Στίχοι: Pelagia

σε ευχαριστώ για την “αγάπη” (ά-δει-α) σου Πελαγία.-

Το ποιημα “ΣΤΑΜΠΑ” , το εγραψα και το χαριζω στον συμπατριωτη
και συμφορουμιτη μου Δημητρη Μυστακιδη …:109: … ??? …:106: … ???

Τον πλουτον πολλοι εμισησαν τoν θωκον ουδεις

Η Θοδωρα , ο Δημητρης, ο Αντωνης κι’ ο Πανικος
μερες τωρα δεν τα βρισκουν ουτε πλατος ουτε μηκος.
Ενωμενοι αδελφωμενοι διαφωνουνε με μερακι
κι’ ουτε τριχα δεν θ’ αφησουν στου Βαγγελη το μουστακι.
Τα προσοντα του ο καθενας τα μετρα και βγαινουν μυρια
κι’ ετσι γινεται το «σωσε» στης ΤΙ-ΒΙ τα παραθυρια.
Βουλευτες νυν υμνολογοι λιβανιζουν το «δικο» τους
να’ χουνε μετα τη «στεψη» σιγουρο το μερτικο τους.
Κι’ Κωστης που λιγα λεει μα πολλα καταλαβαινει
βλεπει τωρα πως εντεχνως του την ειχανε στημενη.

γεια σου Οκτωβρη , θα σε θυμαμαι …
κανεις δε ξερει το γιατι
η μαλλον λιγοι φιλοι …
αυτοι που συμπορευονται μαζι μου στη ζωη
και μοιραστηκαμε πως λεν , το ιδιο το σταφυλι …

και ερχεται ο Νοεμβρης που σερνει τις γιορτες
ποσες ευχες δεν δωσαμε αραγε στη ζωη μας?
περασανε και σκόρπισαν , σα σταλες βιαστικες
να φερουνε τα χιονια τους , στο “γερικο” κορμι μας …

χρονε μου λησταρχε στυγνε ,
πως να σε καλοπιασω?
παιρνεις τα “νιατα” ασπλαχνα ,
μαζι και τα ονειρα μας …
ψαχνεις να βρεις σεναρια , αναβεις τις φωτιες
μα πριν καουν τα “ξυλα” μας , παιρνεις και τη χαρα μας …:106:

ποτε δε με καταλαβες , ποτε ,
μονο πικρο καφε με κερναγες
μεσ` το φαρμακι σου παλι μεταλαβα
κι εσυ με φιλησες ξανα και εφυγες …

δεν τολμω το “ξανα” σου να ζητησω
τρεχουν τα δακρια , τεσταρουν τ` αντριλικι
γιατι στον ερωτα , στα χαδια , στα χατίρια
την εγκαταλειψη πετας για χαρτζιλικι ???

λυπαμαι , μα θα φυγω με παραπονο
δε θελω αλλο τον πικρο καφε σου
βαρεθηκα τα χούγια σου , κοριτσι απονο
και “νοικιασε” αλλου τον καναπε σου …:106:

η πλακα η μεγαλη
τα ματια μου σαν κλεισω
αυτες τις μακακιες
που θα κληροδοτησω ???

θα ψαχνουν οι δικοι μου
να βρουν τα ποιηματα μου
να δειξουν στα εγγονια
κατι απ` την αφεντια μου …

κι εγω θε να γελαω
δεν εχει σημασια
το φορουμ θα τα βγαλει
σε μια δημοπρασια …

και οποιος “τα χτυπησει”
θε να τα κορνιζαρει
κι αν ειναι τζογαδορος
τα παιζει και στο ζαρι …

κι αυτος που τα κερδισει
τα χρεη σα τον πνιξουν
αυτα θα τον λυτρωσουν
και θα τον καθαρισουν …

πως ???

θα τα παρει υπο μαλης
και θα βγαν` φωτοτυπιες
σε χωνακια θα τις στριψει
και σαν εχει “αψιλιες” …

μπατιροσπορα θα βαζει
να πουλαει στα ζευγαρακια
που γεμιζουν με το γελιο
τα ρομαντικα παγκακια …

“παρτε σπορια” θα τους λεει
εχουν μεσα ποιηματακια
που στα πληκτρα κοπανουσαν
δυο μεσοκοπα χερακια …

και αφου φανε τα σπορια
μεχρι τελευταιο τσοφλι
η το ποιημα θα διαβασουν
η θε να βρεθω η δολια
πεταμενη με μια γοπα
σε μιας πορτας το κατωφλι …:084:

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 00:59 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 00:52 —

Αγαπημενε μου συμφορουμιτη Μπαμπινε
αυτο σου το ποιημα ειναι “καταπληκτικο”…:110::110::110::110:

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ !!! = βγαζει πολυ πονο , πολυ μερακι και συναισθημα !!! ΕΥΓΕ ΣΟΥ !!!:109::109::109::109:

Το μπράβο μου ειναι για το ποιημά σου ,βεβαιως βεβαίως .Σε ευχαριστώ πολύ

απίστευτοι οι στίχοι φίλε Μπάμπη. Ελπίζω να τους μελωποιήσεις … :088:

δεν εχει πατριδα
χαμενη παρτιδα
αναμεσα σ` αλλους
μα ζει μοναξια …

σκληρη η ζωη του
σκληρο το σκαρι του
πως λερωσε παλι
η μονη αλλαξια …

τα χερια δεμενα
καραβια αραγμενα
δε βρισκουνε ευκολα
ξενη δουλεια …

κοντευει να φεξει
δε θελει να κλεψει
μα ποιος θε να θρεψει
τα πεντε παιδια ?..

κλαρινο και γλεντι
και λιγο του πεφτει
βαρατε νταουλια
αφελφια στη γυρα …

ασημωσε αφεντη
πιες κι ενα αψέντι
αποψε για σενα
θα λεω τη μοιρα …:106:

εχθες διαπιστωσα πως κατι σε ποναει
μια ιστορια αδελφικη πριν απο χρονια
οταν σαναγκασε μια πραξη του τρελη να μεινεις μονος , με τις σκεψεις σου κι εκεινο το γιατι , να σε παιδευει , οταν κρυφα φιλας ακομα , ενα μαξιλαρι π αφησε πανω του μία φτηνη κολωνια …

και εισαι θυμωμενος με εσένανε
γιατι ποτε δεν πηγες να τον ψαξεις
γελας πολυ , μα κλαις σαν μενεις μονος σου
και συλλογιεσαι , αραγε ζει ?
κι υστερα τρεχεις μεστην εκκλησιά ενα κερακι στο Χριστο ν αναψεις …

ακουσε ματια μου και κοιτα με στα ματια
καθείς για τη ζωη του αποφασιζει
μαζευει την δικη του παντα αγκυρα
ανοιγει τα πανια του κι αρμενιζει …
οσο γι αυτους που αφηνει πισω του
ποτε του δε θα μαθει , ποσο κλαινε την απωλεια ,
γιατι ειναι ευτυχης στον κοσμο που αυτος διαλεξε
και φτιαχνει στα ονειρα του , τα δικα του τα περβόλια …

χαρισμενο 2-11-2009

Να ξαναμπεί ακόμα μια φορα αυτό το ποίημα στη βάση…
Με συγκίνησες Πελαγία

ανοιξα ολο το πακετο σημερα
κι εστρωσα κατω τα τσιγαρα
παρεα με τις σκεψεις …
θελησα τοσο να σου πω τι αισθανομουνα
για αλλη μια φορα , μια τελευταια ,
μα εσυ πολεμησες παλι
να με μπερδεψεις …

βουτηξα ενα τσιγαρο και το αναψα
και τον καπνο τον φυξηξα
στο προσωπο σου
προκλητικα , σαν πορνη στον πελατη της
κι υστερα ρουφηξα με παθος
το ποτο σου …

ακουσα λογια ιπποτικα ,
-στιχακια αδεσποτα- , απο τα χειλη σου
πρωτη φορα για μενα
και περα απο εγωισμους , παραδοχη ,
οτι σε αγγιξε ο ερωτας ,
μα στο παιχνιδι , “κούφια” η ζαριά
και με τα “κοκαλα” , καλα “λιμαρισμενα” …:084:

δυό αδελφες και πιάσαν να στολισουνε μαζι
νυφιάτικο το σπιτι ,
γιατι θα πάντρευε η μία το παιδι της …
αλλα μπερδεύτηκε η κουβεντα για τα τούλια
με κεινο "τ αρπαλίκι" , που χασκε μόνο κι ορφανό και το τραβάγανε κι οι δυό , απ το “μανίκι” …

και εξεστόμιζαν βαριά τα λογια
“κλεφτρα” και “ψεύτρα” ,
φταιει αραγε ο γονιος ?
αυτος που μετακόμισε στον άλλο κοσμο
μη δε τα “εκανε” οπως επρεπε ο φτωχος ???

πικρά γινήκαν τα κουφέτα
οταν μπλεχτήκαν με τις άχρηστες τις λεξεις ,
τα δάκρυα τρέχαν απ` τα ματια ,
μα … τετοια μερα , βρηκες καημενη μου
τα κληρονομικα να ξεμπερδεψεις ???

δυό αδελφες , η μια παντρευει ανηψιο
κι αλλη το παιδι της
σα ξενες μεστην εκκλησιά , "για ενα κομματι γης" , πουκλεψε η μία τη χαρα ,
αλλά δε γέμισε χαρα , την χέρσα τη ζωη της …:106:

αληθινό γεγονός , πρόσφατο …

εγω δεν κλαιω ευκολα
απο παιδι ειμετσι , στιβω σαν πετρα την καρδια και σ οποιονε αρεσει …

μα σημερα οταν ακουσα
απο τα δυο σου χειλια
πως φευγεις καπου μακρια
τρελαθηκα απ` τη ζηλια …

χανω για παντα αστερι μου
οτι ποτε δεν γνωρισα
και στο στενο μου το μυαλο
το “οχι” δεν το χωρεσα …

αλλα , “στημενο σκηνικο”
κι αυτος που την πληρωνει …
ματια μου , τραβα στο καλο
κι εγω ας μεινω μονη …:084:

ολο το βραδυ χορευε
κοντρα στην καραμουζα
την ειχε αναψει ο σεβντάς
-για να ξεχασει μπέρδευε-
το μπρούσκο με τα ούζα …

κι οταν για λιγο κάθονταν
ψυχη να ξαποστασει
στα ματια τον εκάρφωνε
μη τυχει της γελασει …

και έπαιζαν οι μουσικοι
σχεδον θα ειχε φέξει
κι αυτη στο παρακάλι του
μηπως και την προσεξει …

παθος , τρέλα αγιάτρευτη ,
κι η νυχτα η ερωτιάρα
δικά της πλάνα έστηνε
γιατι ηταν μαρτυριάρα …

ετσι τον έπιασε η τρελη
σε μιά ξένη αγκάλη
να δίνει ένοχο φιλί
και μεσ` την παραζάλη …

μαχαίρι πιάνει κοφτερό
και στα σκοτάδια μόνη
μέσα στου “τάγκο” το ρυθμό
στα στήθια της καρφώνει …:106:

ελα φιλε την τιμη να κανονισουμε
και στο “ριγκ” της “ανθρωπιας” να την πατσισουμε
ολα παιζονται μεσ` το λαμε τσαντακι
λιγη πουδρα , ενα κραγιον , το καθρεφτακι …

σαν σαλταρω και τα ματια ριχνω μεσα τους
και ξορκιζω πανω τους ταναθεμα μου καραγκιοζης , ξεπουλω τ αγουρα νιατα μου
καπου καπου βριζω ακομα τη μαμα μου …

και σ` ορκιζομαι στην προωρη ρυτιδα
αν δεν ειχες τη δικια μου τη φροντιδα
που θα ξεσπαγες την “σερνικια” ορμη σου
που θα εδινες το “αγουρο” φιλι σου ???

αλλα , γραψε το και με , μη με λησμονει
πως για παντα , γω για σενα θαμαι “πορνη”
μια ζωη θα παζαρευεις το κρεβατι μου
και θα σφαζεις τ` αντριλικι στο γινατι μου …:085:

κουρασμενοι , εθισμενοι
στο κομπιουτερ ορκισμενοι
σαν πρεζακηδες ταμμενοι
και ολιγον πεθαμενοι
αλλο τι μας απομενει
να μας βρουνε ξαπλωμενοι
ελαφρως τεζαρισμενοι
λουκουμαδες ξυνισμενοι …

και θα πουν ετσι ευκόλως
διχως να υπαρχει δολος
συγχωρεθηκε ο δολιος
που εχειριζετο ασυστόλως
κι απο την πολλη τη χρηση
του επριστηκε ο κ*λος …

φιλοι μου , αυτο ειναι ψωρα
και περνούμε ετσι την ωρα
δε μας σκιαζει ουτε μπορα
ζουμε μονο για το “τωρα”
καταργησαμε ακομα
και αυτο το βιπερ “ΝΟΡΑ” …:256:

σταδιο προχωρημενης σηψης …:092:

Θυμασαι ??? απο το καλο , παντα υπαρχει το καλυτερο … κι αυτο εισαι συ , για μενα …:109:

Παρακαλω , θαθελα να προτεινω στους κ.κ. Συντονιστες να δημιουργησουν μια σελιδα
στιχοι Μπαμπης Καπουλας και τα διαμαντια που μας χαρισε να μεταφερθουν εκει , ωστε
επαξια να εχει τον δικο του χωρο , απ` οπου θα συνεχιζει να μας χαριζει απλοχερα !!!:088:

την αρνηθηκες “τρεις”
δε την γνωριζες ειπες
και με “νοημα” εκλεισες ματι …
υστερα εσκυψες τ` “αδειο” κεφαλι σου
12 εγραφε η ωρα και κατι …

το μαντηλι σου πηρε τα πρωτα
τα φτηνα των χειλιων κοκκιναδια
κι ενα ριγος την πλατη διαπερασε
πολεμωντας να διωξει τα χαδια …

το τσιγαρο ναναψεις δε βιαστηκες αλλωστ επιασε λιγο να βρεχει
τη ντροπη ποιος την βρηκε , που εχασε?
αλλα η “τσίπα” σου χασκει , ως εχει …

την αρνηθηκες “τρεις”
δεν την γνωριζες ,
μηπως μεινει απανω σου η “σταμπα”
μα λεκες ματωμενος , “τα χούγια” σου
δε ξεπλενεται ουτε στο “τζαμπα” …:084:

Στίχοι μπαμπης καπουλας.