"Ρεμπέτικο" Φέρρη

Μολις είδα το DVD, στο σπίτι μου στο Όσλο και θα ήθελα να ευχαριστήσω, τόσο εσάς κύριε Φέρρη όσο και όλους τους υπολοίπους συντελεστές της ταινίας για αυτό το αριστούργημα που δημιουργήσατε.

Ευχαριστώ.

Πρόδρομος

Πως λέγεται το κοριτσάκι που κάνει τη Μαρίκα στα πρώτα είκοσι λεπτά της ταινίας? Που αλλού έχει παίξει? Τι να γίνεται τώρα?
Βρίσκω την ερμηνεία της δίχως υπερβολή συγκλονιστική. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η μεγάλη μαεστρία του Φέρρη να καταγράψει με τόση λεπτότητα τον καημό να γεννιέται στο πρόσωπο και στο ύφος της ηρωίδας από τα παιδικά της χρόνια.

Φάνη, η μικρή λέγεται Πόπη Κατσαμπάνη, και δε νομίζω πως ξανάπαιξε πουθενά αλλού. Την ψάχνω κι εγώ, αφού βρήκα την Ειρήνη που παίζει την κόρη της Μαρίκας, Αντριάνα, πριν το καμπαρέ. Στο καμπαρέ (Το Πρακτορείο) είναι η κόρη μου Δανάη.

Η ερμηνεία της, είναι πράγματι καταπληκτική. Αλλά να σου πω κι ένα σκηνοθετικό “μυστικό”: Την είχα βάλει στα διαλείματα να παρακολουθεί τη Σωτηρία Λεονάρδου στα γυρίσματα και τις πρόβες, και να μαθαίνει να “συμπεριφέρεται” Σωματικά, εκφραστικά και συναισθηματικά) όπως εκείνη. Η εσωστρέφεια της Μαρίκας, βγαίνει από το φαινομενικά “ανέκφραστο” και σοβαρό προσωπάκι της μικρής, και φτάνει την κορύφωσή της στο “ευγενικό” τσιφτετέλι, στα Λεμονάδικα, με τον Γεωργάκη.

Kur Ferri na se rwtisw tha ithela giati den evales tous magkes na “ftiaxnoun” kai na peripoiountai tous argiledes alla ebales mono stou Iordani ton onta me tous loulades kai stou Thwma meta to kleisimo na foumaroune tsigarliki?
Pisteuw pws tha itan polu endiaferon na parastiseis mia tetoia skini.Kathws episis kai tin prwti epafi tis oikogeneias me ta Lemonadika meta apo tin Mikrasiatiki (opws grafeis kai sto vivlio sou).
Filika!Se

Αν θυμάμαι καλά προ τριμήνου η Σεμίνα είχε καλέσει το καστ του Ρεμπέτικου μαζί με διάφορες κομπανίες (η περιβόητη εκπομπή με τα μπιπ!). Εκεί ήταν και το κοριτσάκι (27-28 χρονών τώρα :wink: η οποία απ’ ότι είπε είναι αεροσυνοδός (νομίζω ότι συνομίλησε και με σένα Κώστα).

Να μην παραλέιψουμε ότι είναι και κουκλάρα!

Γεια σου Κώστα, ευχαριστώ για την απάντηση.
Το “τσιφτετέλι” είναι από τις πιο μαγικές σκηνές του Έργου σου, που δυστυχώς αποτελεί ένα από τα ελάχιστα διαμάντια του σινεμά του τόπου μας.
“Ανορθογραφία”: ο υπέροχος κατά τα άλλα Μανιάτης, δεν φαίνεται να παίζει βιολί στη σκηνή του τσιφτετελιού. Αντίθετα ο Καλογερόπουλος στις σκηνές του “στήνεται” σα βιρτουόζος.
Νομίζω, ότι έχει και μια άλλη διάσταση το Ρεμπέτικο: κανείς δε μπορεί πια να σκεφτεί το ρεμπέτικο τραγούδι, χωρίς να πάει το μυαλό του στην σχεδόν δοκιμιακή αποτύπωσή του στο πανί.
Όσες φορές και να το δώ το Ρεμπέτικο, μου περνάει πολύ έντονα και ξεκάθαρα το βαρύ συναίσθημα των blues.
Το έχουν δει φίλοι Γάλλοι και χωρίς να τους έχω εξηγήσει τίποτα για το ρεμπέτικο τραγούδι, μου μίλαγαν ενθουσιασμένοι για “την ταινία που αναφέρεται στα ελληνικά μπλουζ” και μου ζητούσαν να τους στείλω τραγούδια.
Πριν δέκα περίπου χρόνια το είχα (ξαναματα)δει σε ένα φεστιβάλ στις Βρυξέλλες και έμεινα άναυδος από τις αντιδράσεις του (κατά πλειοψηφία μη ελληνικού) κοινού : έβγαιναν άνθρωποι από την αίθουσα, βαρύθυμοι, βουβοί, άλλοι δακρυσμένοι ή σαστισμένοι, σαν να γυρίζανε από κηδεία.

Αργύρη Σέσκουλα ο καθένας έχει και τη γνώμη του για το τι θα μπορούσε να μπει και τι όχι στην ταινία γι’αυτό μην το ψάχνεις… Το θέμα είναι ότι βγήκε μια πολύ καλή ταινία.

Γεια σε όλους
Είμαι η Πόπη Κατσαμπάνη η μικρή του πρώτου μέρους του ρεμπέτικου,
Ευχαριστώ για τα θερμά σχόλια.
Μετά την ταινία δεν έχω ασχοληθεί ξανά με τον κινηματογράφο και δεν ήμουν στην εκπομπή της Σεμίνας.

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!!! Νομίζω πως είναι κάποιος που μας κάνει φάρσα! Αν είσαι η Πόπη πράγματι, στείλε μας ένα μήνυμα -ή στείλου μου προσωπικά αν προτιμάς- με ένα… αποδεικτικό στοιχείο. Όπως π.χ. που γυρίστηκε το τσιφτετέλι, ή που ήταν η αυλή, ή… τι κάνει η μαμά σου κι αν σε συνόδευε στα γυρίσματα ή όχι.

Κύριε Φέρρη
Χαίρομαι πολύ που μου απαντάτε, είμαι η Πόπη κανείς δεν σας κάνει πλάκα, το τσιφτετέλι γυρίστηκε στο Λαύριο παρουσία του Ξαρχάκου.
Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου πήραν μέρος στο γύρισμα ως κομπάρσοι.
Η αυλή ήταν στο Γκάζι.
Η μαμά μου με συνόδευε πάντα.

Εάν θέλετε στείλτε μου προσωπικό μήνυμα.

Εγω παντως ουτε για πλακα δεν πιστευω πως ο ξαρχακος εγραψε ρεμπετικα :110:

Αυτα τα καταπληκτικα τραγουδια που περιεχει μεσα η ταινια “ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ” αποδεικνυουν το απιστευτο ταλεντο του
Ξαρχακου να προσαρμοζει τη μουσικη του στην εκαστοτε ταινια.
Οπως στη “ΛΟΛΑ”, “ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ” και αλλες…
Βλεποντας την ταινια ειδικα στην αρχη, νομιζεις οτι βρισκεσαι στη Σμυρνη και στον Πειραια της δεκαετιας του 20- 30
Απο ολα τα τραγουδια εχω ξεχωρισει το “ΣΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΤΑ ΞΕΡΟΝΗΣΑ” αλλα και το “ΕΙΡΗΝΑΚΙ” το οποιο βεβαια ειναι διασκευη.
Μακαρι να γυριζονταν και αλλα τετοια αριστουργηματα και οχι αλλες αηδιες που μας εχουν γεμισει τα τελευταια χρονια.

Για μενα τα τραγουδια της ταινιας ειναι γλυκαναλατα και η ταινια δεν μου αρεσε το προηγουμενο μυνημα το εγραψα γιατι αυτος που αρχεισε την συζητηση ειπε οτι ο ξαρχακος εγραψε ρεμπετικα εν ετι 198κατι.Τα τραγουδια αυτα δεν ειναι ρεμπετικα ουτε η μουσικη τους ουτε οι στιχοι.:110:

Εντάξει μην τρελλαθούμε κιόλας που έγραψε ο Ξαρχάκος εν έτει 198κάτι ρεμπέτικα. Δε γνωρίζω τη δουλειά του γενικά, αλλά την ταινία του Φέρρη την είδα οπότε άκουσα και τη μουσική. Ως επί το πλείστο είναι γλυκανάλατη ‘‘έντεχνη’’ μουσική, που απέχει πολύ από το κατ’εξοχήν (υποκειμενικά μιλώντας) ρεμπέτικο αίσθημα. Θέλω να πώ ότι ο Ξαρχάκος δε ζούσε την εποχή εκείνη για να νιώθει τι εστί ρεμπέτικο και αν η προσπάθεια του ήταν να πετύχει το τότε αίσθημα, τότε απέτυχε παταγωδώς. Αν η προσπάθεια του ήταν να γράψει λαϊκοφέρνουσα μουσική επίσης. Είναι πολύ ‘‘εκλεπτυσμένο’’ για να’ναι ρεμπέτικο. Άλλωστε ολόκληρη η ταινία απέτυχε στο να αναδείξει το της εποχής κλίμα σωστά.(Και αυτό γιατί δεν το ξέρουμε, παρά από τραγούδια και κάποια βιβλία).

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 23:39 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 23:38 —

Παρατηρώ ότι με το Νίκο έχουμε και ίδια γούστα περί ρεμπέτικου…

Και λέει ο Μπίνης σε μία συνέντευξή του για το “Δίχτυ” του Ξαρχάκου: “Εάν δεν είναι αυτό ρεμπέτικο τότε ποιο είναι;” (από μνήμης για την φράση).

Ο αλανιάρης του Μάρκου… :wink:

Ο αλανιαρης του Μαρκου:109:

Μιας και αυτή η συζήτηση γίνεται σήμερα, το 2012, και όχι τον καιρό που γράφτηκαν αυτά τα τραγούδια, μπορώ να πω ότι το Δίχτυ είναι αρκετά ρεμπέτικο. Μπορεί να μη βγήκε μέσα από την πιάτσα των λιμανίσιων μπλα μπλα μπλα, αλλά ο κόσμος πώς το νιώθει; Νομίζω όπως τα ρεμπέτικα. Όχι όπως ο Αλανιάρης, αλλά δεν είναι όλα τα ρεμπέτικα μάγκικα, έχει και ρομαντικά, και ερωτικά, και φιλοσοφικά.

Αν και οι μνήμες μου από τη δεκαετία ΄50 έχουν αρχίσει να εξασθενούν επικίνδυνα, νομίζω πως ο Ξαρχάκος γράφοντας το Δίχτυ είχε στο μυαλό του και το γνωστό “Κάθε φορά που ξημερώνει δεκατρείς” και άλλο ένα, από το οποίο θυμάμαι μόνο τη φράση “Ένα σκουπίδι παραπάνω, δηλαδή, μεσ’ στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι”. Ρεμπέτικο είναι, τι άλλο; Και αξιοπρεπέστατο. Πάντως, ποτέ μου δεν είδα την ταινία ολόκληρη, μόνο αποσπάσματα από τα οποία μου έμεινε η εμμονή στην τήρηση της γωνίας 37 περίπου μοιρών στο λόξεμα της μύτης της τραγιάσκας του κάθε ενός μουσικού.

Νομίζω ότι το ‘‘Ρεμπέτικο’’ των Ξαρχάκου-Γκάτσου είναι η πιο σημαντική δουλειά που έχει γίνει στα χνάρια του ρεμπέτικου τραγουδιού.Στίχοι όπως ‘‘εμένα λόγια μη μου λες και μη με περιπαίζεις/μπορεί μια μέρα να με δεις διευθυντή τραπέζης/αβέρτα τα χιλιάρικα στους φίλους μου θα δίνω/και με λουλά πολίτικο τον αργιλέ θα πίνω.’’ ή ''ορκίστηκα στα μάτια σου που τα’χα σαν βαγγέλιο/ τη μαχαιριά που μου ‘δωκες να σου την κάνω γέλιο’’ δείχνουν ότι ο Γκάτσος κατείχε το πνεύμα και το ύφος του ρεμπέτικου τραγουδιού, έτσι απέδωσε με αρτιότητα στοιχεία του,όπως η μαγκιά, ο καημός και η θυμόσοφη διάθεση.
Ο κόσμος έχει εντάξει τραγούδια, όπως η μπορνοβαλιά, το δίχτυ στα γλέντια του και πιθανότατα να τα θεωρεί και παλιά, όμως πιστεύω ότι δεν μπορούν να θεωρηθούν ρεμπέτικα. Αφενός γιατί είναι πολύ μεταγενέστερα της δημιουργικής περιόδου του ρεμπέτικου και αφετέρου, γιατί είναι έργο λόγιων δημιουργών που ναι μεν ακολουθούν το ύφος των παλαιών τραγουδιών, το τελικό όμως αποτέλεσμα ,στιχουργικά και μουσικά, είναι πιο σύνθετο και περίτεχνο από αυτό ενός απλού λαϊκού τραγουδιού.