εχεις δικιο.παροτι το γενικευεις λιγο,θα απαντησω μονο για μενα:
αφου καταφερα να κοψω το 14ετες καπνισμα (απο τα 8 μου) και μετα την 10ετη μου αποτοξινωση απο το αλκοολ σε κλινικη του Bristol (οταν δοκιμασα ολες τις μαρκες ποτου και πλεονα απηυδυσα), ερχομαι εδω και θετω τετοια ερωτηματα…
σα δε ντρεπομαι ο αλητηριος.
Γειά σου Kostas™. Είμαι ο τελευταίος που θα κατηγορήσει το τσιγαράκι. Άλλωστε κατά τη γνώμη μου περισσότερο <<κακό>> κάνει το ποτό (ωραίο πράμα κι αυτό όμως).
ρε παιδια,ποτε δεν καταλαβα γιατι ο κοσμος μπαινει σε τετοιες συγκρισεις.ολες οι πρεζες/“πρεζες” τα ιδια σκατα δεν ειναι;
γεροπαραξενιές, Κώστα μου…! :019:
(και ημείς οδεύομεν εις τα πρώτα …ήντα, αλλά ποιούμεν την νύσσαν…):089:
και εγώ αναφέρθηκα στο θέμα λίγες ημέρες πριν
Προσωπικά έχω φθάσει να αποδεσμεύσω το καλλιτεχνικό έργο κάποιου από
την προσωπική του ζωή. Ο Χατζιδάκις ήταν … αλλά έγραψε
αριστουργήματα, οι ρεμπέτες χασικλήδες και μεγαλούργησαν άλλοι
χαρτοπαίκτες, άσωτοι μέχρι και δολοφόνοι. Χέστηκα για το ποιόν τους αν
μ’αρέσει η μουσική τους και την βρίσκω με αυτή.
Μου έχει συμβεί όμως να πάω σε ρεμπετάδικο και να εμφανίζεται
μπουζουξής-τραγουδιστής γνωστότατος να μην βλέπει μπροστά του από τη
σούρα - μαστούρα. Δεν μ’ άρεσε καθόλου, τζαντίστηκα και ήθελα να
φύγω. Δεν με νοιάζει τι κάνει στην προσωπική του ζωή, αλλά στο πάλκο
θέλω να είναι τύπος και υπογραμμός. Άρχοντας!
Έχω την εντύπωση, μάλλον κάνω λάθος, διορθώστε με, ότι και οι παλιοί
το πρόσεχαν λιγάκι αυτό το θέμα.
Προσωπικά, αν πιω πέραν του δέοντος δεν μπορώ να πάρω τα χέρια μου στο
μισομπούζουκό μου κι όλο λάθη κάνω. Απορώ πως οι περισσότεροι μουσικοί
είναι στο πάλκο με το ουίσκι παρά πόδας.
για να ειμαι ειλικρινης και εγω έκοψα μαχαίρι τα πολλα-πολλα με το ποτό (για ενα μικρο διαστημα το “φλέρταρα” ασχημα) εξαιτιας τετοιων περιπτώσεων.οταν ειδα τις φατσες και συμπεριφορές των μεθυσμενων-σουρωμενων,που ορισμενους απ αυτους τους ειχα δει νηφάλιους και τους ειχα συμπαθησει μάλιστα,τρομαξα(ναι η αληθεια ειναι οτι δεν εχω γραψει “χιλιομετρα” σε τετοιες μαζικες ρεμπετο-καταστασεις και μου φαινονταν περιεργα ολα αυτα).γι αυτο τωρα φαινεται να το παιζω και ηθικολογος για μερικους.καμια σχεση βεβαια.απλως στην τελικη με τσαντιζει και εμενα το γεγονος που αναφερεις (περαν της ατυπης επιβολης που γινεται αν το “αναψει” καποιος δημοσιως) που ενδεχομενως να γινεται για να φανει ποσο “ρεμπετες” ειναι ή ετσι να εχουν συνηθισει.
άρα προτεινω κόκκινο κρασάκι (και όχι με τον τενεκέ που λεει και ο ΣΠΥΡΟΣΣ) το οποιο κανει και καλό στην καρδιά όπως λεγεται :089:
Να συμφωνήσω κι εγώ με τον Katepano, πλέον, αν το παραχέσω στο ποτό δεν μπορώ να πάρω τα χέρια μου. Όχι ότι μπορώ νηφάλιος αλλά πιωμένος είμαι για τα έλατα (βέβαια νομίζω ότι παίζω παπάδες, αλλά είναι το ίδιο με την οδήγηση που νομίζεις ότι οδηγείς καλά).
Τώρα για το θέμα “ουσιών” κλπ, νομίζω ότι να φουμάρεις φόρα παρτίδα είναι απαράδεκτο, άσχετα αν έχω συνεβρεθεί σε δημοσίως πίνουσες παρέες (στη μία ήταν και ο παίχτης του οποίου το βίντεο ο ΚΚ ανέβασε λίγα πόστ πριν) και μετά ήμουν ολίγον τί κροκόδειλος…τόσο που ν’αναρωτιέμαι (ολονυχτίς) πώς είναι δυνατόν ο εν λόγω παίχτης να παίζει παπάδες -παρότι αυτός μόνο παπάδες παίζει…:112:
Σαφώς όμως όσο περισσότερο την πίνεις τόσο καίγεται το μυαλό σου -το αυτό συμβαίνει και με τους Σκώτους περιπατητές και μή, παρότι το κάνουμε γαργάρα γιατί δεν μας συμφέρει. Άλλωστε ολωνών τα μυαλά εδω μέσα καμένα είναι huzzam τί νομίζεις; Μπράβο πάντως Huzzam παρά το νεαρόν της ηλικίας σου είσαι υγειίνιστης και σοβαρός (και αυτό δεν είναι πλάκα). Εμείς οι υπόλοιποι γιατί έχουμε καταντήσει έτσι, χίκ!
καλα,μη φανταστεις οτι και εγω ειμαι 100% άκαφτος.ας ειν καλα το -σχεδον- τσαμπα ιντερνετ .το φαϊ στο οποιο ακομα “χαμογελαω” καμια φορα ευτυχως δεν καιει στομαχικα κυτταρα… 
.
αλλα που θα παει,θα μπουν και αυτά σε σειρα κάποτε…
αν και μεταξυ μας-άρρενες της παρέας-το καψιμο με μέτρο και “στυλ” εχει και μια Α’ γοητεια…κατι σαν τις trendy-“μοντέλες”(αλλα βλαμενες) νεαρές γυναικες των ημερων…
Με δυό κουβέντες τα’πες ολα.Μπράβο μαγκίτη.:090:
ένα πράγμα δεν κατάλαβα?έχει κανείς την ανάγκη να θεωρηθεί(από ποιούς?)ρεμπέτης?να ξεπατικώσει δηλ…συμπεριφορές και συνήθειες αυτών που κάποιοι άλλοι!ονομάσανε έτσι?για να τους ξεχωρίσουνε και να τους στιγματίσουνε?γιατί ρεμπέτης νομίζω ήταν το ντοπρο παιδί και το ξηγημένο?μπά!ζηλεύει κανείς τον τρόπο που ζησανε?θάθελε κανείς να ζεί εκείνη την περίοδο?ζούσανε καλή ζωή?!
αγαπάμε τις μουσική τους…είμαστε ευγνώμονες που μας αφήσανε τέτοια κληρονομιά για να χαιρόμαστεκαι για να βγάζουμε το μεράκι μας…αλλα΄αλλίμονο ρε παιδιά άν για να αγαπήσουμε οποιοδήποτε είδος μουσικής θάπρεπε να ακολουθούμε και τον τρόπο ζωής των δημιουργών!άν ήταν με τους ροκάδες που γουστάραμε(γουστάρουμε)καποιοι από μας θάπρεπε νάμαστε τελιωμένοι χρόνια τώρα!προσωπικά για τον αγαπημένο μου ρόκ καλλιτέχνη έχω τη χειρότερη εντύπωση?ήταν πολύ γελοίο άτομο:)κατα την ταπεινή μου γνώμη…τέλος πάντων…αυτό που ήθελα εξαρχής να πώ είναι πως δεν οφείλει κανείς μας να συμπεριφέρεται και να πράττει όπως δεν επιθυμεί…κανείς δεν αποδέχεται κάποιον που το '‘παίζει’'ή δεν ξέρει να πεί '‘όχι’'για να κολλήσει κάπου,ή για να του δωθεί ένας χαρακτηρισμός που επιθυμεί.δεν έχει χαρακτήρα!και είναι το χειρότερο που μπορεί να λείπει από έναν άνθρωπο.δεν μπορεί να τον υπολογίσει κανείς,ούτε να τον εμπιστευτεί…αφού δεν σέβεται ο ίδιος τον εαυτό του και απλά '‘ακολουθεί’'για να μην είναι εκτός.σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,μπορεί να ακούγεται αστείο αλλα΄δεν είναι…καλημέρα.καλή βδομάδα
Δυστυχώς όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, το πώς δείχνεις, το look δηλαδή έχει καταντήσει να είναι προυπόθεση της επιτυχίας.Έτσι για πολλούς νεαρούς και όχι μόνο, μουσικούς αλλά και ακροατές , το να υιοθετήσουν αυτό το στυλάκι και αυτές τις συμπεριφορές, τους κατατάσει άμεσα στην “κοινωνία” των ενναλλακτικών αυτών που δεν ακολουθούν την μόδα κτλ.κτλ.Όταν έρθει η ώρα όμως για το δια ταύτα το παίξιμο δηλαδή ή την μερακλίδικη ακρόαση, άστα να πάνε…
Πολύ σωστά, σε επίπεδο κοινωνικής συμπεριφοράς.Άς το πάμε και λίγο πιο πέρα σε επίπεδο “μουσικής” συμπεριφοράς.
Φαντάζεσε που θα ήταν η μουσική εάν όλοι όσοι ασχολούνται με αυτή, υιοθετούσαν αυτή την συμπεριφορά;Να μιμούνταν και να ξεπατίκωναν όλα τα καλά αλλά και όλα τα άσχημα (γιατί υπάρχουν και αυτά)μόνο και μόνο επειδή παίχτηκαν έτσι απ αυτούς που θαυμάζουμε,χωρίς κριτική σκέψη χωρίς την προσθήκη των ιδιαίτερων δικών τους χαρακτηρηστικών.Η καλύτερη ατάκα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια , βρίσκεται μέσα στην φράση παλιού μουσικού που συμβουλεύει νέα τραγουδίστρια “πρόσεχέ τον αυτόν(εμένα) γιατί είναι νεορεμπέτης!!!” εννοώντας ότι δεν παίζω τα κομμάτια όπως στην πρώτη εκτέλεση δεν ακολουθώ όλο το στυλιστικό πακέτο κτλ.
Καλή εβδομάδα.
δεν πιστεύω πως υπάρχει καποιος που πηγαίνοντας σε κάποιο μαγαζί περιμένει να δεί,να ακούσει…μάρκο,τσιτσάνη…τα τραγούδια τους θέλουμε να ακούμε,όμορφα και με διάθεση από τα παιδιά στο πάλκο.δεν είναι σινεμά το πάλκο να βλέπεις ταινία εποχής.προσωπικά αγαπώ πολύ τη μουσική της μικρας ασίας…αλλά οι εκτελεσεις από τις μεγάλες αναμφισβήτητα κυρίες της τότε εποχής,δεν με συγκινούνε,όπως με έχουνε συγκινήσει φωνές γυναικών σημερινών σε αυτό το είδος.ο καλλιτέχνης που αγαπά αυτό που κάνει,βγάζει τον εαυτό του αργά ή γρήγορα…δεν μιμείται!ούτε πιστεύω πως μιμούνται όλοι όσοι θυμίζουνε φωνές παλιών ρεμπετών…ή επιθυμούνε να παίζουνε με τον δικό τους τρόπο.τους ταιριάζουνε αυτές οι εκτελέσεις των κομματιών,αγαπούνε να εκφράζονται με παραπλήσιο τρόπο…δεν σημαίνει αυτό πως μιμούνται απαραίτητα ούτε βέβαια πως οι υπόλοιποι που αισθάνονται πως έχουνε να βάλουνε και κατι από τον εαυτό τους μέσα σε αυτό το είδος δεν μπορούνε να το κανουνε…εμείς διαλέγουμε…τί μας εκφράζει,τι μας αγγίζει…τι μας αρέσει.
Η αλήθεια είναι πως ὁλοι έχωμε τον ρεμπέτη μέσα μας , ὁλοι περιωρήζωμε έναν ανυπότακτο πολίτη που δυαφωνεί με τις αρχές και τα ώρια ὑποκριτιόδης της κοινωνίας , για αυτούς που μπορούν να ξεθημάνουνε μόνο με το τραγούδι μπράβο τους , για αυτούς που πρωσθέτουν κάπια ουσία (νόμημες : οινός ούζο τσιγάρο κ.τ.λ. και παράνομες …) για να επιζήσουν μπράβο και σε αυτόυς , όμος όλα έχουν μιά τυμή εναν κόστο ,ο καθένας μόνος του πρέπει να ξέρει εάν αξήζει η όχι . Πιστεύω πως ανάποδα και αντίθετα από όπως νομήζουν πολλοί , η ψυχηκή επανάσταση του ρεμπέτικου προφυλάει την κοινωνία από την πραγματική χασισοποτήα , και την πραγματική παρανομία , αφού το ρεμπέτικο περιβάλλον επιτρέπει σε οποιονδήποτε πηγένωντας στα βουζούκια και παραμένοντας εκή μέχρι αργά , να ακούσει ενα ταξήμι για να την βρηεί , να πάρει τις στροφές του , ας πούμε με ένα χασικλήδικο προπολέμικό , και μετά από το μηνόρε της αυγής σαν αγγελούδι πάει σπίτι για ὑπνο … Επαναστάτησε κατά την ψεύτρα κοινωνία εκθέτωντας τον εαυτόν του , εκδήλοσε την γμώμη του παίξοντας τον ρόλο , έζησε σε αιώνιες στιγμές την μαγκιά εστάνθηκε το παράνομο και αναγνώρησε την υληθιότητα της ὑποκρισίας του εαυτού του , με πολύ φτυνή τυμή για την ζωή του , ο καημός η αδικαιοσήνη και το πάθος έγηναν θρύνος , θρύλος και γλέντι και το ανυπόφορο εμίκρανε και πολλές φορές κατανωήθηκε . Βέβαια για ἁλλους η χρήση κάπιου συμάχου (το ούζο η το μαύρο π.χ.) βοηθάει σε αυτή την βιοπάλη … Πρέπει ο καθένας νά ακολούθεί την φίση του , και να ζήσει την δική του αλήθεια μέχρι εκή που πιστεύει και εστάνεται πως τον κρατάνε να κότσια του, μόνο κάπιος σαν τον Οδυσσέα μπορεί να ακούσει τις Σιρήνες να τραγουδούν και να μην καταστραφεί :089:, με τσ’υγιές σας:247: !
ΚΑΛΗΜΕΡΑ Η ΣΧΕΣΗ ΧΑΣΙΚΛΗΣ ΡΕΜΠΕΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΟ ΧΑΣΙΣ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΠΟΥ ΣΑΦΩΣ ΗΤΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΧΑΣΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΗ ΕΠΗΡΕΑΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ Σ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ.
ΠΑΝΤΩΣ Η ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΡΕΜΠΕΤΗ ΜΕ ΤΟ ΧΑΣΙΚΛΗ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΗ,
ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΑΨΕΙ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΝΑ ΕΞΩΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ.
ΡΕΜΠΕΤΗΣ=ΛΕΒΕΝΤΗΣ
=ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ
= ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
= ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΗΤΕΡΟ
[b]Μήνυμα από συντονιστή: Φίλε Άρη καλωσόρισες στην παρέα μας. Καλά τα λες, μόνο που έτσι κεφαλαία όπως τα έγραψες μας κούρασες βρε αδερφέ! σε παρακαλώ γράφε με μικρά γράμματα. :088:[/b]
Θα συμφωνησω με τα οσα ειπωθηκαν απο τον Αρη. Σημερα συνανταται δυστυχως συχνα η αποψη πως το χασις ειναι συνδεμενο με τη μαγκια και το λαϊκο τραγουδι. Πιστευω πως τα χασισοτραγουδα κρυβουν μια ψευτικη επαναστατικοτητα. Καλλιεργουσαν και καλλιεργουν ψευδαισθήσεις αντίστασης στις υπάρχουσες κοινωνικες ή αλλες καταπιέσεις. Το γνησιο λαϊκο-δημοτικο τραγουδι ενοχλουσε παντα καθε εξουσια μιας και συχνα αναφερονταν στη φτωχεια, στην αδικία, στο χαμηλο μεροκάματο…Το χασις, η μεθαδόνη κ.α. χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιουνται ως ενα μεσο υποδούλωσης αφου καθιστα τον χρηστη εγκλωβισμένο στον ψευτικο κόσμο του …Παλι οπως ειπα και πιο πανω ισως τον κανει να εχει την ψευδαισθηση πως ετσι επαναστατει.
Τελος πολλες σκεψεις μου δημιουργησε η συναυλία του Νταλάρα που αφορουσε τα τραγούδια με ουσίες…Εκτος απο τραγουδιστης νομιζω πως εχει σχεση με τον ΟΗΕ, ΔΙΕΘΝΉ ΑΜΝΗΣΤΊΑ…
Ευρωπαϊκό φαινόμενο περισσότερο η χασισοποτεία, ήταν χαρακτηριστικό και διέξοδος των λαϊκών στρωμάτων.
Η ανώτερη τάξη εύρισκε και άλλες διεξόδους.
Καθώς όμως προστατευόταν από το νόμο στην Ελλάδα, κυρίως προπολεμικά η καλλιέργεια και η χρήση του, δεν μπορεί να αποτελεί κατηγορία μόνο για τους ρεμπέτες.
Αλκηστη συμφωνω πως δεν πρεπει να καταδικαζουμε τους τοτε χασικλήδες αλλά το τότε κοινωνικοπολιτικο συστημα. Οι χασικλήδες παντα είναι τα θύματα του συστήματος. Στη σημερον ημερα καλο ειναι να διδασκομαστε απο τα λαθη του παρελθόντος και οποιος είναι εξαρτημένος απο ουσίες πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ΑΣΘΕΝΗΣ και οχι να απομονώνεται κοινωνικά,να αποτελει αντικείμενο χλευασμού ή αντιθετα και θαυμασμού…
Τωρα οποιος ασχολειται σημερα με το ρεμπέτικο και την παραδοσιακή μουσικη δεν σημαινει πως θα ειναι καλύτερος οργανοπαίχτης ή θα εχει περισσότερο πάθος στο πάλκο αν παιρνει ουσίες. Αυτα ειναι τριχες κατσαρες. Το παθος ο καλλιτεχνης πιστευω πως το αντλει μεσα απο το ιδιο του το δημιουργημα και τα βιώματα του, δεν του το δινει η πρεζα.
Καποιοι τα προβληματα τους τα ΞΕΧΝΟΥΝ περνοντας ουσίες. Πιστευω πως είναι καλύτερο να τα ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ μεσα απο τη τεχνη.
Μια και ξαναγυρίζουμε στο θέμα των ουσιών, έχει ενδιαφέρον να επισημάνουμε πως η κάνναβη ήταν γνωστότατη όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική, όπως και σε όλο τον κόσμο.
Το 1875 στις ΗΠΑ πλήρωναν πρόστιμο οι αγρότες που δεν την καλλιεργούσαν…
Και ο ίδιος ο πρόεδρος Ουάσιγκτον έγραφε στο Ημερολόγιό του, το 1765:
" Έσπειρα κάνναβη… επιτέλους, άρχισα να διαχωρίζω τα αρσενικά από τα θηλυκά φυτά κάνναβης…"
Αφού επιστρέφουμε στην χρήση των ουσίων , επειδή μου έκανε μεγάλη εντύποση κάτι που άκουσα σε ένα συνπώσιο χείρουργων , θα το μεταδόσω σε σας : Ο ναργιλές είναι το πρώτο εργαλείο ανεστεσίας ,το εφευρέσε ένας χειρούγος από τας Ινδίας , στον δεκατοντρείτον αιώνα μετά Χριστού . Σε εκήνη την εποχή το όπιον (από το αφιόνι) το χρησημοποιηούσαν ος ναρκοτικό φάρμακον για ενχειρήσεις , αλλά επειδή η δόση φαρμακευτική και η δηλητηριόδης είναι σε πολύ μικρή απόσταση , οταν το καταπίναν πολλοί ασθαινοίς πεθένανε , ο ναργιλές επέτρεπε να καπνήσει ο ασθαινής μικρότερες δόσεις όπιου μέχρυ να φτάσει σε επίπεδο ανοσίας με μικρότερον κύνδηνον ζωής . Τώρα για το χασίσι , στην αρχή η ινδική κάναβη την καλλιεργούσαν όπως και το βαμβάκι για να κάνουν υφάσματα (canhamo), όταν έκοβαν τις κανάβουριές οί εργάτες μένανε με μιά κόλα (ρετσίνα) στα χέρια τους , κάποιος εργάτης έγλυψε τα χέρια του και μαστουρόθηκε , και του άρεσε … αρχήσανε τοτε να μαζεύουνε αυτή την ρετσίνα από τα χέρια τους και εφεύρεσαν το χάς (hash , hashish , χασίσι) , οπότε το χασίσι πρώτα το μασούσαν σαν την μαστίχα , μετά το καπνήσαν στον ναργιλέ , και τελευτέα άρχησαν να φουμέρουν τις φούντες από τους ανθούς (maconha , marijuana)… Εχω μεταχύ διάφορων ναργιλέδων έναν πολύ παλαιό , με το σταχτοδοχείο του με αράπηκους χαρακτήρες και την σφραγήδα της αιγιπτιακής κηβερνίσεως από χρησό 23 καρατιόν ,από την Σμύρνη ξαναπήγε στην Αίγιπτο , μετά στην Ελλάδα , μετά στην Βραζιλία , ξαναπήγε στην Ελλάδα και τώρα είναι στην Βραζιλία , δυστυχός το πρώτο του γιαλί με τόσα σούρτα φέρτα έσπασε ,σε ένα ταξήδι που επήγα στην Πόλη αγόρασα ένα κόκηνο γιαλί με διάφανα σχέδεια γεομετρικά , και καινούργεια μάνικα , αλλά η πίπα μπρούντζηνη με οπή από ελέκτρον(δεν ξέρω πος γράφετε κιχλιμπαρένια) και ο μπρούντζηνος καλλωδουλεμένος λουλάς του με γεομετρικά σχέδια , τον καθαρήζω καθε μήνα με το ξήδι και είναι σαν χρησός !!! Το πύλινο τσιμπούκι ακόμα είνα το πρώτο με χαλκομανίες από παπαρούνες .Ήταν του προπάπουμου , και περίφανεύουμαι πολύ γιά αυτό και για αυτόν . . .Τον ανάβω πότε πότε με εκλεχτή παρέα . . . με αιγιπτιακό τουμπέκ και και γεύμα καρασιού (el nakhla) :089:. . .Ποτέ με χασίσι :083: γιατί απαγορεύετε .