Πρόβλημα το καλοκαίρι με τον ιδρώτα

Στη λάφτα, όπως και στο ούτι, το καπάκι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στον ιδρώτα, γιατί στα όργανα αυτά είναι αλουστράριστο και επομένως απροστάτευτο. Χρειάζεται άρα ιδιαίτερη φροντίδα το καπάκι σου, ώστε να παραμένει καθαρό. Δεν νομίζω οι «κιτρινίλες» αυτές να επηρρεάζουν τον ήχο του οργάνου, αλλά είναι βέβαια θέμα αισθητικής και καθαριότητας. Προσπάθησε με ένα καθαρό πανάκι και με white spirit (ναι, white spirit, όχι νέφτι!) με μαλακές ελαφρές κινήσεις του χεριού παράλληλες με τα νερά του ξύλου, να αφαιρέσεις όση περισσότερη κιτρινίλα μπορείς. Θέλει υπομονή και συχνές επαναλήψεις. Και, προσοχή, όχι υπερβολικά πολύ υλικό, ώστε να μην δημιουργηθεί λεκές στο καπάκι με το στέγνωμα!
Για να προστατευτεί κάπως το καπάκι, φτιάξε ένα κάλυμμα του βραχίονα από μία σχετικά ψηλή αντρική βαμβακερή κάλτσα, κόβοντας και πετώντας το κομμάτι της φτέρνας. Το φοράς στο δεξί χέρι, σε ύψος κατάλληλο ώστε να μην έρχεται το δέρμα σε απευθείας επαφή με το ξύλο.
Όσο για τους μπερντέδες, τα περισσότερα όργανα (και το δικό μου) έχουν τέσσερις για κάθε δεύτερο ημιτόνιο, με το ανάμεσα ημιτόνιο χωρίς επιπλέον μπερντέδες. Μερικοί θέλουν και πέμπτο μπερντέ, «για την εναρμόνια δίεση», κάτι για το οποίο εγώ ποτέ δεν παραπονέθηκα (μοναδική εξαίρεση το σαμπά, όπου μετακινώ έναν μόνο μπερντέ). Και ούτως ή άλλως, και με εναρμόνια δίεση, οι πέντε μπερντέδες στα προς το οξύτερο ημιτόνια, είναι υπερβολή.
Και κάτι άλλο, διαφορετικό: βλέποντας το πού βρίσκεται το σημείο με τις κιτρινίλες, μου δημιουργείται η εντύπωση ότι το δεξί σου χέρι τοποθετείται πιο κάτω από εκεί που (εγώ, τουλάχιστο, νομίζω ότι) θα έπρεπε, αναγκάζοντας το σώμα να καμπουριάζει. Συζήτησέ το αυτό με κάποιον συνάδελφο, αν μπορείς.

3 «Μου αρέσει»

Σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές, θα τις ακολουθήσω. Ναι, βέβαια θα προσέξω πολύ με το υγρό.

Και για το πώς κρατώ το όργανο πρέπει να έχεις δίκιο, και εγώ αυτό παρατήρησα όταν είδα την φωτογραφία που ανέβασα! Ίσως να έχει να κάνει με το ότι ψάχνομαι ακόμη με τα πατήματά μου στους μπερντέδες και συχνά σκύβω να δω πού βρίσκεται τι. Έχω φίλους μουσικούς που παίζουν ούτι, θα το δω με αυτούς όποτε μπορέσουμε.

Για τους μπερντέδες, όπως έγραψα και πιο πάνω γίνεται πανικός στην λάφτα μου: Από την ανοιχτή χορδή μέχρι δυο τόνους πάνω (πριν από το ντουγκιάχ και το σεγκιάχ δηλαδή), έχει δύο εξάδες από μπερντέδες!! Όσους δηλαδή και ο τούρκικος ταμπουράς, αν δεν κάνω λάθος. Έχει νομίζω αναφερθεί στο φόρουμ πως οι τούρκοι έχουν την τάση να κάνουν την λάφτα λόγιο όργανο, το όργανό που αγόρασα εμπίπτει από ότι φαίνεται σε αυτήν την κατηγορία (όταν το αγόρασα ήμουν ακόμη πιο άσχετος, ούτε το κατάλαβα). Ο ήχος του όμως μου αρέσει πάρα πολύ, στην τελική ίσως κάποια στιγμή να αφαιρέσω μπερντέδες που δεν βλέπω να χρησιμοποιώ εγώ προσωπικά ή που μου κάνουν την ζωή δύσκολη.

Τέλος πάντων, ξεφεύγω από το θέμα, ευχαριστώ και πάλι για τις συμβουλές για το καπάκι.

1 «Μου αρέσει»

Υπάρχουν διαφανείς μεμβράνες για κλασική κιθάρα που δεν έχουν κόλλα. Εγώ στη δική μου έβαλα την Kling On η οποία δεν δείχνει να προκαλεί κανένα πρόβλημα.
Το άβαφο καπάκι δυστυχώς σημαίνει πως δεν γλυτώνεις φθορές και λεκέδες αλλά τουλάχιστον με τις μεμβράνες γλυτώνεις τα πολλά σημάδια.
Ο ήχος δεν αλλάζει ιδιαίτερα με τις μεμβρανες.Ίσως το sustain να έπεσε λίγο.

γιατί “ναι” στο white spirit και “όχι” στο νέφτι ?

Μάνο, πριν από περίπου 15 χρόνια είχα παρακολουθήσει, κάπου στην Πλάκα ή εκεί κοντά, ένα μονοήμερο σεμινάριο (Κυριακή) για τη συντήρηση των μουσικών οργάνων. Δεν θυμάμαι ούτε όνομα, ούτε κάτι άλλο αναγνωριστικό, αλλά ο άνθρωπος που μίλησε πρέπει να ήταν ιταλομαθημένος. Τρία πράγματα μου έκαναν εντύπωση: Πρώτον ο ίδιος, ήταν καλός. Δεύτερον, στην εισαγωγή είπε περίπου: Τα μεταλλικά όργανα (τα πνευστά εννοούσε) διαρκούν 1, το πολύ 1,5 αιώνα, τα ξύλινα πολλούς αιώνες (θα περίμενα το αντίθετο, αλλά δεν είχα σκεφτεί την επίδραση στο μέταλλο των υγρών του στόματος, αλλά και τους Ιταλούς κατασκευαστές βιολιών). Και το τρίτο: Στον καθαρισμό των ξύλινων οργάνων δεν θα χρησιμοποιείτε νέφτι, αλλά white spirit. Ρώτησα γιατί, και είπε ότι το νέφτι έχει μία σειρά ουσιών ανεπιθύμητων για το γυμνό ξύλο.

ευχαριστώ!
(προσπάθησα να γράψω μόνο “ευχαριστώ” αλλά το σύστημα ζητάει min 20 χαρακτήρες. Μέχρι να καταλάβω τι γίνεται, φοβάμαι ότι θα “φλυαρώ” αχρείαστα)

Για να αποφεύγεται η περιττή φλυαρία φίλε Μάνο υπάρχει το αντίστοιχο κουμπί με την καρδούλα, όπου μπορείς δηλώσεις σχεδόν μονολεκτικά (χωρίς καθόλου λέξεις) ότι σου αρέσει αυτό που διάβασες :wink:

Καλησπερα παιδια.
Εχω κι εγω το ιδιο θεμα με τον ιδρωτα ωστοσο η ερωτηση μου αφορα το οργανο και την επιδραση του ιδρωτα σε αυτο. Συγκεκριμενα πριν λιγες μερες προσεξα οτι στο μπρατσο του μπαγλαμα στα σημεια οπου εχω παιξει περισσοτερο η επιφανεια του ξυλου δεν ειναι τοσο λεια όσο σε αλλα σημεια που δεν εχω ακουμπησει τοσο συχνα.
Το παραξενο ειναι οτι το οργανο ειναι καινουριο το εχω 1 μηνα. Λετε αυτο να ειναι αποτελεσμα του ιδρωτα κι αν ναι δεν ειναι λιγο παραξενο το οτι εγινε ενω ακομη ειναι καινουριο το οργανο ? Υπάρχει η περιπτωση να ηταν απο κατασκευης διαφορετικη η επιφανεια λιγο και απλα να τ παρατηρησα τωρα? (Ειναι φτιαχτο σε οργανοποιο κι οχι απο τα ετοιμα στα μαγαζια)

Γεννιέται όμως η απορία: Οι Ιταλοί κατασκευαστές βιολιών για παράδειγμα δεν μπορεί να χρησιμοποιούσαν γουάιτ σπίριτ, που αν δεν κάνω λάθος είναι σύγχρονο προίόν της χημικής βιομηχανίας. Ενώ μπορεί να χρησιμοποιούσαν νέφτι, που αν επίσης δεν κάνω λάθος είναι παράγωγο του ρετσινιού των πεύκων…

Κατά τ’ άλλα, ο συνειρμός μου ως παντελώς άσχετου είναι:
νέφτι → ρετσίνι
γουάιτ σπίριτ —> βεντζίνα
Εννοώ ότι διαισθητικά θα προτιμούσα το πρώτο σαν υλικό πιο “φιλικό” στις ιδιότητες του ξύλου.
Απ’ ό,τι έχω ακούσει, για τα σύγχρονα χρώματα που θέλουν αραίωση με διαλυτικό, είναι πιο κατάλληλο το γουάιτ σπίριτ, και αναρωτιέμαι μήπως εξ αυτού προέρχεται η συμβουλή του Ιταλού στο σεμινάριο.
Αλλά πέρα από αυτά (τα εντελώς “διαισθητικά” και άνευ γνώσης), το ερώτημα της πρώτης παραγράφου παραμένει.

1 «Μου αρέσει»

Φυσικά και δεν χρησιμοποιούσαν γουάιτ σπίριτ, αφού δεν υπήρχε. Αποτέλεσμα θα ήταν (φαντάζομαι) κάποια ανεπιθύμητα πράγματα που μπορούμε σήμερα να τα αποφύγουμε, με την πρόοδο της τεχνολογίας και που τότε δεν ήξεραν πού οφείλονται.

Κι εγώ, Άγη μου, είμαι 100 % υπέρ των γνήσιων, φυσικών προϊόντων και όχι υπέρ των υποκατάστατων. Γιαυτό και συμπεριέλαβα το θέμα αυτό σ’ εκείνα που με εντυπωσίασαν.

(παρατήρηση 1: η προτίμηση αυτή, ισχύει για τμήματα οργάνων που είναι από σκέτο ξύλο γυμνό (π.χ. το καπάκι στο ούτι ή τη λάφτα), χωρίς βαφή, βερνίκωμα κλπ. Το βιολί δεν έχει τέτοια ξύλα, εκτός ίσως απ’ την ψυχή, που βεβαίως δεν χρειάζεται καθαρισμό γιατί σπάνια την αγγίζουν (βρώμικα ιδρωμένα) χέρια.

(παρατήρηση 2: Λάθος δικό μου: όταν μιλούσα για καθαρισμό ξύλινων οργάνων είχα ξεχάσει να διευκρινίσω ότι αυτό αφορούσε ειδικά και μόνο το αλουστράριστο, γυμνό καπάκι κάποιων οργάνων)