Μη μπερδεύουμε τα πράγματα! Με ένα σεμινάριο δε γίνεσαι οργανοποιός, ούτε μαθαίνεις σε κάποιο βάθος μιά Τέχνη. Στοιχεία οργανοποιίας αποκομίζεις, φτιάχνοντας ένα οργανάκι και παίρνοντας στην πράξη μιά γεύση της δουλειάς. Δεν πρόκειται γιά σεμινάριο εξειδίκευσης, που απευθύνεται σε γνώστες, γιά να τους πάει ένα σκαλί παρακάτω, αλλά συνήθως σε χομπίστες. Αλίμονο αν με 1000 ευρώ, σε τρείς μήνες, μπορούσες να μάθεις μιά τέχνη και να κερδίζεις από κει και πέρα τα προς το ζήν…Τότε θάταν πάαααρα πολύ φτηνά (και εύκολα)!:088:
Η πραγματική και σφαιρική εκπαίδευση που απαιτείται για να γνωρίσει κανείς την Τέχνη της οργανοποιίας, είναι άλλου παπά βαγγέλιο. Τα έχουμε ξανασυζητήσει. Δυστυχώς, ακόμα στη χώρα μας είμαστε μακράν…
Για να πάρετε μιά ιδέα γιά το τι σημαίνει σεμινάριο εξειδίκευσης, θα πω μόνο το εξής :
Το 1996-1997 , σεμινάριο για οργανοποιούς που έγινε στο Μουσείο Οργάνων σχετικό μόνο με την τεχνολογία των φυσικών υλικών της οργανοποιίας (κόλλες-βερνίκια) διάρκεσε πάνω από εκατό ώρες , σε δύο χρόνια. Κάτι τέτοιο θα ήταν ένα μόνον από τα πολλά μαθήματα -πέραν της πρακτικής- μιας σχολής οργανοποιίας.
Είναι πολύ ωραίο χόμπυ η κατασκευή οργάνων. Πάντοτε χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους να αναλώνουν χρόνο γιά να φτιάξουν κάτι με τα χεράκια τους ! Σε ένα πραγματικό χομπίστα όμως , δεν ταιριάζει η γκρίνια για το αν θα δώσει και κανά ευρώ παραπάνω ( για γνώση, βιβλία η υλικά)…Κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν , άλλωστε.
Υ.Γ. Να τον ακούτε τον Παναγιώτη ! Είναι ίσως ο μοναδικός που γνωρίζει τόσο καλά σε πλάτος και σε βάθος την Ελληνική οργανοποιία !:109:( Μη ρωτήσετε πόσο χρόνο -και χρήμα- έχει σπαταλήσει σ`αυτό το ψώνιο του …)
Aρα καταληγουμε ολοι στο ρεφρεν περι ορεξεως κολοκυθοπιτα η κολοκυθοκεφτεδες η οτι αλλο προτιματε -Παντως στον ομιλο ελληνικων τεχνων www.oet.gr διδασκεται οργανοποιια με πολυ μικροτερο κοστος και εγγυημενο αποτελεσμα σε αυτα που θα αποκομισει κανεις για παραδοσιακα οργανα.
Ήθελα από καιρό να γράψω στο φόρουμ κάτι γι΄αυτό αλλά δεν έβρισκα την κατάλληλη ευκαιρία.
Είναι η δεύτερη χρονιά εφέτος που παρακολουθώ τα μαθήματα οργανοποιίας του Ομίλου Ελληνικών Τεχνών. Δάσκαλός μας ο Φώτης Λουρίδας. Ο Φώτης (Αρχιτέκτων στο επάγγελμα) προσπάθησε πράγματι αφιλοκερδώς να μας μεταδώσει όλα όσα γνωρίζει. Και γνωρίζει αρκετά, αλλά όπως ο ίδιος τονίζει είναι ερασιτέχνης και διδάσκει αυτά που γνωρίζει και όπως τα γνωρίζει. Να είναι καλά γιατί μαζί του έμαθα αρκετά βασικά πράγματα που τα χρειαζόμουν. Είναι πλέον φίλος και σταμάτησα αναγκαστικά απλώς γιατί θα συμπίπτουν οι ώρες των δύο σεμιναρίων.
Δεν πρέπει όμως να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ο Φώτης δεν ζει από αυτό. Τα μαθήματα γίνονται στην κουζίνα του σπιτιού του, γιατί ο όμιλος δεν έχει τα μέσα και τα χρήματα να οργανώσει και να συντηρήσει ένα αξιοπρεπές εργαστήριο σε ξεχωριστό χώρο (ίσως του χρόνου). Ο όμιλος δεν έχει εργαλεία δικά του, τα εργαλεία είναι του Φώτη. Οι δουλειές που έχουν σκόνη (και είναι αρκετές) γίνονται στο μπαλκόνι του (ακόμα και τον χειμώνα) γιατί είναι φυσικό ότι δεν μπορεί να έχει την κορδέλα στο σαλόνι του. Και λόγω των συγκεκριμένων συνθηκών δουλεύει μόνο ο ένας και οι άλλοι κοιτάνε. Και φέτος είμασταν 8-9 άτομα.
Σημείωση: Επειδή πράγματι η συμμετοχή είναι αστεία (40? το μήνα για ένα δίωρο την εβδομάδα) συνιστώ ανεπιφύλακτα σε κάθε ενδιαφερόμενο να παρακολουθήσει τα μαθήματα αυτά. Την βασική πληροφόρηση την παίρνεις και παράλληλα θα γνωρίσεις και 1-2 φίλους με το ίδιο ψώνιο. Τηλέφωνο Φώτη Λουρίδα 2109019262.
Να αναφέρω πληροφοριακά ότι με τα μαθήματα στο Φώτη αλλά και τις πολύτιμες συμβουλές του Νίκου Φρονιμόπουλου φτιάχνω ήδη το τρίτο μου σκάφος για μπουζούκι.
Πως να συγκρίνουμε αυτή την κατάσταση (όσο συμπαθής και να μας είναι), με ένα έστω μικρό εργαστήριο που θα έχει αρκετά εργαλεία και που ο κάθε ένας θα δουλεύει το δικό του όργανο? Και τι να πούμε στον μάστορα που έχει σπουδάσει δύο χρόνια σε σχολή οργανοποιίας στο Μιλάνο και έχει δουλέψει σε γνωστά εργαστήρια στην Αθήνα αλλά και στο εξωτερικό (Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία) και που πρέπει να ζει από την τέχνη του? Πάρε 40? το μήνα? :087: Δεν νομίζω!
Υ.Γ. Ελπίζω να τελειώσει η συζήτηση εδώ γιατί ότι ήταν να πούμε νομίζω ότι το έχουμε ήδη πει και από εδώ και πέρα απλώς γινόμαστε κουραστικοί!
Αγαπητε πακαγκ η συζητηση γινεται λιγοτερη κουραστικη οταν εχεις να αντιπροτεινεις μια οικονομικοτερη εναλλακτικη λυση για επιδοξους χομπιστες οργανοποιους οπως εκανα εγω πρωτος διοτι δεν φοβαμαι να μεταδωσω την γνωση μου ,να καταθεσω τις αποψεις μου αλλα και την εμπειρια μου αφου και εγω υπηρξα παλιος μαθητης του Λουριδα και ετσι ειναι οντως τα πραγματα .Καληνυχτα και οργανα γλυκα!!!
Θελω να θεσω στους συμφορουμιστες -ας μου επιτραπει ο ορος -το ερωτημα .
Ειναι λογικα τα ποσα που ζητουν οι διαφοροι οργανοποιοι χωρις να θελω να αναφερω ονοματα για να σου επιδιορθωσουν το μπουζουκι η την κιθαρα σου ,να σου αλλαξουν ταστα κλπ η μηπως μας τα παιρνουν χοντρα.Τα 200 ευρω για αλλαγη ταστων ειναι λογικη τιμη η υπερβολικη.Μηπως θα επρεπε να μαθω να τα αλλαζω μονος μου ? Μηπως εχουμε τρελαθει η ειναι σημειο των καιρων?
Πολλή κουβέντα χωρίς λόγο. Dimitris69 ξέρεις τί σημαίνει “σεμινάριο”; Έχεις παρακολουθήσει ποτέ κάποιο, σχετικό με τη δουλειά ή την επιστήμη σου (δεν ξέρω με τι ασχολείσαι), το οποίο έχεις πληρώσει απ’ την τσέπη σου και δεν στο καλύπτει η εταιρεία σου; Καμία σχέση αυτά τα κόστη με το συγκεκριμένο.
Μακάρι να γίνονταν περισσότερα τέτοια σεμινάρια που παράγουν πολιτισμό και διατηρούν ζωντανή μια παράδοση ετών. Αν είχα το “σαράκι” της οργανοποιίας, θα έκοβα από αλλού για να το παρακολουθήσω, γιατί η συσσωρευμένη γνώση που θα αποκτούσα δεν αποτιμάται οικονομικά.
Οταν ένα σεμινάριο ή μάθημα γίνεται από κάποιο φορέα που τον πληρώνω εγώ κι εσείς από την τσέπη μας (βλέπε κρατικό φορέα) τότε απαιτώ να είναι ΔΩΡΕΑΝ. Δυστυχώς τέτοιες ενασχολήσεις είναι “γραμμένες” από τα αρμόδια υπουργεία (Πολιτισμού, Παιδείας κλπ.). Οι “ιδιωτικές” κινήσεις φυσικά πληρώνονται (οι όποιες εξαιρέσεις βασίζονται στο μεράκι και το ψώνιο κάποιων δεν μπορούν να θεωρηθούν ως υπόδειγμα, για λόγους αντικειμενικούς) και το ύψος των εξόδων καθορίζεται από το διοργανωτή με δικούς του όρους. Εμείς ως πελάτες συμφωνούμε με αυτούς τους όρους ή διαφωνούμε. Ετσι απλά.
Πράγματι έγινε κουραστική. Εξαιτίας σου Δημήτρη. Ο Παναγιώτης ήταν ξεκάθαρος.
Κι αυτές οι “χαιρετούρες” καλό είναι να κοπούν, γιατί βγάζουν μια εκνευριστική ειρωνεία. Εκτός κι αν είσαι κολλητός με τον Παναγιώτη, οπότε πάω πάσο.
Εγω απο την αρχη εθιξα καταστασεις ,φορεις και οχι προσωπα.Δεν ειρωνευομαι κανεναν εκτος εαν καποιος εχει την μυγα και μυγιαζεται…δεν θα απολογηθω πλεον για αυτο.
Και βεβαια εχω παρακολουθησει πολλα σεμιναρια στο επαγγελμα μου -ειμαι εκπαιδευτικος με 10 χρονια στην δημοσια εκπαιδευση- και μαλιστα εχω παρακολουθησει οργανοποιιας γι’αυτο εχω αποψη την οποια δικαιουνται να εχουν ολοι σε αυτο το σαιτ εκτος εαν καποιοι αναβιωσουν την λογοκρισια παλιοτερων εποχων.
Ενα σεμιναριο κρινεται παντα εκ του αποτελεσματος οποτε ας περιμενουμε ολοι να δουμε την εξελιξη του συγκεκριμενου .
Παντως εγω σαν υποψηφιος σεμιναριουχος θα προσπαθουσα να ανεβασω με τις ερωτησεις μου και την γενικοτερη συμμετοχη μου τον πηχυ πολυ ψηλα και να φυγω με τα πιο πολλα εφοδια εστω σαν χομπιστας του ειδους.
Δεν τον γνωρίζω τον Δημήτρη, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα Άρη , μια δημιουργική κουβέντα είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη, γιαυτό άλλωστε συμμετέχουμε στο φόρουμ.
Θα ήθελα όμως να πω κάτι σε σχέση με τις κουραστικές συζητήσεις.
Νομίζω ότι το πιο κουραστικό για τον καθένα μας, είναι να προσπαθεί να αποδείξει “τα αυτονόητα”. Το πρόβλημα είναι ότι (και πρέπει να είναι δύσκολο γιατί μου πήρε πάρα πολλά χρόνια για να το καταλάβω) ο καθένας από μας έχει τα δικά του “αυτονόητα”, με βάση τα οποία προσπαθεί να ερμηνεύσει τον κόσμο (παίζει ρόλο η παιδεία, η εκπαίδευση, η αγωγή του, οι εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες, ο βαθμός γνώσης του θέματος κτλ). Από την άλλη, ο κόσμος μας είναι τόσο πολυσύνθετος που κανενός “τα αυτονόητα” δεν επαρκούν για να το κάνει. Γιαυτό λοιπόν χρειάζεται η δημιουργική κουβέντα και η σύνθεση.
Αν ο καθένας μας ταμπουρώνεται πίσω από τα “τα αυτονόητά” του, κατεβάζει ρολά, δεν ακούει τίποτα και απλώς προσπαθεί να αποδείξει σώνει και καλά ότι έχει δίκιο, τότε και η συζήτηση γίνεται πράγματι κουραστική και χάνει το οποιοδήποτε νόημά της.
Και προφανώς δεν αναφέρομαι στον Δημήτρη. Απλώς παίρνω σαν αφορμή την προηγηθείσα κουβέντα για να πω κάτι που θεωρώ σημαντικό για όλες τις συζητήσεις μας.
H κουραση αγαπητοι δεν ειναι στην συζητηση αυτη καθ’αυτη -αλλωστε η εννοια του φορουμ ειναι να εκφραζομαστε γραπτως μεσω διαδικτυου αφου δεν μπορουμε προφορικα -αλλα στο οτι κουραση γενικα ειναι να πληρωνουμε ολοι για την μουσικη απο μικρος που θυμαμαιπολυ χρημα για δισκους ,κασετες σιντι,δασκαλους ωδεια οργανα σεμιναρια κοκ.Αυτο το αγαθο που μας χαρισε ο θεος ειναι τελικα ακριβο σπορ…
Σ’ αυτό συμφωνώ απολύτως. Μάλιστα εγώ το γενικεύω πέρα από τη μουσική. Από την Παιδεία και την Υγεία μέχρι τα διόδια στις “εθνικές” οδούς. Όλα είναι πληρωμένα από την τσέπη μας. Στο δεκαπλάσιο μάλιστα. Θεωρώ απαράδεκτο να μου ζητάνε στο νηπιαγωγείο έστω και 1 ευρώ για …χειροτεχνίες. Μιλάμε όμως πάντα για τους κρατικούς φορείς. Οι ιδιώτες δε με αφορούν.
Aρη οταν πληρωνεις τα ψωνια σου απο το σουπερ μαρκετ ,τα ρουχα σου απο τα καταστηματα ενδυματων κλπ. τους ιδιωτες πληρωνεις.Το δημοσιο κρατος αδιαφορει και οι ιδιωτες-εμποροι υλικων η γνωσης (βλεπε φροντιστηρια ,ιδιωτικα εκπαιδευτηρια κλπ) για να κερδισουν σε βλεπουν σαν ευρω .Πως λοιπον επιβιωνεις και πως αμυνεσαι σε ολα αυτα?Η κατασταση σημερα ειναι ισοπεδωτικη επειδη συν ολων των αλλων εκλειπει η ανθρωπια , η αφιλοκερδεια και επικρατει ο νομος της ζουγκλας.ΠΩς ΛΟΙΠΟΝ θα εξαιρειτο η μουσικη στην οποια επενδυουμε ολοι-αλλωστε ειναι ενα απο τα μεσα που διακρινει τον ανθρωπο απο τα ζωα.
Η κατασταση ειναι απογοητευτικη και γι’αυτο πιστευω οτι ακουμε ακομα ρεμπετικα και παλια λαικα τραγουδια -οχι γιατι νοσταλγουμε τις συνθηκες διαβιωσης της εποχης εκεινης αλλα γιατι βλεπουμε ανθρωπια και ψυχικη αναταση στο στιχο και την μελωδια των τραγουδιων αυτων.
Το μόνο που λέω είναι ότι είναι δύο διαφορετικά πράγματα (ο δημόσιος και ο ιδιωτικός φορέας).
Εννοείται πως με ενοχλεί και ο δεύτερος και μάλιστα περισσότερο. Όμως στο συγκεκριμένο θέμα πρέπει να κάνεις διαχωρισμό:
Απαιτείς από τον κρατικό φορέα να ασχοληθεί με το θέμα και μάλιστα δωρεάν.
Από τον ιδιωτικό τομέα, σε ζητήματα όπως αυτό, τι να απαιτήσεις; Απλώς συμμετέχεις ή όχι. Αν θες μάλιστα τους ρίχνεις και κανα μπινελίκι, όπως κάνεις εσύ.
Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Φυσικά και αμύνομαι, με όλες μου τις δυνάμεις. Για την ακρίβεια, όχι απλώς αμύνομαι, αλλά προσπαθώ να βρίσκομαι στην επίθεση.
Οσο για τον τρόπο… Εχω κάνει από χρόνια την επιλογή μου. Οι περισσότεροι εδώ μέσα την ξέρουν. Περισσότερα δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να πω…