Ε, ναι, βρε Περικλή μου, το μόνο που ήθελα εγώ ήταν να τονίσω την ριζική αλλαγή στην τοποθέτηση της Σπανούδη, που απεχώρησε πλέον από το στρατόπεδο του Ψαρούδα. Έχεις δίκιο, αν είχα περισσότερο περιοριστεί στις περιγραφές μου δεν θα είχε υπάρξει, ίσως, η δημοσίευση #40 αλλά παρασύρθηκα, μιας και οι δημοσιεύσεις μας εδώ δεν έχουν το βάρος επιστημονικών ανακοινώσεων. Ίσως να έχει ενδιαφέρον να κάνουμε μία συζήτηση για τις ομοιότητες / διαφορές των επί μέρους μουσικών της ευρύτερης Ανατολικής Μεσογείου, προ και μετά τη δημιουργία εθνών και εθνικών κρατών (και επακόλουθα, εθνικών μουσικών) στον 20όν αιώνα. Ας περιμένουμε όμως να ανέβει η καινούργια πλατφόρμα του φόρουμ, που φαίνεται ότι θα διευκολύνει τέτοιου είδους συζητήσεις.
Φώτη, δεν διαβάζεται. Μάλλον είναι ανεπαρκής η ανάλυση.
1 «Μου αρέσει»
Έχεις δίκαιο Νίκο.
Αν και έδωσα, για τον λόγο αυτό, απ’ ευθείας την ιστοσελίδα της Βουλής, το ανεβάζω σπασμένο για να μπορεί κανείς να το διαβάσει με την ησυχία του.
Τώρα νομίζω όλα καλά.
Νίκο θα ήθελα να σχολιάσω, κάτι που δεν έκανα στο αρχικό ανέβασμα, ότι ο σκιτσογράφος, δεν είναι άλλος από τον Φωκίωνα Δημητριάδη, αδερφός του Τέτου Δημητριάδη, ο οποίος ήταν ερασιτέχνης όταν παρουσίασε το παραπάνω σκίτσο.
Ο Φωκίωνας Δημητριάδης υπήρξε ο πιο γνωστός σκιτσογράφος, τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά. Διατέλεσε για χρόνια πρόεδρος των Ελλήνων σκιτσογράφων. Δημιούργησε σκίτσα, σχεδόν για 50 χρόνια. Αν υπάρχει νήμα για τον Φωκίωνα Δημητριάδη, στην σελίδα μας, θα ήθελα να ανεβάσω μία συνέντευξη του, όπου διηγείται πως έγινε σκιτσογράφος. Έχει πολύ ενδιαφέρον.
Σε ευχαριστώ Νίκο για την παρατήρηση σου.
2 «Μου αρέσει»
Θαυμάσια, Φώτη, τώρα το διάβασα άνετα και σ’ ευχαριστώ!
Ε, βέβαια, πασίγνωστος ο Φωκίων Δημητριάδης και με πολλές δεκαετίες δημιουργίας. Ήμουν νεαρός όταν ο Κ. Κουν είχε ανεβάσει τους Όρνιθες του Αριστοφάνη στο Ηρώδειο (1959) και, μετά από αντιδράσεις συντηρητικών θεατών, ο τότε υπουργός προεδρίας Κυβερνήσεως (Καραμανλή) Κ. Τσάτσος απαγόρεψε την παράσταση. Ο Δημητριάδης του κοτσάρισε, από τότε, μία κότα δεμένη με λουρί σκύλου, με την οποία ο Τσάτσος περιεπάτει.
Είναι γνωστό ότι όταν, ελάχιστα χρόνια μετά την ιστορία που μας βρήκες, ο αδελφός του Δημητριάδη Θεόδοτος (Τέτος / Ted) ήρθε στην Ελλάδα να παραγγείλει δίσκους γραμμοφώνου για την RCA, ο αδελφός του ήταν που του σύστησε τον (συνάδελφο!) Μπέζο, με τον οποίο και συνεργάστηκε ο Τ. Δ.
2 «Μου αρέσει»
Ωραίες αναμνήσεις, που μαζί με άλλες, άνετα γίνονταν ένα μεγάλο βιβλίο. Σε ευχαριστούμε Νίκο για τα ωραία σου!
Ας δούμε με δύο σκίτσα του Φωκίωνα Δημητριάδη, τους «Όρνιθες»… του Κωνσταντίνου Τσάτσου, με πρωταγωνίστρια την Κοκώ.
Τα σκίτσα είναι μεταγενέστερα της περιόδου που λες Νίκο, αλλά περιγράφουν αυτό που μας διηγήθηκες.
1 «Μου αρέσει»
Να ΄σαι καλά Φώτη! Ευχαριστώ και για τις γελοιογραφίες, όπου καταδεικνύεται ότι είχα κάνει λάθος: Δεν έχει λουράκι η Κωκώ, που είχα ξεχάσει και τ’ όνομά της. Το παρδαλό κατσίκι πρέπει να ήταν δεμένο σε λουρί…
1 «Μου αρέσει»
1 «Μου αρέσει»
Ο τίτλος της οπερέτας «Η Κυρίες του Παξίμ» μάλλον κάνει λογοπαίγνιο με τη λέξη Μαξίμ, που είναι το όνομα γνωστότατου στην «καθωσπρέπει» αθηναϊκή κοινωνία παριζιάνικου καμπαρέ. Μάλλον το καμπαρέ αυτό υπήρχε ήδη το 1923, οπότε έγινε και το λογοπαίγνιο. Αργότερα, στο υπόγειο του κτιρίου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού και με είσοδο από Αμερικής, άνοιξε και στην Αθήνα χορευτικό κέντρο με το όνομα Μαξίμ, που μάλιστα το πρόλαβα εγώ και έβλεπα την επιγραφή του. Αλλά το κτίριο του ΜΤΣ χτίστηκε τη δεκαετία ΄30, οπότε η αναφορά στο Μαξίμ πρέπει να παραπέμπει στο Παρισινό κέντρο.
1 «Μου αρέσει»
Για να μην χαθεί το σχόλιο του Νίκου, μέσα στα ανεβάσματα μου, το επαναφέρω γιατί τα στοιχεία που δίνει είναι πολύ σημαντικά. Σε ευχαριστώ Νίκο για κάθε πληροφορία που μας δίνεις.
2 «Μου αρέσει»
Λοιπόν Νίκο μάζεψα πληροφορίες.
“Η κυρίες του Παξήμ” πρόκειται μάλλον για την ελληνική εκδοχή του Γαλλικού θεατρικού έργου “Η κυρία του Μαξίμ” του Ζωρζ Φεϋντώ Georges Feydeau, 1862-1921. Το Γαλλικό θεατρικό έργο του Φευντώ που αναβιβάστηκε στο σανίδι το 1899, γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Άλλο γνωστό του έργο είναι ο “Ράφτης Κυριών”.
Εδώ κάθε πληροφορία για τον Φεϋντώ και τα θεατρικά του έργα.
http://www.biblionet.gr/author/15026/Ζωρζ_Φεντώ
Το ομώνυμο έργο του Φεϋντώ βρήκα να παίζεται στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1933 (ΕΘΝΟΣ-23/6/1933) από τον θίασο Αργυρόπουλου. Ενδέχεται να παίχτηκε και πιο πριν από άλλον θίασο.
Βρήκα επίσης στις αποδελτιώσεις μου το Μπαρ-ΜΑΞΙΜ να φιλοξενεί το τρίο ΠΑΓΑΝΑ με την μαέστρα Ζαζά. Από την διαφήμιση δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν τα εγκαίνια αφορούν το μαγαζί ή το τρίο Παγανά με την Ζαζά. Αυτό όμως που μένει από την διαφημιστική καταχώρηση είναι ότι το μαγαζί βρίσκονταν στον οδό Αριστοτέλους 32. Η διαφήμιση είναι των αρχών του 1934 (6/1/1934).
Νίκο, “Η κυρίες του Παξήμ” όπως έγραψα στην αρχή της παρουσίασης, ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι το 1921 και όχι το 1923 όπως μέχρι σήμερα γνωρίζαμε.
Αυτά βρήκα με μια πρόχειρη ματιά.
1 «Μου αρέσει»
Βεβαίως Φώτη και μπράβο για το εύρημα! Μάλλον έτσι πρέπει να έγιναν τα πράγματα, αφού μάλιστα το έργο ανέβηκε και σε ελληνικό θέατρο.
1 «Μου αρέσει»
Νίκο, ψάχνοντας για άλλο θέμα, κοίτα τι βρήκα! Το Μαξίμ στην οδό Αμερικής όπως σωστά είχες γράψει.
Ακριβώς δύο χρόνια μετά την παραπάνω πρώτη παρουσία του στην οδό Αριστοτέλους, το ΜΑΞΙΜ μετακόμισε στην οδό Αμερικής, όπου έκανε τα εγκαίνια του στις 31/1/1936.
Το “Ελεύθερον Βήμα” (4/2/1936) είχε και ρεπορτάζ για την πρώτη του ΜΑΞΙΜ στην νέα του διεύθυνση.
Τέλος από την ίδια εφημερίδα διαβάζουμε ότι το ΜΑΞΙΜ, χρησιμοποιούσε ψυγεία ΟΛΥΜΠΟΣ.
Αυτά βρήκα Νίκο που επιβεβαιώνουν τις παιδικές σου αναμνήσεις!
1 «Μου αρέσει»
Μάλιστα! Εντυπωσιακά και τα ηλεκτρικά ψυγεία, θα τα κρατήσω κι αυτά ως απόδειξη για την αποβιομηχανοποίηση που μας επεβλήθη από τις μεγαλοβιομηχανίες της Ευρώπης μετά τον πόλεμο. Το ένα, που έχω ήδη κρατήσει, είναι οι ελληνικής κατασκευής μηχανές εσωτερικής καύσεως για μικρά πλοία: Σε (ωραιότατο!) μικρό βιβλιαράκι με τίτλο «Το ψάρεμα», έκδοση 1936, στο κεφάλαιο «Μηχανές» δεν γίνεται καν μνεία για εισαγόμενες μηχανές. Το κεφάλαιο αρχίζει με τη φράση «Στην Ελλάδα κατασκευάζονται μηχανές για πλοία στις εξής (6) πόλεις: Πειραιά (δύο), Βόλο, Πάτρα, Μυτηλήνη … (και μία ακόμα πόλη που την ξεχνάω)". Στο ένα από τα δύο εργοστάσια του Πειραιά (Μαλκότσης) έκανα, το 1960, την απαραίτητη για τις σπουδές μου πρακτική εξάσκηση σε εργοστάσιο. Ήδη, είχε διεισδύσει η Siemens, δίνοντας στον Μαλκότση την άδεια συναρμολόγησης ηλεκτρικών κινητήρων δικού της σχεδιασμού. Λίγα χρόνια αργότερα είχε αγοράσει το εργοστάσιο και λίγο μετά, απλά, το κατήργησε. Ανάλογα έγιναν και με τα άλλα εργοστάσια, που εξαφανίστηκαν κι αυτά. Τώρα, προσθέτω και το γεγονός της πώλησης στην Ελλάδα ηλεκτρικών ψυγείων ελληνικής βιομηχανίας, με έκθεση κιόλας στην Εδουάρδου Λω (Χρήστου Λαδά, κέντρο κατάκεντρο), ήδη το 1936. Όταν το 1960 η οικογένειά μου αποφάσισε να αγοράσει πλέον ηλεκτρικό ψυγείο, δεν υπήρχαν παρά τα γνωστά εισαγόμενα, Αμερικής και Ευρώπης. Με τις υγείες μας!..
1 «Μου αρέσει»
Μεγάλη διαφήμιση της Greek Record Company με φωτογραφία της Μαρίκας Παπαγκίκα και του Σπύρου Στάμου.
Εδώ βρίσκουμε να διαφημίζεται το τραγούδι “Κέρνα-Κέρνα” με την Ελένη Αραπάκη στα φωνητικά.
Ξεχωρίζει ο χαρακτηρισμός “Ρεμπέτικο” στο τραγούδι “Σμυρνιά” με την Μαρίκα Παπαγκίκα.
Τέλος να πούμε ότι το τραγούδι “Κέρνα-κέρνα” ηχογραφήθηκε το 1924, αφού η διαφήμιση του στον “Ελεύθερο Κήρυκα” γίνεται στις 4/1/1925.
1 «Μου αρέσει»
Η ετικέτα από την Γερμανική ODEON αναζητείται, αλλά βρέθηκε από την Αμερικάνικη.
Αμερικής με στοιχεία δίσκου 28081/GO-723