Στίχοι: kosmatarif

[kosmatarif]

Κατσε σπιτι μοναχός σου
και με το τηλεκοντρολ σου
ψαξε να΄βρεις τη ζωη
στα καναλια της Τ.V.
Παρε αμαξι παρε σπιτι
κι ακριβο λεμονοστιφτη
κι ενα σιδερο ατμου
να τη βγεις του διπλανου

Κι αν δεν εχεις μετρητα
να πληρωσεις για ολα αυτα
μια τζιφρα μονο φτανει
να σε βαλουν στο καναλι
τραπεζες και τοκογλυφοι
κι η ζωη σου υποθηκη

Πρεπει φιλε να πλουτισεις
τα κενα σου να γεμισεις
τραβα βουρ για το καζινο
παιξε ΛΟΤΤΟ παιξε ΚΙΝΟ
Για να ολοκληρωθεις
γινε και τραγουδιστης
για φωνη βρε don΄t warry
ειναι δω το fame story

Αυτη ειναι η ζωη μας
και για την εξελιξη μας
αγωνιστηκε σκληρα
η προηγουμενη γενια
Χτισαμε ολοι ενα τοιχο
και μαθαινουμε απ΄τον τυπο
η ζωη τι χρωμα εχει
–αυτη ειναι η αληθεια μαγκες–
κι οποιος την αντεχει

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 03:08 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 03:07 —

Σταχτοπουτα

Η Σταχτοπουτα κουκλα μου
θα ηθελες να ησουν
να σ εβλεπε ο πριγκηπας
ν αλλαζε η ζωη σου
Μα η ζωη σου εφερε
ενα φτωχο εργατη
με πορτοφολι αδειανο
και με καρδια γεματη

Στο παραμυθι της ζωης
παντου υπαρχουν δρακοι
μα ολα ειναι εφικτα
οταν τπαρχει αγαπη
Αν θες πορευεσαι μαζι
αλλιως η πορτα νατη
στη φιλεναδα σου να πας
την ομορφη Χιονατη

Δεν ειναι γω παραμυθιου
ο κουκλος ζεμ πρεμιε
στη σκαλωσια αναρριχηση
στον ωμο τενεκε
Κι αν νομιζες φιλωντας με
πως πριγκηπας θα γινω
ειναι το πιθανοτερο
φτωχος να παραμεινω.

[kosmatarif]

Τα ματια μου πριν κλεισω
θα ηθελα ν΄αφησω
και εγω σ΄αυτη τη γη
εκτος απ΄του κορμιου μου
την ανακυκλωση
κατι που να κανει εντυπωση

Απο μουσικη δεν ξερω αχ!
να μουν σαν τον Ιωαννη Μπαχ!
ουτε το πινελο ξερω πως να πιασω
να γινομουνα Πικασσο

Ουτε στην ιστορια
δεν εχω ευκαιρια
ουτε στην καρδουλα σου μικρη
ασημαντος για σενα
ειμαι στη ζωη
καθε αποπειρα μου περιττη

Να΄μουνα με φραγκα σαν Ωνασης
θα΄τρεχες εσυ για να με πιασεις
να΄χα του Τομ Κρουζ τη γοητεια
θα γινοσουνα θυσια

Επι του παροντος
και του παρα αποντος
δεν μας παιρνει για πολλα
στην Τι-Βι με πιτσα
και με αγκαλιτσα
θα περασουμε καλα

Μη μου ζητας μπουζουκια και τρελλες
και μεταξωτες κορδελες
ειναι στριμωγμενος και δεσμευτικος
τωρα ο προυπολογισμος

Μπηκαμε σε κριση
κι εχουνε δακρυσει
μεχρι κι οι τραπεζικοι
κι εφοπλισταδες
εχουνε νταλκαδες
ολο ακριβαινουν οι αστακοι

Και μη νομιζεις λεω παραμυθια
αυτη ειναι η αληθεια
κι οι βιομηχανοι το ειπαν τα καναλια
τωρα την περνανε χαλια

γι αυτο σου λεω…
μη μου ζητας μουζουκια και τρελλες
και μεταξωτες κορδελες
ειναι στριμωγμενος και δεσμευτικος
τωρα ο προυπολογισμος

Γυρναει στροβιλιζεται
ο νους μου συνεχως
τον τροπο ψαχνω για να βρω
μα ανεπιτυχως
τον τροπο ψαψνω για να βρω
πως να σε συγκινησω
και στην καρδια σου εντος
να κατοικησω

Του ερωτα η σκακιερα
ειν γοητευτικη
να κανω επιθεση εγω
και αμυνα εσυ
να κανω επιθεση εγω
και συ ν΄αμυνεσαι
μα θαρθει η ωρα να σε δω
να παραδινεσαι

Δεν ειμαι ο Οδυσσεας
ο πολυμηχανος
αντιθετα μπροστα σου
νοιωθω αμηχανος
μα για να ειμαι κοντα σου
τα παντα θα σκεφτω
στην Τροια της καρδιας σου
για να μπω

[kosmatarif]

Να παω δεν θελω για δουλεια
θα μεινω κι αλλο στα ζεστα
τα μυρωμενα απο σενα τα σεντονια
αχ ξυπνητηρι δειξε μου λιγη συμπονοια

Μα τι κακο ειναι αυτο καθε πρωι
μια σταλια και βγαζεις τοσο δυνατη
φωνη, λες και τον κοσμο θα χαλασεις
θα σου πεταξω κατι μηπως και σωπασεις

Για λιγο γυρισα πλευρο
να συνεχισω τ΄ονειρο
μα εσυ εκει, αρχιζεις παλι να φωναζεις
μεσα στον υπνο το γλυκο μου με τρομαζεις

[kosmatarif]

εγω μιλαω ομορφα
μα εσυ με φοβεριζεις
την ανακυκλωση θαρρω
πως δεν την εγνωριζεις

και το σκοινι μην το τραβας
ρολοι αν θες να μεινεις
αλλοιως τασακι θα γενεις
τις γοπες μου να σβηνεις

[kosmatarif]

οχι μοναχα με ξυπνας
καθημερνως πριν φεξει
θελεις και στην κουβεντα μας
την τελευταια λεξη

ας ειναι! στην παραχωρω
και παω παρακατω
κι ενα καινουργιο σε κερνω
να πιουμε ασπρο πατο. :102:

ΓΛΥΚΙΑ ΠΛΗΓΗ Ο ΕΡΩΤΑΣ
Ειναι ποταμι ορμητικο
ο ερωτας που νοιωθω
κι αν αφεθω απολυτα
μπορει να μετανοιωσω

Ερωτα με πληγωσες
με τα αιχμηρα σου βελη
τετοια γλυκια ομως πληγη
αληθεια ποιος δεν θελει

Δεν θελω εγω να κρατηθω
μα να με παρασυρει
μες τα νερα του θα ριχτω
και οτι θελει ας γινει

Ερωτα με πληγωσες
με τα αιχμηρα σου βελη
τετοια γλυκια ομως πληγη
αληθεια ποιος δεν θελει

Καλυτερα στα κυματα
μα και στην τρικυμια
δεν το μπορω βαρεθηκα
να ζω στη νηνεμια :063:

[kosmatarif]

λιμανι αν εισαι

μια πλανη πως φτανει
στερια πως εφανη,
αυτο το ξερω καλα,
φωτια να αναψει
και παλι να κλαψει
μια κουρασμενη καρδια.

λιμανι αν εισαι
φιλοξενος καβος
αναψε φαρο να δω,
ξερες σκοπελους
εγω να αποφυγω
μεσα σου για να δεθω.
κι αν παλι δεν εισαι
τα φωτα σου σβησε
ροτα να αλλαξω με μιας
και να γυρισω
στα μαυρα πελαγη
της υγρης μου ερημιας.

σαν πειρατικη
κολασμενη ζωη
με χτυπα το αγριο κυμα,
των εφτα θαλασσων
και των αδειων ψυχων
πως να κοψω για πες μου το νημα

[kosmatarif]

ειναι ολα παρε δωσε μεσα στη ζωη
μα πως γινεται ρωταω
κι ας ξοδευω κι ας χαλαω
εγω παντα να χρωσταω
κι ψυχη μου παντα ορφανη

δε βαριεσαι, δεν πειραζει
και το ξοδεμα χαλαλι
αφου αληθεια μ΄αηδιαζει
των τσιγκουνηδων το χαλι

ειναι ολα παρε δωσε μεσα στη ζωη
κι αν το μεσα μου σκορπαω
και σε δακρυα ξεσπαω
τον καημο μου τραγουδαω
την ψυχη μου νοιωθω ζωντανη

δε βαριεσαι, δεν πειραζει
και το ξοδεμα χαλαλι
αφου αληθεια μ΄αηδιαζει
των τσιγκουνηδων το χαλι

Σαραντο,Πελαγια, ευχαριστω για την ωθηση

[kosmatarif]

Το΄πανε πριν λιγα χρονια
θα φορεσεις παντελονια
μα δεν ειχαν φανταστει
την πορεια σου αυτη

Σαν ανεβεις στο τιμονι
τοτε θα το θυμηθεις
τα χειλακια σου να βαψεις,
και την τσαντα σου να ψαξεις,

να καλεσεις τη Γωγω
απ΄το νεο κινητο
να της πεις για τη Λιλη
και το νεο της μαλλι

κι αν τυχον σε νευριασει
καποιος αλλος οδηγος
με τις λεξεις που προφερεις
κοκκινιζει νταλικιερης

θηλυκοτητα και χαρες
κι αν τους ταζω δεν γυρνουν
στα μυαλα του ωραιου φυλου
τωρα πια δεν κατοικουν

Χειραφετηση δε λεω
ομως μου΄ρχεται να κλαιω
σαν σε βλεπω να μεθας
μες τα μπαρ σαν ξενυχτας

ολα εχουν ενα μετρο
μα εσυ το ξεπερνας
και τον αντρα σου ακομα
εμαθες να υποτιμας

εμαθες και μια φραση
κι ολο αυτη μας πιπιλας
ταχα δεν υπαρχουν αντρες
ψευτισε πια ο ντουνιας

μα εσυ δεν θελεις αντρα
θελεις υποτακτικο
ο νταλγκας σου ειναι μονο
ποιος θα ειναι αφεντικο

θηλυκοτητα και σκεψη
κι αν τους ταζω δεν γυρνουν
στα μυαλα του ωραιου φυλου
τωρα πια δεν κατοικουν

εκφραση μιας τασης που εχει παρει ανησυχητικες διαστασεις
χωρις διαθεση εξομοιωσης και κατηγοριοποιησης ολων των γυναικων σε αυτη την περιγραφη

[kosmatarif]

Ψυχη σκορπισμενη στα πεζοδρομια
κουρελι με βρισκουν τα ξημερωματα
αιτια οι επιλογες και κακη μου μοιρα
που λοξοδρομησα ζωη, την κατηφορα πηρα

Κορμι μαγαζι
που ο καθενας μπαινει με μια δραχμη
Κορμι μαγαζι
κοματια ξεπουλαω απο την ψυχη
Κορμι μαγαζι
σε ολους ειμαι προσιτη, σε ολα τα βαλαντια
μανουλα μου μη δεις αυτη μου την καταντια

Με βλεμμα κενο τα βραδια γυρναω
ερωτα φτηνο ζητας και σου πουλαω
χρειαζονται δυο γι αυτη την αμαρτια
μα μονο εμενα κρινει η κοινωνια

Κορμι μαγαζι
που ο καθενας μπαινει με μια δραχμη
Κορμι μαγαζι
κοματια ξεπουλαω απο την ψυχη
Κορμι μαγαζι
σε ολους ειμαι προσιτη, σε ολα τα βαλαντια
μανουλα μου μη δεις αυτη μου την καταντια

[kosmatarif]

Κάμφθηκαν οι αντιστασεις
και αρθήκαν οι ενστασεις
οταν εμαθες μικρο μου
πως υπαρχει μετρητο
ζητησες το κινητο μου

κι απο κει που ημουν μαπας
και δε μετραγα ως αντρας
ουτε κομματακι, μπιτ
τωρα εγινα κουκλακι
μοιαζω λιγο του Μπαντ Πητ

μου ΄πες να! βρε λουζερ ορσε
μεχρι που ηρθα με την πορσε
τοτ΄εκτιμησες βαθεια
ολες τις κρυφες μου χαρες
τη χρυση μου την καρδια

κι απο κει που ημουν μαπας
και δε μετραγα ως αντρας
ουτε κομματακι, μπιτ
τωρα εγινα κουκλακι
μοιαζω λιγο του Μπαντ Πητ

δε σε συγκινουν εσενα
τα χρυσα και τ΄ασημενια
ομως ριγησες στο λεγω
με τα εισοδηματα
καθε μηνα που συλλεγω

κι απο κει που ημουν μαπας
και δε μετραγα ως αντρας
ουτε κομματακι, μπιτ
τωρα εγινα κουκλακι
μοιαζω λιγο του Μπαντ Πητ

[kosmatarif]

Ποθω οτι δεν εχω
και οτι δεν μπορω
ποτε μου ν΄αποκτησω
οσο κι αν προσπαθω

Ολο θελω κατι αλλο
πιο πολυ και πιο μεγαλο
και το σημερα περναει
κι η ζωη με προσπερναει

Δεν εμαθα να χαιρομαι
και να ευχαριστιεμαι
αυτο που εχω και μπορω
θελω να τυραννιεμαι

Ολο θελω κατι αλλο
πιο πολυ και πιο μεγαλο
και το σημερα περναει
κι η ζωη με προσπερναει

[kosmatarif]

Στους φιλους παντα εδινα,την ιδια την ψυχη μου
μα οταν τους χρειαστηκα
κι απανω τους κρεμαστηκα
η αδιαφορια τους ηταν η αμοιβη μου

Στη ζωη πονταρω παντα, σ΄αλογα κουτσα
κι η πονταρισια μου στραφι, πεφτει στον κουβα
τυχερο παιχνιδι φιλε, ειναι η ζωη
σε φαβορι τα εσπρωξα και εμεινα ταπι

Ομως και στον ερωτα, η ιδια ιστορια
σε σενα παραδοδηκα
απολυτα σου δοθηκα
και κεινο που εισεπραξα ηταν η απιστια

Στη ζωη πονταρω παντα, σ΄αλογα κουτσα
κι η πονταρισια μου στραφι, πεφτει στον κουβα
τυχερο παιχνιδι φιλε, ειναι η ζωη
σε φαβορι τα εσπρωξα και εμεινα ταπι

[pelagia (koukidou)]

Γραφεις τραγουδακια , οπως και ο Σαραντος και η Λιλα μας … ΕΥΓΕ ΣΑΣ !!!:109::110::109:
Μακαρι να ειχα το χαρισμα σας …:106: … αλλα δε μου βγαινει κατι σε τραγουδι …:084:

[kosmatarif]

Γραφω ακριβως τραγουδακια οπως το ειπες. Κανενα χαρισμα και νομιζω οτι ο καθενας μπορει να γραψει σε αυτο το επιπεδο. Το χαρισμα οταν υπαρχει “φωναζει”. Ευχαριστω παντως.

[sarantos (Σαράντος)]

@pelagia

… αλλα δε μου βγαινει κατι σε τραγουδι …:084:

…απλά δεν θέλεις να μας ανεβάσεις κι άλλο τον πήχη…αγαπητή μου…:78::089:

[kosmatarif]

Στη σκληρη τη βιοπαλη
ριχτηκες απο μικρη
βρεθηκες να μεγαλωνεις
μονη σου ενα παιδι

Εισαι μανα και πατερας
μια μορφη ηρωικη
θαυμαστες οι αντοχες σου
κι αγαπη σου διπλη

Το εγω σου μηδενιζεις
τις επιθυμιες σου
μοναχή σου τις βιωνεις
και τις αγωνιες σου

Εισαι μανα και πατερας…

Και τη γυναικεια φυση
την υποταξες, κι αυτο
ειναι δειγμα μεγαλειου
μα ειναι και πολυ σκληρο

Εισαι μανα και πατερας…

[kosmatarif]

Πληγες που εχει η καρδια
και προσπαθει να κλεισει
στελνει ο νους τις θύμισες
ξανα να τις ανοιξει

νους και καρδια, αρμονικα
δεν εμαθαν να ζουνε
σ΄αιωνια αντιπαλοτητα
και με ταλαιπωρουνε

Λεει η καρδια “τραβα μπροστα”
κι ο νους μου λεει “πισω”
μονιμως σ΄ενα διλλημα
με ποιον να συμφωνησω

νους και καρδια…

[kosmatarif]

Στο χειλος εφτασα, ομως δεν επεσα
σε κεινο το γκρεμο που μ΄ειχες σπρωξει
σαν να ταν ονειρο, ηρθε ενας αγγελος
το χερι μου δωσε να με γλιτωσει

Υπαρχει φαινεται θεος και βλεπει
στις μαυρες τις καρδιες δεν επιτρεπει
σχεδια ανομα οταν υφαινουνε
βαζει το χερι του και τ΄ανατρεπει

Μ΄αυτον τον αγγελο τωρα πορευομαι
ξανα ονειρευομαι και αγαπαω
με την αγαπη της, μες την αγκαλη της
τις σταχτες που αφησες, τωρα σκορπαω

[kosmatarif]

Σταγονες στον ωκεανο
ειν΄οι στιγμες χαρας μας
αμετρητα κι αβασταχτα
ειναι τα βασανα μας

Η καθημερινοτητα
της φτωχειας ειναι τουτη
σκληρη δουλεια για το ψωμι
και καπου καπου Κυριακη
για να ξεχναμε βρε ζωη
πως μοιρασες τα πλουτη

Πικρο το μεροκαματο
οταν κι αυτο το βρουμε
μα πιο πικρο το αδικο
που στο πετσι μας ζουμε

Η καθημερινοτητα
της φτωχειας ειναι τουτη
σκληρη δουλεια για το ψωμι
και καπου καπου Κυριακη
για να ξεχναμε βρε ζωη
πως μοιρασες τα πλουτη

[kosmatarif]

Πως να ξεμυτίσω απ΄την κρύπτη μου;

Πως να αντικρίσω το φως του ήλιου,

μετά από τόσα χρόνια στο σκοτάδι;

Χρειάζομαι ένα κίνητρο για να βγω . Κίνητρο ισχυρό

Δεν αρκεί που θ΄αντικρίσω τα μάτια σου

Το λαμπερό σου πρόσωπο Το γλυκό σου χαμόγελο

Του κορμιού σου η σαγήνη δεν αρκεί

Έχω ανάγκη απ΄της ψυχής σου την εικόνα

Και δε με νοιάζει αν η εικόνα είναι αντάρα

Θέλω φουρτούνες, τρικυμίες να παλέψω

Κι ή να χαθώ μέσα στη δίνη σου αυτή

ή και οι δυο μαζί αποκαμωμένοι

στη χώρα των κουρασμένων εξερευνητών

να καταλήξουμε

Με των λαθών μας τους καρπούς

να οικοδομήσουμε

Κι αν πάλι αρνηθείς

της ψυχής σου την εικόνα να μου δείξεις,

ξεγέλασε με, ευθύς αμέσως μην το πεις

μα απ΄την κρυψώνα πρώτα τράβηξε με

Ίσως αν θυμηθώ το φως της μέρας

στη θλιβερό της σκοτάδι να μην ξαναγυρίσω