λένε
απτο Ρίο στο Αντί , πρεπει και οι διαστασεις ναναι ιδιες με τα αλλα
θα μπορουσαμε να πουμε
"διαστάσεις καραντί " …:230:

τωρα παμε εις το “Σώμα”
που διαφερει και στο χρωμα
απο κιτρινο , γαλαζιο
“τεσσερα” τον αριθμο
ναυμαχιες δινουν πλειστες
μπαίνουν και σε μαυρες λίστες
μα μπουκαρουν κι αρμενιζουν
στο δικο τους τον “πορθμό” …:241:

ενας μονο εχει πεντε
ολα ισα σε αξια
δεν τα κερδισε σε μαχη
που την λενε “ναυμαχια”
και για οσους δεν γνωριζουν
και τον λενε υλιστη …:108:
“ναυαρχο” εχει μπατζανακη
κι ειναι γυιος εφοπλιστη !!!:088::109::089:

ζηλεψα το προστυχο το βλεμμα σου
οταν την κοιταζες στη διαβαση
που πέρναγε με βιάση …
εγραφε “αναιδεια” , εγω `μαι που ερωτευομαι
και παίξτε τωρα τα πουρά , “θαναση” …

μπουμπούκιασα - ετσι λενε το μουδιασμα -
να θελω ντε κι εγω να προκαλεσω ενα βλεμμα
θα σκασω απτο κακο μου γιατι δε μπορω σ αυτο το υστατο θελω μου ,
να κανω ουτε νεύμα …

και κατι ματια , υγρα , μα τον Αλλαχ
φιληδονα , να τα κοιταζω και να θελω
να τα βγαλω με μανια
μα πανε κι αφου μετρησαν το ζηλευτο κορμι ,
χάθηκαν μεστο πληθος , πα στη διαβαση κι εσυ σαπίζεις μ αλλους τρεις
στα “καφενεια” …:106:

οσο και να το θελουμε , οσο κι αν προσπαθουμε
φιλοι ποτε δεν ειμασταν , φιλοι δε θα γενουμε
αναμεσα μας βρεθηκε ενα κοινο συμφερον
και οταν καταλαβαμε πως εχει ενδιαφερον …
εκει να δειτε μαγκες μου μαχαιρια και ακοντια
νευρα και κρατημα θυμου και με τα χιλια δοντια
ποιος αραγε τον φιλο του καπακι θε να φερει
δε πα κομματια να γενεί , δε πα να υποφερει …
και αφου καλα του πατησε το δολιο το κεφαλι
εκρυψε και το “θελω” του κατω απ` τη μασχαλη
και ειπε “δοξα τω Θεω , καλη ηταν η μερα” …
αλλου βαρουσαν τα βιολια κι αλλου θεριου φοβερα
κι οταν μεσα το φερετρο τον ειδε καποια μερα
χτυπηθηκε και φωναξε , μα χαθηκε στον αερα …
“κριμα τετοιοι ανθρωποι καλοι , να κοιτωνται εδω περα” …:044:

η τιμωρια του “κακού”
ειναι να τον ξεχνάνε
και οταν φευγει απ` την ζωη
ενα καντηλι , ενα κερι
λιγα λουλουδια κι ότι δη
να μη του χαλαλάνε …

εδω λενε ειν` η κολαση
μπορει και ο παραδεισος
και ο,τι κανεις θα το βρεις ,
μπροστα σου φιλε , οσο ζεις
-μα το κακό πληρωνουνε
καποιοι αλλοι αντι για σενα-
γιατι οι “νομοι” της ζωης
ειναι μια σκετη αβυσσος …

λενε συνηθως παει κι αυτος
“ητανε ανθρωπος καλος” ,
για οποιονε τ` αξιζει ,
μα για αυτον που αδικησε
και εβλαψε και μισησε
θα μεινει στα “αζητητα”
μια που ποτέ δεν αξιζε ,
ουτε μια χούφτα ρυζι …:026:

Εν τω μεταξύ οι λαχανίδες ήταν στην ημερήσια διάταξη. Γι αυτό επρήζονταν ο κόσμος και επέθαιναν.

και γ**ω τις λαχανιδες
που τις βλεπω ολο μπροστα μου
απορω πως ζω ακομα
που με ταιζε η μαμα μου …

λαχανιδες πρωτο πιατο
λαχανιδες το κυριως
σαν τις εβλεπα μπροστα μου
μ` επιανε ιδρωτας κρυος …

πριστηκε και η κοιλια μου
και με λενε και χοντρη
μηπως φταινε οι λαχανιδες
η το κρεας το πολυ ?

αχ βρε Μαρκο η αιτια
ηταν αλλη κι η παρτιδα
δεν επεθαινε ο κοσμακης
μονο απ` την λαχανιδα …

πεθαινε απ` την ασιτια
γιατι η μαμα πατριδα
δεν ειχε διολου ψωμακι
ποσο μαλλον λαχανιδα …

φατε αφοβα μαγκιτες
φατε και την λαχανιδα
πριν την φαει “λαχανο”
παλι καμμια “ακριδα” …:092:

αναμεσα σε αλλους σε μια φωτογραφια
μονο εσυ κι εγω θα ξερουμε οτι μιλω για σενα
με κοιταξες , δε το θελες , μια κι ο φακος πηρε το βλεμμα στο ταξιδι του κι εκει σε γνωρισα , πρώτο "χαιρω πολυ" και μεσα στην καρδια μου , μυστικα σε καταχωρησα ... ποτέ δε θα σε δω στ αληθεια ,
ποσοι αραγε στον κοσμο ετσι αδοξα χαθηκανε ?
μα αν ανταμωναμε εκεινη τη βραδια
ολακερη ζωη θα `γραφα ποιηματα για σενανε
να καις και να ζεσταινεσαι τις κρυες νυχτες του χιονια ,
μα δε σε βρηκα κι ολα ξεχαστηκανε …
αναμεσα σε αλλους σε μια φωτογραφια
πονταρα μία σκεψη μου φευγατη
ενα κεραυνοβολο ερωτα για παρτη σου
που στοιχηματισα με μένα , απο “γινατι” …:039:

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 21:46 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 20:05 —

ΛΟΥΣΤΡΑ ΜΕ ΠΙΣΤΟΛΙ …:092:

το πιστολι το Αστούρο
δεν κραταει το λουστρο “ντουρο”
και η πιεση του αερα
θελει και αυτη φοβερα …

τρια τέρμενα περάσανε
να βγαζει τη φωνη του
να φανταστεις δεν εκανε
ουτε την εορτη του …

να φταιει το διαλυτικο ?
να φταιει και το νέφτι ?
τον “γάνιασε” τον χριστιανο
μα λογος , δε μου πεφτει …

ωσπου το ανακαλυψε
πως εχει και Αστούρο
και “αρπαγμένο” σκληρυντή
και ενα χερι “εν ντούρο” …

αντε βγαλε συμπερασμα
και απο μενα κερασμα
πως φευγει η κυταριτιδα
πανω απο το φλουδι ???

στα Μποντι Λαιν θα την πας
θα την πλακωσεις στα μασαζ
και υστερα θε να καει
ολο το πελεκουδι …

και συνεχιζει ο Κρητικος
μ` αποτυγχανει δυστυχως
και το πιστολι αναψε
πεταει και πυρακια …

μαυτος εκει , ακαθεκτος λουστραρει βρε μανιωδως ωσπου το ξυλο εβγαλε απ το κακο σπυρακια …

και του φωναζει ο δασκαλος …

βαλε ερηφη μαστορα
καμμια φωτογραφια
ναναι λιγακι κοντινη
ωστε να φαινεται “γκρο πλαν”
τυχουσα “μακακια” …

τον γάνιασε τον ανθρωπο
μηνυματα εικοσπέντε
και με την φορα την πολλη
αισιως θε να φτανανε και τα 205 …

στεγνη απογοητευση
και το τοπιο μαυρο
μα απο μηχανης Θεος
πηρε τον λογο μοναχος
ο Νικος ο Πολιτης …

“παιδια μη το κουραζετε
γιατι ο ενας γραφει
κι ο αλλος με τ` Αστουρο του
καθετε και υπογραφει” …

εχουμε θεματα “πολλα”
διαβαστε λιγο τα “ψιλα”
κι αν δειτε οτι συμφερει
καλεστε απο αλλο ποστ
την γνωμη τους να δωσουνε
δυο φιλαρακια καρδιακα
τον Σαουλη με τον Φερρη …:092:

η αγαπη ειναι ανθρωπια
κι η ανθρωπια αγαπη
και συ με τη φαρετρα σου
λοξα πανω στον ωμο
με κοιταξες με ζυγιασες
με ενα βλεμμα μονο
και μου ριξες το βελος σου
ισα μεσ` την καρδια
τοτε δεν το καταλαβα
πως θα μου φερει πονο
γιατι πρωτα με μεθυσες
με ηδονικα φιλια …

η αγαπη ειναι ανθρωπια
και δεν εξαγοραζεται
εξ αλλου το αντιτιμο
ειναι πολυ ακριβο
προσπαθησα δεν μπορεσα
ναλλαξω αυτο που νοιωθω να πεισω την αναγκη μου πουχω να σ` αγαπω …:084: