Γειά σας. Πρόσφατα ανακάλυψα το forum σας και ξανά ένιωσα 15 χρονών παιδάκι τότε που το πάθος μου για τους τζουράδες ξεχύλιζε από κάθε πόρο του σώματός μου. Είμαι 35 ετών και παίζω από το 1981 μπουζούκι (τρίχορδο). Σιγά σιγά μπήκα στο τριπάκι του μπαγλαμά, του τζουρά και τέλος (για πρακτικούς καθαρά λόγους στην αρχή) στην κιθάρα. ΛΑΤΡΕΥΩ το παλιό ρεμπέτικο (και το μικρασιάτικο) και κυρίως φτιάχνομαι να ακούω πρωτότυπες “γρατσουνισμένων δίσκων” ηχογραφήσεις (ώς το 1937). Συγνώμη που πήρα το θάρρος να μπώ στην παρέα σας. Θα με ενδιέφερε σοβαρά η άποψή σας. Έτσι για να δούμε τα γούστα των πολλών. Αυτά & περιμένω. Αλέκος-Λάρισα
διαβάζοντας άλλες σελίδες του forum ανακάλυψα πως αρκετοί είστε από Βόλο. Ρε μάγκες ο πατέρας μου είναι από Ανακασιά και η μάνα μου από Μακρυράχη. Στην Λάρισα ξενιτευτήκαμε για βιοποριστικούς λόγους. Ε λοιπόν είναι στα γονίδια, αλλιώς δεν εξηγείται. Μεγάλωσα σε περιβάλλον ΑΤΖΕΛΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ & ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΤΑΝΙΣΗ κι όμως… Ρεμπέτικο και τα μυαλά στα κάγκελα. Αλέκος (σνίφ κλάψ - Λάρισα)
άαααχ! Βόλος και πάλι Βόλος. γαμώ την γκαντεμιά μου γαμώ. ʼσχημο μπλέξιμο έχω κάνει. Νιώθω τόσο μόνος. Λές και είμαι μετανάστης στην Γερμανία.
…giasou aleko…
ti na po k΄ego…edo sti frankfurth
alexis
Επ ! Καλώς τον! Τι χαμπάρια? Λοιπόν Αλέξη. Νιώσε ελεύθερος να συμμετάσχεις στην παραπάνω σφυγμομέτρηση. Ρεμπέτικο παλιό ή μεταγενέστερο? ή και τα δύο? περιμένω. Χαιρετίσματα στην Φράνκφουρτ.
Re sy morti Aleko, Egw ti na pw apo to America,
H diplopenia kai h gyneka h einai h parigoria mas.
Xasiklidika kai rembetika einai sintagi gia makrozoia.
O Antonis or rembetis apo New Jersey, USA
Ρε ντερβίσι Αντώνη από το Αμέρικα, απαντάς σε posting του προηγούμενου αιώνος, αλλά τέσπα… Πρώτον αυτό. Δεύτερον, διαφωνώ μαζί σου καθέτως και ορθογωνίως και υπό οξείαν και αμβλείαν γωνίαν όσο αφορά τη γυναίκα… Η γυναίκα είναι μεν παρηγοριά, αλλά υπερβολικά άστατη ρε αδερφέ. Αααααχ… Στα άλλα συμφωνάμε μάγκα μου…
Τελικά οι σταθερές αξίες που έχουν απομείνει είναι καμιά γλυκειά πενιά, μπαλίτσα κι αρνάκι φρικασέ (προφανώς με σταμναγκάθι) με καμιά ξανθιά. Από κει και πέρα το Χάος…
Πάνος ο ρεμπέτης, από το χωριό μου.
Χάνουμαι σβήνω, δε ξέρω τί θα γίνω
γυρνώ πια απελπισμένος, στιγμή δε σε ξεχνώ…