Επιμένοντας στην αρχική μου πρόταση, συμφωνώ με τον Άρη και κυρίως με την ιεράρχηση που προτείνει. Μετά από αυτή μας την τοποθέτηση, φτάνουμε και στα «βαθειά» που λέει ο Άρης: αφού αποφύγουμε τα βιβλία της μαύρης λίστας του (φροντίστε να την πληροφορηθείτε εξύπνως), αποφεύγουμε και τη συντριπτική πλειοψηφία των βιβλίων που περιέχουν τις λέξεις ανάλυση, μελέτη, κοινωνιολογικός, κοινωνιολογική. Το ποια τέτοια βιβλία θα εξαιρεθούν θα το έχουμε μάθει, ελπίζω, έχοντας διαβάσει όλα τα προηγούμενα.
Το μεγάλο ερώτημα βέβαια παραμένει: μα, ΚΑΙ τον Πετρόπουλο; Ένας σοβαρός ερευνητής χρειάζεται να ξέρει όχι μόνο όσα από τα πραγματικά στοιχεία υπάρχουν, αλλά και όσες χοντρομλκς κατά καιρούς ελέχθησαν. Η απόκτηση του Πετρόπουλου μας καλύπτει σε αυτό με ένα ποσοστό της τάξεως του 80 % έναντι όλων των άλλων εκδόσεων, τόσο σε συγκομιδή χοντρομλκών όσο και σε κόστος κτήσεως. Μένουν όμως μπόνους οι φωτογραφίες, που αλλοιώς θα χρειαζόταν και εμείς να τις κλέψουμε.
Να ξαναγράψουμε (αν και έχει γραφτεί πολλές φορές ακόμα) ότι σε κάθε δίσκο υπάρχουν δύο αριθμοί.
Ο αριθμός μήτρας που είναι η σειρά με την οποία ηχογραφήθηκε στην εταιρία το τραγούδι και δεν αλλάζει ποτέ, ακόμη και αν γίνει επανέκδοση. Κάποιες φορές μάλιστα, όταν δεν γράφεται το τραγούδι με την πρώτη προσπάθεια αλλά με την δεύτερη ή τρίτη υπάρχει στο τέλος του αριθμού και αναφορά σ’ αυτό (πχ CO 40646-3).
Ο αριθμός δίσκου που είναι η σειρά με την οποία κυκλοφόρησε από την εταιρία το τραγούδι. Αυτός σε περίπτωση επανέκδοσης αλλάζει.
Οι δύο αυτοί αριθμοί δεν μας δίνουν άμεσα πληροφορίες για χρονολογίες, αλλά συγκριτικά αν ξέρουμε πότε ηχογραφήθηκε ή πότε κυκλοφόρησε κάποιο τραγούδι με σχετικό αριθμό μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.
Επιπλέον οι χρονολογίες ηχογράφησης και κυκλοφορίας για διάφορους λόγους μπορεί να απέχουν αρκετά γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν τους συσχετίζουμε.
Τέλος απ’ ότι ξέρω δεν υπάρχουν επίσημοι κατάλογοι ή αρχεία γι’ αυτούς τους δίσκους και η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την οργάνωσή τους έγινε από τον Μανιάτη στο πρόσφατο βιβλίο του το οποίο φυσικά με τέτοιο όγκο πληροφοριών είναι αδύνατος να μην έχει και κάποια λάθη.
Κατά την ταπεινή μου άποψη μία τέτοια βάση και μάλιστα από την στιγμή που στο εγχείρημα συμμετέχει και το υπουργείο πολιτισμού έπρεπε να είναι κοινόχρηστη και δυναμική στην ενημέρωσή της, (με το αζημίωτο βέβαια από την πλευρά του υπουργείου για τον συγγραφέα, γιατί κάποια στιγμή ο πατριωτισμός και μόνο των Ελλήνων δεν φτάνει για να σωθούν τα πάντα, ΙΜΟ)
Ναι αγαπητέ illvas, με δεδομένη τη γνώση μας στα στοιχεία που μας λες -περί αριθμών μήτρας και καταλόγου- ήταν και η επιφύλαξη του Άρη και η δικιά μου, για την ορθότητα της χρονολογίας 1926 σε ηχογράφηση του Στελλάκη (και του 1928 για το αναφερθέν τραγούδι).
Με δεδομένο τον όγκο δουλειάς και την έλλειψη ίσως ειδικού προγράμματος ταξινόμησης, πραγματικά έχει αρκετά λάθη το συγκεκριμένο βιβλίο, που ό,τι πέφτει στο μάτι μας το επισημαίνουμε και το καταγράφουμε για τις δικές μας διορθώσεις ή και μιας επανέκδοσης του καταλόγου από τον κ. Μανιάτη.
Για τον Στελλάκη λοιπόν :
Ο αριθμός μήτρας GO-250 υπάρχει δυο φορές για το ίδιο τραγούδι “Τρεις σταυραετοί καθόντανε”, στην Odeon (Γερμανίας) με ερμηνευτές τον Σερ. Γεροθεοδώρου (που έχει πολλά νούμερα ηχογραφήσεων εκεί γύρω) και με τον Στελλάκη. Και ενώ δίνει και σε αυτόν τον ίδιο κωδικό μήτρας, δίνει και 400 σχεδόν νούμερα αρθ. κυκλοφορίας μετέπειτα -για την ίδια χρονιά, το 1926, κιόλας ! Κάπου εκεί υπάρχει πράγματι μπέρδεμα…
Περί μπερδέματος-λάθους πρόκειται λοιπόν και όχι πως έκανε ηχογράφηση ο Στελλάκης ένα σκόρπιο τραγούδι το 1926 και μια τόσο σπουδαία φωνή την ανακάλυψε τελικά ο Τούντας 3 χρόνια αργοπορημένος, το καλοκαίρι του 1929 (ενώ τότε στηνότανε εδώ η δισκογραφία και σίγουρα θέλανε φωνές).
Ελένη, δεν είναι ίδια εποχή το 1928 και το τέλος του 1929 ή το 1936. Και ειδικά για την κατάσταση της δισκογραφίας τότε. Ραγδαίες αλλαγές σε 6μηνα…
Ο Στελλάκης είπε τα δυο πρώτα του τραγούδια εκεί, τέλος 1929…
Ηχογραφεί και το 1930 έξι αμανέδες και βασικά η σπουδαία και συνεχής πορεία του, αρχίζει από το 1932 και μετά.
ΥΓ:
Οι πρώτες παραγωγές Οντεόν Ελλάδας, έχουν τους αριθμούς μήτρας της γερμανικής εταιρίας, και στον κατάλογο που φαίνονται οι επανεκδόσεις, λείπει από τον Γεροθεοδώρου η συγκεκριμένη ηχογράφηση, ενώ υπάρχουν οι άλλες.
Δεν έχουν βρεθεί οι ετικέτες από το τραγούδι “Οι δύο σερέτες” (ηχογραφημένο το 1933 σύμφωνα με το sealabs) και από το “Κουβέντα με το Χάρο” (ηχογραφημένο το 1935 σύμφωνα με το sealabs).
