Την επόμενση φορά που θα σας βγάλει ο δρόμος προς εκείνα τα μέρη, να πάτε οπωσδήποτε στο:
Taychreggan Hotel
4 Ellieslea road,
West Ferry, Dundee, DD5 1JG.
tel:0044-1382 778626. www.taychreggan-hotel.co.uk(δυστυχώς ακόμα δεν την έχουν φτιάξει)
Ο άνθρωπός σας είναι ο Mark Barton. Είναι ένας γιγαντόσωμος Σκώτος ιδιοκτήτης του εν λόγω ξενοδοχείου και του μπάρ του, που αριθμεί 260!!! τίτλους μάλτ. Το ξενοδοχείο συστήνεται ανεπιφύλακτα για τη φιλοξένεια του, την κουζίνα του, και σαφέστατα τη κάβα του.
Α, ένα κορυφαίο μάλτ που δοκίμασα (δυστυχώς το βρίσκεις δύσκολα σε κάβες) είναι το Auchentosan triple wood.
ΥΓ1: Τα γερόντια στο μπάρ του εν λόγω ξενοδοχείου, τα οποία μου έμαθαν μετά από πολλά χρόνια να πίνω, πίνουν τα ουισκάκια τους μαζί με μπύρες (για καλύτερα αποτελεσματα!) Βάζουν δε στο μάλτ, λίγες σταγόνες νεράκι που αναδικνύει τα αρώματα του ουίσκι. Πάγος είναι απαγορευτικός, μιά και “κλείνει” το μάλτ στον εαυτό του όπως χαρακτηριστικά λένε.
ΥΓ2: Για τα τσίπουρα και τις ρακές, τί να πώ. Μία πίνεις καλή, δέκα φόλα.Δυστυχώς κάτι προσπάθειες τυποποίησης είναι τουλάχιστον αστείες. Πέτυχα ένα τσίπουρο από τη Τήνο, που το έφτιαχνε η γιαγιά μιάς φίλης,:109: αλλά πόσο να φτιάξει η γριούλα με τους κάγκουρους που έμπλεξε.
ΥΓ3: Κι ύστερα σου λέει Κούβες, καιπιρίνια, cuba libre, και λοιπά ρούμια:079:. Καλά που έχουν πούρα και ίσως τις ομορφότερες γυναίκες του κόσμου; Τελικά η Κλίκα (με στενό ευέλικτο σχήμα που λέει και ο Katsibox) θα πάει Κούβα να μας πεί κι εμάς; :092:
Ισαάκ μην ξύνεις πληγές.
Οσο για τα αποστάγματα, ξέρετε ότι διαθέτω τον απαιτούμενο (υπερσύγχρονο) εξοπλισμό. Του χρόνου, μόλις βγουν τα σταφύλια, κανονίζουμε ένα πάρτυ-απόσταξη στην Καλαμάτα (ή στη Μάνη ή στην Κυπαρισία, όπου μπορούμε εύκολα να μεταφέρουμε τον εξοπλισμό). Ελπίζω μέχρι τότε να έχω ρίξει τα τριγλυκερίδιά μου (τελευταία μέτρηση προχθές - 980) για να συμμετέχω στην κραιπάλη.
Ρε Ισαάκ γαμώτο, δεύτερη φορά που μου την κάνεις μέσα σε ένα εξάμηνο… Αν υποψιαστώ πως έφερες και το όργανο μαζί σου (σε έχω ικανό) θα τ’ακούσεις! :108:
Άρη, όταν λες εξοπλισμό εννοείς μηχανοκίνητο “πατητήρι” το οποίο ξεχωρίζει τον καρπό από τα στράφυλα; Καλοί και οι εξοπλισμοί, αλλά προτιμώ το “ποδαράτο” για πολλούς λόγους.
Και για να΄χομε καλό ερώτημα, πόσους παραγωγούς έχομε εδώ χάμω;
Οχι ρε Πάνο. Εννοείται ότι το πατητήρι …βρωμάει ποδαρίλα. Οταν λέω “εξοπλισμό”, εννοώ το αποστακτήριο: Ανοξείδωτο καζάνι με καπάκι που σφραγίζει, μπουρί με μηχανισμό ψύξης. Η δουλειά του μάστορα είναι να εφοδιάζει τη φωτιά με τα ξύλα που χρειάζεται (θέλει μια προσοχή το πόσο δυνατά βράζεις, ώστε να μην έχουμε εξατμίσεις=απώλειες) και να κάθεται δίπλα πίνοντας και τρώγοντας.
Όποτε θές σου κάνω παρέα όταν ελέγχεις τη φωτιά. Πειράζει να είμαι αυτός που πίνει και τρώει δίπλα, μιά και τα δικά μου τριγλυκερίδια είναι ίδια με του γιού μου;:085:
Δεν ξέρω για παραγωγούς τσίπουρου, πάντως έχω βάλει φέτος 150 κιλά κόκκινο και 250 λευκό κρασάκι. Ανταλλάσω με τσίπουρο!
Και ελπίζω να μην μπεί στο παιγνίδι ο “επαγγελματίας” admin που παλαιώνει και εμφιαλώνει κιόλας…:089:
ΥΓ: Σιγά μη δεν αποστάζει ο Βαβουλέας που κάνει τον ψόφιο
Δεν ξέρω για παραγωγούς τσίπουρου, πάντως έχω βάλει φέτος 150 κιλά κόκκινο και 250 λευκό κρασάκι. Ανταλλάσω με τσίπουρο!
Έβγαλα κοζανίτικο με γλυκάνισο (τελείωσα το Σάββατο, 24 κιλά, 22 γράδα). Το ηπειρώτικο χωρίς γλυκάνισο θα βγει μετά τις 22/11 και υπολογίζω καμιά 45αριά κιλά με καμιά 16αριά-18αριά γράδα. Το περσινό ηπειρώτικο το δοκιμάσανε μερικοί μερικοί, αλλά δεν είπανε τίποτα. ‘Εβαλα και κρασί (90 κιλά ασπρο και 50 κόκκινο) αλλά το άσπρο μου δεν μ’ αρέσει. Θα περιμένω βέβαια να γίνει γιατί ακόμα είναι νωρίς, αλλά κάπως δεν μου πάει. Πάντως, Ισαάκ η ανταλλαγή δεκτή την άλλη φορά που θα βρεθούμε
Η δουλειά του μάστορα είναι να εφοδιάζει τη φωτιά με τα ξύλα που χρειάζεται
Άρη, σε επίπεδο σπιτικής παραγωγής πλεον δουλεύουμε με υγραέριο: πιό σταθερή θερμοκρασία και κυρίως, καθαρό περιβάλλον χωρίς κάπνα.
Όσο κι αν φανεί παράξενο, την πρώτη φορά δουλέψαμε με υγραέριο. Η συσκευή ήταν μεγάλη επαγγελματική (χωρίς βαλβίδα). Μας βγήκε η Παναγία, καθώς η θερμότητα του υγραερίου δεν έφτανε! Πιθανώς επειδή η κατασκευή του καζανιου είναι βαριά (ανοξείδωτο κι όχι το παραδοσιακό μπρούτζινο), αλλά και γιατί έκανε φοβερό κρύο. Αντίθετα, την επόμενη φορά που χρησιμοποήσαμε ξύλα, η δουλειά πήγε περίφημα! Η φωτιά κρατιέται σταθερή πολύ εύκολα, ενώ η μυρωδιά του ξύλου που καίγεται …ανοίγει την όρεξη (προφανώς την έχω ταυτίσει στο μυαλό μου με την τσίκνα του αγαπημένου φίλου του ανθρώπου, του μπουζίου, όταν ψήνεται…).
Μάλλον όλοι το παιδεύουμε το θέμα. Εγώ φέτος έβαλα 350 κιλά λευκό, 100 κιλά ρετσίνα, 80 κιλά κόκκινο.
Έχω την εντύπωση πως αν κατέβει το φόρουμ στις εκλογές των οινοποιών βγάζει κυβέρνηση ακόμα και με απλή αναλογική.
Κρασί (άσπρο και κόκκινο) βάζω εδώ και 25 χρόνια και το εμφιαλώνω όταν έχω χρόνο. Τσίπουρο (χωρίς γλυκάνισο) κάνω εδώ και 20 χρόνια και ούζο αποστάζω εδώ και πέντε χρόνια.
Ασπρο κρασί, κόκκινο κρασί λίγο και σε ποστότητες, εμφιαλωμένο αλλά και χύμα, καθώς και τσίπουρο με γλυκάνισο, χωρίς γλυκάνισο, σε ποτήρι ή με καλαμάκι, πίνω εδώ και 40 χρόνια.
Ευχαριστώ για τη προσοχή σας.
Συνεχίστε.
(από τους 1000+1 τρόους να ξεπατώνεις μια συζήτηση γιομάτη αντριλίκι)
Φετος στην περιοχη μας τα εκαψε τα αμπελια ενας καυσωνας το Μαη και δεν καναμε κρασι !!
Απο τα λιγα καλα σταφυλια και τα στραφυλα τους ομως θα βγαλουμε τσικουδια την Κυριακη που ερχεται, πρεπει να βγουνε δυο καζανιες απο 25 κιλα η καθεμια …
Οσοι πιστοι προσελθετε θα προκυψει και τσιμπουσι !! Αν μου υποσχεθειτε πως θα ρθετε θα πω τση θειας μου να φτιαξει καλιτσουνια με φυλλο απο το χοντρο -χωριατικα- και τση μανας μου να βαλει κατσικακι στο φουρνο (οφου ιντα λεω πρωι πρωι και κανω και διαιτα …παλι θα με σκανδαλισετε…)
Παντως εγω δεν ειμαι ειδικος στο να οινοποιω και τσικουδοποιω αλλα στο να καταναλωνω … Της περιοχης μας τα κρασια Κισαμος- Σελινο δηλαδη ειναι απο την ποικιλια ρωμεϊκο (τι πιο παραδοσιακο !!) και εχουνε χρωμα ανοιχτο κοκκινο και γευση ελαφρως στιφη πραγμα που τα κανουν να ξεχωριζουν. Οταν μαρουβισει (παλιωσει) σε καλο βαρελι το χρωμα του ανοιγει και η γευση του παει προς το κονιακ (χωρις πλακα !!). Ο θειος μου (αδερφος του πατερα μου) ητανε ο μονος στο χωριο που εκανε και ασπρο κρασι και ρετσινα.
Ολα καλα με το δικο μας το κρασι ωσπου ηπια απο το χωριο Μανωλιοπουλο πριν 5-6 χρονια. Ειναι ενα πιο χαμηλο σε υψομετρο χωριο απο το δικο μου τις Στροβλές και πιο κοντα στη θαλασσα, τελος παντων με αλλες κλιματολογικες συνθηκες, οπου εκει ολα τα κρασια ενω ειναι απο την ιδια ποικιλια με τα δικα μας εχουν ενα πιο ανοιχτο χρωμα που το λεω κεχριμπαρενιο -δεν ειναι λευκο- και των οποιων γευση, αρωμα και χρωμα ειναι καταπληκτικα !! Εχω ακομα ενα λιτρο και το σιγοπινω μερα παρα μερα …
Οταν παιξαμε φετος στο πανηγυρι του Αγ.Ιωαννη του Ριγολόγου 29 Αυγουστου μας τραπεζωσαν ως ειθισται στην αυλη καποιου σπιτιου οπου αφου δοκιμασα το κρασι και με το παραπανω -με νηστισιμους μεζεδες παντα αυτη τη μερα- με ολο το θρασος ζητησα 1 μπουκαλι που εγιναν 2 εναμισαλιτρα μετα τις σχετικες φιλοφρονησεις …
Αντε Αγαπιε, οσο εμεινε ελα να το πιουμε και να παμε μια βολτα απο κει …
Στο φιναλε περναμε και απο του Γεωργουσακη στη Χρυσαυγη και δοκιμαζουμε κι εκει που μου ειπε οτι βγαζει καλο και χτυπαμε και μια επισκεψη στην αποθηκη-καβα του Χαρτζουλοδημητρη στο Καστελλι οπου διαλεγουμε απο καμμια 10ρια βαρελια διαφορων ετων …
Κι αμα λαχει παμε και στου Ανουσακη του Μπαμπη -δικος μας αυτος …μουσικος- στσι Λουσακιες και ανε μ’προβούμε ως το πρωι στα Χανια εμενα να μου γραψεις …