Σαν ακροατρια σε ταβερνακια με ρεμπετικα και λαικα ακουσματα , παρατηρω οτι
το ρεπερτοριο τους ειναι “φτωχο” η “επαναλαμβανομενο” …
Προσωπικα μεσα στο Ρεμπετικο Σιλαμπς , γνωρισα τραγουδια “καταπληκτικα” καθως
και συνθετες η τραγουδιστες που δεν ηξερα καν την υπαρξη τους !
Ολα αυτα σπανια ακουγονται σε ταβερνεια η αλλους χωρους , παρα εχουμε
επαναληψη των ιδιων “γνωστων” στους πολλους τραγουδιων …
Ποια η γνωμη σας ???
Πολυ ενδιαφερον το θεμα που θιγεις… Προσωπικά πιστεύω πως πολλοι καταστηματαρχες θέλουν τη μουσική ώς ένα ατου της ταβερνας τους. Για αυτο και δε νοιαζονται για την ποιοτητα της μουσικης, η απαιτουν απο την ορχηστρα μονο γνωστα τραγουδια, χαριν ευχαριστησης του κοσμου. Εν τουτοις στις αμιγως λαϊκορεμπετικες ταβερνες (και επειδη βλεπω πως εισαι και Σαλονικια, φανταζομαι καταλαβαινεις ποιες εννοω) υπαρχουν τα πιο ‘ψαγμενα’ τραγουδια… Ειναι και θεμα ‘πολιτικης’ του μαγαζιου αφενος (καθοτι εγω εχω τσακωθει με αφεντικα για αυτο τον λογο οταν επαιζα) και ακουσματων του κοσμου. Οταν πας ομως στις χ ή ψ ταβερνες και ξερεις απο τα πριν τι θα ακουσεις, εχεις περισσοτερες πιθανοτητες για σπανια τραγουδια… Αλλα βεβαια, αυτο παντα εγκειται και στο πόσο ψαγμενος ειναι ο πελατης…Ελπιζω να καταθεσουν και αλλοι τις αποψεις τους, γιατι οντως ειναι ενα θεμα που και εμενα εχει απασχολησει…
Έχεις απόλυτο δίκιο, Πελαγία! Συμφωνώ ότι ακούγονται τα ίδια και τα ίδια στις περισσότερες ταβέρνες, γι αυτό και επιλέγω τα στέκια (ή τις μέρες…) που παίζουν πιο άγνωστα και “ψαγμένα” τραγούδια και προσπαθώ να τα γνωρίσω σε φίλους και γνωστούς… Ξέρεις δεν φταίνε μόνο οι ταβέρνες. Δυστυχώς η τηλεόραση και το ραδιόφωνο κατακλύζονται από τα σουξέ της εποχής και ο κόσμος έχει άγνοια! Ακούω συχνά από φίλους μου “καλοί μουσικοί, αλλά δεν τα ξέρουμε αυτά τα τραγούδια”!
Γι αυτό και επιμένω να μη “πυροβολούμε” με ελιτίστικο σνομπισμό φανατικών εκπομπές και προγράμματα που προβάλουν τις αγαπημένες μας μουσικές επειδή μας ενοχλεί η σκηνοθεσία, ή η τραγιάσκα η η παρουσιάστρια… Πρέπει να στηρίζουμε κάθε φιλοτιμη προσπάθεια που φέρνει την παραδοσιακή και τη ρεμπέτικη μουσική κοντά σε μεγαλύτερο κοινό.
Αυτό, Πελαγία μου, έχει την αιτιολόγησή του στην ανάγκη των επιχειρηματιών, και κατʼ επέκταση και των συγκροτημάτων, για «μασημένη τροφή»: είναι πολύ λίγοι οι θαμώνες των μικρών χώρων «γενικής χρήσεως» που ευχαρίστως ανοίγουν τα αφτιά τους σε καινούργια ακούσματα. Επίσης, είναι ελάχιστα τα συγκροτήματα (ημι-) ερασιτεχνών που θα αποδώσουν «καταπληκτικά» τα κομμάτια εκείνα που εσένα σε άγγιξαν μέσα απʼ το σήλαμπς και μάλιστα, όταν τα ακούσεις πρώτη φορά από συγκρότημα και όχι από την πρώτη ηχογραφημένη εκτέλεση
Απο τότε που έκλεισε η σκάλα των Μιλάνων εχω να ακουσω κατι διαφορετικο… :106: Πηγαινα 5 φορές τη βδομαδα (Δευτερα-Παρασκευή) και ακουγα καθε μερα τραγουδια που δεν τα ήξερα.
Τωρα οπου και να παω ακουω τα ιδια και τα ιδια…
Δε μπορω να καταλαβω τη λογική " δεν τα παιζουμε γιατί δεν τα ξερει ο κόσμος"
Μακαρι να μου δινοταν η ευκαιρία να ακουσω τραγουδια που δεν τα ξερω.
Νομιζω οτι απλα δεν εχουμε ασχοληθει τοσο πολυ με τα οργανα οποτε τι να παιξουμε… τραγουδια που δε ξερουμε;
Προφανως ολοι θελουμε να περασουμε πρωτα τα γνωστα γιατί αυτα πουλανε και μετα τα υπολοιπα
και επειδη είναι τοσα πολλα μαλλον δε προλαβαινουμε…
Οποτε το εχουμε σαν δικαιολογία μαλλον (εννοώ τους μουσικους)…
Αυτο το λεω γιατί οποτε εχω ζητησει τραγουδι …η απαντηση είναι δεν το εχουμε περασει…
Ενταξει είμαι και λιγο δύσκολος και απαιτητικός λόγω Σκάλας… :108:
Εσυ φιλε μου με την εμπειρια της Σκαλας, ανεβαζεις τον πηχη στα υψη… Και εγω για πολυ λιγο που προλαβα να τους ζησω, σε καταλαβαινω και σου δινω ολα τα δικια για την ‘δυστροπια’ σου αυτη…
Εσυ που εισαι γνωστης (insider) του ρεμπετικου Πελαγια,το νοιωθεις αυτο και σε καταλαβαινω απολυτα.Υπαρχουν και πολλοι που πηγαινουν σε τετοια μαγαζια,απλως,ετσι, να ακουσουν ρεμπετικα,χωρις να ειναι γνωστες του ειδους,και δεν τους νοιαζει,ουτε θα καταλαβουν αυτο που αναφερες.
Για πολλους θαμωνες,ονοματα οπως,Γαβαλας,Δουσας,Βιδαλης,Καμβυσης,Χρυσινης…κ.τ.λ,ειναι αγνωστα .
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι,οταν οι ακουστικες απαιτησεις των περισσοτερων θαμωνων ,παραμενουν,στα μερικα πασιγνωστα τραγουδια του Μαρκου,Παπαιωαννου,Τσιτσανη…,που γνωριζουν,ποτε δεν προκειται να μεγαλωσει και να επεκταθει το ρεπερτοριο της ορχηστρας.
Αν πας σε μαγαζι και εισαι τυχερη και πετυχεις κανεναν παλιο μπουζουκτσή,που ειναι χρονια στην πιατσα,και τραγουδιστη,θα ακουσεις κανα κομματι απο αυτα που δεν ακουγονται.
Το φιλαρακι απο τα ξενα!!!
Ειναι το τι εχει μαθει να ακουει ο πελατης “μια ζωη” και τι περιμενει να του προσφερουν …
Κακα τα ψεμματα , καποια τραγουδια μεγαλων δημιουργων , σαν “αστερια” στο στερεωμα εμειναν
και θα εξακολουθησουν να παραμενουν , την προβολη ομως και την αξια την πηραν απο εμας …
Σιγουρα λοιπον ξεχωρισαν , αλλα δεν εγραψαν οι ιδιοι τραγουδοποιοι “μονο” αυτα …
Ουτε τραγουδοποιοι ειναι “μονο” ο Μαρκος , ο Τσιτσανης , ο Παπαιωαννου , ο Χιωτης , ο Μητσακης κλπ.
Υπαρχουν παρα πολλοι αλλοι εξαιρετικοι που δεν ακουγονται παρα μονο ελαχιστα , ο Μιγκος , ο Λαυκας .
ο Τζουανακος , ο Τσαους , ο Δελλιας (ξερω τι λεω) και αλλοι , φυσικα δε μιλω για τις εξαιρεσεις …
Τα νεα παιδια που πιανουν στα χερια τους μπουζουκι , εχουν καποιον “ηρωα” συγχρονο μουσικο στα πλανα
του μυαλου τους και τον ακολουθουν πιστα , μιμουμενα τοσο τον τροπο που παιζει (εαν το καταφερουν) ,
οσο και τα τραγουδια που παιζει , δηλαδη αποτελει “σχολη” για τα “νιατα” ο Χ καταξιωμενος μουσικος …
Νομιζω θελει “συνεχη” μελετη των απειρων τραγουδιων , ανανεωση και επιβολη στο ακροατηριο αλλων
μουσικων κομματιων , κοντρα στην πεπατημενη και στο ρευμα που εχει καθιερωθει χρονια τωρα …
Ενας κουκος ποτε μονος του δεν φερνει την ανοιξη , θελει λοιπον συνεργασια των μουσικων με τον
καταστηματαρχη , ωστε μπει νυστερι και σιγα σιγα να αλλαξουν τα πραγματα , ωστε να ακουστουν και
αλλα τραγουδια και να μαθει κι ο κοσμος βρε αδελφε ποιος ειναι ο Δουσας , ο Μελκον , η Καλλελη κ.α.
Zούμε την εποχή της ευκολίας, της ταχυφαγίας, της γρήγορης ¨ανέλιξης¨, δηλ του γρήγορου κέρδους. Πως θα αποτελούσαν την εξαίρεση οι ιδιοκτήτες τέτοιων μαγαζιών? Παρ΄όλα αυτά υπάρχουν στέκια να ακούμε ,και έχουν αναφερθεί αρκετά μέσα στο φόρουμ. Μερίδιο πάντως στο πρόβλημα έχουμε κ΄εμείς ως θαμώνες θέλω να πω. Όσες φορές πάντως εγώ την εχω ʽʼπατήσειʼʼ ήταν γιατί η παρέα μου δε θα ʽʼάντεχε ʽʼτα όχι γνωστά ρεμπέτικα η λαϊκά. Είναι γνωστό ότι η πλειοψηφία όταν λέει ρεμπέτικα εννοεί τραγούδια του Τσιτσάνη , του Μητσάκη του Παπαιωάννου, και αν έχετε προσέξει έχει αρχίσει και ο Μάρκος να ʽʼαραιώνειʼʼ.
Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα. Κάθε είδος μουσικής έχει γνωστά και λιγότερο γνωστά κομμάτια. ΠΧ Ο πολύς κόσμος όταν μιλάει για κλασσική μουσική σκεύτεται Βιβάλντι, Ραβέλ και Μότσαρτ. Ετσι και με τα ρεμπέτικα, υπάρχει αυτό το πολύ συγκεκριμένο ρεπερτόριο το οποίο σχεδόν ταυτίζεται με την μουσική γλώσσα του ρεμπέτικου. Αυτό λοιπόν δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Οσες φορές και να ακούσουμε την Συννεφιασμένη Κυριακή, ποτέ δεν θα είναι μουσική ταχυφαγείου. Η Συνεφιασμένη Κυριακή είναι γνωστή γιατι είναι όντως απο τα ποιό όμορφα τραγούδια που έχουν γραφτεί στην χώρα μας, γιαυτό παίζεται και συνέχεια. Ολα τα “επαναλαμβανόμενα” είναι πολύ καλά τραγούδια.Ο χρόνος έχει αποδείξει οτι είναι τα ποιό κατάλληλα τραγούδια για να γνωρίσει κάποιος το ρεμπέτικο.
Συμφωνώ οτι τα “επαναλαμβανόμενα” είναι μόνο μια μικρή μερίδα του ρεπερτορίου, συμφωνώ οτι υπάρχουν και άλλα καλά. Αλλα αν κάνουμε ρεπερτόριο μόνο με αγνωστα τραγούδια, ίσως χάνουμε το νόημα της λαϊκής μουσικής. Ο κόσμος περιμένει να ακούσει και κάτι οικείο, κατι που μπορεί να σιγοτραγουδίσει η να σφυρίξει η οτιδήποτε και αυτό είναι το καλύτερο πράγμα με την μουσική μας. Γιαυτό λοιπόν πρέπει να υπάρχουν και τα “επαναλαμβανόμενα” για να μπορεί και ο κόσμος να ακούει γνώριμα κομμάτια και κατα κάποιο τρόπο να συμμετέχει στην μουσική.
ΓΙα να ξεκαθαρίσω λοιπόν: πιστεύω οτι τα γνωστά κόμμάτια πρέπει να παραμείνουν στο στάνταρντ ρεπερτόριο αλλα φυσικά να εμπλουτίζουμε τις βραδιές μας και με λιγότερο γνωστά κομμάτια. Είναι χρέος μας να διατηρίσουμε την μουσική μας και να διασώσουμε την παράδοση της ερμηνείας της. Αυτό θα γίνει καλύτερα φυσικά εαν συμπεριλάβουμε όσο περισσότερους συνθέτες και τραγούδια μπορούμε στο ρεπερτόριο μας.
Αυτά απο μένα
Χαιρετίσματα απο τον παγωμένο Καναδά
Και οι μαγαζατορες την πελατεια τους φιλε Αλκη!!!
Το όνομά μου είναι Αλέξανδρος
Ναι και οι μαγαζάτορες την πελατεία.Και αυτοί πρέπει να δουλέψουν οπως όλοι μας. Δεν βλέπω αυτό να αλλοιώνει απαραίτητα το ρεμπέτικο
+10 :088:
Και φυσικα δεν ειπε κανενας οτι ετσι αλλοιωνεται το ρεμπετικο Αλεξανδρε.Μονο ,οπως ειπε και η Πελαγια,ρεμπετικο δεν ειναι μονο αυτα τα 30-40 τραγουδια που ακουγονται συνηθως στα μαγαζια.
Κωστας
Δυστυχώς για αυτήν την αγρανάπαυση και έλλειψη καλών <<αγνώστων>> τραγουδιών απο τα προγράμματα των μαγαζιών η αιτία είναι αμφίδρομη.Απο την μιά πελάτες χωρίς αναζητήσεις ,χωρίς δυστυχώς να ακούνε, προσέρχονται στα κέντρα με κοιμισμένη την καρδιά και διάθεση μόνο για εκτόνωση(αυτό βέβαια ως ένα σημείο είναι θεμιτό).Ετσι αρκούνται στα τετριμμένα χωρίς την παραμικρή διάθεση να ακούσουν κάτι διαφορετικό.Απο την άλλη οι καταστηματάρχες προσφέρουν αυτό που θέλει ο κόσμος απλόχερα χωρίς την παραμικρή διάθεση να ρισκάρουν(και χωρίς γνώση βέβαια).Και στη μέση οι ορχήστρες (φέρουν και αυτές μεγάλο μερίδιο ευθύνης) αν είναι μερακλίδικες ίσως <<ξυπνήσουν>> κάποια τραγούδια ειδάλλως θα υποκύψουν στο γενικό κλίμα.Και μένουν ετσι κάποιοι εραστές της τέχνης να προσπαθούν να τα κρατήσουν ζωντανά.Βέβαια Αθήνα και θεσ/νίκη λ’ογω πληθυσμιακής κάλυψης τα πράγματα είναι υποφερτά σε σχέση με την επαρχία(εκτός λίγων εξαιρέσεων πχ. το Ρεμπέτικο στην Καρδίτσα) όπου εκεί (εδώ) είναι τραγικά.
όπως χάρηκα σε φορουμομάζωξη που άκουσα από φίλο τα άγνωστα σε μένα “κουμπούρα από τη βάθη” και “χλαπάτσο και μπισμπιρή”, έτσι χάρηκα τις προάλλες που στο μαγαζί θαμώνας ήξερε απ’έξω κι ανακατωτά τη “βασίλισσα” και την “αττάλεια” που του έπαιζα στο κλείσιμο! εξάλλου ξαναεκτίμησα τα γκόλντεν κλάσικς (όπως γκόλντεν μπόυς) “πριν το χάραμα” και “βαδίζω και παραμιλώ” λόγω πρόσφατων αντίστοιχων προσωπικών βιωμάτων…
αυτό περί αναλογίας γνωστού-άγνωστου είναι σωστό, πρέπει να διατηρείς το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή της παρέας ή των πελατών. από την άλλη, κάποιοι διψάμε για καινούρια ακούσματα ενώ άλλοι αρκούνται στα ίδια και τα ίδια “χιτάκια”… άλλωστε η κάθε παρέα (ή μαγαζί) φτιάχνει με το χρόνο τα δικά της “στάνταρ” κομμάτια, πασίγνωστα και αναμενόμενα στους φίλους -αλλά άγνωστα παραέξω. κι ας καταλάβουν επιτέλους οι μαγαζάτορες πως ο μουσικός αποδίδει καλύτερα αυτό που γουστάρει να πεί.
και για να απαντήσω επιτέλους στο αρχικό μήνυμα, στην αρχή “μετράς” την παρέα ή την πελατεία, παίζεις αρκετά γνωστά κομμάτια -διαφυλάσσοντας κάποιο επίπεδο- και σιγά σιγά, όσο το επιτρέπει η βραδιά, δοκιμάζεις -καλοπαιγμένα- άγνωστα. αν πάει καλά, μπορεί στο τέλος να ανεχθούνε ακόμα και το συνεχές ξεκούρδισμα στα ντουζένια!
μακάρι να φτάσουμε στο σημείο να ακούμε τα κομμάτια όχι διαχωρισμένα σε “χιτ” και “ψαγμένα”, αλλά γιατί μας “μιλάνε”.
απο τη μια ο μαγαζατορας:θελει απλα την ορχηστρα για να χτυπα τις τιμες?ή γιατι εκανε το μερακι του μαγαζακι?!
απο την αλλη η ορχηστρα:απλά μουσικοι που ΄΄δουλευουν΄΄για το μεροκαματο?ή μερακληδες που κανανε το γουστο τους επαγγελμα?!μαγαζατορας για τα φραγκα+μουσικοι του μεροκαματου…μας κανουνε ενα στημενο σκηνικο επαναλαμβανομενο.το δευτερο παντρεμα θα στησει κατι ομορφο…και θα εξελισσεται…(εφ’οσον οι μουσικοι ξοδεψουνε πολυ χρονο σε προβες-γιατι ακομα κι εγω η ασχετη καταλαβαινω πως δε βγαινουν ετσι απλα τα κομματια!)αν τωρα ανακτευτουνε τα παντρεματα…εχουμε ενα μπαχαλο…με δυσαρεστημενους πότε τους μουσικους πότε τους μαγαζατορες.
δυστυχως στην επαρχια τα πραγματα ειναι ακομα χειροτερα…τα ρεμπεταδικα εχουνε γινει κατι σαν μουσικες σκηνες με ποικιλο προγραμμα…οκ!οχι οτι ναναι αλλά λιγο απο εντεχνο-λαικο-αντε κια ΄΄ρεμπετικο΄΄…κατα τα άλλα μιλαμε για ρεμπεταδικο!
Δεν μπερδευω αλλα ειδη μουσικης με το θεμα που ανοιξα , μιλησα και θα μιλω για το ρεμπετικο και το παλιο λαικο τραγουδι …
Να καθησει ο μουσικος να ψαξει και να μαθει να παιζει κι αλλα τραγουδια , σε λιγο καιρο τα αγνωστα θα γινουν γνωστα ,
διοτι θαρχισουν να ακουγονται και να σιγομουρμουριζονται ... Οταν θ ανεβει στο παλκο , μπορει να πει στην αρχη δυο λογια στο κοινο του για το τι θα ακουσει και βεβαια αυτο δε σημαινει
οτι θα εξοστρακιστουν τα παλαιοτερα , τα γνωστοτερα εαν θελετε …
Το θεμα το εχω συζητησει με φιλο μουσικο (μπουζουκι) , που εχει το ιδιο σκεπτικο και το υλοποιει στο βαθμο που τον παιρνει …
πελαγια μου εγω μπερδεψα το θεμα, οχι εσυ…απλά αναφερω πως υπαρχουνε και χειροτερα δυστυχως…δηλωμενα ρεμπεταδικα που αν '‘πετυχεις’'την καταλληλη ωρα…θα ακουσεις τα γνωστα ρεμπετικα και θασαι κια ευχαριστημενος…
Εχω βαρεθεί το βλέμμα των θαμώνων το οποιο ονομάζω ( το βλέμα του UFO) με το οποίο σε κοιτάζουν άμα παίξεις κάτι που δεν είναι γνωστό,Π.χ την τελευταία φορά μου ετυχε με το μαγκαλάκι!!! Δυστηχώς ακόμα και την εναλαγή γνωστου-αγνωστου κομματιού ως σχήμα την εχουμε πληρώσει πάρα πολλές φορες στα μαγαζιά γιατι ο μαγαζάτορας τα ριχνει πάντα στην μουσική όλα τα φταιξίματα και σου λέει παίζε μόνο γνωστά,εμείς ποτέ δεν το κάνουμε με τα γνωστά αποτελέσματα,βεβαια ειμαστε ημι- επαγγελματικό σχήμα οπότε να και αν γουστάρει να και αν δεν γουστάρει το μαγαζί,δυστηχώς καταλαβαίνω τους μουσικούς που ειναι καθαρά επαγγελματίες και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς γιατί καλή η ιδεολογία αλλά χωρίς να μπορείς να φας δεν πας πουθενά.Υπομονή και να στηρίζουμε οσο μπορούμε γκρουπάκια που θελουν να παίξουν κατι παραπάνω με την μορφή της παρέας που θα τους ενθαρρύνει.