Παλιά μπουζούκια και σπάνιοι δίσκοι που μένουν στα χέρια λίγων

Ισως κάποιοι κάτοχοι ιδιαίτερων οργάνων δεν παραθέτουν δημόσια φωτογραφίες για τον εξής λόγο
. Ο ιδιοκτήτης custom Ferrari, θα τη βγάλει στην πόλη , θα την οδηγήσει γύρω απο την πλατεία καμμιά 10 φορές , και στο τέλος θα την παρκάρει valet μπροστά μπροστά εκεί που πίνει καφέ να την δουν όλοι οι περαστικοί .

διοτι πόσοι θα έχουν τη δυνατότητα να παραγγείλουν μια ίδια custom Ferrari ? απο κανένας μέχρι σχεδόν κανένας
Δεν συμβαίνει το ίδιο με ένα καλό, όμορφο, ιδιαίτερο, καλόήχο μπουζούκι απο τον τάδε κατασκευαστή .
Ισως λοιπόν η ανθρώπινη φύση μας, κάποιες φορές , σε πράγματα που αγαπάμε , μας κανει να μη θελουμε να τα μοιραστούμε , γνωρίζοντας ότι τα ίδια, μπορούν να αποκτηθούν απο δεκάδες άλλους .
Η σκέψη αυτή μπορεί να μας κάνει να αιστανθουμε πως χάνουμε την μοναδικότητα τους, αλλα και την αξία τους.

Για τους κατόχους παλαιών οργάνων συμβαίνει ίσως κάτι σχετικό .
Η έλλειψη πληροφοριών , ο μικρός αριθμός διασωθεντων οργάνων , αλλα και η έρευνα , ο μύθος και οι συζητήσεις που έχουν γίνει γύρω απο αυτά τα όργανα, τα κάνουν ακόμα πιο μοναδικά και μεγαλύτερης αξίας για εκείνους

Κανεις δεν θέλει να μοιραστεί κάτι που υπέρ αγαπά
βεβαια εάν η αγάπη του για την παράδοση και το ρεμπέτικο είναι παραπάνω απο την αγάπη του για τα υλικα , τότε θα την μοιραστεί . Παράδειγμα ο Ζοζεφ που δεν μοιράστηκε με κανένα την κατασκευή των μπουζούκιων του , και απο την άλλη σύγχρονοι οργανοποιοι που μοιράζονται τη γνώση τους

ΕΕΥΡΙΠΙΔΗΣ προσπάθησε να γίνεις λίγο πιο σαφείς αν γίνεται.