Καλησπερα σε ολους
Εχω καιρο να γραψω στο Φορουμ, κυριως μετα την αναβαθμηση του στην καινουργια πλατφορμα και μορφη του … την οποια μαθαινω ακομα
Εξεταζοντας την μεταλλαξη του μπουζουκιου απο το 30-40 στα μπουζουκια του 45-50, γνωριζει καποιος να μας πει ποτε και ποιος οργανοποιος ηταν εκεινος που εφυαστατα (κατα εμενα) μετετρεψε την εξωτερικη μορφη του μπουζουκιου και των υλικων χρησης για την κατασκευη του κατα τετοιο τροπο ωστε να ειναι "ανθεκτικοτερο " στην καθημερινη χρηση του στο παλκο?
Θεωρω πως εαν και για πολλους απο εμας μας βρισκει αισθητικα αντιδιαμετρικους παρ ολα αυτα ,η χρηση πλαστικου στη πεναρια , τα πλαστικα παχια γορδονια περιμετρικα στο καπακι, η μεταλλαξη απο ροζεττα σε ανοιχτη τρυπα με περιμετρικο πραγματικο ατοφιο οστρακο, η πλαστικη μαυρη επενδυση στο μανικο, δεν ηταν τυχαιο γεγονος.
Ολες αυτες οι"καινοτομιες" εκεινης της εποχης ισως βρηκαν εφαρμογη απο καποιον οργανοποιο μετα απο πολυ σκεψη στο πως να "προφυλαχτουν "τα επιμερους μερη του οργανου που δεχονταν την μεγαλυτερη επιβαρυνση απο την πενα, και τον ιδρωτα.
Θα ελεγα πως το μπουζουκι του 1950 ειναι μπουζουκι “On steroids” συγκρινομενο με το μπουζουκι του 1920 στα σημεια που αναφερα
Δεν ειναι ισως τυχαιο πως οι επισκευες που βλεπουμε σε οργανα του 19-20-1935 ειναι εντελως διαφορετικες απο τις επισκευες στα οργανα απο 1945-1950 και μετα κατα ενα μερος λογο των παραπανω αλλαγων που ανεφερα
Προς συζητηση με τις σκεψεις σας επι του θεματος
Ευχαριστω
Αν θυμαμαι καλα υπαρχει μπουζουκι προπολεμικο του Σταθοπουλου φτιαγμενο προπολεμικα ατην Αμερικη που η πεναρια του ηταν απο βακελιτη πραγματικα πρωτοποριακο υλικο για την τοτε εποχη. Αν εξαιρεσεις το υλικο η υπολοιπη αισθητικη του οργανου ηταν καθαρα “σταθοπουλικη” σε κλασσικη φορμα.
Ευχαριστω sakkalis
Εχεις φωτογραφια απο το οργανο? και μιλαμε μονο στη πεναρια , σωστα?
Ισως ενα ακομα γεγονος/ σημειο που πρεπει να συγκαταλεξουμε στη σθζητηση, ειναι το σχημα της πεναριας που αλαζει απο το 1/4 και 2/4 σε 3/4 και 4/4 επιφανεια. Διοτι σε μπουζουκια προπολεμικα με 1/4 και 2/4 βλεπουμε μεγαλες “γρατζουνιες” απο φτερο και πενα περα απο εκει που καλυπτει η πεναρια
Αυτό το πολυμερές πλαστικό εμφανίζεται στις αρχές του αιώνα στην αμερικάνικη αγορά και οργανοποιία.Σύντομα υιοθετείται και απο το house.
Το δικό μου όργανο 1917 λαουτο έχει tortoloid pickguard και ivoroid φιλέτα. υπάρχει και το perloid ( που συχνά ονομάζεται mother of toilet seat ), πολύ συχνό υλικό σε οικονομικές αμερικάνικες κιθάρες. Θα έλεγα πως αυτό το πολυμερές έχει περιπου 1 αιώνα χρήσης στην κατασκευή οργάνων και πιστεύω πως η αλλαγή προήλθε ως ύφος κατασκευής αμερικάνικο αρχικά αν και το ivoroid το βλέπουμε και σε ναπολιτάνικα όργανα στις αρχές του αιώνα.
νομίζω ναι.
Προσπαθώ να σκεφτώ πότε εμφανίζεται σε κατασκευστές όπως martin.Υποθέτω πως προς το 29 με το great depression θα προέκυψε μια στροφή προς οικονομικές πρώτες ύλες αλλά τα συνθετικά σίγουρα υπήρχαν νωρίτερα.Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε κατα πόσο η αρχική τους χρήση ήταν ως πειραματισμός/εξέλιξη ή αν υπήρχαν καθαρά οικονομικοί λόγοι .
Το πλαστικό “celluloid” εμφανίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα. Το 1856 με το όνομα “Parkesine” και το 1869 ως “Xylonite”, μέχρι το 1870 που παίρνει την ονομασία Celluloid. Ξεκίνησε να χρησιμοποιείται από τον κινηματογράφο ως φιλμ και επεκτάθηκε η χρήση του σε πολλά καθημερινά είδη. Υπάρχουν ακκορντεόν εκατό χρόνων καλυμμένα με φιλμ από celluloid που είναι σε άριστη κατάσταση.
Το 1920 φτιάχτηκαν οι πρώτες πένες απο το υλικό αυτό αλλά ήδη πριν από αυτό είχε χρησιμοποιηθεί σε μουσικά όργανα.
Πηγές:
Τώρα σχετικά με αυτές τις αλλαγές που αναφέρεται συγκεκριμένα ο SDimis θεωρώ ότι απλά είναι αντιγραφή από ξένα όργανα (κιθάρες, μαντολίνα,) που έρχοταν εισαγωγή από το εξωτερικό.
Τώρα κατά πόσο το μπουζούκι του '50 είναι “on steroids”, σε σχέση με τα μπουζούκια προηγούμενων δεκαετιών ως προς την αντοχή δεν θα έλεγα ότι συμφωνώ. Όπως είπε και ο ίδιος ο SDimis παρουσιάζουνε διαφορετικά προβλήματα επισκευών οπότε δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει σύγκριση.
Καταρχην ευχαριστω για την ερευνα και την απαντηση
Γνωριζουμε ποτε βρισκουμε το πρωτο μπουζουκι κατασκευασμενο με πλαστικα περιμετρικα γορδονια και χρηση Celluloid? Με πλαστικη επενδυση στο μανικο? Γνωριζουμε ποιος μαστορας το κατασκευασε?
Απο τα λεγομενα σου Λουκα πιστευεις πως ολοι οι μαστορες τις εποχης εκεινης καποια στιγμη αντεγραψαν απλα τα ξενα οργανα χωρις να υπηρξε μια “οργανικη” αναζητηση και ερευνα απο Ελληνα οργανοποιο.
Αναφερομουν με την διατυπωση αυτη για τα συγκεκριμενα σημεια και οχι ολικα ως κατασκευη, που οπως ξερουμε ειχε αλλα σοβαρα προβληματα.
Θεωρω ομως πολυ εξυπνο το πλαστικο χοντρο ασπρο γορδονι περιμετρικα του καπακιου εκει που ακουμπαει ο βραχιονας/μανικι του παιχτη με επακολουθο προστασια απο ιδρωτα και βρωμιες. Το οτι μαυρη γυαλιστερη πλαστικη επενδυση χρησιμοποιειται στο μανικο επισεις για προστασια απο των ιδρωτα . Η πεναρια μεγαλωνει απο 1/4 και 2/4 σε 3/4 αρχικα και 4/4 κατοπιν για προφυλαξη απο την πενα σε ολο το φασμα επιφανειας που κινειται το χερι του παιχτη. Η αντικατασταση της ξυλινης ροζετας με τρυπα συνηθως φερων οστρακο κυκλικα, ανθεκτικοτατο υλικο σε χτυπηματα απο την πενα.
Ειναι σαν καποιος να σκεφτηκε ολα αυτα τα σημεια του οργανου και να το “αρματωσε” με υλικα προστασιας. Εκει πηγαινε το “Instrument on steroids”
Κοίτα να δεις Δημήτρη? Αισθητικά οι αλλαγές αυτές που αναφέρεσαι εμφανίζονται γύρω στο 50+ και πιθανότερα μετά το "55. Τουλάχιστον στο εύρος που περιγράφεις. Για παράδειγμα η Fender στις κιθάρες της λέει το εξής:
" Fender experimented with pickguard materials throughout the 1950s. The earliest Esquire guitars had white pressed-fiberboard guards; early '50s “Blackguard” Telecasters and the first [Precision Basses] had black “Phenolite” pressed-fiberboard guards. [Single-ply white plastic guards] were adopted in 1954 with the debut of the [Stratocaster]. "
Πηγή: https://www.fender.com/articles/tech-talk/is-your-pick-or-pickguard-real-tortoiseshell
Δεν πιστεύω ότι όλοι ξαφνικά οι οργανοποιοί υιοθέτησαν αυτές τις καινοτομίες αλλά αισθητικά τα μπουζούκια της εποχής στο μεγαλύτερό τους μέρος επηρεάζονταν από τον Ζοζέφ και τους αδερφούς Παναγή. Και εδώ έρχεται ο Χιώτης που έχει εμπειρία από Αμερική. Και έχει μπουζούκι Παναγή. Αν δεν κάνω λάθος είναι ο πρώτος που πειραματίζεται με ηλεκτρικό ήχο με ενισχυτές από εκεί. Το μπουζούκι που περιγράφεις έχει τα χαρακτηριστικά του μπουζουκιού του Χιώτη. Αυτό που θεωρώ ότι έγινε χωρίς να έχω αποδείξεις είναι ότι αυτές οι αλλαγές έγιναν σταδιακά λόγω ευκολίας χρήσης υλικών, (το πλαστικό είναι πολύ πιο εύκολο να το “γυρίσεις” από το ξύλο, και επίσης είναι πολύ πιο φτηνό), και αντιγραφής από εισαγώμενα όργανα. Μην ξεχνάς ότι οι έλληνες οργανοποιοί έπρεπε να επισκευάζουν και όργανα εισαγώμενα μαζικής παραγωγής. Θεωρώ, (και πάλι χωρίς να έχω αποδείξεις), ότι μέσα από αυτή την διαδικασία έγιναν οι αλλαγές που επισημαίνεις.
(Θέλω να βάλω την γνωστή φωτογραφία του Χιώτη που έχει αραδιασμένα όργανα γύρω του αλλά δεν βρήκα πως να την ανεβάσω. Νομίζω ότι όλες οι κιθάρες της φωτογραφίας είναι Gibson.)
Βάζω το σύνδεσμο εδώ. Τρίτη φωτογραφία από πάνω.
Ισως καποιοι φιλοι με παλια οργανα να μας διαφωτησουν/βοηθησουν στο τι χρονολογιας το οργανο τους φερει τις παραπανω “καινοτομιες” για να “περιορισουμε” περισσοτερο χρονολογικα το ποτε αρχιζει η αλλαγη αυτη στην κατασκευη του μπουζουκιου , και ισως βρουμε το πρωτο χρονολικα μπουζουκι που κατασκευαζεται με την νοοτροπια αυτη
), πολύ συχνό υλικό σε οικονομικές αμερικάνικες κιθάρες. Θα έλεγα πως αυτό το πολυμερές έχει περιπου 1 αιώνα χρήσης στην κατασκευή οργάνων και πιστεύω πως η αλλαγή προήλθε ως ύφος κατασκευής αμερικάνικο αρχικά αν και το ivoroid το βλέπουμε και σε ναπολιτάνικα όργανα στις αρχές του αιώνα.