Καλησπέρα Φόρουμ!
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα λαούτο. Με έχει συνεπάρει ο ήχος του. Εϊναι βαθύς και δυνατός, αρκετά διαφορετικός από τους ταμπουράδες κ τα μπουζούκια που είχα συνηθίσει. Ενδιαφέρον επίσης που είναι κουρδισμένο
σε πέμπτες κ στο παίξιμο μου θυμίζει αρκετά τα κόλπα του ταμπουρά που είχαμε συζητήσει κ με Περικλή σε προηγούμενα νήματα.
Δοκιμάσα σκληρές και μαλακές πένες κιθάρας, αλλά δε με ικανοποιούσε ο ήχος. Χρησιμοποίησα πλαστικό φτερό
που είχα πάρει για τον ταμπουρά μου και βρήκα τον ήχο πιο…παραδοσιακό αλλά αρκετά μαλακό. Τέλος κατέληξα
σ’ αυτο το πλαστικό λεπτότερο αλλά σκληρότερο κομμάτι που θυμίζει πλαστικό συσκευασίας. Δεν ξέρω πώς λέγεται.
Το (αυτοδίδακτο) παίξιμό μου αντιμετωπίζει το όργανο σα να είναι παράλληλα και…κρουστό. Διπλώνω στα δύο ή πολλές φορες στα τέσσερα το πλαστικό κ χτυπαω τη χορδή μέχρι να αγγιξει η πένα την πεναριά και να ακουστεί το χαρακτηριστικό τακ. Σαν άκουσμα αυτο το παίξιμο μου ακούγεται πολύ ‘κρητικό’.
Επίσης διπλώνοντας στα τεσσερα την μεγάλη πένα δεν έχω καταλήξει αν πρεπει τα διπλώματα να ειναι το ένα πάνω στο άλλο (Σ) ή το ένα μέσα στο άλλο (<<).
Ανυπομονώ να ακούσω τα σχόλιά σας.
