Τα “Μορτάκια” είναι ήδη γνωστά και από το δίστιχο:
“…πήρε φωτιά το Κορδελιό
καίγονται τα Μορτάκια…”
Συνοικία της Σμύρνης, δημιουργήθηκε αρχικά σε έκταση που παραχωρήθηκε από ιδιώτη, το 1838, ως λοιμοκαθαρτήριο, για στέγαση και θεραπεία ασθενών από πανώλη. Τους μετέφεραν εκεί οι Μόρτηδες (γνωστοί και στην Ελλάδα) όσοι δηλαδή είχαν επιβιώσει από τη επιδημία αυτή.
Μετά την επιδημία, εγκαταστάθηκαν εκεί άπορες χριστιανικές και εβραϊκές οικογένειες. μετά το 1845 και πυρόπληκτοι από τις γύρω περιοχές, με αποτέλεσμα, στα τέλη του 19ου αιώνα να έχει 2.500 κατοίκους.
Η ονομασία της συνοικίας παρέμεινε, παρά την αλλαγή του πληθυσμού και των συνθηκών ζωής.
Ο Φασουλάς είναι επίσης συνοικία της Σμύρνης, βόρεια του Φραγκομαχαλά, αμιγώς ελληνική, φημισμένη και για τους νταήδες / παλικαράδες/ καβγατζήδες της και για τα πολυάριθμα μαγαζιά μεγάλης ποικιλίας τροφίμων που διέθετε.
Τσαρμάδου, επίσης συνοικία της Σμύρνης, γνωστή για τους τεχνίτες της, κυρίως μηχανουργούς και ως αγορά εργαλείων.
εγλετζές σημαίνει γλέντι, διασκέδαση όπως και αυτόν που διασκεδάζει.
Όσο για τον τελευταίο στίχο, νομίζω ότι δεν βγαίνει καμιά άκρη, νοηματικά, πολύ περισσότερο αν λέει “πληγή”.