Θοδωρή,
μπορείς να ακούς όποιον θές,να σου αρέσει όποιος θές,να έχεις τα πιστεύω σου,να έχεις τον Καζαντζίδη θεό,να τρώς οτι ντολμάδες θες και και και και…
Αλλά αν είναι να βάλεις τα κλάματα,βάλ’ τα όχι για τον Μπιθικώτση,αλλά για εσένα που δεν έχεις τη στοιχειώδη ευγένεια απέναντι σε ανθρώπους με τα διπλά+ χρόνια απο τα δικά σου…
Με το Θοδωρή δεν θα ξανασχοληθώ, σʼ αυτό το θέμα, ούτε με τους ντολμάδες, ανεξάρτητα αν μαγειρεύτηκαν από τη γιαγιά ή σε εστιατόριο. Με την ουσία, ούτως η άλλως δεν είχα ασχοληθεί. Καλή συνέχεια, για όποιους έχουν την όρεξη.
Θοδωρή, γράφεις:
" Ποιός τραγουδιστής κατά τη γνώμη σας ερμήνευσε καλύτερα το τραγούδι αυτό;
Προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου η ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση και νομίζω ότι ο Γιάννης Πάριος (παρόλο που δεν είναι του γούστου μου ως τραγουδιστής γενικότερα) το τραγούδησε όπως του έπρεπε. Και ο ρυθμός είναι λίγο γρηγορότερος κάτι που νομίζω πως ταιριάζει στο ύφος του τραγουδιού.
Απόψεις;"
Αν και στα ενδιάμεσα μηνύματα το θέμα ξέφυγε, ωστόσο το επαναφέρω στην αρχική του διάσταση. Το σημείο-κλειδί στην θέση σου είναι εκείνο το “…όπως του έπρεπε.”. Μπορείς σε παρακαλώ να σκεφτείς ποιος έχει τραγουδήσει “…όπως του έπρεπε” το Hoochie coochie man ή το Boom boom ή το El condor pasa ή το No woman no cry ή το Κάτω στα λεμονάδικα ή το Αγγέλω μ’ κραίν’ η μανα σ’ ;
Και, μήπως να σκεφτείς να αλλάξεις το “του έπρεπε” με “μου έπρεπε” καλύτερα; Εγώ τουλάχιστον, που το έχω κάνει, έχω πάψει πια να έχω παρόμοιες ανούσιες διαφωνίες με πολλούς φίλους και μη…
Μιας και ξανά τονίστηκε η πολιτική επιλογή του Μπιθικώτση, ρωτάω!!!
Μήπως ξέρει κανείς ποιος πολύ γνωστός συνθέτης έγραψε τον ύμνο της χούντας, με τίτλο μάλιστα: “21 Απριλίου”;
Κύριε Νίκο ετοιμάστε το ρολόι “κοκοριέν”!!!
Άστοχη εντελώς η σύγκριση Καζαντζίδη - Μπιθικώτση…
Έχει ξανασυζητηθεί το θέμα, κοιτάξτε και εδώ
Για το χουντοτράγουδα, παραπέμπω στο αφιέρωμα από τον “Ιό” της Ελευθεροτυπίας.
Συνθέτης του …Ύμνου … ήταν ο Αναστάσιος Ρεμούνδος, στρατιωτικός μουσικός, διευθυντής μπάντας.
Εγώ, με το κοκοριέν, τι να κάνω; Περιμένω να αποφανθεί ο Δημήτρης.
Η Ελένη δεν απάντησε σωστά. Εκτός κι αν υπάρχουν 2 με τον ίδιο τίτλο!!!
Η αγωνία κορυφώνεται χε!χε!χε!
Γιώργος Κατσαρος…λεω γω τώρα!!!
Πολύ σωστά!!! Το κοκοριέν στον φίλο lixouriotis.
Μιλάμε για τον σαξοφωνίστα βεβαίως-βεβαίως!!!
Ο “Ύμνος”… είχε στιχουργό το ραδιοφωνικό κονφερανσιέ Ηλία Καραμανέα και συνθέτη τον Αναστάσιο Ρεμούνδο, έτσι λένε τα επίσημα στοιχεία τουλάχιστον, και ότι από λάθος αποδόθηκε στο Γιώργο Κατσαρό.
Ακόμα [u]και η Βικιπαιδεία[/u]άλλαξε τα στοιχεία στα σωστά, στηριγμένη και στα στοιχεία από το “Ποντίκι”.
Και για να επανέλθουμε στο αρχικό νήμα της συζήτησης.
Έχει χυθεί πολύ μελάνι και για τους δυο ογκόλιθους του νεότερου τραγουδιού μας, και για το Στέλιο και για το Γρηγόρη.
Η συζήτηση όμως συνήθως δεν ξεφεύγει - και δεν πρέπει - σε απαξίωση κανενός από τους δυο τους.
Είναι αναρίθμητες και τεράστιες οι επιτυχίες που ερμήνευσαν και οι δυο τους, δημιούργησαν σχολή με μιμητές, επομένως επειδή ακριβώς οφείλουμε πολλά και στους δυο τους, ας είμαστε πολύ προσεκτικοί στις κρίσεις μας γι’ αυτούς.
Όχι γιατί μπορεί να μειώσει την αξία τους στο ελάχιστο, αλλά γιατί εμείς οι ίδιοι εκτιθέμεθα, με μια απαξιωτική κρίση για τον ένα από αυτούς ή και για τους δυο τους.
[QUOTE=Ελένη;
Και για να επανέλθουμε στο αρχικό νήμα της συζήτησης.
Έχει χυθεί πολύ μελάνι και για τους δυο ογκόλιθους του νεότερου τραγουδιού μας, και για το Στέλιο και για το Γρηγόρη.
Η συζήτηση όμως συνήθως δεν ξεφεύγει - και δεν πρέπει - σε απαξίωση κανενός από τους δυο τους.
Είναι αναρίθμητες και τεράστιες οι επιτυχίες που ερμήνευσαν και οι δυο τους, δημιούργησαν σχολή με μιμητές, επομένως επειδή ακριβώς οφείλουμε πολλά και στους δυο τους, ας είμαστε πολύ προσεκτικοί στις κρίσεις μας γι’ αυτούς.
Όχι γιατί μπορεί να μειώσει την αξία τους στο ελάχιστο, αλλά γιατί εμείς οι ίδιοι εκτιθέμεθα, με μια απαξιωτική κρίση για τον ένα από αυτούς ή και για τους δυο τους.[/QUOTE]
Ειδικά όταν οι κρίσεις μας,ενισχύονται με επιχειρήματα ξένα ως προς την τέχνη, π.χ. οι αιχμές για συνεργασία του ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ με την χούντα.Μα και έτσι να ήταν, τι σημασία έχει αυτό με την καλλιτεχνική προσφορά του;
Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ,κατηγορείται ως Ομοφυλόφιλος, αιμομίκτης και πατροκτόνος , αυτό μειώνει καθόλου την τεράστια αξία του;
Προφανως και δεν μειωνεται η καλλιτεχνικη αξια κανενος, αλλα πιστευω πως οι επιλογες του καθενος δειχνουν και το ηθος τους. Οπως ειπα και πιο παλια, πιστευω οτι πρεπει ολοι να κρινονται σε ολες τις πτυχες της ζωης τους. Κυριο κριτηριο βεβαια πρεπει να ειναι η τεχνη και η προσφορα του εκαστοτε καλλιτεχνη, αλλα πολλες επιλογες δειχνουν τη σταση τους, τις επιλογες τους και το ηθος τους. Και προφανως δεν πιστευω πως οτι και να εχει γινει μειωνεται η προσφορα αυτων των ιερων τερατων της μουσικης και της τεχνης παραπερα. Απλα οταν κρινεις με ΜΗ καλλιτεχνικους ορους εναν καλλιτεχνη, κρινεις τη σταση του και το ηθος του, οχι την τεχνη του. Και δε νομιζω πως αυτο ειναι απαραιτητο στην συζητηση που πρηγηθηκε.
ενα τραγουδι μας αγγιζει ή οχι,απο το στιχο τη μουσική και σε μεγαλο ποσοστο απο την ερμηνεια. η '‘ηθικη’'του καλ/χνη ειναι αλλο πραγμα !και δε εχει να κανει με το συναισθημα που δημιουργει η ερμηνεια του.μιας και ψηφισα '‘μπιθικωτση’'να αναφερω επισης πως δεν ακουω ποτε ‘‘παριο’’ διοτι δεν με αγγιζει καθολου η φωνη του.απαραδεκτη?κια που να σας πω και ποιον αλλο δεν ακουω΄΄ποτε΄΄για τον ιδιο λογο…αλλά δε τολμαω!!με το ζορι ομως φιλοι μου δεν '‘αισθανεται’'ο ανθρωπος τιποτα!
a!!!το ΄΄απαραδεκτη΄΄ πηγαινε στην αφεντια μου…οχι στη φωνη του παριου…να εξηγουμαι!
Μπορεί ένα τραγούδι, να γίνει επιτυχία έχοντας καλή μουσική αλλά κακό στίχο?
Η και το αντίθετο ,να έχει καλό στίχο και μέτρια μουσική? Δε μιλώ για τα τραγούδια του συρμού.
φυσικά και μπορεί, ας σκεφτούμε πόσο πραγματικά μας εκφράζουν διάφορα τραγούδια αγαπημένα που τραγουδάμε συνεχώς… εύκολα συγχωρούμε έναν στίχο, αλλά και εύκολα παρασυρόμαστε από τη μελωδία. η μουσική (και όχι μόνο η καλή) είναι εκμαυλιστική!
Ιστορική αγνότητα εννοώ το να είσαι τίμιος και καθαρός σε αυτό στο οποίο έχεις αφιερώσει τη ζωή σου. Πόσω μάλλον όταν απευθύνεσαι στον απλό λαό.
Αν δίσταζα να είμαι επικριτικός σε κάποιον, αυτός θα ήταν σίγουρα ο Καζαντζίδης ο οποίος έμπρακτα απέδειξε ότι αυτά που τραγουδούσε έβγαιναν μέσα από την ψυχή του και ποτέ δεν πούλησε την ψηχή και τις αξίες του στο “διάολο” για ένα κομμάτι επιτυχίας. Ο Στέλιος ήταν πάντα τίμιος απέναντι στο κοινό που απευθυνόταν, βάδισε πάντα σταθερά στα “τσανάκια” που ο ίδιος τοποθέτησε τον εαυτό του μέσα και αντί να τυφλωθεί από τις μεγάλες πίστες, απεναντίας πάνω στο απώγειο της καριέρας του τους γύρισε την πλάτη και αφιερώθηκε για πάντα στο λαό, τον παντοτινό του συνοδοιπόρο. Για εκείνον ο μόνος τίτλος τιμής που κυνηγούσε δεν ήταν ούτε του “sir” ούτε του “λόρδου”, του αρκούσε η αγάπη του μεροκαματιάρη.
Διάβασαν σωστά τα μάτια μου; Ο Μπιθικώτσης κυνηγούσε τα φράγκα και τη δόξα ενώ ο Καζαντζίδης ήταν ο ταπεινός μεροκαματιάρης που αγνοούσε τα λεφτά; Απ’όσο ξέρω, ο Καζαντζίδης ήταν ο πρώτος ο οποίος έκανε θέμα τα πνευματικά δικαιώματα στην Ελλάδα (δεν αναφέρομαι στο αν αυτό ήταν σωστο ή λάθος, αυτό είναι άλλη κουβέντα).
Όσον αφορά το αρχικό θέμα της συζήτησης, θεωρώ την αυθεντική εκτέλεση αξεπέραστη.
Υ.Γ. Επειδή δεν κατάλαβα, διάολος είναι ο Θοδωράκης;
σχεση μουσικης-στιχου
οι ροκαδες των νιατων μου…δεν καταλαβαιναμε και πολλά απο στιχο!η μουσικη ομως μας ειχε κερδισει τοσο πολυ που δεν νομιζω πως αισθανθηκαμε καποιου ειδους στερηση μη γνωριζοντας τους στιχους.η ινδιανικη μουσικη,χρειαζεται στιχο?οσον αφορα τωρα την ελληνικη μουσικη…στους ελληνες αρεσει να ‘‘κοβουμε φλεβα!’’.αυτο δε μπορει να συμβει χωρις το στιχο.ενας καλος στιχος γινεται μοναδικος οταν παντρευεται με μια υπεροχη μουσικη και ερμηνεια…
Η γνώμη μου είναι ότι, ένα μουσικό κομμάτι ,πολύ καλό όμως μπορεί να σταθεί και μόνο του, σαν παράδειγμα μπορώ έτσι πρόχειρα να σκεφθώ το¨Λόλα ¨του Ξαρχάκου,΄ Χαρταετοί του Μικη, ¨ Πέτρινα χρόνια ¨του Σπανουδάκη
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 17:03 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 16:58 —
Παρακαλώ τους κκ συντονιστές αν γίνετε, με το μυνημα ΣΧΕΣΗ ΣΤΙΧΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ηθελα να ανοίξω νέο θέμα ,αλλά δε ηξερα ,ηταν αργα, ειχε χάσει και η Μίλαν…ας το τοποθετήσουν οι ιδιοι.Ευχαριστώ.
Μια χαρά διάβασαν τα μάτια σου. Ο Καζαντζίδης τραγούδησε τον πόνο και την φτώχεια αλλά δεν ήταν μοιρολάτρης αλλά επαναστάτης. Αγωνίστηκε λοιπόν για το μεροκάματο του φτωχού και αδικημένου τραγουδιστή και από κομπάρσο τον έκανε πρωταγωνιστή. Ο Καζαντζίδης ήταν αυτός που στο απώγειο της καριέρας του γύρισε την πλάτη στη δόξα και το χρήμα και αποχώρησε από τα πάλκα αηδιασμένος από το νέο τρόπο διασκέδασης αλλά και από τα επικίνδυνα κυκλώματα της νύχτας. Ο Καζαντζίδης ήταν αυτός που όταν έμπαιναν οι νεόπλουτοι στο μαγαζί και σπάγανε, εκείνος έπαιρνε την κιθάρα του και καθόταν πλάι στους φτωχούς θαμώνες στα τελευταία τραπέζια, πίσω πίσω, και τραγουδούσε (μαρτυρία του Ρεπάνη). Ο Καζαντζίδης ήταν εκείνος που αρνιόταν τα τεράστια ποσά που του προσέφεραν εάν εκείνος επέστρεφε στο πάλκο. Ο Καζαντζίδης ήταν εκείνος που αρνήθηκε να τσεπώσει 500 εκατομμύρια δραχμές για να κάνει συναυλίες στην Αυστραλία (μαρτυρία του Μενιδιάτη). Ο Καζαντζίδης ήταν εκείνος που αρνήθηκε πρόταση επιχειρηματία να πηγαίνει στο μαγαζί του κάθε βράδυ, να παρακολουθεί το πρόγραμμα, να παίρνει όσα λεφτά θέλει και να φεύγει (μαρτυρία του Λ.Παπαδόπουλου).
O Καζαντζίδης ήταν λοιπόν αυτός που φρόντισε για το μέλλον των συναδέλφων του, αγνοώντας το δικό του. Αν αυτό δε λέγεται παλικαριά και ανδρεία, τότε τί;
Ο Μπιθικώτσης ήταν εκείνος που απαρνήθηκε και πρόδωσε τις αξίες του, πρόδωσε το Θεοδωράκη και τραγούδησε στα καλύτερα μαγαζιά των Αθηνών αλλά και στο Καλλιμάρμαρο τον ύμνο της χούντας. Ο Μπιθικώστης ήταν εκείνος που ζαλίστηκε από τη δόξα που του υποσχόταν ο νέος δρόμος που θα διάβαινε στην καριέρα του. Ο Θεοδωράκης συνελήφθη και ο Μπιθικώτσης γράφτηκε στην ιστορία ως ο μεγάλος “Σερ Μπιθί”. Κατάλαβες ποιός ήταν ο “διάολος”;
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 20:28 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 20:03 —
Δε συμφωνώ. Εγώ αντιθέτως είμαι σύμφωνος με τη φράση του Όσκαερ Ουάιλντ που είπε:
“Κάθε πορτρέτο που γίνεται με την έμπνευση του ζωγράφου, είναι το πορτρέτο του καλλιτέχνη και όχι αυτού που ποζάρει.”
To καλλιτεχνικό έργο με λίγα λόγια είναι μια απεικόνιση, μια αντανάκλαση της έμπνευσης και του εσωτερικού κόσμου του καλλιτέχνη.
Δεν μπορείς να αποκόψεις τον καλλιτέχνη, την ηθική και την προσωπικότητά του από την ουσία του δημιουργήματός του.
Ο καλλιτέχνης που δημιουργεί όχι από έμνπευση αλλά για βιοποριστικούς λόγους ή για τη δόξα, δεν είναι καλλιτέχνης αλλά μηχανή. Και δεν έχω ούτε ένα παράδειγμα προιόντος ή δημιουργήματος που να μου προσφέρει περισσότερο συναίσθημα στην περίπτωση που εκείνο είναι κατασκευασμένο από μια μηχανή από εκείνο που δημιουργήθηκε από τα χέρια ενός μερακλή μάστορα.
Εγώ δεν κατηγορώ τον Καζαντζίδη που επενέβη για την ιστορία με τα πνευματικά δικαιώματα. Εν πάσσει περιπτώσει, ευχαριστώ για το update (όπως λένε στο χωριό μου). Αυτό για τη χούντα δεν το ήξερα. Πάντως, δεν είμαι μεμπτό το ότι τραγουδούσε σε καλά μαγαζιά. Σε παρεξήγησα επειδή αρχικά νόμιζα ότι εννοούσες ότι ο Μπιθικώτσης πούλησε την ψυχή του επείδη τραγούδησε Θοδωράκη ξεφεύγοντας από το λαϊκό τραγούδι (λαϊκό με την έννοια του τραγουδιού που τραγουδιέται στα πάλκα, γιατί και ο Θοδωράκης <<λαϊκά>> τραγούδια έδωσε στον Μπιθικώτση).