Μια που αν ψάξω στο Αθηνόραμα θα μπερδευτώ περισσότερο, θα ήθελα κάποιος φίλος να μου προτείνει ένα μέρος στην Αθήνα, με ζωντανή μουσική, όσο το δυνατόν περισσότερο αυθεντικά παιγμένη. Θα με ενδιέφερε να είναι ανοιχτό τη Δευτέρα και να τραβάει μέχρι αργά.
Με την ευκαιρία θέλω να προτείνω, σε όποιον ενδιαφέρεται, την εκδήλωση που θα γίνει στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια τη Δευτέρα το βράδυ όπου θα παρουσιαστούν παραδοσιακοί χοροί από όλο τον κόσμο. Για κάθε χώρα που θα συμμετάσχει, η αντίστοιχη πρεσβεία έχει φροντίσει να φέρει ένα συγκρότημα. Από την Ελλάδα θα παρουσιαστούν χοροί από το συγκρότημα των φοιτητών των <FONT COLOR=“red”>Πολιτιστικών Ομάδων του Πανεπιστημίου Πατρών</FONT>. Κάπου εκεί θα είμαι κι εγώ…χορεύοντας…
Υπάρχει και η “ΚΟΤΑΡΟΥ” στον Κολωνό που έιναι πολύ παλιό κουτούκι και έχουν περάσει όλοι οι μεγάλοι από εκεί. Υπάρχουν ακόμα κοκόρια όπως τότε… Βέβαια εδώ και μερικά χρόνια το πούλησε ο παλιός ιδιοκτήτης (Κυρ Βαγγέλης, άν θυμάμαι καλά) και οι καινούργιοι ναί μέν έχουν κρατήσει το μαγαζί όπως ήταν, αλλά δεν έχουν τους παλιούς μεζέδες και ειδικά τη σπεσιαλιτέ του μαγαζιού που ήταν μπακαλιάρος σκορδαλιά. Από μουσική παίζουν μια παρέα νεαρά παιδιά, οι οποίοι είναι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ καλοί. Όσο απο ρεπερτόριο, σκίζουν, όλα τα παλιά γνωστά και πολλά παλιά που νομίζεις ότι δεν τα ξέρει πολύς κόσμος και όμως τα λένε υπέροχα. Πολύ ωραίες φωνές και κάνουν πολύ ωραίο κέφι. Βέβαια τσεκάρεται και από αλλού γιατί έχω δύο χρόνια να πάω. Να μήν ξεχάσω να σας πώ ότι το κουτουκάκι δεν έχει διατηρήσει και τις τιμές. Είναι ακριβό για κουτούκι. Υπόγειο (για την ακρίβεια καραυπόγειο), μικρό και με πολύ κάπνα. Αυτά είναι τα μειονεκτήματα. Είναι πολύ ωραίο και αξίζει να περάσει κανείς από εκεί, έστω μία φορά. Στους τοίχους υπάρχουν διάφορα γνωμικά και κουβέντες που είπαν και έγραψαν εκεί μέσα Ρεμπέτες παλιοί όπως Μπάτης, Βαμβακάρης, Νίνου, Τσιτσάνης κ.α. Αυτά τα ολίγα.
Φίλε μου ʼρη θα ήθελα εάν σου είναι εύκολο κάποιες πληροφορίες για την Ταβέρνα “της Μεταξούς”. Εάν ξέρεις κατ’ αρχάς εάν είναι ανοικτά από το μεσημεράκι. Δεν διευκρινίζεις που ακριβώς είναι. Κατεβαίνοντας την Κωνσταντινουπόλεως από πιά πλευρά ερχόμενος και πρός πια κατεύθυνση; Ο κυρ Τόλης παίζει από νωρίς, παίζει κάθε μέρα; Σ΄ ευχαριστώ για τις πολύτιμες πληροφορίες που μας δίνεις. Βλέπω είσαι πολύ ενημερωμένος σε ό,τι αφορά στο Ρεμπέτικο. Νά’ σαι ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.!!!..
Η Ταβέρνα της Κυρα Ντίνας είναι σε μιά πάροδο της
οδού Κωνσταντινουπολεως στο ύψος των ΕΛΤΑ σε ένα πεζόδρομο προς την δεξιά πλευρά κατεβαίνοντας για την λεωφόρο Αθηνών (καβάλας).
Ο Χάρμας παίζει καθημερινά αλλα μόνο βράδυ
Δεν ξέρω τι ακριβώς γυρεύεις… Πάντως αυθεντικό υπάρχει ΜΟΝΟ ένα: Η ταβέρνα της “Μεταξούς” (ή κυρά Ντίνας), όπως κατεβαίνεις την Κωσταντινουπόλεως, 100 μέτρα πριν φτάσεις στη γέφυρα της Καβάλας (εθνική οδό), στο δεξί σου χέρι λοξά ο πεζόδρομος. Παίζει μπουζούκι και τραγουδά ο Τόλης Χάρμας (80άρης πλέον) συνοδεία κιθάρας, στο τραπέζι χωρίς μικρόφωνα. Ρεπερτόριο: Από ρεμπέτικα, αρχοντορεμπέτικα, άλλα λαϊκά, ελαφρά έως… Βαγγέλη Γερμανό(!). Ο τύπος είναι ζωντανό λεξικό της ελληνικής μουσικής.
Τα ρεμπετάδικα, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι πια σκυλάδικα με ρεμπέτικη( ορχήστρα. Την ώρα της “λυπητερής” μάλιστα είναι χειρότερα κι από σκυλάδικα. Υπάρχουν κανα-δυό εξαιρέσεις, όπως η “Ρεμπέτικη ιστορία”, στην Ιπποκράτους, λίγο κάτω απ’ την Αλεξάνδρας, αλλά δεν ξέρω αν δουλεύει Δευτέρα.
Αν πάλι θέλεις παλιό λαϊκό, εδώ υπάρχει εγγύηση, αν κι εγώ δεν έχω πάει: Αντώνης Ρεπάνης, στην “Αστροφεγγιά”.
Πάρε πάντως κι άλλες γνώμες…
Λοιπον θα ηθελα να συνμπηροσω οτι ι ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ειναι κλιστη την τριτη τεταρτη
Μια αλλη ταβερνα με ζωντανη μουσικη (και οχι ιδιετερα ακριβη) ειναι η κληματαρια στιν πλατια θεατρου κατω απο την κρεαταγορα
ορχήστρα. Την ώρα της “λυπητερής” μάλιστα είναι χειρότερα κι από σκυλάδικα. Υπάρχουν κανα-δυό εξαιρέσεις, όπως η “Ρεμπέτικη ιστορία”, στην Ιπποκράτους, λίγο κάτω απ’ την Αλεξάνδρας, αλλά δεν ξέρω αν δουλεύει Δευτέρα.