Πρόβλημα τεχνικής φύσεως στο παίξιμο του μπουζουκιού!

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους του μπουζουκιού,

Θα ήθελα να εκφράσω ένα πρόβλημα ας το πω, που αντιμετωπίζω τα χρόνια που ασχολούμαι με το μπουζούκι και θα ήμουν ευγνώμων εάν κάποιος θα μπορούσε να βοηθήσει.

Το θέμα μου έχει να κάνει με τη μετάβαση από την πρώτη προς τη δεύτερη χορδή με άρση (πάνω πένα) σε πολύ γρήγορα περάσματα. Κομμάτια όπως πχ το ‘‘χασαποσέρβικο’’ που ακολουθεί τους ‘‘χαρταετούς’’ του Μίκη Θεοδωράκη περιλαμβάνουν τέτοια περάσματα με αποτέλεσμα να μη μπορώ να τα παίξω σωστά στην ταχύτητα που θέλω. Με δύο δασκάλους που έχω κάτσει στο παρελθόν δε είχαν κάτι συγκεκριμένο το οποίο θα με βοηθούσε πάνω σε αυτό το θέμα. Με το πέρασμα του χρόνου υπάρχει εξέλιξη όμως, κυρίως στη δουλειά, δεν έχω κάποιες φορές την ψυχολογία που χρειάζεται να παίξω μεγάλες ταχύτητες με τέτοια περάσματα. Και ως γνωστόν, η μουσική είναι ψυχολογία πάνω απ’ όλα.

Όλες οι γνώμες ευπρόσδεκτες παιδιά!

Χωρίς να είμαι ειδικός στο θέμα, θα σου προτείνω το εξής:
Βρες μια φράση 10 φθόγγων που να περιλαμβάνει τουλάχιστον μία μετάβαση από τη μια χορδή στην άλλη και παίξτην αρχικά ξεκινώντας με πέννα σε θέση (κάτω πέννα) και μετά ξεκινώντας με πέννα σε άρση (πάνω πέννα). Εκτός από την αλλαγή του τονισμού της φράσης (που βοηθά στο να μάθεις να ελέγχεις ρυθμικά καλύτερα την πέννα σου) θα σε βοηθήσει στο -ας το πούμε πρόβλημα- της μετάβασης από τη μια χορδή σε μια άλλη. Στην αρχή κάνε το με την ησυχία σου και όσο το συνηθίζεις ανέβασε τη ταχύτητα.

Ελπίζω σαν άσκηση/συμβουλή να σου φανεί χρήσιμη.

Θα σου πω τι πιστεύω με βάση το δικό μου παίξιμο. Είναι καθαρά πως το βλέπω εγώ.

Ας ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι πρέπει να βρεθεί η σωστή στάση του καρπού που βολεύει για να παίζεις άνετα και γρήγορα, σε μία χορδή έστω. Το ζητούμενο είναι όταν μετακινείσαι σε χορδές το χέρι να έχει όσο το δυνατόν μια στάση τέτοια σε οποιαδήποτε χορδή και να είσαι, άρα μιλάμε για ελαφριά μετακίνηση του καρπού πάνω κάτω ανάλογα με τη χορδή.

Το ιδανικό είναι ίσως να μάθει κανείς να παίζει με κλειστό το χέρι, για να έχει μεγάλη ελευθερία κινήσεων. Για μελέτη σε αυτό μπορεί να βοηθήσει το να κρατάς κάτι, π.χ. έναν αναπτήρα στην κλειστή παλάμι.

Αρκετοί παίζουν ακουμπώντας τα τελευταία δάχτυλα στο καπάκι του οργάνου. Είναι προφανές πως ο αντίχειρας και ο δείκτης που κρατάνε την πένα θα πρέπει να κουνιούνται με έναν τρόπο κάπως ανάλογο με το σπάσιμο του καρπού σε αυτήν την περίπτωση.

Προσωπικά έχω βρει πως με βολεύει να χρησιμοποιήσω κάτι και από τα 2. Δηλαδή ενώ έχω κλειστό το χέρι και δουλεύω κυρίως με σπάσιμο του καρπού, αρκετές φορές βολεύει να χρησιμοποιώ την κίνηση των δαχτύλων που κρατάνε την πένα, χωρίς να ακουμπάω τα υπόλοιπα δάχτυλα στο καπάκι απαραίτητα. Βρίσκω πως αυτό βοηθάει σε περιπτώσεις όπως αυτή που αναφέρεις που παίζεις ένα μεγάλο κομμάτι της φράσης στη μία χορδή(1η) και χρειάζεται να κάνεις ένα μικρό πέρασμα στην 2η.

Και πιστεύω πως πάνω από όλα τα περισσότερα προβλήματα που συναντάμε όταν προσπαθούμε να βελτιωθούμε είναι θέμα συγχρονισμού των 2 χεριών. Αν συγχρονιστούν σωστά και βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και τα 2, το αποτέλεσμα θα είναι καλό.

Καλησπέρα!!! Προσάθησε να αλλάξεις την πένα σου δηλ στην μεταβαση η πρωτη νοτα της 2ης χορδης να ειναι θεση. Εμενα αυτο με βοηθησε αρκετα αλλα δεν λειτουργει σε ολα τα κομματια. Αλλιως ανελησε τις φρασεις νοτα-νοτα και ξεκινα αργα αργα μεχρι να το συνηθησεις. Οσο για την πενα, το κλειστο χερι με αποκλειστικη κινηση του καρπου νομιζω οτι είναι πιο σωστό παίξιμο. Εχω παρατηρησει οτι τα μεγαλα ονοματα του οργανου αυτη την τεχνικη χρησιμοποιουν, είναι όμως πολύ δύσκολο να συνηθησεις να παιζεις έτσι.

Καλησπέρα παιδιά,

καταρχάς σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας, θα δοκιμάσω και θα επανέλθω σύντομα στο θέμα…

Καλό βράδυ σε όλους!

Καλησπέρα και πάλι παίδες,

Mark,
δε μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να υιοθετήσω το παίξιμο με κλειστό το χέρι. Ίσως γιατί γενικά δεν παίζω με τα δάχτυλα πολύ απλωμένα. Παρατήρησα ότι βολεύει καλύτερα με αυτόν τον τρόπο στο θέμα που αντιμετωπίζω και έχω μεγαλύτερη καθαρότητα στις νότες σε μεγάλες ταχύτητες.

Θα ήθελα λίγο να την αναλύσουμε αυτήν την τεχνική, τι άλλα προτερήματα έχουμε παίζοντας με το χέρι κλειστό.

Λένε πως αν ακουμπάς τα δάχτυλα στο καπάκι(το αντίθετο από το να το έχεις κλειστό δηλαδή) επηρεάζει τον ήχο. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει, καθώς υπάρχουν αρκετοί μεγάλοι παίκτες που παίζουν με αυτόν τον τρόπο. Προσωπικά δεν βλέπω διαφορά ιδιαίτερη.

Μου έχει συμβεί επίσης το εξής. Έχω την εντύπωση πως το καπάκι κατά κάποιο τρόπο πάλλεται έτσι ώστε το νιώθεις έντονα. Αν δεν έχω κλειστό το χέρι και ακουμπάω πάνω του, έχω παρατηρήσει μετά από ώρα ένα πολύ ελαφρύ μούδιασμα.

Συνολικά πιστεύω πως με κλειστό χέρι θέλει λίγο περισσότερη δουλειά για να το κάνεις κτήμα σου(αν ακουμπάς δηλαδή είναι πιο εύκολο να παίζεις με εναλλαγές μεταξύ των χορδών), αλλά έχεις μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.

Επίσης ένα άλλο θέμα λίγο σχετικό, είναι η γωνία του καρπού που σχηματίζεται στον νοητό άξονα που ξεκινάει από τη μύτη της πένας όπως βρίσκεις τις χορδές. Μου είναι λίγο δύσκολο να το εκφράσω αυτό που εννοώ, αλλά θα προσπαθήσω. Αν το όργανο βρίσκεται σε μια τέτοια θέση ώστε οι χορδές είναι παράλληλα με το πάτωμα, η επιφάνεια της πένας να βρίσκεται επίσης παράλληλα με αυτό. Ή αν είχαμε ένα νοητό επίπεδο κάθετο στις χορδές, η πένα να εφάπτεται σε αυτό. Ελπίζω να μη σε μπέρδεψα έτσι όπως το διατυπώνα. Απλά μου έχει τύχει αρκετές φορές που δυσκολεύομαι να παίξω κάτι να παρατηρήσω πως αν διορθώσω ακόμα και τη γωνία που κρατάω την πένα να με βοηθήσει περισσότερο.

Προσπάθησε να βρεις τις κατάλληλες ασκήσεις ώστε να χτυπήσεις εκεί που πονάς. Θεωρώ ότι με καθημερινή μελέτη θα είναι θέμα χρόνου να λύσεις το πρόβλημα σου. Μην απογοητεύεις αν αργείς να δεις αποτέλεσμα. Θα έρθει. Και μετά θα βρεις το επόμενο σου πρόβλημα. Δεν υπάρχει μουσικός που να μην τραβάει ζόρια. Αυτό κρατάει μια ζωή. Αυτή είναι άλλωστε και η ομορφιά της μουσικής. Μια ζωή θα την ψάχνουμε την φάση!

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 07:31 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 07:13 —

Επίσης θα σου πρότεινα ως εξαιρετική άσκηση για αυτό που θες το ρυθμικό μέρος από της πενιές του Μπέμπη και το σόλο Μιλάνου. Βρες ασκήσεις όπου θα έχεις και άρση στην δεύτερη ή και τρίτη χορδή σε συνδυασμό με κίνηση προς τα κλειδιά και όχι προς την τρύπα. Είναι δυσκολότερο αλλά θα δεις καλύτερα αποτελέσματα. Μελέτη και υπομονή.

Σας ευχαριστώ παιδιά για τις απαντήσεις!

Seaside83, συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες!

Mark, μια χαρά κατάλαβα τι εννοείς ήσουν πολύ περιγραφικός, ευχαριστώ!

Εξαιρετικό κομμάτι το σόλο του Μιλάνου, δεν το γνώριζα, μόλις το πέρασα και σίγουρα βοηθάει στο θέμα!

Φίλε θέλει ξερή προπόνηση αυτό. Σε δικαιώνει όμως, γιατί άμα το πάρεις σοβαρά και το δουλέψεις, δίνει διπλή χαρά. Θα έρθει η στιγμή που θα αναρωτιέσαι πως δεν μπορούσες να παίξεις κάτι πιο παλιά.
Για να παίξεις γρήγορα, είναι παγκόσμιο γεγονός του χειρισμού της πένας, ότι πρέπει να έχει ελεύθερο χέρι. Υπάρχουν παίκτες που παίζουν γρήγορα με δάχτυλο στο καπάκι, αλλά έχουν όρια. Δε μας χαλάει αυτό. Π.χ. ο Τρίγκας, που τον έχω δει να ζορίζεται σε μια πολύ γρήγορη φράση του Τσιμπίδη. Παίζει γρήγορα και με πενιά και ακουμπά. Αλλά ξαναλέω ότι έχει όρια. Και υποψιάζομαι πως κάνει ζημιά στο χέρι. Η αλήθεια είναι ότι η καρπική κίνηση του ελεύθερου χεριού, προσφέρει πολλή άνεση στην ταχύτητα. Για τις εναλλαγές των χορδών, θες δυο τρία πράγματα. Καταρχάς επανάληψη φράσεων τέτοιου είδους, όπως σου είπαν. Δεύτερον, εναλλαγή των τεχνικών άρσης θέσης. Η άλλη χορδή που θα μπεις, είναι και αυτή ευτυχώς χορδή, οπότε το ίδιο πράγμα θα κάνεις. Τρίτον, έλεγξε τη δύναμη που βάζεις γιατί το γρήγορο παίξιμο απαιτεί ελάχιστη.
Εδώ να πω ότι το καλύτερο χρώμα το μπουζούκι το βγάζει όταν η πένα έχει δείκτη και αντίχειρα. Μπορείς να κεντήσεις θαυματουργά. Τσιτσάνης φερ ειπείν. Αλλά στην ταχύτητα, όπως τα είπαμε. Εγώ ρε φίλε έψαξα τη δεξιοτεχνία, έτσι για το χαβά, μου χάρισε κάτι ώρες μελέτης, τα κατάφερα και τώρα πίσω εκεί που ήθελα. Μάρκο κ.λ.π. Αλλά με μεγαλύτερη άνεση και γκάμα στη σκέψη. Προπόνηση αδερφέ! Αφού το αγαπάμε

Υ.Γ. Και κάτι ακόμα που θεωρώ σημαντικό. Προφανώς το παν για να παίξεις γρήγορα είναι η πένα…μέχρι να τη βρεις! Γιατί μετά είναι το αριστερό χέρι. Αν δεν προλαβαίνουν τα χέρια, τζάμπα πάει η πενιά. Οπότε άσκησε την ταυτόχρονη κίνηση των χεριών. Τρέξε όσο μπορείς, όχι σαν να σε κηνυγούν!

Σε ευχαριστώ για την εμπεριστατωμένη απάντηση φίλε μου!

Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες! Ερώτηση, την περίοδο που ασχολήθηκες με ταχύτητα ποια ήταν η δομή της μελέτης σου?

Αν κατάλαβα καλά σε δυσκολεύει, όπως όλους μας, το πέρασμα από την πιο ψηλή χορδή στην πιο χαμηλή, εφόσον έχεις κάνει τελευταία πενιά θέσης στην ψηλή χορδή. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να κάνεις την πρώτη σου πενιά στην χαμηλή χορδή σε άρση.
Η κίνηση αυτή είναι δύσκολη και σε πολλές περιπτώσεις απλώς ΔΕΝ γίνεται να επιτευχθεί σε υψηλές ταχύτητες.
Για να λύσεις το πρόβλημα, θα πρέπει να αναλύσεις την φράση και να φροντίσεις να κάνεις το πλέον βολικό από τα παρακάτω:

  1. η να αλλάξεις την πρώτη πρώτη σου πενιά από θέση σε άρση ή αντίστροφα, ώστε να αλλάξει η ακολουθία και στην συνέχεια
  2. να αλλάξεις την ακολουθία παίζοντας δύο θέσεις στην σειρά σε κάποιο βολικό σημείο
  3. να αλλάξεις την θέση του χεριού που πατάει τις χορδές, μήπως έτσι λύνεται το πρόβλημα
  4. να χρησιμοποιήσεις ταυτόχρονο χτύπημα και των δύο χορδών σε κάποιο σημείο (βολεύει αν έχεις ανεβοκατεβάσματα)
  5. να προσθέσεις μία πρόσθετη γρηγορότερη νότα (ποίκιλμα) σε ένα σημείο ώστε να αλλάξει η ακολουθία θέσεων και άρσεων.

Αυτά προσπαθώ να εφαρμόζω προς αποφυγή της δυσκολίας που περιέγραψα και νομίζω πως είναι αυτή στην οποία αναφέρεσαι.
Αν σκεφθείς κάτι ακόμα, μοιράσου του.

Μιας και ξεθάφτηκε το θέμα μετά από 5 χρόνια, ας γράψω κι εγώ τα δικά μου.
Η πένα δουλεύει θέση-άρση και εξαρτάται μόνο από τον ρυθμό. Είναι το λεγόμενο alternate picking και δίνει καλή βάση στο παίξιμο, με ρυθμό και σωστό ήχο. Είναι βασικό στοιχείο στο παίξιμο του ρεμπέτικου και του μπουζουκιού γενικότερα.
Αφού κάποιος έχει κατανοήσει καλά και εσωτερικεύσει τον ρυθμό, τότε μπορεί να δοκιμάσει διάφορες ανάποδες πενιές ή sweep (γλίστρημα από χορδή σε χορδή με την ίδια φορά της πένας). Το τελευταίο μόνο σε εξαιρετικά γρήγορες φράσεις, 64α ή πεντάηχα ή άλλα έντεχνα παιξίματα, όπου λόγω ταχύτητας δεν υπάρχει εναλλαγή ισχυρού-ασθενούς (εννοείται πως το ισχυρό θα πέσει στην θέση).
Τέλος, η φορά της σκέψης μας είναι ξεκάθαρα από την πένα προς την ταστιέρα. Η πένα ορίζει την κίνηση, και η ταστιέρα ακολουθεί. Έτσι επιτυγχάνετα ο συγχρονισμός στα νυκτά έγχορδα, και όχι προσπαθώντας να στριμώξουμε την πένα μέσα στους δαχτυλισμούς.

4 «Μου αρέσει»

Το θέμα “ξεθάφτηκε” αυτομάτως! Δουλεύει αλγόριθμος ξεθαψίματος!!!

1 «Μου αρέσει»

Το ξέρω, είναι από τις καθημερινές λειτουργίες του νέου φόρουμ εδώ και χρόνια. Απλά κάποιος απάντησε σε έναν χρήστη μετά από μια πενταετία, όχι ότι δεν έχει ενδιαφέρον και για τους υπόλοιπους η κουβέντα.

2 «Μου αρέσει»