Οι γκάφες μας: Στιγμές που την πατήσαμε από αφέλεια - αφηρημάδα

:)Ολοι την εχουμε πατησει η απο αφελεια , η απο αφηρημαδα
θαθελα να μοιραστουμε μερικες απο αυτες
γιατι πραγματικα αυτα ειναι τα φοβερα ανεκδοτα ,αυτα που οταν καθεσαι εξιστορεις τις γκαφες σου και η παρεα λυνεται στα γελια …
και ας ξεκινησω απο την πρωτη μου και την πιο σοβαρη …

καλοκαιρακι παμε μουσικαντηδες για μια εμφανιση τουρλου
μπουζουκια ,μπαγλαμαδες ,βιολια ,κλαρινα κ.λ.
παμε εξεδρα τα στηνουμε κανουμε το τσεκιν του ηχου ολα καλα
Μεσολαβει κοντα ενα 5 ωρο κουρασμενοι απο το ταξιδι δεν ειχαμε διαθεση οι μισοι για βολτα οπωτε παμε στο ξενοδοχειο πως θα περασει η ωρα εεεε να παιξουμε κανα Θαναση κανα κουν’- καν η ταβλακι …
σε καποια φαση ηθελα την αναγκη μου λεω ασε μην παω εδω, εχει και πολυ κοσμο η καφετερια του ξενοδοχειου λογο ποδοσφαιρικης ομαδος …καλητερα να παω στο δωματιο
ειναι πιο καθαρα …
Μου λεει η συναδερφος Μαρινακι μιας και πας επανω μεσα στο μπλε το σακ βουαγιαζ ,ανοιξε το κοριτσι μου εχω μια κουτα με τσιγαρα ,φερε μου ενα πακετο σε παρακαλω :78:οκ!
Παω πανω Aπολαμβανω το αναγραφωμενο πιο πανω ,και παω να παρω τα τσιγαρα της .
Οπως το ανοιγω βλεπω ενα μπλε κουτακι …δωστε βαση ελεγε μασαζ :080:κοιτα λεω εγω της εδωσα την μαλακτικη μου .το αφρολουτρο μου .την κρεμα σωματος,και αυτη εχει μηχανακι για μασαζ και δεν μου το εδωσε ειναι παρτακιας ,δεν ειναι καλο παιδι ,και θα της το πω ευθεως …
Το κοιταζω ειχε φωτο οτι αυτο το περνεις το περνας στο λαιμο ,στις μασχαλες,στα γονατα και κατω κατω ειχε κι ενα σαν τοξο οτι δουλευει με ,μπαταρια …
Το βγαζω απο το κουτακι,βλεπω ενα πυραυλο ,οντως πυραυλος σαν αυτο που πας στο φεγγαρι
το γυρναω εκει που εδειξε το τοξο αρχισε αυτο ζζζζζζζζζζζζζζζ
Το περνω ,περνω και τα τσιγαρα της συναδερφου και ειμαι και προετοιμασμενη να της τα χωσω κι ολας …
Η πορτα του ανσασερ ανοιγε κατευθειαν στην καφετερια με το που ανοιγει παω να βγω , απο κει που γινοταν ο χαμος απο φασαρια …αρχισε σταδιακα στην αιθουσα να γινεται σιγη και ολα τα κεφαλια να κοιτουν εμενα το μονο που ακουγωτανε ηταν ζζζζζζζζ απο αυτο που κραταγα :230:ρε γαμωτη αφησα το παντελονι μου ανοικτο ; διακριτικα σταματαω τα ματαφερω στο αριστερο χερι ελενχω αν το φερμουαρ του παντελονιου μου ειναι ανοικτο :087:οχι μια χαρα ολα
Ειχα να προσπερασω αρκετα τραπεζια μεχρι να φτασω στο δικο μας ,πεταγεται ο πρωτος μου κοριτσακι με τι ασχολεισαι ,εχουμε φρεσκα εδω Αγρινιοτικα …:256:τι να εννοει ο ανθρωπος δεν καταλαβα …η αιθουσα εχει πεσει κατω ξερη απο το γελιο , ειδαν για τι χαιβανι ημουν …
αποροφημενοι απο το χαρτι οι δικοι μου χαμπαριιιιιιι
οταν και πλεον εφτασα στο τραπεζι οι μουσικοι επαθαν την πλακα τους και η συναδερφος μου ανακοινωσε αφου ειχε λυθει στα γελια …σιγανα για να μην την ακουσουν
μωρη χαζη εισαι ;πηρες το δονητη μου :230::230::230:να ανοιγε η γη να με καταπιει παιδια
μα αυτο λεει μασαζ ,:112:Επεμενα εγω
και αυτος εκει μου ειπε κατι για Αγρινιοτικα τι εννοει ;
Τα αγγουρια :019::019::019: Γιυτο κυριες μου οσες το διαβαζουν υπαρχουν και σε
πυ. πυ.πυραυλο :019::019:ΠΡΟΣΟΧΗ οι οδηγιες ειναι στα Γερμανικα
ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥς

Γειά σου ρε Μαρίνα! (χειροκίνητο Μπράβο, χωρίς κουμπί).

Το δικό μου δεν είναι τόσο πικάντικο αλλά, χαρακτηριστικό. Φοιτητής, μένω σε φοιτητόσπιτο. Μία σειρά δωμάτια αριστερά και δεξιά του διαδρόμου και στην άκρη η κουζίνα / «εντευκτήριο» του ορόφου. Τρώμε το βραδυνό μας, ένας φίλος μου και εγώ. Ρολόγια δεν φοράμε, ακριβόν είδος για την εποχή.

-Πάω να δώ τι ώρα είναι, λέω εγώ.
-Φέρε και το ραδιοφωνάκι, μια που πάς! απαντάει ο φίλος.

Το ραδιοφωνάκι («τρανζίστορ») ήταν από εκείνα με ένα κυκλικό επιλογέα σταθμών, με μία κόκκινη βελόνα σαν ακτίνα. Πάω στο δωμάτιο, ρίχνω μια ματιά στο καντράν του ραδιοφώνου με τη βελόνα και επιστρέφω, κρατώντας στο χέρι το ξυπνητήρι μου.

:78: Αυτό μου θύμισε ένα σκηνικό σε ένα μαγαζί μουσικών οργάνων…
Αφού δοκιμάζουμε 5-6 όργανα με τον υπάλληλο για να δούμε ποιο θα πάρω, μου λέει το παιδί “κάτσε να στο κουρδίσω να ακούσουμε κι αυτό…” και πάει παραπέρα που είχε κατι κουρδιστήρια… Εγώ παντελώς άσχετος με το άθλημα τότε τον αφήνω να κάνει τη δουλειά του…αλλά τον βλέπω σκεπτικό και να έχει κολλήσει κάπως.Πλησιάζω…και ταυτόχρονα συνειδητοποιούμε και οι δυο πως αντί για το κουρδιστήρι είχε πάρει στο χέρι του και κούρδιζε με την…αριθμομηχανή!!
“άσε φίλε” μου λέει, “έχω θολώσει σήμερα”

δικιά μου γκάφα δεν έχω πρόχειρη, έχω κάνει πολλές

Πρόπερσι είχα αμυγδαλίτιδα τέτοιο καιρό (όπως και κάθε χρόνο). Κλεισμένος μέσα στο σπίτι, όλη την ώρα μπροστά από τον υπολογιστή. Είχα ένα ασύρματο ποντίκι το οποίο τα έφτυσε. Πάω ο φουκαράς μέσα στον πυρετό και τη ζαλούρα να αγοράσω ένα ποντίκι. Λέω στον υπάλληλο του καταστήματος τι θέλω και με ρωτάει αυτός: “αρσενικό ή θηλυκό ποντίκι θέλεις;”
Τον κοιτούσα με απορία κανά δίλεπτο μέχρι να μου πει ότι κάνει πλάκα.:019::019:.

Τις προάλλες, μου λένε κάτι φίλοι μου να πάω να παίξω μπαγλαμά στο μαγαζί που παίζουνε μουσική. Αφηρημένος όπως ήμουνα, αργώ κανά τέταρτο, πηγαίνω στο μαγαζί πέρνω την καρεκλίτσα μου και κάθομαι στο πάλκο. Κοιτάζω δίπλα μου κάτι άγνωστες φάτσες! Τους λέω “τι εγινε ρε μάγκες πως από δω;” Με κοιτάνε με απορία, και μαζεύω τα εργαλεία και δρόμο.:019:

Επανέρχομαι δριμύτερος με γκάφες και δικές μου αλλά και φίλων μου.:088:

:)καπου αλλου ηταν το μυαλο :019::019:

αλλα η επικεφαλιδα με χαλασε λιγο :026: ειμαι θετικος ανθρωπος και ξερω οτι κανεις χιουμορ…

Ήμουν στην εργασία μου και κάποια στιγμή μού έρχεται και μένα να πάω στην τουαλέτα για «το ψιλό μου». Εκείνη τη στιγμή ήμουν αρκετά αφηρημένος. Στήνομαι λοιπόν και περιμένοντας να «αρχίσει η διαδικασία» διαπιστώνω ότι έβλεπα τον εαυτό μου σε ένα καθρέπτη.
-Μπα; (αναρωτήθηκα). Πότε βάλανε καθρέπτες πίσω από τις λεκάνες;
Και αμέσως συνειδητοποιώ ότι είχα σταθεί μπροστά στο νεροχύτη της τουαλέτας και όχι σε κάποια από τις λεκάνες. Ευτυχώς, δεν είχα ακόμη ξεκινήσει και έσπευσα να αλλάξω θέση…

Αυτό συμβαίνει μετά τα 2 κιλά κρασί:)

Αλήθεια αφηρημένος ήμουν, Δημήτρη Ν., και όχι μεθυσμένος. Για τη δεύτερη περίπτωση έχω άλλα επεισόδια να διηγηθώ (όσα δηλαδή μου έχει πει η κυρά μου γιατί εγώ δε θυμάμαι και πολλά).

Oταν και γω πριν απο χρονια αποφασισα να ασχοληθω με τα τριχορδα παω (παντελως ασχετος) να αγορασω το πρωτο οργανακι (μπαγλαμας της κακιας ωρας).
Παω λοιπον στον Πειραια στις γραμμες στον Σκεντεριδη(μεγαλη μαφια)και αγοραζω το μπαγλαμαδακι καμια 20αρια πενες και χορδες.Παω σπιτι αρχιζω να το επεξεργαζομαι ξερετε τωρα το κοιταζα καμαρωνα και αρχιζω να γραντουναω και να κουρδιζω:112::112:οπου φυσικα σπαω χορδες κολλητα!!!
Ε ενταξει εχω καβαντζα και αρχιζω να τις αλλαζω και βλεπω οτι το οργανακι μου ειναι ελλατωματικο!!!Ναι, ο καβαλαρης απο το καπακι ειναι χαλασμενος ,δεν τον εχει κολλησει καλα,με επιασε κοροιδο ο παλιο********* και αλλα πολλα.
Φανταστειτε τη φατσα του Σκεντεριδη να βλεπει εμενα να μπαινω στο μαγαζι του:mad::mad::mad::mad::mad::mad:και να του τα χωνω χωρις σταματημο!!!
Φανταστειτε τη συνεχεια:257::257:

Καμμιά φορά, μιά τυχαία σύμπτωση δημιουργεί αστείες καταστάσεις, ανώτερες κι`από την καλύτερη σκηνοθεσία.

Παίζαμε κάποτε σε ένα μαγαζί στην Καλιθέα, το «Στέκι» λεγότανε αν θυμάμαι καλά, με τη Βάσω Αλαγιάννη , το Βασίλη Δρογκάρη και το Γιώργο Σταυρούλια.

΄Ητανε Σάββατο βράδυ, και δεν έπεφτε καρφίτσα απ`τον κόσμο. Φτάνει η ώρα να κάνουμε διάλειμμα, και έχω μείνει τελευταίος πάνω στο πάλκο. Βλέπω τη Βάσω από κάτω να μου κάνει νόημα, να πατήσω το κασσετόφωνο που ήταν συνδεμένο στη μικροφωνική, να παίξει κανένα τραγούδι. Πατάω λοιπόν το play, αλλά δεν ακούγεται τίποτα από την κασσέτα που είχε μέσα. Ξανά νοήματα να ανεβάσω το ποντασιόμετρο, στη θέση που ήταν το κασσετόφωνο. Το σπρώχνω, λίγο απότομα,…και που πέφτω; Πάνω σε ένα τραγούδι του Καζαντζίδη, σε ένα στίχο που λέει «…με την ευχή της μάνας μου ».

Ξαφνικά στην αίθουσα , ακούγεται πάααρα πολύ δυνατά , η φωνή του Καζαντζίδη από το εξής σημείο : «…ΤΗΣ ΜΑΑΑΑΝΑΣ ΜΟΥ…»
Δεν μπορώ να σας περιγράψω το χαμό που έγινε !!!:019:
Κάποιοι, πέσανε κάτω απ`τις καρέκλες τους από τα γέλια!

:110:
Το τελευταίο μου θύμισε παρόμοιο σκηνικό…όχι με μαγνητόφωνο αλλά με πικάπ.
Τα παλιά πικάπ που κολλάγαν…και γιατί το λέω αυτό? δώστε βάση:
(να προειδοποιήσω ότι περιμένω σεμνόκουμπο, καθώς είναι λίγο…πονηρό)

Παραμονή Αποκριάς πριν χρόνια στο χωριό του πατέρα μου στο Νομό Φωκίδας.
Και όπως κάθε Αποκριά, όλο το χωριό (σχεδόν) βρίσκεται στην πλατεία του χωριού για το καθιερωμένο γλέντι. Εν αναμονή του δημοτικού-λαϊκού συγκροτήματος οι υπεύθυνοι επί των πολιτιστικών λένε να βάλουν κανά δίσκο να παίξει για να ανέβει το κέφι…(και να κατέβουν οι νταμιτζάνες)

Μπαίνει λοιπόν ένας δίσκος με λαϊκές επιτυχίες των μεταπολεμικών δεκαετιών…
Και έρχεται η ώρα όπου ο δίσκος φτάνει σε ένα τραγούδι το οποίο έλεγε σε ένα στίχο “…αραχνιασμένο μνήμα…” (μα είναι τραγούδι αυτό για Αποκριά?..τέλοςπάντων)

Λοιπόν, για να μη μακρυγορώ, το πικάπ (που έπαιζε στη διαπασών)κολλάει σε αυτό το στίχο και μάλιστα στη λέξη “μνήμα”..και συγκεκριμένα στην πρώτη συλλαβή της λέξεως…:78:

Φανταστείτε λοιπόν τι επακολούθησε με τη συλλαβή “μνη” να ακούγεται σε ρυθμό πολυβόλου…
Να ενημερώσω ότι οι Ρουμελιώτες συνηθίζουν μιλώντας να “κόβουν” τα φωνήεντα…:089:επομένως βγαίνει μία συγκεκριμένη λέξη…τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται…

Εχουμε λοιπον διαλειμμα απο ενα μαθημα. Μιλαω, που λετε, με ενα φιλαρακι ο οποιος μου λεει: “Ασε, Γιωργο σημερα καποια μου εθιξε την ομορφια μου”. Και λεω εγω φωναχτα: “Ποια π***********να στο ειπε αυτο;” Εκεινη τη στιγμη γυριζει μια κοπελα που καθοταν ακριβως μπροστα και μου λεει: “Ευχαριστω πολυ Γιωργο!” Που να ηξερα…:019::019::019:. Γι’ αυτο καλυτερα να μασας παρα να μιλας μερικες φορες.

Ο πολιτικάντης έπρεπε να βαφτίζει παιδιά, αν ήθελε να κρατηθεί στην επιφάνεια. Ο συγκεκριμένος επέλεξε, στην αρχαιοπληξία του, να δίνει μόνο ονόματα αρχαία. Αφού εξαντλήθηκαν τα Αθηνά, Κλειώ, Πηνελόπη και άλλα, κάποιο κοριτσάκι βαφτίστηκε Κλυταιμνήστρα. Πέρασαν τα χρόνια, ξανάρθαν εκλογές και να σου τον, ο πολιτικάντης πάλι στο χωριό. –Ώωω, καλώς τον κουμπάρο, χρόνια είχαμε να σε δούμε κουμπάρε! Θα πιείς καφέ; Κληματαριά! Ψήσε γρήγορα ένα καφέ του νονού σου!

-Βρε το κορίτσι, πώς μεγάλωσε! Αλλά δεν το είχα βαφτίσει έτσι εγώ… άλλο όνομα πρέπει να του είχα δώσει. -Ε, ναι, κουμπάρε… αλλοιώς το είχες πεί, αλλά εκείνο το μνή, τι το ήθελες;

Κάτ φιλαράκια μου (ώρα τους καλή εκεί που βρίσκονται) όταν ήταν πιτσιρίκα 15- 16 χρονών, είχαν ένα παπί συνεταιρικά. Σε κάποια φάση δεν έπαιρνε μπροσς με τίποτα. Αρχίζουν και αγχώνονται, πιάναν και τα χέρια τους και αρχίζουν και “λύνουν” το παπί. Μόλις το άδειασαν, περνάει ο έτερος κολλητός τους και τους λέει:
-“Καλά ρε μ^^^^ες τι κάνετε εκεί πέρα;”
-“Από χτες που μας το επέστρεψες, δεν παίρνει μπροστά με τίποτα”
-“Καλά ρε μ^^^^ες δεν σας είπα ότι έμεινα από βενζίνη χτες;”:112::112:

:019:Γιαυτο που λες τωρα μου ρθε αλλη γκαφα …που εκανα
Ερχοταν ενας τυπος στο μαγαζι που δουλευα ,μαζι με μια ωραιοτατη κυρια ,και οι δυο γυρω στα εξηντα ,αγκαλιτσες φιλακια ,σε καποια φαση κατεβηκα κατω για διαλειμα και ως συνηθως μαρεσει να επιβραβευω τους ανθρωπους ,:088:
Εγω να ειστε παντα καλα ,μακαρι και μεις οι νεοτεροι να ειμασταν ετσι ,μεχρι τα βαθεια μας γεραματα …ποσο χαιρομαι που σα αυτη την ηλικια ειστε ακομα ερωτευμενα …

Στο μαγαζι ομως ερχοταν και η κ.Κουλα η οποια ειχε μια κολητη που χρονια ακουγα γιαυτη αλλα ποτε δεν την ειχα γνωρισει …
Με περνει τηλεφωνο που λετε να της κλεισω ενα τραπεζι για 17 ατομα .
Μαρινακι μου ,μου λεει θα γνωρισεις την Αννα, την κολητη της κυριας Κουλας … χαρα εγω …
Ερχεται η μεγαλη μερα και με περνει η κυρα Κουλα απο το χερι να με παει να με συστησει στην κολλητη…ω! ω! ω! ω ! τι κανετε χαρηκα παρα πολυ που σας γνωρισα .:)εχω ακουσει τα καλητερα λογια για σας:) …
Διπλα της ακριβως καθοταν ο τυπος που σας περιεγραψα πιο πανω …
Εσεις τι κανετε εδω ; που την ξερετε την κυρα Κουλα ;
,Και η γυναικα σας που ειναι δεν την φερατε ;
Πεταγεται η κολητη ΄ εγω ειμαι η γυναικα του :256:λλαξε εκατο χρονια…
Εκει εμαθα για πρωτη φορα οτι οταν βλεπεις πολλες αγκαλιες και ματς μουτς οτι ειναι το αισθημα :092:…

:019::019:

:019:

:019::019:

Κάποια δικιά μου γκάφα δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή αλλά μου ήρθε μια.

Στο χωριό μου (Καρδίτσα), απόκριες, έρχεται μια Αθηναία στο Ζαχαροπλαστείο που δούλευα… Μου λέει τι παραδοσιακό έχουμε και τις απαντώ δείχνοντας αρκετά πράγματα και με ρωτάει αυτά εδώ τι είναι?? Της απαντώ Σιροπιαστά… Και μου λέει!! ααα!!
ωραία!! Γιατί τα λέτε έτσι υπάρχουν και ασιρόπιαστα??? :112::112::112::112:

Και πάλι με ΑΘηναία, ήρθε να δώσει Παραγγελία για Βάφτιση και της Λέει ο Μάστορας α έχετε Βαφτίσια!! Και λέει αυτή όχι έχουμε βάφτιση!! Ξανά λέει ο Μάστορας μέσα στη Κουβέντα Που θα τα κάνετε τα Βαφτίσια?? Απαντάει αυτή Βάφτιση!! Λέει ο Μάστορας ποια η διαφορά?? Και του απαντά! Δηλαδή αν ήταν γάμος πως θα τον Λέγατε???:019::019::019: ό,τι να 'ναι!!

:019::019::019:
Πελατης σε μαγαζι …ρε φιλε πες του αφεντικου κανα καρσιλαμα δεν εχει το μαγαζι
Σερβιτορος δυστηχως κυριε μας τελειωσε …εχουμε μονο καρυδοπιτα :019::019::019:

Με αφορμή αυτά που έγραψε ο majorakias.
Πάω στην Καστοριά για καφέ και λέω στη σερβιτόρα: “Ένα φραπεδάκι μέτριο χωρίς”.
Τελικά μου φέρνει με γάλα. Της το λέω και αυτή κοιτάει με απορία το ποτήρι με το φραπέ και λέει δυνατά:
“Ωχ πως θα το βγάλουμε τώρα”:112::112::112::019::019::019:

Κι εγώ της απάντησα, με διήθιση και φυγοκέντρηση.
Και τότε με το βλέμα της με κοιτούσε με απορία σα να περίμενε να τις δώσω οδηγίες

Στο δημοτικό τώρα, προ αμνημονεύτων ετών, αν θυμάμαι καλά Τετάρτη Δημοτικού, την ώρα της γυμναστικής μαζευτήκαμε μέσα στη τάξη λόγω κακών καιρικών συνθηκών… Και λέει ο Γυμναστής θα ενώσουμε δυο θρανία και θα κάνουμε κοιλιακούς… μόνο που χρειάζονται δυο άτομα. Ένας να ξαπλώσει και να γυμναστεί και ο άλλος να του κρατάει τα πόδια για να μη σηκώνονται… Ε το κάνουν κάποια ζευγάρια σωστά και φτάνει η σειρά δυο κοριτισιών που το ένα αγορόφερνε λίγο… Πάει και ξαπλώνει το αγοροκόριτσο στο θρανίο πάνω για να κάνει κοιλιακούς και η άλλη επειδή της φαινόταν πολύ αστείο γελούσε και αντί να της πιάσει τα πόδια πάει και της πιάνει τους ώμους… και φωνάζει ή άλλη από κάτω… ρε αστραπόγιανε πως θα κάνω κοιλιακούς???:109::109::109::109::109::109: :019::019::019::019: Παιδιά το γράφω και γελάω μόνος μου όταν θυμάμαι το σκηνικό… Σα χθες είναι μες στη μνήμη μου !!!

Έχω ένα γνωστό ο οποίος όταν μιλήσει για πρώτη φορά σε κάποιον (ή σε κάποιον που δεν ξέρει καλά κεκεδίζει, τραυλίζει. Οπότε καταλαβαίνετε ότι το ίδιο συμβαίνει κι όταν παραγγέλνει σε κάποιο μαγαζί οπότε συνήθως μένει τελευταίος και λέει το ίδιο για να του φέρουν ότι και στον προτελευταίο.
Μια φορά πηγαίνουν με την παρέα του για καφέ στις 10 το πρωί. Οπότε αποφασίζει ένας από την παρέα του να του κάνει πλάκα οπότε παραγγέλνει προτελευταίος και λέει:
-Μια τεκίλα με πάγο
και ο γνωστός μου μετά από αυτόν λέει “Το ίδιο”.
Μόλις έρχεται η παραγγελία γυρίζει και λέει στο φίλο του:
-Καλά τεκίλα πρωί πρωί θα πιεις;
΄και του λέει κι αυτός:
-Γιατί ρε μ^^^κα εσύ τι πήρες;:019::019::019::019: