Η Θοδωρα , ο Δημητρης, ο Αντωνης κι’ ο Πανικος
μερες τωρα δεν τα βρισκουν ουτε πλατος ουτε μηκος.
Ενωμενοι αδελφωμενοι διαφωνουνε με μερακι
κι’ ουτε τριχα δεν θ’ αφησουν στου Βαγγελη το μουστακι.
Τα προσοντα του ο καθενας τα μετρα και βγαινουν μυρια
κι’ ετσι γινεται το «σωσε» στης ΤΙ-ΒΙ τα παραθυρια.
Βουλευτες νυν υμνολογοι λιβανιζουν το «δικο» τους
να’ χουνε μετα τη «στεψη» σιγουρο το μερτικο τους.
Κι’ Κωστης που λιγα λεει μα πολλα καταλαβαινει
βλεπει τωρα πως εντεχνως του την ειχανε στημενη.
γεια σου Οκτωβρη , θα σε θυμαμαι …
κανεις δε ξερει το γιατι
η μαλλον λιγοι φιλοι …
αυτοι που συμπορευονται μαζι μου στη ζωη
και μοιραστηκαμε πως λεν , το ιδιο το σταφυλι …
και ερχεται ο Νοεμβρης που σερνει τις γιορτες
ποσες ευχες δεν δωσαμε αραγε στη ζωη μας?
περασανε και σκόρπισαν , σα σταλες βιαστικες
να φερουνε τα χιονια τους , στο “γερικο” κορμι μας …
χρονε μου λησταρχε στυγνε ,
πως να σε καλοπιασω?
παιρνεις τα “νιατα” ασπλαχνα ,
μαζι και τα ονειρα μας …
ψαχνεις να βρεις σεναρια , αναβεις τις φωτιες
μα πριν καουν τα “ξυλα” μας , παιρνεις και τη χαρα μας …:106:
ποτε δε με καταλαβες , ποτε ,
μονο πικρο καφε με κερναγες
μεσ` το φαρμακι σου παλι μεταλαβα
κι εσυ με φιλησες ξανα και εφυγες …
δεν τολμω το “ξανα” σου να ζητησω
τρεχουν τα δακρια , τεσταρουν τ` αντριλικι
γιατι στον ερωτα , στα χαδια , στα χατίρια
την εγκαταλειψη πετας για χαρτζιλικι ???
λυπαμαι , μα θα φυγω με παραπονο
δε θελω αλλο τον πικρο καφε σου
βαρεθηκα τα χούγια σου , κοριτσι απονο
και “νοικιασε” αλλου τον καναπε σου …:106:
εχθες διαπιστωσα πως κατι σε ποναει
μια ιστορια αδελφικη πριν απο χρονια
οταν σαναγκασε μια πραξη του τρελη να μεινεις μονος , με τις σκεψεις σου κι εκεινο το γιατι , να σε παιδευει , οταν κρυφα φιλας ακομα , ενα μαξιλαρι π αφησε πανω του μία φτηνη κολωνια …
και εισαι θυμωμενος με εσένανε
γιατι ποτε δεν πηγες να τον ψαξεις
γελας πολυ , μα κλαις σαν μενεις μονος σου
και συλλογιεσαι , αραγε ζει ?
κι υστερα τρεχεις μεστην εκκλησιά ενα κερακι στο Χριστο ν αναψεις …
ακουσε ματια μου και κοιτα με στα ματια
καθείς για τη ζωη του αποφασιζει
μαζευει την δικη του παντα αγκυρα
ανοιγει τα πανια του κι αρμενιζει …
οσο γι αυτους που αφηνει πισω του
ποτε του δε θα μαθει , ποσο κλαινε την απωλεια ,
γιατι ειναι ευτυχης στον κοσμο που αυτος διαλεξε
και φτιαχνει στα ονειρα του , τα δικα του τα περβόλια …
ανοιξα ολο το πακετο σημερα
κι εστρωσα κατω τα τσιγαρα
παρεα με τις σκεψεις …
θελησα τοσο να σου πω τι αισθανομουνα
για αλλη μια φορα , μια τελευταια ,
μα εσυ πολεμησες παλι
να με μπερδεψεις …
βουτηξα ενα τσιγαρο και το αναψα
και τον καπνο τον φυξηξα
στο προσωπο σου
προκλητικα , σαν πορνη στον πελατη της
κι υστερα ρουφηξα με παθος
το ποτο σου …
ακουσα λογια ιπποτικα ,
-στιχακια αδεσποτα- , απο τα χειλη σου
πρωτη φορα για μενα
και περα απο εγωισμους , παραδοχη ,
οτι σε αγγιξε ο ερωτας ,
μα στο παιχνιδι , “κούφια” η ζαριά
και με τα “κοκαλα” , καλα “λιμαρισμενα” …:084:
δυό αδελφες και πιάσαν να στολισουνε μαζι
νυφιάτικο το σπιτι ,
γιατι θα πάντρευε η μία το παιδι της …
αλλα μπερδεύτηκε η κουβεντα για τα τούλια
με κεινο "τ αρπαλίκι" , που χασκε μόνο κι ορφανό και το τραβάγανε κι οι δυό , απ το “μανίκι” …
και εξεστόμιζαν βαριά τα λογια
“κλεφτρα” και “ψεύτρα” ,
φταιει αραγε ο γονιος ?
αυτος που μετακόμισε στον άλλο κοσμο
μη δε τα “εκανε” οπως επρεπε ο φτωχος ???
πικρά γινήκαν τα κουφέτα
οταν μπλεχτήκαν με τις άχρηστες τις λεξεις ,
τα δάκρυα τρέχαν απ` τα ματια ,
μα … τετοια μερα , βρηκες καημενη μου
τα κληρονομικα να ξεμπερδεψεις ???
δυό αδελφες , η μια παντρευει ανηψιο
κι αλλη το παιδι της
σα ξενες μεστην εκκλησιά , "για ενα κομματι γης" , πουκλεψε η μία τη χαρα ,
αλλά δε γέμισε χαρα , την χέρσα τη ζωη της …:106:
ελα φιλε την τιμη να κανονισουμε
και στο “ριγκ” της “ανθρωπιας” να την πατσισουμε
ολα παιζονται μεσ` το λαμε τσαντακι
λιγη πουδρα , ενα κραγιον , το καθρεφτακι …
σαν σαλταρω και τα ματια ριχνω μεσα τους
και ξορκιζω πανω τους ταναθεμα μου καραγκιοζης , ξεπουλω τ αγουρα νιατα μου
καπου καπου βριζω ακομα τη μαμα μου …
και σ` ορκιζομαι στην προωρη ρυτιδα
αν δεν ειχες τη δικια μου τη φροντιδα
που θα ξεσπαγες την “σερνικια” ορμη σου
που θα εδινες το “αγουρο” φιλι σου ???
αλλα , γραψε το και με , μη με λησμονει
πως για παντα , γω για σενα θαμαι “πορνη”
μια ζωη θα παζαρευεις το κρεβατι μου
και θα σφαζεις τ` αντριλικι στο γινατι μου …:085:
κουρασμενοι , εθισμενοι
στο κομπιουτερ ορκισμενοι
σαν πρεζακηδες ταμμενοι
και ολιγον πεθαμενοι
αλλο τι μας απομενει
να μας βρουνε ξαπλωμενοι
ελαφρως τεζαρισμενοι
λουκουμαδες ξυνισμενοι …
και θα πουν ετσι ευκόλως
διχως να υπαρχει δολος
συγχωρεθηκε ο δολιος
που εχειριζετο ασυστόλως
κι απο την πολλη τη χρηση
του επριστηκε ο κ*λος …
φιλοι μου , αυτο ειναι ψωρα
και περνούμε ετσι την ωρα
δε μας σκιαζει ουτε μπορα
ζουμε μονο για το “τωρα”
καταργησαμε ακομα
και αυτο το βιπερ “ΝΟΡΑ” …:256:
Θυμασαι ??? απο το καλο , παντα υπαρχει το καλυτερο … κι αυτο εισαι συ , για μενα …:109:
Παρακαλω , θαθελα να προτεινω στους κ.κ. Συντονιστες να δημιουργησουν μια σελιδα
στιχοι Μπαμπης Καπουλας και τα διαμαντια που μας χαρισε να μεταφερθουν εκει , ωστε
επαξια να εχει τον δικο του χωρο , απ` οπου θα συνεχιζει να μας χαριζει απλοχερα !!!:088:
λουφαξε καπετανιε μου κι αραξε στο καρνάγιο
σωθηκε ολο το καρβουνο και το κερι στον άγιο
κανε κουμαντο μη σωθει ο σερτικος καπνος σου
γιατι η που**** η ζωη , παιρνει το μερτικο σου …
δουλεια δεν εχει … κι η πολλη , τρωει και τον αφεντη
και το καθολου η το πολυ , βγαζουν το ιδιο γλεντι
πιες ενα τσιπουρο διπλο , τα ματια σου δοξαρια
βαρατε βιολιτζηδες μου , δεσαμε παλαμαρια …
λουφαξε καπετανιε μου , αλλο πια δε σε παιρνει
η μπορα της αναδουλειας , θεριζει και δε σπερνει
το μονο που σ` απομεινε , ενα χέρσο “τσικίμι” ***
μία φουρτουνα στην καρδια κι ενα παλιο ταξιμι …:106:
*** μακροστενη λωριδα χωραφιου , που αναλογουσε στον καθενα για να το θερισει (παλια)
άνοιχτα μπαμπη , άνοιχτα , δερβιση τα χαρτια σου
να κλεψω εγω τις σκεψεις σου , να κλεψω τη χαρα σου
δες πως σκορπώ τα χρωματα επανω στον καμβά σου
εκει πονταρω βελονιες τα δακρυα να κεντησεις
η της καρδιας τα βασανα για εμέ να ζωγραφισεις …
μη με ξεχνας αφεντη μου , σου κλεψα το μυαλο σου
και ο,τι κανω διαλαλω , πως για καλο δικο σου …
μα οταν ανταμωνουμε , ξενο φιλι στα χειλια ,
σου αποθετω τρυφερα και με τον χρονο -μασκαρά-
κλεινω το ματι στο Θεό και στη δικη σου ζηλεια …