Οι εκλογές, ως θέμα, απασχόλησαν και το λαϊκό μας τραγούδι.
Σατιρικά στιχάκια με θεματολογία σχετική με τις εκλογικές περιπέτειες του έθνους μας συναντάμε βέβαια και στο δημοτικό μας τραγούδι και παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί μεταφέρουν την ψυχολογία των ψηφοφόρων και των υποψηφίων σε εποχές που καθημερινά προβλήματα βασάνιζαν περισσότερο τους πολίτες, δείχνοντας και το αλισβερίσι των πολιτών με την εκάστοτε εξουσία, κρατική ή τοπική, όπως και, αυτό το φολκλόρ των εκλογών - από τους παραδοσιακούς λόγους στα καφενεία και τις πλατείες, τα ψηφοδέλτια, τα συνθήματα, γενικά όλες αυτές οι γραφικότητες - πόσο διαχρονικό είναι.
Σατιρικά στιχάκια, ανώνυμα, ( για ευνόητους λόγους ) γράφτηκαν και για τις εκλογές βίας και νοθείας του ʼ61, όπου ψήφισαν ακόμα και …τα δέντρα, αφού χιλιάδες ψηφοφόροι είχαν δηλώσει ως διεύθυνση κατοικίας …ελαιώνες όπως και την επομένη του δημοψηφίσματος του Παπαδόπουλου, όταν ο ανώνυμος τραγουδοποιός έψελνε τη μαντινάδα:
«μαθές δεν εματάγινε
τέτοιο κουτί ρημάδι
ΟΧΙ να ρίχνεις το πρωί
να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ».
Από τα λαϊκά μας τραγούδια, με σχετική θεματολογία, ξεχώρισα τα εξής:
«Η γυναίκα που ψηφίζει» των Απ. Καλδάρα και Κ. Μάνεση με τη
Μαρίκα Νίνου
O κόσμος άλλαξε και πάρτε το χαμπάρι
και η γυναίκα στο εξής θα κουμαντάρει.
Ήρθε καιρός να φύγω πια απʼ τη ρουτίνα,
απʼ του συζύγου τη σκλαβιά κι απʼ την κουζίνα
Είμαι η γυναίκα η μοντέρνα, που ψηφίζω
γλεντώ στα κέντρα, πίνω ουίσκι και καπνίζω
στην εξουσία κανενός πια δεν ανήκω
δεν έχει τώρα κάτσε-κάτσε, σήκω-σήκω.
Στις εκλογές θα βάλω κάλπη στην Αθήνα
θα πάρω ψήφους και θα βγω και δημαρχίνα.
Στα υπουργεία με τουπέ θα μπαίνω μέσα
κι έτσι σε όλες τις δουλειές θα ʼχω τα μέσα
«Ναʼ ταν λέει ο κόσμος μια κάλπη» του Κ. Χατζή
Ναʼ ταν λέει ο κόσμος μια κάλπη
κάθε μέρα και κάτι
νάχαμε εκλογές.
Ναʼ ταν λέει ο κόσμος μια κάλπη
να ψηφίζαμε αγάπη
έρωτα κι αγκαλιές.
Όμως, πάντα όλα θα γίνονται αλλιώς
κι εγώ θάμαι ωραίος τρελός
που θα λέει μπαλάντες
σʼ αυτούς που απορούν.
Όμως, πάντα όλα θα γίνονται αλλιώς
και ακίνδυνος θάμαι τρελός
τα τραγούδια δεν οπλοφορούν.
Ναʼ ταν μιαν αυγή να ξυπνήσεις
και νʼ ακούσεις ειδήσεις
δίχως ένα νεκρό…
Ναʼ ταν να θεσπίζανε νόμο
για να γίνει το γέλιο
εθνικό ιερό.
«Γεια και χαρά σας, βρε πατριώτες», των Δ. Τζεφρώνη Θ. Μπακαλάκου, με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου
«Εκλογές» του Ορφέα Περίδη
«Απλή αναλογική» των Π. Φαλάρα και Μ. Τερζή, με τον Κ. Σμοκοβίτη
Είπαν να κάνουν εκλογές
τα όργανα μια μέρα
να φτιάξουνε κυβέρνηση
να πάνε παραπέρα.
Τα λαϊκά συγκέντρωσαν
σαφώς πλειοψηφία
και φτιάξανε κυβέρνηση
με κέφι και σοφία.
Ο μπαγλαμάς πρωθυπουργός
και το μπουζούκι υπουργός,
ντέφι, σαντούρι και βιολί
και όλα τ’ άλλα στη γραμμή.
Κυβέρνηση πιο λαϊκή
ποτέ δεν γνώρισε η γη.
Και το τραγούδι μας Βουλή
περήφανη κι ωραία,
τρικούβερτο το γλέντι μας
και όλοι μια παρέα.
Αλλάξαν όλα γύρω μας
οι νόμοι και οι δρόμοι
κι η εξουσία ζήτησε
δημόσια συγνώμη.
«Οι εκλογές μαντινάδα» του Σαββόπουλου, με όλη την Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
«…Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα
μπορεί και οι φροϊδιστές να 'ρθούν στην εξουσία.
Δέκα λογιώ οι παλικαριές, οι εννιά να δραπετεύεις
και οι αγάπες δυο λογιώ, στη μια καλογερεύεις.
Λοιπόν μεγάφωνα παντού όλο χαρτιά, είμαι νάρκη
μα δεν υπήρχε ούτε ψυχή και φύσηξε αεράκι
κι άρχισαν όλα να γυρνούν σαν στοιχειωμένο τσίρκο
ανοίγει μια καταπακτή και πέφτω πλάι στον Κύρκο…»
Υ.Γ. Άντε, και καλή ψήφο !
Και όπως λέγεται, το χειρότερο δεν είναι ότι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, αλλά ότι μετά το άνοιγμα της κάλπης αναγνωρίζουμε το λάθος…