Σημαντικό τμήμα στη θεματολογία του λαϊκού μας τραγουδιού έχει και η επαγγελματική δραστηριότητα των λαϊκών στρωμάτων σε κάθε εποχή.
Προπολεμικά κυρίως έχουμε - είτε με χιουμοριστική διάθεση είτε με σκωπτικό τρόπο - μια απλή καταγραφή των επαγγελμάτων, η οποία μας δίνει μια ανάγλυφη εικόνα της κοινωνικής πραγματικότητας της εποχής εκείνης.
Αργότερα, και κυρίως μεταπολεμικά, οι μεγάλοι διεκδικητικοί αγώνες και η ανάπτυξη και του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος έχουν επιπτώσεις και στο τραγούδι, το οποίο τώρα πια εξελίσσεται σε εργατικό – κοινωνικό και μιλά για ανεργία, για μετανάστευση, για απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, για «της κοινωνίας τη διαφορά» και το οποίο θα εξελιχτεί ακόμα περισσότερο με την πολιτική στιχουργική επηρεασμένο και από τους λαϊκούς αγώνες και τις κινητοποιήσεις.
Ενδεικτικά, μερικά τραγούδια:
“Ο Επαγγελματίας”, 1932, Γρ. Ασίκης
“Εργάτης τιμημένος", 1932, Ρούκουνας
" Κλωστηρού”, 1933, Μάρκος
" Ο χασάπης", 1933, Μάρκος
“Καπνουλούδες”, 1936, Μπαγιαντέρας
" Οι κοντραμπατζήδες", 1936, Ρούκουνας
" Ο παλιατζής", 1940, Στρ. Παγιουμτζής
" Είμαι τεχνίτης ξακουστός", 1940, Σκαρβέλης
" Το τσαγγαράκι", 1941, Στρ. Παγιουμτζής
" Είμ΄εργάτης στο λιμάνι", 1946, Χρυσίνης
" Ο εργάτης", 1948, Καλδάρας
" Οι φάμπρικες", 1950, Τσιτσάνης
Μέχρι…
“τη Φάμπρικα” με το Χαλκιά,
τον “Επιτάφιο” των Ρίτσου - Θεοδωράκη,
τον “Εργάτη” με τον Καζαντζίδη
το “Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη”, του Λοΐζου
και το “Πάλης ξεκίνημα” του Αλέκου Παναγούλη.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Υ.Γ. Να΄σαι καλά, “Χασκίλ”, για τη διόρθωση!